اجزاي تشکيل دهنده ي جهان
حتما تا به حال پيش اومده كه توي فكر بريم كه جهان ما چقدر بزرگه؟ يا اين كه آخر دنيا كجاست ؟ ويا فاصله دور ترين ستاره از زمين چقدره ؟ اين موضوع يه موضوعيه كه آدم هرقدر بهش فكر بكنه باز هم جاي فكر كردن داره و هميشه يه ابهاماتي واسمون به جا مي ذاره. مثلا خود من بچگيام فكر ميكردم دليل اين كه ستاره ها چشمك مي زنن اينه كه كلي سياره و ستاره و سفينه و موجودات فضاي همش دارن از جلوي اين ستاره ها رد ميشن و به اين خاطره كه ستاره ها چشمك مي زنن!!! ولي ديگه امروز ميدونم كه دليلش اين نيست. راستي شما مي دونين كه ستاره ها چرا چشمك مي زنند ؟ ok ميكم دليلش : " به خاطر شكسته نور در لايه هاي مختلف جو هست. يعني وقتي جو ناپايدار باشه نور در لحظات مختلف خط سير هاي متفاوتي داره و گاهي نور ستاره به چشم ما مي رسه و گاهي نمي رسه. اما اين همه ي مطلب نيست چرا كه براي نور سياره ها هم همين اتفاق ميفته اما سيارات چشمك نمي زنند. تفاوت ستاره و سياره اينجاست كه ستاره يك چشمه ي نقطه اي ولي سياره يك چشمه ي گسترده است. يعني اگر به خاطر ناپايداري جو نور يك نقطه از سياره به چشم ما نرسه نور قسمت ديگه مي رسه و اين باعث ميشه كه سياره چشمك نزنه، اما ستاره فقط يك نقطه است كه يا ما ان رو مي بينيم و يا نمي بينيم. " .
حالا بگذريم امروزم به خاطر اين كه زيادي رفته بودم تو فاز فضا و كهكشان و ستاره و اين حرفا اين مطلبو واستون فرستادم هوا...
مهمترين اجزاي تشکيل دهنده ي جهان عبارتند از :
1- ستارگان : ستارگان اجرام تقريباً کروي بزرگي هستند که از دماي سطحي چند هزار درجه تا دماي مرکزي چند ميليون درجه بر خوردارند.و بواسطه ي نور حاصل از تبديلات هسته اي مي درخشند.ماده ي تشکيل دهنده ي انها بواسطه ي دماي زياد، بصورت عام گازند که از چگالي و فشار بالايي بر خوردارند. ستارگان ضمن بر خورداري از حرکت دوراني و انتقالي ف در آسمان ثابت به نظر مي رسند. و اين به واسطه ي فاصله ي عظيمي است که با زمين دارند. ستارگان به تعداد بيليونها بيليون در جهان وجود دارند و در هر قسمتي از آسمان ديده مي شوند.نور ستارگان از نظر رنگ و درخشندگي متغير اسست و به اصطلاح چشمک مي زنند .ستارگان حتي در بزرگترين تلسکوپها نيز به صورت نقاط نوراني ديده مي شوند.
2- سيارات :اجرام تقريباً کروي جامد و نسبتاً سرد ي هستندکه به دور خورشيد دوران دارند و در اثر بازتاب نور خورشيد قابل ديدن هستند.با چشم برهنه ( بدون تلسکوپ) پنج سياره ( عطارد – زهره مريخ- مشتري وزحل) را مي توان هر چند وقت يکبار مشاهده کرد اما رؤيت سه سياره ي ديگر منظومه ي شمسي تنها با تلسکوپ ميسر است. نور سيارات از نظر رنگ و روشني ثابت است و در تلسکوپ (بسته به بزرگنمايي و موقعيت سياره )يک سياره به صورت قرص نوراني ديده مي شود . سيارات در آسمان سير مي کنند و هر زمان نزديک ستاره ي قرار دارندکه به دور آن در حال دوران هستند. سيارات منظومه شمسي را مي توان تنها در منطقه ي دايرة البروج مشاهده کرد.
3- سحابي ها :توده هاي ابر مانند و وسيعي از غبار و گازهاي بسيار رقيق و با دماي کم هستند که تنها در اثر نور ستارگان مجاور ديده مي شوند.البته بر خي از سحابي ها نيز تاريکند و مانع ديدن ستارگاني که در پشت آنها قرار دارند مي شوند.در تلسکوپ سحابي هاي روشن همچون توده اي محو و ابر مانند مشاهده مي شوند.
4- سيارکها :سيارکها اجرام جامد و کوچک با شکلهاي نا منظمند که به دور خورشيد مي گردند و تفاوت مهم آنان با سيارات در اندازه ي آنها است بطوريکه بزرگترين سيارک شناخته شده ( سرس ceres ) قطري حدود 800 کيلومتر دارد. با يک تلسکوپ بزرگ مي توان بيش از 100,000 سيارک مشاهده کرد . سيارکها با بازتاب نور خورشيد ديده مي شوند و بنا بر درخشندگي کم تنها با تلسکوپ قابل رؤيت هستند.
