هر قدر که اشک چشمان ترش هم بیشتر می شد<br /> بین خانه خنده های همسرش هم بیشتر می شد<br /> بیشتر که بر زمین پا می کشید و دست و پا می زد<br /> بی قراری های زهرا مادرش هم بیشتر می شد<br /> شهادت امام...

چو مرغی در قفس، شوقِ چمن داشت<br /> درون سینه اش بیت الحَزَن داشت<br /> زمانی که ز لب هایش جگر ریخت<br /> هزاران غربت از جنسِ حسن داشت<br /> شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

خانه ات عطر غریبی عمویت را داشت<br /> که دلی سوخته از کینه ی همسر داری<br /> دور حجره همه بر اشک تو می خندیدند<br /> غربت لحظه ی جان دادن اکبر داری<br /> شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

ای آن که به خاکِ حجره ات تن داری<br /> گل های جگر به روی دامن داری<br /> از هلهله و دف زدنش فهمیدند<br /> در خانه ی خود هزار دشمن داری<br /> شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

دوایی، مرهمِ تاب و تبی نیست<br /> به سینه غیرِ ناله مطلبی نیست<br /> شده بغداد امشب چون مدینه<br /> حسن هست و کنارش زینبی نیست<br /> شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

نشسته خاک حجره بر عذارش<br /> نباشد یار و دلداری کنارش<br /> تک و تنهاست فرزندت رضا جان<br /> بیا امشب به سر کن انتظارش<br /> شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

چون کنیزان دف زنان بر حجره اش رو می کنند<br /> خون به قلب زاده ی اربابِ آهو می کنند<br /> کربلا تکرار شد داغ علی اکبر ببین<br /> لشگری پشت درِ حجره هیاهو می کنند<br /> شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت...

اگر چه بام خانه بسترت بود<br /> کبوتر سایبانِ پیکرت بود<br /> سه روز ِکربلا بر خاکِ سوزان<br /> تنِ جدّ غریب و اطهرت بود<br /> شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

چشم خونبارِ رضا، چشم به راهِ پسر است<br /> آخرِ صبر و قرارست، غریب بن غریب!<br /> پدرت بود غریب و تو غریبِ پدری<br /> غربتت ارثِ تبارست، غریب بن غریب!<br /> <br /> شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت...

جگرت سوخته از زهرِ جفا معلوم است<br /> که چنین حالِ تو زارست، غریب بن غریب!<br /> زهرِ دشمن که بهانه ست همه می دانند<br /> قاتلت کینه ی یارست، غریب بن غریب!<br /> شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت...