شفا بخشى عسل
عسل يك واژه عربى است كه در زبان فارسى انگبين ناميده مى شود. از نخستين و قديمى ترين شيرين كننده هاست و در طول تاريخ به عنوان يك غذاى خوش طعم و شفا بخش مورد توجه قرار گرفته است.
انسان تقريبا از ۴هزار سال پيش به اصول كندودارى و پرورش عسل پرداخته است. در ايران در دوره هخامنشيان نگهدارى زنبور عسل بسيار رواج داشته و از عسل در اين عهد به جاى شكر استفاده مى شده است. امروزه زنبوردارى در اكثر نقاط دنيا معمول گشته و توليد سالانه عسل حداقل ۳۰۰ هزار تن است.
عسل شان يا موم دار (comb honey) : عسل طبيعى است كه در خانه هاى مومى كه حداقل چهار پنجم آن را پر كرده است قرار گرفته و به طور كلى دست نخورده باشد. عسل صاف شده: عسل طبيعى است كه موم و مواد خارجى آن جدا شده باشد. براى صاف نمودن عسل مى توان از طريق سانتريفوژ نمودن يا صافى با منافذ۴۲ درصد ميلى متر به كمك حرارت دادن عسل تا ۶۰درجه سلسيوس به مدت حداكثر ۲ساعت استفاده كرد. به اين ترتيب، عسل حاصل، شفاف و روان است و ديگر شكرك نمى زند؛ (علت آن از بين رفتن آنزيم دياستاز موجود در عسل در اثر حرارت است) .
مواد خارجى: عبارت است از وجود هرگونه ماده اى غير از عسل صاف شده. مانند موم، قطعات بدن حشرات، قطعات گياهى و غيره.
كم رنگ است و به مرور زمان پر رنگ مى شود. در جدول ذيل رنگ تعدادى از عسل هاى گياهان مختلف ذكر شده است.
ويتامين هاى گروهC وB، استر ها و آنتى اكسيدان اشاره نمود. انرژى حاصل از ۱۰۰گرم عسل معادل ۳۳۰كيلو كالرى است.
رنگ: بر حسب نوع گياه مورد استفاده زنبور، رنگ عسل از زرد كاهى تا قرمز تيره متغير است.
بو: عسل طبيعى داراى بوى مخصوص به خود است. اين بو متناسب با گياهى است كه زنبور از آن استفاده كرده است.
مزه: عسل بايد داراى مزه شيرين مخصوص به خود باشد و عارى از مزه سوختگى، تخمير و كپك زدگى و به طور كلى هرگونه مزه نامطبوع باشد.
كف: در سطح عسل نبايد هيچ گونه كف موجود باشد.
مواد خارجى مانند ذرات گياهى ( به استثناى گرده )، تمام يا قسمتى از بدن حشرات و هرگونه ماده خارجى ديگر
مواد افزودنى
گلوكز تجارتى
عسل مايع يا شان بايد در ظروفى بسته بندى شود كه اين ظروف روى تركيبات عسل اثر سويى باقى نگذارد. مشخصات زير هم بايد به طور واضح و خوانا به زبان فارسى و در صورت صادرات به زبان انگليسى يا به زبان كشور خريدار روى ظروف نوشته شود: نوع و نام محصول، نام و نشانى توليد كننده ،علامت تجارتى ،وزن خالص بر حسب گرم يا كيلو گرم، عبارت ساخت ايران ،شماره سرى ساخت ،تاريخ توليد و انقضاء مصرف و شماره پروانه ساخت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكى.
منبع: روزنامه ایران
انسان تقريبا از ۴هزار سال پيش به اصول كندودارى و پرورش عسل پرداخته است. در ايران در دوره هخامنشيان نگهدارى زنبور عسل بسيار رواج داشته و از عسل در اين عهد به جاى شكر استفاده مى شده است. امروزه زنبوردارى در اكثر نقاط دنيا معمول گشته و توليد سالانه عسل حداقل ۳۰۰ هزار تن است.
انواع عسل
عسل شان يا موم دار (comb honey) : عسل طبيعى است كه در خانه هاى مومى كه حداقل چهار پنجم آن را پر كرده است قرار گرفته و به طور كلى دست نخورده باشد. عسل صاف شده: عسل طبيعى است كه موم و مواد خارجى آن جدا شده باشد. براى صاف نمودن عسل مى توان از طريق سانتريفوژ نمودن يا صافى با منافذ۴۲ درصد ميلى متر به كمك حرارت دادن عسل تا ۶۰درجه سلسيوس به مدت حداكثر ۲ساعت استفاده كرد. به اين ترتيب، عسل حاصل، شفاف و روان است و ديگر شكرك نمى زند؛ (علت آن از بين رفتن آنزيم دياستاز موجود در عسل در اثر حرارت است) .
مواد خارجى: عبارت است از وجود هرگونه ماده اى غير از عسل صاف شده. مانند موم، قطعات بدن حشرات، قطعات گياهى و غيره.
فرآيند توليد عسل
كم رنگ است و به مرور زمان پر رنگ مى شود. در جدول ذيل رنگ تعدادى از عسل هاى گياهان مختلف ذكر شده است.
تركيبات عسل
ويتامين هاى گروهC وB، استر ها و آنتى اكسيدان اشاره نمود. انرژى حاصل از ۱۰۰گرم عسل معادل ۳۳۰كيلو كالرى است.
شكرك زدن عسل
ويژگى هاى استاندارد عسل
رنگ: بر حسب نوع گياه مورد استفاده زنبور، رنگ عسل از زرد كاهى تا قرمز تيره متغير است.
بو: عسل طبيعى داراى بوى مخصوص به خود است. اين بو متناسب با گياهى است كه زنبور از آن استفاده كرده است.
مزه: عسل بايد داراى مزه شيرين مخصوص به خود باشد و عارى از مزه سوختگى، تخمير و كپك زدگى و به طور كلى هرگونه مزه نامطبوع باشد.
كف: در سطح عسل نبايد هيچ گونه كف موجود باشد.
ويژگى هاى ناپذيرفتنى
مواد خارجى مانند ذرات گياهى ( به استثناى گرده )، تمام يا قسمتى از بدن حشرات و هرگونه ماده خارجى ديگر
مواد افزودنى
گلوكز تجارتى
عسل مايع يا شان بايد در ظروفى بسته بندى شود كه اين ظروف روى تركيبات عسل اثر سويى باقى نگذارد. مشخصات زير هم بايد به طور واضح و خوانا به زبان فارسى و در صورت صادرات به زبان انگليسى يا به زبان كشور خريدار روى ظروف نوشته شود: نوع و نام محصول، نام و نشانى توليد كننده ،علامت تجارتى ،وزن خالص بر حسب گرم يا كيلو گرم، عبارت ساخت ايران ،شماره سرى ساخت ،تاريخ توليد و انقضاء مصرف و شماره پروانه ساخت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكى.
منبع: روزنامه ایران
