زن در برخورد با حاكمان ستمگر
شكى نيست كه دو عنصر حياتبخش اسلام، امر به معروف و نهى از منكر، وظيفه هر فرد مسلمانى است و در تمامى زواياى جامعه بايد مورد توجه قرار گيرد.
بارزترين جلوههاى پسنديده معروف، در عدالت، حاكم عادل، قانون بر مبناى عدالت، پيوندها و ارتباطات عادلانه خلاصه ميشود و مهمترين جلوههاى ناپسند منكر را ميتوان، در رفتار نكوهيده، ستم، حاكم ستمگر، ستم به مظلوم، قانون ظالمانه، ستم در ارتباطات و نظاير آن يافت. تا آنجا اين دو عنصر، اهميت دارد كه امام حسين(ع) در طليعه قيام مقدس خود، اين دو عنوان را قرار ميدهد و ميفرمايد:
«اِنَّما خَرَجْتُ لطلب الْاِصْلاح فى اُمَّةِ جَدّى أُريدُ اَنْ آمَرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهى عَنِ الْمُنْكَرِ»
«من تنها براى بهبود وضعيت امت جدم (پيامبرص) قيام كردم. ميخواهم مردم را به نيكيها دعوت كنم و از بديها باز دارم.»
در پرتو اين سخن گرانبار، به سادگى ميتوان دريافت مبارزه عليه ظلم و ستمِ حاكمان و قيام بر ضد ارتباطات و مسائل سياسى و اجتماعى ظالمانه و مبارزه در برابر قوانين ضد اسلام، همه بخشى از حركت امر به معروف و نهى از منكر است. چنان كه قيام جامعه براى تغيير حكومت ستمگر نيز در زمره عناصر امر به معروف و نهى از منكر، شمرده ميشود.
در اين راستا مرد و زن، دوشادوش يكديگر بايد در برابر ظلم، قد برافرازند و براي برپايى عدالت، تلاش كنند. به همين سبب است كه ما نيز ميگوييم، سخن صريح قرآن، بر اين مسأله تأكيد فراوان دارد.
از اين جمله قرآن كه ميفرمايد: مسلمانان دوستان يكديگرند، به خوبى براى جامعه ويژگيهايى همچون همكاري، آميختگى و هميارى استفاده ميشود. هر چند شايد در كتابهاي لغت براى اين كلمات به جز معانى معدودى نتوان يافت، اما به سادگى ميتوان از قرآن مفهوم واقعى اين واژهها را دريافت. دامنه اين كلمات، تمامى فعاليتهاى عمومى و اختصاصى بشر را در بر ميگيرد و به همين سبب است كه نميتوانيم جامعه اسلامي جامعهاى بسته تصور كنيم، بلكه جامعهاى باز و آزاد است.
البته شكى نيست كه محدوده باز بودن جامعه اسلامي، از مجراى ارزشهاى اخلاقي، فراتر نميرود، چرا كه اسلام مجموعهاى است كه تمام اركان آن به يكديگر مربوطند و يك پيكره واحد است. بنابراين اگر پيرامون يكى از ابعاد و يا يكى از مسائل اسلام سخن بگوييم، بيگمان بسيارى ابعاد و مسائل ديگر نيز به همراه آن، بيان خواهد شد. از اين رو به بررسى مستقل هر يك از اين مسائل نيازى نداريم. بر اين اساس، آنچه گفته شد چهره كلى و يا مسيرهاى كلى حركت زن را در جامعه سياسى اسلام مشخص ميكند.
هيچ ارزشى در جهان ارزشها وجود ندارد كه مربوط به انسان باشد، مگر آنكه هم مرد و هم زن در آن شريك ميباشند.
منبع: http://www.al-shia.com
بارزترين جلوههاى پسنديده معروف، در عدالت، حاكم عادل، قانون بر مبناى عدالت، پيوندها و ارتباطات عادلانه خلاصه ميشود و مهمترين جلوههاى ناپسند منكر را ميتوان، در رفتار نكوهيده، ستم، حاكم ستمگر، ستم به مظلوم، قانون ظالمانه، ستم در ارتباطات و نظاير آن يافت. تا آنجا اين دو عنصر، اهميت دارد كه امام حسين(ع) در طليعه قيام مقدس خود، اين دو عنوان را قرار ميدهد و ميفرمايد:
«اِنَّما خَرَجْتُ لطلب الْاِصْلاح فى اُمَّةِ جَدّى أُريدُ اَنْ آمَرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهى عَنِ الْمُنْكَرِ»
«من تنها براى بهبود وضعيت امت جدم (پيامبرص) قيام كردم. ميخواهم مردم را به نيكيها دعوت كنم و از بديها باز دارم.»
در پرتو اين سخن گرانبار، به سادگى ميتوان دريافت مبارزه عليه ظلم و ستمِ حاكمان و قيام بر ضد ارتباطات و مسائل سياسى و اجتماعى ظالمانه و مبارزه در برابر قوانين ضد اسلام، همه بخشى از حركت امر به معروف و نهى از منكر است. چنان كه قيام جامعه براى تغيير حكومت ستمگر نيز در زمره عناصر امر به معروف و نهى از منكر، شمرده ميشود.
در اين راستا مرد و زن، دوشادوش يكديگر بايد در برابر ظلم، قد برافرازند و براي برپايى عدالت، تلاش كنند. به همين سبب است كه ما نيز ميگوييم، سخن صريح قرآن، بر اين مسأله تأكيد فراوان دارد.
از اين جمله قرآن كه ميفرمايد: مسلمانان دوستان يكديگرند، به خوبى براى جامعه ويژگيهايى همچون همكاري، آميختگى و هميارى استفاده ميشود. هر چند شايد در كتابهاي لغت براى اين كلمات به جز معانى معدودى نتوان يافت، اما به سادگى ميتوان از قرآن مفهوم واقعى اين واژهها را دريافت. دامنه اين كلمات، تمامى فعاليتهاى عمومى و اختصاصى بشر را در بر ميگيرد و به همين سبب است كه نميتوانيم جامعه اسلامي جامعهاى بسته تصور كنيم، بلكه جامعهاى باز و آزاد است.
البته شكى نيست كه محدوده باز بودن جامعه اسلامي، از مجراى ارزشهاى اخلاقي، فراتر نميرود، چرا كه اسلام مجموعهاى است كه تمام اركان آن به يكديگر مربوطند و يك پيكره واحد است. بنابراين اگر پيرامون يكى از ابعاد و يا يكى از مسائل اسلام سخن بگوييم، بيگمان بسيارى ابعاد و مسائل ديگر نيز به همراه آن، بيان خواهد شد. از اين رو به بررسى مستقل هر يك از اين مسائل نيازى نداريم. بر اين اساس، آنچه گفته شد چهره كلى و يا مسيرهاى كلى حركت زن را در جامعه سياسى اسلام مشخص ميكند.
هيچ ارزشى در جهان ارزشها وجود ندارد كه مربوط به انسان باشد، مگر آنكه هم مرد و هم زن در آن شريك ميباشند.
منبع: http://www.al-shia.com
