آیا مزایای باز یافت بیشتر از هزینه‌ی آن می‌شود؟

برخی استدلال می‌کنند که عمل باز یافت بیش از آن که باعث صرفه جویی شود انرژی مصرف می‌کند.
در تاریخ 24 ژوئن به روز رسانی شده است.
ارت تاک عزیز: برخی استدلال می‌کنند که عمل باز یافت بیش از آن که باعث صرفه جویی شود انرژی مصرف می‌کند، بنا بر این ارزش تلاش کردن را ندارد. آیا این مطلب درست است؟ تایگر ناکس از منطقه میلینو کت، مین
جنجال بر سر مزایای بازیافت در سال 1996 شروع شد، و آن موقعی بود که یک روزنامه نویس به نام جان تیرنی در مجله نیو یورک تایمز در مقاله‌ای با عنوان "باز یافت یک کار بیهوده است" نوشت: برنامه‌های باز یافت اجباری، فواید کوتاه مدتی برای چند گروه، مانند سیاستمداران ، مشاوران روابط اجتماعی، سازمان‌های محیط زیست و شرکتهای حمل و نقل زباله دارد. این در حالی است که با این کار، منابع مالی از مشکلات واقعی زیست محیطی و اجتماعی منحرف می‌شود. باز یافت، بی فایده ترین فعالیت در آمریکای مدرن است.
گروه های طرفدار محیط زیست، با تأکید بر نظریه تیرنی، عقیده داشتند که باز یافت، مصرف انرژی و آلودگی را دو برابر می‌کند و بیش ازعمل از بین بردن زباله‌های ساده و کهنه، خرج بر دست مالیات دهندگان می گذارد.
کمیته دفاع از منابع طبیعی و جمعیت دفاع از محیط زیست که دو تا از مهمترین سازمانهای محیط زیستی می‌باشند، جداگانه، گزارشها یی در مورد فواید باز یافت نوشتند و توضیح دادند که چگونه برنامه‌های باز یافت شهرداری باعث کاهش آلودگی وکاهش استفاده از منابع بکر می‌شود، و همچنین باعث کاهش زباله و اشغال زمین می‌گردد. از طرفی مخارج باز یافت، کمتر از مخارج حمل و از بین بردن زباله است.
مایکل شاپیرو، مدیر دفتر سازمان حمایت از محیط زیست از مواد زائد جامد در حمایت از روش باز یافت می‌گوید: برنامه بازیافت سطلهای کنار خیابان، در هر جایی می‌تواند بین 50 تا 150 دلار در هر تن خرج داشته باشد........ برنامه جمع آوری و از بین بردن زباله، در هر جایی، بین 70 تا 200 دلار در هر تن، هزینه در بر خواهد داشت. این محاسبه که جای پیشرفت را دارا می باشد، نشان دهنده آن است که روش باز یافت، بسیار مقرون به صرفه می‌باشد.
ولی در سال 2002، در شهر نیو یورک، شهرداری که یک مجری کهنه کار بود، اعلام کرد که برنامه تحسین برانگیز بازیافت در حال ضرر دادن است. بنا بر این کار بازیافت پلاستیک و شیشه را رها کرد. بر طبق اظهارات مایکل بلوم برگ، مخارج بازیافت پلاستیک و شیشه، سنگین تر شده و هزینه بازیافت دو برابر هزینه از بین بردن زباله می‌شود. در عین حال، وقتی تقاضا برای مواد باز یافته شده کم می‌شود، ما مجبور می‌شویم که آنها را دفن کنیم، علی‌رغم این که، مفید هستند.
دیگر شهرها، از نزدیک نظاره‌گر کارهای شهرداری نیویورک بودند، شهری که برنامه‌های تنظیم شده برای بازیافت داشت ولی احتمالاً می‌خواهد از این نوع سیستم خارج شود ( نیویورک هیچ موقع، بازیافت کاغذ را رها نکرد) .
در این بین، شهر نیو یورک، آخرین مرکز دفن زباله دولتی را مسدود کرد و مالکان زمینهای شخصی، کرایه‌ها را بالا بردند، زیرا حجم زباله های دفن شدنی، افزایش یافته بود.
در نتیجه، مزایای بازیافت شیشه و پلاستیک، افزایش یافت و دو باره بازیافت این دو عنصر از لحاظ اقتصادی، برای شهر، مهم تلقی گردید. شهر نیو یورک، عملیات باز یافت را با روشی کارآمد تر و خدمات اعتباری بیشتر، نسبت به قبل، دو باره راه اندازی کرد.
فواید بازیافت، افزایش پیدا می‌کند و آن موقعی است که شهرها، تجربیات بیشتری کسب می‌کنند:
سیسیل آدامز (مقاله نویس روزنامه شیکاگو ریدر) می‌گوید: درسهایی که شهر نیویورک در این مورد یاد گرفت، در همه جای دنیا قابل اعمال است. درسهایی مثل برنامه بازیافت سطلهای زباله کنار خیابان، انباشته های اشغال به دلیل کاغذ بازی اداری و جمع آوری زباله در دو مرحله (مرحله اول، جمع آوری زباله و مرحله دوم، جدا سازی برای عمل بازیافت). ولی وضعیت بهتر شد، و آن موقعی بود که شهرها، تجربیات بیشتری کسب کردند.
در دنباله‌ی مطلب، آدامز می افزاید: اگر برنامه‌های بازیافت به درستی انجام گیرد، هزینه ها در مقایسه با دفن زباله، برای شهرها (مالیات دهندگان)، کاسته خواهد شد و همچنین مقداری مواد خام نیز بدست می آید. اگر چه فواید باز یافت، خیلی بیشتر از دفن می‌باشد، ولی همه بایستی این را به خاطر داشته باشیم که برای حمایت از محیط زیست، بهتر است که کاهش مصرف و استفاده دو باره داشته باشیم و بازیافت در مرحله بعدی باشد.