همه چيز در مورد سندرم

«PMS» مخفف (premenstrual Syndrom) يا سندرم قبل از قاعدگي (عادت ماهانه) مي باشد. به نحوي كه شخص مبتلا به «PMS» ممكن است انواع وسيعي از علايم را كه ظاهراً مرتبط با هم نيستند احساس كند. به همين دليل تشخيص آن مشكل است. با وجود علايم بسيار، هر خانم مبتلا به «PMS» معمولاً علايمي خاص خود به صورت دوره اي دارد. محققان اظهار مي كنند 40 درصد زنان در سن باروري به PMSمبتلا مي شوند. در مورد بسياري PMSدليل مشخصي ندارد، اما ممكن است پس از تولد فرزند، بستن لوله هاي رحم، برداشتن رحم، شروع و يا قطع مصرف قرصهاي ضدبارداري يا درپي يك استرس به عنوان شوكي براي سيستم غدد درون ريز ظاهر شود. «PMS» ارثي است. ممكن است با بالا رفتن سن شدت آن بيشتر شود. از آنجا كه در اين دوران بانوان به درك و همدلي همسران و اطرافيان نياز دارند و اين نياز مي تواند در روابط بين فردي و شغلي افراد تأثير گذار باشد، از اين رو پرداختن به اين موضوع از اهميت ويژه اي برخوردار است.

علايم «PMS» كدامند ؟

علايم از خانمي به خانم ديگر متفاوت است و به صورتهاي مختلف ظاهر مي شود. از خفيف به متوسط و تا حد ناتواني گسترش مي يابند. از مهمترين علايم مرتبط به «PMS» مي توان به موارد زير اشاره كرد: افسردگي، كسالت، خستگي، زودرنجي، عصبانيت ناگهاني و احساس خارج از كنترل بودن، علائم ديگر شامل ميگرن يا انواع سردرد، مشكلات سينوسي، ورم، آكنه، احساس اجبار براي غذاخوردن، ويار به خوردن شيريني يا غذاهاي پرنمك و شور، درد مفاصل، احساس بي عرضگي، كمردرد، مشكلات چشمي، افزايش وزن، اختلالات روده اي و غش. به علاوه فكر يا اقدام به خودكشي، ضعف تمركز، بدگماني، گريه و خشونت را نيز مي توان به اين علائم اضافه نمود. با لحاظ نمودن گزارشهاي خانمها از وضعيت منحصر به فرد خود بيش از 100 نشانه PMS مشاهده شده است. كليد تشخيص «PMS» مشاهده تعدادي از علايم مشخص فوق نمي باشد، بلكه ظاهر شدن ادواري علايم به طور ماهانه ملاك تشخيص «PMS» است. به هرحال تحقيقات انجام شده علايم گسترده سندرم قبل از قاعدگي «PMS» را شناسايي نموده است.
اين نشانه ها در طبقه بنديهاي زير مشاهده شده اند:

سيستم عصبي:

سردرد، ميگرن، صرع، سرگيجه، غش

ارتوپدي:

كمردرد، دردمفاصل، خشكي مفاصل.

عضلاني:

كشيدگي عضلات، ورم، درد شكمي، گرفتگي عضلات (گرفتگي ماهيچه پا)

روانشناختي:

بي حوصلگي، گريه، تنش، احساس نااميدي، وحشت، خستگي، پرخاشگري، عصبانيت، كسلي و بي حالي، افسردگي، اقدام به خودكشي، سوءرفتار با فرزند، خودزني، اعتياد و يا سوء مصرف مواد.

بينايي:

ورم ملتحمه، آب ريزش چشم، سياهي دور چشم، تاري ديد.

شنوايي:

گرفتگي صدا، ( بيماريهاي گوش، بيني و حلق ) خارش گلو، التهاب لوزه.

دستگاه ادرار:

التهاب مجاري ادرار، التهاب مثانه، تكرر ادرار، ورم ( جمع شدن آب )

معدي روده اي:

ميل شديد به غذا، درد شديد، ورم شكمي،

دستگاه تنفس:

آب ريزش بيني و سرماخوردگي، برونشيت، آسم، تورم مجاري تنفسي.

خون شناسي:

بيماريهاي پوستي، دانه هاي پوستي، كورك، كهير، تبخال.

شيوه هاي مقابله با اين سندرم:

براي خانمهايي كه احساس ابتلا به سندرم قبل از قاعدگي دارند، يا گمان مي كنند ممكن است روزي اين مشكل را پيدا كنند، اطلاعات و اقدامهاي زير پيشنهاد مي شود:

زمان PMS :

گر چه علايم اين مشكل از هر فردي به فرد ديگر متفاوت است، ولي به طور كلي چهارالگوي رايج به شرح زير وجود دارد:
علايم 5 تا 7 روز قبل از عادت ماهيانه شروع و با آغاز خونريزي پايان مي يابد.
علايم 14 روز قبل از عادت ماهيانه ( زمان تخمك گذاري ) شروع مي شود و تقريباً دو هفته و يا تا زمان شروع خونريزي به طول مي انجامد.
علايم 14 روز قبل از عادت ماهيانه آغاز مي شود و تا 3 هفته بعد ادامه مي يابد و در واقع تا پايان زمان خونريزي خاتمه پيدا مي كند.
علايم به مدت چند روز هنگام تخمك گذاري (دو هفته قبل از عادت) آغاز، سپس از شدت آن كاسته مي شود و چند روز قبل از شروع خونريزي دوباره ظاهر مي شود.
خانم مبتلا به «PMS» حداقل 5 روز در ماه از علايم بيماري راحت است و اين بيماري هميشگي نيست. بيشتر خانمها فقط حدود 7-5 روز در ماه از اين مشكل رنج مي برند. بهترين راه براي تشخيص «PMS» جدول بندي علايم خاص خود شما بر روي تقويم به مدت 2 ماه است. براي كنترل اينكه آيا علايم ثبت شده با زمان عادت شما ارتباط دارد يا خير، لازم است علايم و نشانه هايي كه در خود تجربه مي كنيد جدول بندي نماييد.
دانستن اينكه شما به PMSمبتلا هستيد يا خير، احساس بهتري در شما ايجاد مي كند. اگر شما نيز به PMSمبتلا مي باشيد اينكه شما تنها فردي نيستيد كه به PMSمبتلا شده و PMSيك اختلال زيست شناختي است، نه جسمي، مي تواند موجب آرامش شما شود.