ناله سه تار بگريم

شاعر: عبدالله فرادي

بزن رفيق كه با ناله سه تار بگريم

به سوز و ساز تو چون ابر نوبهار بگريم

بزن رفيق كه در روزگار يار نديديم

ز يار شكوه كنم يا ز روزگار بگريم

بزن كه سوز غمي شعله مي‌كشد ز دل من

بزن كه همره ساز تو زار زار بگريم

به مويه تو بنازم ز سيم شور برآور

مگر ز رنج اسيري درين حصار بگريم

به پرده‌هاي دل من هزار اشك نهان بين

ز نغمه‌هاي تو خواهم كه آشكار بگريم

خوشا دمي كه به جانسوزي نواي سه تارت

به خلوتي بخزم در شبان تار بگريم

بهار شد كه به صحرا و كوه از غم غربت

چو رود ناله برآرم چو آبشار بگريم

به اشك خويش رخ لاله را بشويم و در دل

به ياد مردم دلتنگ داغدار بگريم

گهي به نغمه چو مرغ سحر به باغ بنالم

گهي به زمزمه در پرده سه تار بگريم

ز مكر خصم ننالم، كجاست ساز موافق

كه با نواي مخالف ز جور يار بگريم

به ياد فرقت ياران و اشك سرخ بهاران

هزار بار بزن تا هزار بار بگريم