بیماری‌های دستگاه ادراری

دستگاه ادراری به عنوان یک واحد تصفیه کننده‌ی خون در بدن عمل می‌کند که مواد زاید و آب اضافی را به صورت ادرار از خون جدا کرده و از بدن خارج می‌سازد. دستگاه ادراری از یک جفت کلیه، یک جفت حالب (که ادرار را از کلیه‌ها به مثانه می‌برند)، یک مثانه و یک پیشاب راه (که ادرار را از مثانه به خارج بدن می‌برد) تشکیل شده است.
از آن جایی که دستگاه ادراری خون را تصفیه می‌کند، وظیفه‌ی تنظیم میزان آب بدن و حفظ تعادل مایعات بدن را نیز بر عهده دارد. کلیه‌ها هورمون‌هایی هم تولید می‌کنند که یکی از این هورمون‌ها به کنترل فشار خون کمک می‌کند. در هر شبانه روز 300 بار تمام خون از کلیه‌ها عبور کرده و تصفیه می‌شود؛ یعنی کلیه‌ها در هر شبانه روز حدود 200 لیتر خون تصفیه می‌کنند. هر عملی که ما در زندگی روزمره‌ی خود انجام می‌دهیم (از خوردن و نفس کشیدن گرفته تا راه رفتن و دویدن) به خاطر واکنش‌های شیمیایی است که در سلول‌ها ایجاد شده و به داخل جریان خون ریخته می‌شوند. برای این که بدن ما سالم باقی بماند باید این مواد زاید تصفیه شده و از بدن خارج شوند و این کار وظیفه‌ی اصلی دستگاه ادراری می‌باشد.
کلیه‌ها به آئورت که اصلی‌ترین شریان بدن می‌باشد و مستقیماً از قلب بیرون می‌آید متصل هستند. هنگامی که بدن در حال استراحت می‌باشد، حدود یک چهارم خونی که از قلب تلمبه می‌شود به کلیه‌ها می‌رسد. این خون بعد از این که در کلیه‌ها تصفیه شد، دوباره از طریق ورید اَجوَفِ تحتانی (وِناکاوا) که بزرگترین ورید بدن می‌باشد، به قلب برمی‌گردد.
هر کلیه از حدود یک میلیون واحد تصفیه‌ کننده‌ی کوچک به نام نِفرون (1) تشکیل شده است. هر نفرون از یک کلاف مویرگی به نام گلومرول (2) و یک لوله‌ی دراز و باریک به نام توبول کلیه (3) تشکیل شده است. منافذی که در گلومرول‌ها وجود دارند اجازه می‌دهند که فقط بعضی از مولکول‌هایی که در خون وجود دارند (براساس شکل و اندازه‌شان) از آن عبور کنند. برای مثال گلبول‌های قرمز خون و پروتئین‌هایی که در خون وجود دارند آن قدر بزرگ هستند که نمی‌توانند از این منافذ عبور کرده و وارد مایع تصفیه شده بشوند ولی مولکول‌های کوچک‌تر مثل گلوکز (قند خون) که از این منافذ عبور می‌کنند، دوباره جذب جریان خون شده و به خون برمی‌گردند. در آخر مایعی که در توبول‌ها باقی می‌ماند را اصطلاحاً ادرار می‌نامند که ترکیبی از مواد زاید (مثل اوره) و سایر موادی که بدن به آن‌ها نیاز ندارد (مثل آب اضافی و نمک) می‌باشد.
این تصفیه‌ی دایمی و پیوسته‌ی خون نه تنها مواد زاید و مضر را از بدن خارج می‌سازد بلکه به تنظیم میزان آب بدن نیز کمک می‌کند. برای مثال اگر شما بیش از مقداری که برای بدن لازم است آب بنوشید، این آب اضافی از طریق ادرار از بدن خارج می‌شود، با این حال اگر زمانی شما نیاز به حفظ آب در بدن داشته باشید کلیه‌ها تا آنجا که ممکن است کمتر آب را به خارج بدن می‌فرستند و ادرار را غلیظ‌تر می‌کنند. به علاوه اگر خون شما خیلی اسیدی و یا خیلی قلیایی شود کلیه‌ها با تغییر میزان اسیدیته‌ی ادرار باعث اصلاح آن می‌شوند.

تفاوت دستگاه ادراری در مردان و زنان

دستگاه ادراری تحتانی در مردان و زنان تفاوت‌هایی با هم دارند. پیشاب راه مردان که از مثانه خارج می‌شود از غده‌ی پروستات عبور کرده و ادرار و منی از طریق آن خارج می‌شود. مثانه‌ی زن‌ها در زیر رحم قرار گرفته و پیشاب راه ادرار را به سوراخی که در جلوی مهبل قرار دارد می‌برد. در هر دو جنس (هم در خانم‌ها و هم در آقایان) عبور ادرار توسط عضلاتی که در گردن مثانه قرار دارند کنترل می‌شود. طول پیشاب راه در آقایان حدود 20 سانتی متر و در خانم‌ها حدود 4 سانتیمتر می‌باشد.

ساختمان دستگاه ادراری:

دستگاه ادراری شامل دو کلیه می‌باشد که هریک به وسیله‌ی یک حالب به مثانه متصل هستند و یک پیشاب راه که ادرار را از مثانه به خارج بدن می‌برد. کلیه‌ها در پشت شکم و در دو طرف ستون مهره‌ها قرار دارند. آن‌ها به شکل لوبیا بوده و به رنگ قرمز مایل به قهوه‌ای می‌باشند و طول آن‌ها حدود 10 تا 12/5 سانتیمتر و عرض‌شان حدود 5 تا 7/5 سانتیمتر می‌باشد. حالب‌ها لوله‌هایی نازک و عضلاتی هستند که طول آن‌ها حدود 25 تا 30 سانتیمتر می‌باشد. مثانه یک عضو خالی و عضلاتی می‌باشد که در لگن قرار دارد. دهانه‌ی خروجی مثانه توسط عضلاتی که دور آن را احاطه کرده‌اند و به کنترل خروج ادرار از آن به پیشاب راه کمک می‌کنند، گرفته شده است.

ناراحتی‌های ادراری

قرمزی ادرار:

اگر رنگ ادرار قرمز یا پُررنگ (نارنجی) شده است، برای رفع آن به مدت 5 روز هم آب هندوانه و سکنجبین و بعد 5 روز آب غوره بخورید.

ترشی ادرار:

برای رفع ترشی ادرار، ضمن این که باید آب میوه‌جات زیاد بنوشید، بهتر است سیب درختی را مانند سکه‌هایی قاچ زده و خشک کنید، بعد آن را بکوبید. صبح، ظهر و شب و هر مرتبه یک قاشق سوپ خوری از آن را در یک فنجان آب بریزید و با شکر به صورت شربت درست کنید و میل فرمایید.

سوزش ادرار:

سوزش ادرار به دنبال عفونت‌های مجاری تناسلی یا خوردن خوراکی‌های محرک (غذاهایی که طبیعت آن‌ها گرم هستند) به وجود می‌آید. در این صورت باید از خوردن خوراکی‌هایی که طبیعتشان گرم است و هم چنین از خوردن انواع فلفل، ادویه‌جات، خوراکی‌های محرک و غذاهای شور و ترش و خیلی شیرین پرهیز کرد در عوض از خوراکی‌هایی که طبیعت آن‌ها سرد است و یا سوزش ادرار را کم می‌کنند و باعث بهبودی می‌شوند، بیشتر استفاده کنید، مانند: آب فراوان، لعاب اسپرزه، لعاب بِه دانه، شیره‌ی تخم خرفه، تخم کاهو، شربت بنفشه، ماءالشعیر، شیره‌ی چهارتخمه‌ی خنک (تخم گرمک، تخم هندوانه، تخم کدو، تخم خیارین)، مخلوط آب انار با شیره‌ی چهارتخمه‌ی خنک، مغز خیارهای بزرگ، شربت بنفشه، کاکنج، اذخرمکی، ریشه‌ی اریسا، لاله‌ی سرنگون، آب هندوانه با سکنجبین، انجُره، آب دم کرده‌ی بابونه، آب دم کرده‌ی بادرنجبویه، سه پستان، تاج ریزی، آب جوشانده‌ی مغز ناخنک، آب جوشانده‌ی خارخاسک، ترنجبین با شیره‌ی چهارتخمه‌ی خنک، آب جوشانده‌ی گل و ریشه‌ی نیلوفر.
برای درمان آن باید هر روز صبح و عصر دُم گیلاس را با کاکل ذرت به اندازه‌ی مساوی مثل چای دم کنید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* مغز هسته‌ی آلبالو را بکوبید و در آب شیره بکشید، سپس حدود یک قاشق چای خوری سر صاف بادیان کوبیده شده را با آن مخلوط کنید و بخورید.
* پنج مثقال مغز تخم خیار، 7 مثقال مغز تخم خربزه و مغز تخم کدو را با بزرالبنج، تخم خرفه و تخم کرفس از هرکدام 2 مثقال بکوبید و حَب سازید و هر مرتبه به مقدار 2 مثقال از آن را با شربت خشخاش بخورید.
* پانزده تا سی گرم ریشه‌ی خشک خطمی را بکوبید و در نیم لیتر آب سرد بریزید و یک کیلو شکر به آن اضافه کنید تا 24 ساعت بماند، سپس آب آن را صاف کنید و هر روز صبح ناشتا یک قاشق سوپ خوری از آن را بنوشید. (این نسخه برای زن‌های باردار مضر است).
* پنج روز آب هندوانه و سکنجبین و بعد 5 روز آب غوره بخورید.
* آب بِه را در مجرای ادرار بچکانید.
* یک قاشق قهوه خوری گل نیلوفر آبی را در یک استکان آب جوش 10 دقیقه دم کنید و آب آن را بنوشید و روزی سه بار تکرار کنید.
* مغز تخم خربزه، مغز تخم خیار، مغز تخم کدو، تخم خرفه و تخم خشخاش از هرکدام 5 مثقال، کتیرا و نشاسته از هرکدام 3 مثقال و بذرالبنج 1 مثقال را با کمی عصاره‌ی شیرین بیان بسایید و با شکر مخلوط کرده و روزی سه قاشق مرباخوری از آن را بخورید.
* کاکنج، ریشه‌ی کاسنی، تخم کاسنی، خارخاسک، بادرنجبویه، گل نیلوفر، گل پنیرک، تخم گشنیز و پوست خشخاش از هرکدام 3 مثقال، همه را پس از نیم کوب کردن، 10 قسمت کنید و هر قسمت از آن را یک شب، در یک و نیم لیوان آب بخیسانید و صبح جوشانده و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* تخم گشنیز، تخم خرفه، تخم کاسنی، تخم خشخاش، بالنگو، مغز تخم هندوانه، مغز تخم گرمک، تخم خیارین و مغز تخم کدو از هرکدام 3 مثقال را با شکر نرم کنید و با آب سرد بخورید.
* مغز تخم خیارین، مغز بادام، مغز تخم خربزه، عصاره‌ی شیرین بیان، نشاسته، صمغ عربی، کتیرا، کاکنج، خون سیاوش، کندر، تخم کرفس و تخم خشخاش، همه را نرم کرده و روزی سه قاشق مرباخوری از آن را در سه نوبت با آب سرد بخورید.

