شاعر: محمدعلى مردانى
نديده چشم فلك، رهبرى مدبر و لايق
ز بعد باقر علم نبى، چو جعفر صادق
طلوع كرد ز طرف افق، چو مهر درخشان
براى دامن مادر، ولى حضرت خالق
بداد، پيك سعادت نويد عالميان را
كه باب رحمت حق باز شد به روى خلايق
گشود ديده به دنيا فروغ ديده زهرا
رییس مذهب و هادى دين، چراغ سرادق
گشود عقده هر مشكلى ز امت احمد
ببست راه به اعداء دين ز سابق و لاحق
ششم وصى رسول خدا محمد محمود
چراغ راه هدى، ماه آسمان حقايق
يگانه منجى قرآن و دين، امام معظم
كه فضل و دانش او هست فوق كل خوارق
گشود و بست ره عدل و داد و جور و ستم را
به دوستان موافق، به دشمنان منافق
مغيث شيعه بحر سخا و منبع احسان
وصى دين پيمبر، امام لاحق و سابق
چو ديد روز جهان تيره گشت، چون شب
مظلم جدا نمود ره دين حق، ز جمله طوارق
ز فر و دولت آن آفتاب شرع، فرو ريخت
بناى كينه و جور ستمگران منافق
نهال قامت دين راست شد ز يمن وجودش
به طرف گلشن قرآن دميد، ياس و شقايق
هزار شكر، كه از سعى آن مويد آيين
شده است دين نبى تا ابد چو اختر بارق
بود اميد كه "مردانى" از مديحت صادق
شود به لطف عميمش هماره واصل و واثق
