این چند روزه صورت زهرا گرفته است<br /> اما چرا نگاه علی تار می شود<br /> زهرا اگر که رفت تمام مدینه هم<br /> روی سر علی ست که آوار می شود<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

حال حسین، محزون چو احوال حسن بود<br /> کلثوم با زینب هراسان گریه می کرد<br /> در پشت پرده عده ای معدود ز انصار<br /> مقداد نالان بود و سلمان گریه می کرد<br /> می ریخت بوذر اشک با عمارِ یاسر<br /> عالم...

غوغای محشر بود گویی در مدینه<br /> آن شب که مولا زار و نالان گریه می کرد<br /> بر پیکر مجروح، اسماء آب می ریخت<br /> غسال در شام غریبان گریه می کرد<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

تا آمد از صدیقه فریاد «خُذینی»<br /> فضه دوید و سینه سوزان گریه می کرد<br /> بعد از پدر آشفته شد احوال زهرا<br /> یار علی در بیت الاحزان گریه می کرد<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

پژمرد گلزار بتول از باد بیداد<br /> بر زردی گل ها گلستان گریه می کرد<br /> از من مپرس احوال او از میخ در پرس<br /> در پشت در زهرا پریشان گریه می کرد<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

چشم فلک چون ابر نیسان گریه می کرد<br /> روزی که زهرا در بیابان گریه می کرد<br /> دیوار و در آغشتۀ خون بود و می سوخت<br /> جبریل بر لب ذکر قرآن گریه می کرد<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

بگو چگونه سُراید بشر ز بانویی<br /> که با خدای خودش راز مشترک دارد<br /> به باغبانی چشمت همیشه محتاجم<br /> که بی عنایتتان سیب شعر لک دارد <br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

چگونه می شود از عشق خاندانی گفت<br /> که نخل عصمتشان ریشه در فلک دارد<br /> اگر چه سوخته درهای خانه ی دلشان<br /> اگر چه گوشه ی دیوارشان ترک دارد<br /> همیشه دست دعاشان برای غیر بلند<br /> همیشه سفره...

گلی که جنتی از یاس و شاپرک دارد<br /> چه احتیاج به آبادی فدک دارد<br /> فدک نشانه ی حقی ست گرم و بغض آلود<br /> ز بغض چاه بپرسد هر آن که شک دارد<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

شهر آبستن غم هاست خدا رحم کند<br /> شهر این بار چه غوغاست خدارحم کند<br /> بوی دود است که پیچیده، کجا می سوزد؟<br /> نکند خانه ی مولاست خدا رحم کند<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد