نویسنده: Mary Jo Nye
مترجم: ز. ع. د
مترجم: ز. ع. د
[lui žozef trust]
Louis Joseph Troost
(ت. پاریس، فرانسه، 25 مهر 1204 /17 اکتبر 1825؛ و. پاریس، 8 مهر 1290/30 سپتامبر 1911)، شیمی.
تروست، پس از آنکه در 1230 مدرک صلاحیت تدریس را از دانشسرای عالی پاریس دریافت کرد، مدت کوتاهی در دبیرستان آنگولم و دبیرستان بوناپارت در پاریس به تدریس پرداخت. وی در سال 1236 مدرک دکتری گرفت و سپس به کار در آزمایشگاه گرماشیمیایی دوویل در کنار محققانی چون آنری دبره، ف. ایزامبر، پول اوتفوی، و آلفرد دیت ادامه داد. در 1253 به کرسی استادی شیمی سوربون منصوب شد و در 1263 به عضویت فرهنگستان علوم انتخاب گردید.
اولین مطالعات تروست مربوط به تهیهی نمکهای لیتیوم بود، ولی بخش عمدهی تحقیقات او را بررسی همپاری (isomerism)، دگروارگی (allotropy)، و تفکیک (dissociation) تشکیل میداد. وی با همکاری دوویل تغییرات چگالی بخار تعدادی از مواد، از جمله یود، فوسفور، آرسنیک، و زیرکونیوم، را، که در نتیجهی افزایش دما حاصل میشود، مورد بررسی قرار داد. آنان این نظر دوما را تأیید کردند که چگالی بخار گوگرد در نزدیکی نقطهی جوش متناظر است با یک مولکول شش اتومی و دریافتند که بخار گوگرد در بالاتر از 800 درجهی سلسیوس به صورت دو اتومی درمیآید. نتایج تحقیقات آنها از تغییرات مشابه چگالی بخار در مورد سلنیوم و تلوریوم خبر داد و به توضیح شیمی عناصر نیوبیوم و تانتالوم کمک کرد. تمام مشاهدات آنها بیشتر برحسب همارزها و ملاحظات مربوط به حجم سنجی بیان شده تا برحسب اتومها.
از 1247 تروست یک دورهی همکاری طولانی با اوتفوی را آغاز کرد. تحقیقات آنها مشتمل بود بر بررسی شرایط تبدیل سیانوژن به پاراسیانوژن و تبدیل اسید سیانیک به اسید سیانوریک؛ تبدیل دگروارهی فوسفور سفید به فوسفور قرمز و اوکسیژن به اوزون؛ و تهیهی ترکیبات جدید بود و سیلیس، بخصوص کلورورهای آنها. تروست، با همکاری اوتفوی، جذب ئیدروژن توسط سودیوم، پوتاسیوم، و پالادیوم را نیز تجزیه و تحلیل کرد؛ و آنان نقش منگنز و سیلیس در پردازش آهن را بررسی نمودند. تحقیقات آنها در زمینهی ترکیب اسید نیتریک با ئیدروکربورها تأییدی بود بر این نتیجهگیری برتلو که از اترهای نیتریک (مثلاً نیتروگلیسرین) کار مکانیکی بسیار بیشتری بدست میآید تا از نتیروبنزن و ترکیبات مشابه آن.
دوم. خواندنیهای فرعی. دربارهی تروست و آثارش، ـــ «Séance du lundi 2 octobre 1911» از آرمان گوتیه، در CHS، 153 (1911)، 611-615؛ بخصوص 613-615؛ و سوکنامهای بی امضا با عنوان «Louis Joseph Troost»، در Nat، 87 (1911)، 492-491، بحثهایی دربارهی تحقیقات تروست و اوتفوی در «Les travaux et la vie de Paul Hautefeuille» از ژورژ لوموان، در RQS، 55 (1904)، 25-5؛ و «Gabriel Hautefeuille (1836- 1902)»، از آلفرد لاکروا، در Figures de savants لاکروا، 2 جلد (پاریس، 1932)، جلد یکم، 81-89، نیز موجود است.
منبع مقاله :
گیلیپسی، چارلز کولستون؛ (1387)، زندگینامه علمی دانشوران، برگردان: احمد آرام، [و دیگران]، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ اول
Louis Joseph Troost
(ت. پاریس، فرانسه، 25 مهر 1204 /17 اکتبر 1825؛ و. پاریس، 8 مهر 1290/30 سپتامبر 1911)، شیمی.
تروست، پس از آنکه در 1230 مدرک صلاحیت تدریس را از دانشسرای عالی پاریس دریافت کرد، مدت کوتاهی در دبیرستان آنگولم و دبیرستان بوناپارت در پاریس به تدریس پرداخت. وی در سال 1236 مدرک دکتری گرفت و سپس به کار در آزمایشگاه گرماشیمیایی دوویل در کنار محققانی چون آنری دبره، ف. ایزامبر، پول اوتفوی، و آلفرد دیت ادامه داد. در 1253 به کرسی استادی شیمی سوربون منصوب شد و در 1263 به عضویت فرهنگستان علوم انتخاب گردید.
اولین مطالعات تروست مربوط به تهیهی نمکهای لیتیوم بود، ولی بخش عمدهی تحقیقات او را بررسی همپاری (isomerism)، دگروارگی (allotropy)، و تفکیک (dissociation) تشکیل میداد. وی با همکاری دوویل تغییرات چگالی بخار تعدادی از مواد، از جمله یود، فوسفور، آرسنیک، و زیرکونیوم، را، که در نتیجهی افزایش دما حاصل میشود، مورد بررسی قرار داد. آنان این نظر دوما را تأیید کردند که چگالی بخار گوگرد در نزدیکی نقطهی جوش متناظر است با یک مولکول شش اتومی و دریافتند که بخار گوگرد در بالاتر از 800 درجهی سلسیوس به صورت دو اتومی درمیآید. نتایج تحقیقات آنها از تغییرات مشابه چگالی بخار در مورد سلنیوم و تلوریوم خبر داد و به توضیح شیمی عناصر نیوبیوم و تانتالوم کمک کرد. تمام مشاهدات آنها بیشتر برحسب همارزها و ملاحظات مربوط به حجم سنجی بیان شده تا برحسب اتومها.
از 1247 تروست یک دورهی همکاری طولانی با اوتفوی را آغاز کرد. تحقیقات آنها مشتمل بود بر بررسی شرایط تبدیل سیانوژن به پاراسیانوژن و تبدیل اسید سیانیک به اسید سیانوریک؛ تبدیل دگروارهی فوسفور سفید به فوسفور قرمز و اوکسیژن به اوزون؛ و تهیهی ترکیبات جدید بود و سیلیس، بخصوص کلورورهای آنها. تروست، با همکاری اوتفوی، جذب ئیدروژن توسط سودیوم، پوتاسیوم، و پالادیوم را نیز تجزیه و تحلیل کرد؛ و آنان نقش منگنز و سیلیس در پردازش آهن را بررسی نمودند. تحقیقات آنها در زمینهی ترکیب اسید نیتریک با ئیدروکربورها تأییدی بود بر این نتیجهگیری برتلو که از اترهای نیتریک (مثلاً نیتروگلیسرین) کار مکانیکی بسیار بیشتری بدست میآید تا از نتیروبنزن و ترکیبات مشابه آن.
کتابشناسی
یکم. کارهای اصلی. تروست نویسندهی دو کتاب درسی عمده بود: Précis de chimie ، چاپ دوم (پاریس، 1867؛ چاپ بازبینی شدهی چهل و پنجم، با همکاری ا.پشار، 1932)؛ و Traité eléméntaire de chimie comprenant les principales applications á I"hygiène, aux arts et à l"industrie، 2 جلد (پاریس، 1865؛ چاپ بازبینی شدهی بیست و چهارم، با همکاری ا.پشار، 1948)، که در دورهی متوسطه متن معتبر درسی شد. کاملترین فهرست آثار منتشر شدهی تروست در اثر خود او با عنوان Notice sur les travaux scientifiques de M.Louis troost (پاریس، 1888) موجود است. بسیاری از مقالههایش در Les classiques de la science ، ویراستهی آنری لوشاتلیه، جلد سوم، Eau oxygénée et ozone (پاریس، 1913)، و جلد ششم، La fusion du platine et dissociation (پاریس، 1914)، تجدید چاپ شد.دوم. خواندنیهای فرعی. دربارهی تروست و آثارش، ـــ «Séance du lundi 2 octobre 1911» از آرمان گوتیه، در CHS، 153 (1911)، 611-615؛ بخصوص 613-615؛ و سوکنامهای بی امضا با عنوان «Louis Joseph Troost»، در Nat، 87 (1911)، 492-491، بحثهایی دربارهی تحقیقات تروست و اوتفوی در «Les travaux et la vie de Paul Hautefeuille» از ژورژ لوموان، در RQS، 55 (1904)، 25-5؛ و «Gabriel Hautefeuille (1836- 1902)»، از آلفرد لاکروا، در Figures de savants لاکروا، 2 جلد (پاریس، 1932)، جلد یکم، 81-89، نیز موجود است.
منبع مقاله :
گیلیپسی، چارلز کولستون؛ (1387)، زندگینامه علمی دانشوران، برگردان: احمد آرام، [و دیگران]، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ اول