5- قمر ها : قمرها اجرامي هستند که با دوره ي تناوبي خاصي به دور سيارات در حال گردش هستند . شش سياره منظومه شمسي هر يک داراي يک يا چند قمر ( ماه) مي باشند. زمين داراي يک ماه و مريخ داراي دو ماه و مشتري داراي شانزده قمر است .
6- ستارگان دنباله دار :اجرامي متشکل از يک کره ي نوراني (از جنس يخ و سنگ و مواد ديگر )و يک دنباله ي رقيق استوانه اي مانندبه نام گيسو(از جنس ذرات غبارو گاز) هستند که گهگاه در مسيري خاص و با سرعت صدها کيلومتر در ثانيه ظاهر مي شوند برخي از آنها با چشم برهنه قابل ديدن هستند اما اکثريت آنها از درخشندگي کمي برخوردارند و با چشم برهنه ديده نمي شوند. مدار برخي از آنها ( حدود 259 عدد) بسته است و پيوسته مسير واحدي را مي پيمايند مانند ستاره ي دنباله دار هالي که هر چند سال يکبار از نزديک زمين عبور مي کند. در حالي که مدار حدود 368 دنباله دار شناخته شده ي ديگر باز است( سهموي يا هذلولي ) که به احتمال زياد از فضاي خارج مي آيند و از نزديکي زمين عبور کرده و براي هميشه دور مي شوند.
7- شهاب ها : اجرام جامد ريزي هستند که در فضا حرکت مي کنند و گهگاه گروهي از آنها جذب زمين مي شوند و در اثر حرکت در ميان جو زمين و وجود اصطکاک گرماي زياد توليد مي شودکه شهاب را مي سوزاندو غبار حاصل از ان هر سال صدها تن بر سطح زمين مي نشيند.در مواردي نادر يک شهاب بزرگ قبل از تحليل کانل به زمين اصابت مي کند. پديده ي نوري چند ثانيه اي در آسمان شب حاصل از ورود سريع شهاب به جو زمين و ايجاد گرما و نور حاصل از اصطکاک است.
-آنچه که در آسمان با چشم برهنه مي توان ديد.
در شبي صاف و بدون گردو غبار و دور از نور چراغهاي مجاور مي توان اجرام زير را با چشم برهنه ديد. 1) حدود 2000 تا 30000 ستاره در هر نيمکره ي آسمان 2) چند سيارک که با سرعت خاص خود در ميان ستارگان حرکت مي کنند. 3) پنج تا ده شهاب در هر ساعت 4) ستارگان دنباله دار پر نور که يکي دو بار در طول عمر آدمي ديده مي شود. 5) سحابيها مانند سحابي روشن و بزرگ صورت فلکي جبار و يا سحابي تاريک به نام سر اسب باز هم در صورت فلکي جبار 6) را ه کهکشان يا راه کهکشان شيري ، به صورت کمر بندي نامنظم بر سطح کره ي آسمان که نور آن محصول تابش مرکب ميلياردها ستاره است. 7) کهکشان هاي ديگر مانند کهکشان امرأة المسلسله که از نيمکره ي شمالي قابل رؤيت است و دو کهکشان معروف به ابر هاي ماژلاني که از نيمکره ي جنوبي قابل رؤيت است
حالا بگذريم امروزم به خاطر اين كه زيادي رفته بودم تو فاز فضا و كهكشان و ستاره و اين حرفا اين مطلبو واستون فرستادم هوا...
مهمترين اجزاي تشکيل دهنده ي جهان عبارتند از :
1- ستارگان : ستارگان اجرام تقريباً کروي بزرگي هستند که از دماي سطحي چند هزار درجه تا دماي مرکزي چند ميليون درجه بر خوردارند.و بواسطه ي نور حاصل از تبديلات هسته اي مي درخشند.ماده ي تشکيل دهنده ي انها بواسطه ي دماي زياد، بصورت عام گازند که از چگالي و فشار بالايي بر خوردارند. ستارگان ضمن بر خورداري از حرکت دوراني و انتقالي ف در آسمان ثابت به نظر مي رسند. و اين به واسطه ي فاصله ي عظيمي است که با زمين دارند. ستارگان به تعداد بيليونها بيليون در جهان وجود دارند و در هر قسمتي از آسمان ديده مي شوند.نور ستارگان از نظر رنگ و درخشندگي متغير اسست و به اصطلاح چشمک مي زنند .ستارگان حتي در بزرگترين تلسکوپها نيز به صورت نقاط نوراني ديده مي شوند.
