مرحوم شیخ صدوق که با دعای امام زمان(عج) متولد شد، عالمی ربانی و فقیه و محدثی عالیقدر بود. او صاحب کتابهای بسیار ارزشمندی همانند خصال، عیون اخبار الرضا، من لایحضره الفقیه و... است و قبر شریفش در ری، در حوالی قبر شاه عبدالعظیم حسنی است. در سال 1238، مقبره او دچار شکستگی و خرابی شد، پس عده ای مشغول به بازسازی و تعمیر قبر شدند. چون به سرداب قبر برخورد کردند، دیدند جسم او سالم و خیلی جسیم بود و در ناخنش اثر خضاب هنوز ظاهر بود. این خبر در تهران منتشر شد و به فتحعلی شاه قاجار رسید؛ او با جمعی از علما و ارکان دولت (بر سر مرقد وی) رفتند و از نزدیک، جسد او را همان طور که مردم گفته بودند، سالم یافتند. بدین ترتیب شاه دستور داد مقبره او را به بهترین وجه بسازند و تعمیر کنند و تزیین نمایند.(1)
صاحب کتاب روضات الجنات گوید: من با بعضی از اشخاصی که خودشان جسد صحیح و سالم مرحوم صدوق (ره) را دیده بودند، ملاقات کردم وآنها هم (صحت این قضیه را) تصدیق کردند.(2)
پی نوشت :
1- قصص العلما، ص 396
2- منتخب التواریخ، ص 775
