پیوند سلولهای بنیادین برای دیابت نوع اول
این اولین باریست که سلولهای بنیادین برای درمان دیابت نوع ۱ انسانی به کار رفته اند.
یک تحقیق کوچک نشان داد که درمان با پیوند سلول بنیادین در بیمارانی که به تازگی مبتلا به دیابت نوع ۱ یا دیابت نیازمند به انسولین شده اند، میتواند نیاز به دریافت مصنوعی انسولین را از بین ببرد.
دکتر خولیو سی. ولتارللی (Julio C. Voltarelli) از مرکز خون ریبیرو پرتو (Ribeiro Preto) برزیل و نویسنده اصلی این گزارش نتایج یافت شده را بسیار “دلگرم کننده” توصیف کرد.
هرچند چنین روشی در بیماریهای خودایمنی دیگر نیز به کار رفته است، اما بنا به گفته نویسنده گزارش، این اولین باریست که سلولهای بنیادین برای درمان دیابت نوع ۱ انسانی به کار رفته اند.
لازم به ذکر است که دیابت نوع ۱ یک نوع بیماری خود ایمنی است. به این معنا که این بیماری زمانی بوجود می آید که دستگاه مبارزه بدن با عفونتها (دستگاه ایمنی) علیه بخشی از خود بدن فعال می شود. در دیابت، دستگاه ایمنی به سلولهای بتای لوزالمعده که انسولین تولید می کنند، حمله می کند و آنها را از بین می برد. بنابراین لوزالمعده انسولین کمی تولید می کند یا اصلاً تولید نمی کند. فردی که دیابت نوع ۱ دارد برای تمام عمر باید انسولین دریافت نماید.
پیوند سلول بنیادین شامل برداشت و درمان سلولهای بنیادین خود بیمار و بازگرداندن آن به بدن فرد از طریق تزریق وریدی است.
بنا بر گزارشات بعدی رسیده از آزمایشات تیم دکتر ولتارللی، ۱۴ بیمار برای مدتی به تزریق انسولین بی نیاز شدند-۱ نفر به مدت ۳۵ ماه، ۴ نفر حداقل ۱۲ ماه و ۷ بیمار به مدت ۶ ماه -. دو بیمار که نسبت به این روش دیرتر واکنش نشان دادند، به مدت ۱ و ۵ ماه به انسولین بی نیاز شدند.
این درمان در مدت زمان طولانی بسیار خوب عمل کرد و تنها عارضه جانبی آن بروز التهاب ریه در یک بیمار و بروز مشکل در غدد درون ریز در دو بیمار بوده است.
یک تحقیق کوچک نشان داد که درمان با پیوند سلول بنیادین در بیمارانی که به تازگی مبتلا به دیابت نوع ۱ یا دیابت نیازمند به انسولین شده اند، میتواند نیاز به دریافت مصنوعی انسولین را از بین ببرد.
دکتر خولیو سی. ولتارللی (Julio C. Voltarelli) از مرکز خون ریبیرو پرتو (Ribeiro Preto) برزیل و نویسنده اصلی این گزارش نتایج یافت شده را بسیار “دلگرم کننده” توصیف کرد.
هرچند چنین روشی در بیماریهای خودایمنی دیگر نیز به کار رفته است، اما بنا به گفته نویسنده گزارش، این اولین باریست که سلولهای بنیادین برای درمان دیابت نوع ۱ انسانی به کار رفته اند.
لازم به ذکر است که دیابت نوع ۱ یک نوع بیماری خود ایمنی است. به این معنا که این بیماری زمانی بوجود می آید که دستگاه مبارزه بدن با عفونتها (دستگاه ایمنی) علیه بخشی از خود بدن فعال می شود. در دیابت، دستگاه ایمنی به سلولهای بتای لوزالمعده که انسولین تولید می کنند، حمله می کند و آنها را از بین می برد. بنابراین لوزالمعده انسولین کمی تولید می کند یا اصلاً تولید نمی کند. فردی که دیابت نوع ۱ دارد برای تمام عمر باید انسولین دریافت نماید.
پیوند سلول بنیادین شامل برداشت و درمان سلولهای بنیادین خود بیمار و بازگرداندن آن به بدن فرد از طریق تزریق وریدی است.
بنا بر گزارشات بعدی رسیده از آزمایشات تیم دکتر ولتارللی، ۱۴ بیمار برای مدتی به تزریق انسولین بی نیاز شدند-۱ نفر به مدت ۳۵ ماه، ۴ نفر حداقل ۱۲ ماه و ۷ بیمار به مدت ۶ ماه -. دو بیمار که نسبت به این روش دیرتر واکنش نشان دادند، به مدت ۱ و ۵ ماه به انسولین بی نیاز شدند.
این درمان در مدت زمان طولانی بسیار خوب عمل کرد و تنها عارضه جانبی آن بروز التهاب ریه در یک بیمار و بروز مشکل در غدد درون ریز در دو بیمار بوده است.
