اين دعا را در حق او كرد

عمرو بن حَمِق از اصحاب پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ و از ياران شجاع و مخلص علي ـ عليه السّلام ـ بود كه سرانجام توسط دژخيمان معاويه دستگير شد،‌ و در حصن موصل زنداني گرديد، سرش را بريدند و نزد معاويه هديه بردند.
او هنگام جواني براي پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ آب برد، پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ آن را آشاميد و سپس اين دعا را در حق او كرد:
«اللّهم امتعه بِشَبابِهِ»؛ خدايا او را از جواني بهره‌مند كن.
اين دعا آنچنان در حق او به استجابت رسيد كه هشتاد سال از عمرش گذشت در عين حال موي سفيد در سر و صورت او ديده نشد.
او روزي به حضور امام علي ـ عليه السّلام ـ آمد، امام ديد چهرة او زرد شده پرسيد: اين زردي چيست؟
او عرض كرد: بر اثر بيماري است كه به آن مبتلا شده‌ام.
امام علي ـ عليه السّلام ـ به او فرمود: ما از خوشحالي شما خوشحاليم، و هنگام اندوه شما غمگين هستيم، و براي بيماري شما بيمار مي‌شويم و براي شما دعا مي‌كنيم.
مرا در تن بود تا جان علي گويم علي گويم             چه در پيدا در پنهان علي گويم علي گويم
به كامم تا زبان باشد زبان تا در دهان باشد            بهر لفظ و بهر عنوان علي گويم علي گويم
ز مهرش مست و حيرانم غم و شادي نمي‌دانم      به هر دردي پي درمان علي گويم علي گويم

---

سایت های مرتبط با این مقاله