تشبيه امام زمان عليه السلام به خورشيد پشت ابر

در روايتي از امام زمان عليه السلام در پاسخ به پرسش هاي اسحاق بن يعقوب چنين آمده است : « ... و أما وجه الانتفاع بي في غيبتي فکالانتفاع بالشمس إذا غيبها عن الأبصار السحاب » ؛ (1)« ... و اما کيفيت نفع بردن به وسيله ي من در زمان غيبتم به مانند نفع بردن به واسطه ي خورشيد است هنگامي که ابرها او را از ديدگان مستور مي نمايند . »
از اين حديث شريف وجوهي از شباهت ها بين خورشيد در پشت ابر و امام زمان عليه السلام در عصر غيبت راستفاده مي شود به برخي از آن ها اشاره مي کنيم :
1- همان گونه که مردم ، هر آن ، انتظار خارج شدن خورشيد از پس ابرها را دارند تا تمام و کامل از وجود و ظهورش استفاده ببرند ، در ايام غيبت آن حضرت نيز مردم منتظر ظهور و خروج اويند و از ظهورش مأيوس نمي گردند .
2- منکر وجود حضرت عليه السلام در عصر غيبت ، همانند منکر وجود خورشيد است هنگامي که در پشت ابرها ازديده ها پنهان گردد .
3- همان گونه که ابر کاملاً خورشيد را نمي پوشاند و نور خورشيد به زمين و زمانيان مي رسد ، غيبت هم مانع کامل و تمامي براي بهره دهي حضرت نيست ، مردم در زمان غيبت ، حضرت را نمي بينند اما از وجود او بهره مي برند . توسل يکي از راه هاي بهره بردن از آن امام است .
4- همان گونه که در مناطقي که هوا غالباً ابري است ، گاهي خورشيد ابرها را مي شکافد و خود را از لابه لاي آن ها بيرون مي آورد و به عده اي از مردم نشان مي دهد ، هر از چند گاهي نيز ، عده اي به محضر امام زمان عليه السلام شرفياب مي شوند و از وجودش استفاده مي برند و از اين راه وجود آن حضرت براي مردم به اثبات مي رسد .
5- همان گونه که ابرها خورشيد را نابود نمي کنند و تنها مانع رؤيت اويند، غيبت امام زمان عليه السلام هم تنها مانع رؤيت ايشان است .

پی نوشت‌ :

1- بحارالأنوار ، ج 53 ، ص 180 ، ح 10.

منبع: کتاب غيبت کبري