نويسنده: پاول هاچ
برگردان: توفيق حيدرزاده
برگردان: توفيق حيدرزاده
ستارگان اجرامي هستند بسيار دور دست؛ نزديک‌ترين آن‌ها بسيار دورتر از دورترين سيارات است و دورترينشان آنقدر از ما فاصله دارد که حتي بزرگترين تلسکوپ‌هاي جهان نيز نمي‌توانند آن را آشکار کنند. ستارگان نيز همانند ماه و خورشيد و سيارات از شرق سر بر مي‌آورند و در غرب فرومي‌روند، ولي حرکت آن‌ها کاملاً به سبب چرخش زمين است و جز يک گردش ظاهري چيز ديگري نيست. فقط با به کار گرفتن ابزارهاي ويژه و دقيق مي‌توان به حرکت واقعي ستارگان پي برد. مکان ظاهري آن‌ها در آسمان، سال‌ها و حتي قرن‌ها يکسان باقي مي‌ماند . با گردش زمين به دور خورشيد تنها منظره آسمان تغيير مي‌کند ولي اين تغييرات نيز هر سال تکرار مي‌شوند .
در زمان‌هاي قديم اخترشناسان هيچ روشي براي تعيين فاصله‌ي ستارگان نمي‌شناختند. تقريباً تمامي آن‌ها اعتقاد داشتند که زمين ثابت استاد و کره‌اي بزرگ و دور دست به دور آن مي‌چرخد و ستارگان نيز سوراخ‌ها يا نقاط نوراني در روى اين کره هستند . فقط عده کمي اخترشناسان يونان باستان، ستارگان را اجرامي بسيار دور مي‌دانستند و بر اين باور بودند که زمين مي‌چرخد و در نتيجه، ستارگان در حال گردش به نظر مي‌رسند.
منبع مقاله :
هاچ، پاول؛ (1388)، ساختار ستارگان و کهکشان‌ها، برگردان: توفيق حيدرزاده. تهران: مؤسسه جغرافيايي و کارتوگرافي گيتاشناسي، چاپ هفتم.
