از شیوه های مبارزه در دوره فئودالی در ژاپن برای ما به یادگار مانده است و در سال 1882 میلادی توسط دکتر جیگارو کانو بینانگذاری شد. در واقع جودو مدل ارتقا یافته ورزش رزمی و باستانی جوجیتشو میباشد. دکتر کانو(رئیس

رشته جوجیتسوی برزیلی جوجیتسوی (Jiu-jitsu) برزیلی در حقیقت سبک پیشرفته جوجیتسوی ژاپنی محسوب می شود. این سبک از هنرهای رزمی، در واقع روش مبارزه به روی زمین می باشد و هدف مبارزه اجتناب از دریافت

در حدود ۳۰۰۰ سال قبل کشاورزان و روستائیان ژاپنی برای مقابله با سارقان و سربازان امپراتوری که به قصد چپاول آنان هجوم می‌آوردند اقدام به ابداع فنون و حرکاتی کردند که امروزه ما آن را به نام جوجیتسو می شناسیم.

jendo برای اولین بار در سال 1973 در ماندالیونگ که یک شهر کوچک با درآمد پایین بود معرفی شد. اما امروزه این شهر در آسیا به شهر فروشگاههای بزرگ معروف شده است و در بخش مرکزی جزیره Luzono در فیلیپین واقع

تکواندو یک ورزش رزمی کره ای و یکی از ورزشهای المپیکی است. تکواندو ورزش ملی کره جنوبی و دارای بیشترین تعداد ورزشکار در میان ورزش های رزمی در سراسر دنیا است. فنون تکواندو از ورزش های سنتی تاریخ کره

جوموک مومتنگ جیروگی : ضربه ی مشت به وسط بدن. جوموک الگول جیروگی : ضربه ی مشت به بالای بدن. جوموک اره جیروگی : ضربه ی مشت به پایین بدن.

متد آموزشی وینگ چون بر مبنای توسعه رفلکس‌ها یا همان عکس العمل‌های بدن است. روش‌های آموزش در غالب‌های متنوعی دسته بندی می‌شوند که تعدادی از آنها پس از گذراندن دوره هنرجویی و اخذ درجه استادی یاد گرفته می‌شود.

آمادگی جسمانی ، ضربات متنوع و تخریبی دست و پا ، تکنیکهای قفل مفاصل ، شناسایی نقاط حساس و عصبی بدن ، پرتاب ، نگهداشتن ، تکنیکهای پلیسی ، آموزش و دفاع در مقابل انواع سلاح سرد ، روشهای نوین مبارزات آزاد ،

تکواندو به معنای پریدن و شکستن سریعترین راه ممکن به وسیله دست و پا می‌باشد. از خصوصیات این ورزش سرعت، دقت عمل، هماهنگی در فعالیت، انعطاف بدن، درک و یاد گیری سریع فنون می‌باشد. تکواندو روح نظم و ترتیب

اصول هشت گانه وینگ چون سنگ بنای یک سیستم دفاع شخصی تهاجمی را تشکیل می‌دهد که به فرد اجازه تطبیق با اندازه، قدرت و سبک مبارزه‌ای حریف را می‌دهد.