غرور بيجا موجب سقوط مي‌شود.

موش‌ها با راسوها در جنگ و گريز بودند و هميشه از آن‌ها شکست مي‌خوردند. از اين‌رو نشستي برپا کردند و به اين نتيجه رسيدند که دليل شکست‌هاي پي‌درپي آن‌ها نداشتن رهبر و فرمانده است. آن‌ها از بين خود عدّه‌اي را انتخاب و به سِمَتِ فرماندهي منصوب کردند. اين عدّه براي آن‌که از ديگران متمايز باشند، شاخ‌هايي ساختند و آن‌ها را به سر خود چسباندند. وقتي جنگ در گرفت و لشکر موش‌ها شکست خورد، تمام موش‌ها گريختند و جان به سلامت بردند. امّا فرماندهان آن‌ها به‌واسطه‌ي شاخ‌هايي که به سر داشتند، به اسارت درآمدند و خوراک راسوها شدند.
خودستايي و لاف، اغلب باعث بدبختي مي‌شود.
منبع مقاله :
هندفورد، اس. اِي و ديگران؛ (1392)، افسانه‌هاي مردم دنيا (جلدهاي 9 تا 12)، ترجمه‌ي حسين ابراهيمي (الوند) و ديگران، تهران: نشر افق، چاپ سوم