بشتابید در آن مدفن بی شمع و چراغ<br /> کند از آتش دل شمع فروزان امشب<br /> سبط سبطین نبی با تن مجروح ز کین<br /> شده بر جده خود فاطمه مهمان امشب<br /> اثر زهر بِه زین تعبیه بر پیکر او<br /> داده بر...

زخمی زهری بود و بر غم مبتلا بود<br /> زهر جگرسوزی که بر دردش دوا بود<br /> پنجاه سالِ عمر او با درد بگذشت<br /> پنجاه سال، او روضه دار کوچه ها بود<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

دل‌ها ز مصیبتت کباب است<br /> گریه به عزای تو ثواب است          <br /> قبر تو میان آفتاب است   <br /> از کینۀ دشمنان خراب است<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

به سر می پرورانم من هوای حضرت باقر<br /> به دل باشد مرا شوق لقای حضرت باقر<br /> ز عشقش جان من بر لب رسیده کس نمی‌‎داند<br /> که نبود چاره ساز من سوای حضرت باقر<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت...

از چه شد صد چاک قلبت با چنان قدر و جلال<br /> وز چه ویران مانده قبرت با چنان جاه و مقام<br /> بر تو می گریم که عمری ساقی بزم بلا<br /> روز و شب ساعت به ساعت ریخت خون دل به جام<br /> شهادت امام باقر...

نمی دانم چرا افسرده دلهاست<br /> گمانم ماتم فرزند زهراست<br /> امام باقر از بیداد دشمن<br /> شهید مکتب خلّاق یکتاست<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

در درون سینه می سوزد دل شیدای من<br /> ای خدا دریای خون شد سینه سینای من<br /> همچو شمعی پیکرم از آتش و غم آب شد<br /> کین زهر آلوده آتش زد ز سر تا پای من<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

کوچک‌ترین امام مصیبت کشیده است      <br /> از بازماندگان غروب سپیده است<br /> از بس که گریه کرده سرش درد می کند       <br /> اندازه ی تمام حرم داغ دیده است<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

ای آخرین شمس ولایت<br /> یابن الحسن سرت سلامت<br /> فرزند زهرا جان داده مظلوم<br /> امام باقر گردیده مسموم<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

حضرت صادق شد عزادار<br /> گریه کند با چشم خونبار<br /> فرزند زهرا جان داده مظلوم<br /> امام باقر گردیده مسموم<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد