با تلسکوپ فضایی هابل آشنا شوید

تلسکوپ فضایی هابل یک تلسکوپ قدرتمند است که به دور زمین می‌گردد و می تواند در مقایسه با هر تلسکوپ دیگری روی زمین تصاویری بهتر از ستاره های دور را نشان دهد. این نام به یادبود ادوین هابل، ستاره شناسی که در دهه 1920 زندگی کرد، روی این تلسکوپ گذاشته شد.
تلسکوپ در حدود 600 کیلومتری زمین قرار دارد و می تواند آسمان را بدون لزوم به نگاه کردن از میان جو زمین، ببیند.
جو، نوری را که از بین آن رد می‌شود خم می کند. وقتی ستارگان را از زمین نگاه می کنیم، تار می شوند، زیرا جو همیشه همراه با زمین حرکت می کند. به همین دلیل است که تلسکوپ هابل می تواند تصاویری را نشان دهد که خیلی واضح تر از آنهایی است که ما از تلسکوپ های زمینی دریافت می کنیم.
هابل همچنین می تواند نوری را مشاهده کند که به سطح زمین نمی رسد. این تلسکوپ می تواند نور ماوراء بنفش را ببیند که دارای طول موجی کوتاه است و مادون قرمز را نیز می بیند که طول موج آن بیش تر از نور مرئی است. نور UV نشان دهنده‌ی مکانهایی در جهان با انرژی زیاد است، مانند ستاره های منفجر شده. نور مادون قرمز به ما اطلاعاتی در مورد رویدادهای آرام تر مانند تشکیل ابرهای گرد و غبار در اطراف ستارگان جدید می دهد.
در سال 1990 یک فضا پیما تلسکوپ را به مدار برد. حدود یک ماه بعد، دانشمندان متوجه شدند که در آینه تلسکوپ مشکل وجود دارد. تصاویری که دوربین به زمین فرستاده بود خیلی تیز نبود.
در سال 1993 شاتل فضایی Endeavour راه اندازی شد و فضانوردان بر روی سفینه تلسکوپ را تعمیر کردند، به طوری که هابل بتواند مطابق با طرح برنامه ریزی شده کار کند. در چند سال گذشته، سه پرواز دیگر به تلسکوپ فضایی هابل انجام شده است. فضانوردان آینه ها و دوربین های بهتر را که ده برابر قدرتمندتر از قبلی ها بود نصب کردند.
تلسکوپ فضایی هابل در مدار
پس از اینکه فضانورد کلمبیا در سال 2003 منفجر شد، ناسا اعلام کرد که فضانوردان بیشتری را برای تعمیر هابل نمی فرستد. مقامات نگران ایمنی فضانوردان بودند. بدون یک ماموریت تعمیر جدید، تلسکوپ تنها چند سال دیگر کار خواهد کرد.
در 2006 ناسا در نهایت تصمیم گرفت یک فضاپیمای نهایی را برای تعمیر هابل بفرستد. در ماه مه 2009، فضاپیمای آتلانتیس، آخرین مأموریت خود را به هابل داشت. فضانوردان برخی از ابزارهای جدید را تعمیر کرده و چندین تای دیگر را نصب کردند. آنها همچنین برخی از باتری ها را تغییر دادند.
با وجود اینکه تلسکوپ هنوز برای چند سال آینده کار خواهد کرد، ناسا قصد دارد یک تلسکوپ جدید و قوی تر را راه اندازی کند. تلسکوپ فضایی جیمز وب خواهد توانست حتی دورتر از هابل ببیند و حتی قادر خواهد بود شاهد تولد ستاره های جدید و سیستم های خورشیدی باشد. همچنین قادر به دیدن نوری خواهد بود که هابل نمی تواند تشخیص دهد.
تلسکوپ جدید حدود 1.5 میلیون کیلومتر بالاتر از سطح زمین، بسیار دورتر از هابل واقع خواهد شد. این تلسکوپ سایبانی به یزرگی یک زمین تنیس برای محافظت از وسایل خود در برابر گرمای خورشید خواهد داشت.