2- سيارات :اجرام تقريباً کروي جامد و نسبتاً سرد ي هستندکه به دور خورشيد دوران دارند و در اثر بازتاب نور خورشيد قابل ديدن هستند.با چشم برهنه ( بدون تلسکوپ) پنج سياره ( عطارد – زهره مريخ- مشتري وزحل) را مي توان هر چند وقت يکبار مشاهده کرد اما رؤيت سه سياره ي ديگر منظومه ي شمسي تنها با تلسکوپ ميسر است. نور سيارات از نظر رنگ و روشني ثابت است و در تلسکوپ (بسته به بزرگنمايي و موقعيت سياره )يک سياره به صورت قرص نوراني ديده مي شود . سيارات در آسمان سير مي کنند و هر زمان نزديک ستاره ي قرار دارندکه به دور آن در حال دوران هستند. سيارات منظومه شمسي را مي توان تنها در منطقه ي دايرة البروج مشاهده کرد.
3- سحابي ها :توده هاي ابر مانند و وسيعي از غبار و گازهاي بسيار رقيق و با دماي کم هستند که تنها در اثر نور ستارگان مجاور ديده مي شوند.البته بر خي از سحابي ها نيز تاريکند و مانع ديدن ستارگاني که در پشت آنها قرار دارند مي شوند.در تلسکوپ سحابي هاي روشن همچون توده اي محو و ابر مانند مشاهده مي شوند.
4- سيارکها :سيارکها اجرام جامد و کوچک با شکلهاي نا منظمند که به دور خورشيد مي گردند و تفاوت مهم آنان با سيارات در اندازه ي آنها است بطوريکه بزرگترين سيارک شناخته شده ( سرس ceres ) قطري حدود 800 کيلومتر دارد. با يک تلسکوپ بزرگ مي توان بيش از 100,000 سيارک مشاهده کرد . سيارکها با بازتاب نور خورشيد ديده مي شوند و بنا بر درخشندگي کم تنها با تلسکوپ قابل رؤيت هستند.
5- قمر ها : قمرها اجرامي هستند که با دوره ي تناوبي خاصي به دور سيارات در حال گردش هستند . شش سياره منظومه شمسي هر يک داراي يک يا چند قمر ( ماه) مي باشند. زمين داراي يک ماه و مريخ داراي دو ماه و مشتري داراي شانزده قمر است .
6- ستارگان دنباله دار :اجرامي متشکل از يک کره ي نوراني (از جنس يخ و سنگ و مواد ديگر )و يک دنباله ي رقيق استوانه اي مانندبه نام گيسو(از جنس ذرات غبارو گاز) هستند که گهگاه در مسيري خاص و با سرعت صدها کيلومتر در ثانيه ظاهر مي شوند برخي از آنها با چشم برهنه قابل ديدن هستند اما اکثريت آنها از درخشندگي کمي برخوردارند و با چشم برهنه ديده نمي شوند. مدار برخي از آنها ( حدود 259 عدد) بسته است و پيوسته مسير واحدي را مي پيمايند مانند ستاره ي دنباله دار هالي که هر چند سال يکبار از نزديک زمين عبور مي کند. در حالي که مدار حدود 368 دنباله دار شناخته شده ي ديگر باز است( سهموي يا هذلولي ) که به احتمال زياد از فضاي خارج مي آيند و از نزديکي زمين عبور کرده و براي هميشه دور مي شوند.
7- شهاب ها : اجرام جامد ريزي هستند که در فضا حرکت مي کنند و گهگاه گروهي از آنها جذب زمين مي شوند و در اثر حرکت در ميان جو زمين و وجود اصطکاک گرماي زياد توليد مي شودکه شهاب را مي سوزاندو غبار حاصل از ان هر سال صدها تن بر سطح زمين مي نشيند.در مواردي نادر يک شهاب بزرگ قبل از تحليل کانل به زمين اصابت مي کند. پديده ي نوري چند ثانيه اي در آسمان شب حاصل از ورود سريع شهاب به جو زمين و ايجاد گرما و نور حاصل از اصطکاک است.
-آنچه که در آسمان با چشم برهنه مي توان ديد.
در شبي صاف و بدون گردو غبار و دور از نور چراغهاي مجاور مي توان اجرام زير را با چشم برهنه ديد. 1) حدود 2000 تا 30000 ستاره در هر نيمکره ي آسمان 2) چند سيارک که با سرعت خاص خود در ميان ستارگان حرکت مي کنند. 3) پنج تا ده شهاب در هر ساعت 4) ستارگان دنباله دار پر نور که يکي دو بار در طول عمر آدمي ديده مي شود. 5) سحابيها مانند سحابي روشن و بزرگ صورت فلکي جبار و يا سحابي تاريک به نام سر اسب باز هم در صورت فلکي جبار 6) را ه کهکشان يا راه کهکشان شيري ، به صورت کمر بندي نامنظم بر سطح کره ي آسمان که نور آن محصول تابش مرکب ميلياردها ستاره است. 7) کهکشان هاي ديگر مانند کهکشان امرأة المسلسله که از نيمکره ي شمالي قابل رؤيت است و دو کهکشان معروف به ابر هاي ماژلاني که از نيمکره ي جنوبي قابل رؤيت است
