از بی کسی اش اما، داغی به دلم مانده<br /> ز این غم به جنان زهرا، همواره عزا دارد<br /> می خوانمش و گویم، ای هستی روح افزا<br /> هر که به تو دل بسته، کی بیم فنا دارد<br /> جان می دم از شوق طوف حرمت...

ماتم سوزان تو، سوخته پا تا سرم<br /> داغ غمت بر جبین، نام و نشان من است<br /> زمزمه‏ ى یاد تو، زمزم چشم ترم<br /> جارى اندوه تو، اشک روان من است<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

اى که بقیعت به حق، باغ جنان من است<br /> بارگه خاکى ‏ات، مامن جان من است<br /> شاهد مظلومى ‏ات، سنگ مزارت ولى<br /> باز هم این منظره، ملک جنان من است<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

گه ز غمهاى مدینه دل پر از خونابم<br /> گه به یاد کاروان اسرا بى تابم<br /> ظاهر این است مرا کشته همین زهر هشام<br /> لیکن اى اهل جنان، کشته مرا غصه‏ ى شام<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

تن من شعله ور از زهر جفا شد به خدا<br /> دلم از خاطره ‏ى شام بلا و کربلا<br /> گه کنم ناله از این که جسم مسموم<br /> گه به یاد غربت و داغ حسین مظلوم<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

دل پاکش ز جور خصم دون خست<br /> چه گویم کار گردون این چنین هست<br /> بلى تا بود کار چرخ این بود<br /> همیشه با خدا خواهان به کین بود<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

نشسته گرد مصیبت به چهره‏ ى اسلام <br /> مدینه آمده روزش سیاه‏‌تر از شام<br /> کجا روم به که گویم که چرخ دون پرور<br /> عزیز فاطمه را مى ‏کشد به دست هشام<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

تویی آن یادگاری، ز دشت کربلایی<br /> تو وارث بر عزا و غم خون خدایی<br /> فدای سوز و غم تو الا ای جان طاها<br /> تو دیده ای روی نیزه، سر خون خدا را<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

چون که سَم آتش به جان پر شرارش می زند<br /> خیمه ای در قلب خود از داغ برپا می کند<br /> آه و فریادش درون حجره ی دلواپسی<br /> خون دل بر دیده ی بارانی ما می کند<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت...

وقت جان دادن لبانش یاد بابا می کند<br /> پیش چشم مادر خود دیده دریا می کند<br /> فاطمه بالا سرش آمد به وقت احتضار<br /> چشم خود را بهر دیدارش کمی وا می کند<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد