عريضه نويسي به امام زمان عليه السلام

در مورد جواز بلکه رجحان عريضه نويسي به امام زمان عليه السلام مي توان به ادله اي تمسک کرد :
1- عريضه نويسي از انواع توسلات و استغاثه هاي به امام عصر عليه السلام به شمار مي آيد ، توسلي که اصل آن از مستحبات مسلم در مصادر ديني به حساب مي آيد .
2- عريضه نويسي از کارهاي مسلمي است که عمل و سيره ي بزرگان بر آن بوده و آثار و برکات شگفت انگيزي از آن برده شده است . محدث نوري در کتاب « نجم الثاقب » قضاياي عجيبي را در اين رابطه نقل مي کند . (1)
3- کفعمي در « المصباح » و « البلد الأمين » و کيفيت و چگونگي عريضه نويسي را نقل کرده و اين خود دليل بر آن است که عريضه نويسي از مشروعيت برخوردار است . (2)
مرحوم مجلسي نيز فرموده است : « هنگام انداختن عريضه چنين خيال کند که نامه را به نايب خاص تسليم مي کند » . (3)
شيخ الطائفه ي ابو جعفر طوسي رحمه الله در کتاب « مصباح المتجهد » مي گويد : « عريضه اي به سوي خداوند متعال مي نويسي و آن را مي پيچي ، سپس عريضه ي ديگري به محضر والاي حضرت بقيه الله ارواحنا فداه مي نويسي ..» (4)، آن گاه کيفيت نوشتن هر يک از عريضه ها را بيان مي دارد .

پي‌نوشت:

1 نجم الثاقب ، ص 421 ؛ جنه المأوي ، ص 248 ؛ دارالسلام ، ج 2 ، ص 264.
2- المصباح ، ص 531 ؛ البلد الأمين ، ص 227.
3- بحار الأنوار ، ج 94 ، ص 30.
4- همان ، ص 27.

منبع: کتاب غيبت کبري