اختلالات دستگاه ادراری خانم ها

عفونت دستگاه ادراری: (4)

عفونت یا بیماری‌های عفونی و میکروبی در مجرای ادرار، مثانه یا در کلیه‌ها فوق العاده زیاد شایع هستند. معمولاً منشاء عفونت‌های دستگاه ادراری میکروب‌های موجود در روده‌ها هستند. گاهی اوقات در اثر مالش یا اصطکاک که در موقع آمیزش جنسی روی می‌دهد این میکروب‌ها که در فرج یا در خارج عضو تناسلی زن وجود دارند به داخل مجرای ادرار انتقال می‌یابند. به علت این که مجرای ادرار که ادرار را از مثانه به خارج بدن هدایت می‌کند، در زن‌ها کوتاه‌تر از مردان بوده و باعث می‌شود که زن‌ها خیلی بیشتر مستعد ابتلا به عفونت‌های دستگاه ادراری شوند.

بی‌اختیاری ادرار زنان:

در اثر این عارضه به طور مزمن ادرار بدون اختیار به خارج تراوش می‌کند. این وضعیت ممکن است باعث درد و ناراحتی شود، یا باعث تکرر ادرار گردد و یا باعث خیس شدن رختخواب شود یا به طور فراوان در تمام مدت شب نیاز به تخلیه‌ی ادرار باشد.
بی‌اختیاری یا اختلال در ادرار می‌تواند به علت عفونت، غیرطبیعی بودن دستگاه ادراری، فقدان هورمون استروژن بعد از یائسگی، ضعف عضلات لگنی و یا اختلال عصبی- عضلانی باشد.

اختلالات فرج و مهبل:

التهاب پوست در عضو تناسلی زن (5) که در اثر تماس با یک محرک شیمیایی ایجاد می‌شود. این التهاب یا تورم می‌تواند به علت عطرها یا رنگ‌ها در کاغذ توالت، صابون، نوارهای مصرفی در دوران قاعدگی و یا به علت اسپری‌های بهداشتی خانم‌ها باشد.

زگیل در اندام‌های تناسلی: (6)

زگیل‌های اعضای تناسلی در انسان به علت ویروس پاپیلوما (7) تولید می‌شوند و در اثر تماس جنسی یا آمیزش انتشار می‌یابند. این زگیل‌ها ممکن است صاف، مسطح و یا برجسته باشند و ممکن است بدون درد و یا دردناک باشند. هم چنین تاول یا تبخال اعضای تناسلی در اثر نوعی ویروس تولید می‌شود. این عارضه نیز در اثر آمیزش جنسی انتقال می‌یابد و باعث زخم‌های تاولی در نواحی اعضای تناسلی یا در سایر قسمت‌های بدن می‌شود.

تومور یا رشد غیرعادی سلول‌ها در مخاط فرج: (8)

در اثر این نوع بیماری رشد غیرطبیعی سلولی در مخاط فرج یا عضو تناسلی زن حادث می‌شود. بعضی گروه از این زن‌ها دارای زخم‌های برجسته و خارش هستند و بعضی دیگر به کلی فاقد نشانه‌های بیماری می‌باشند. اگر این عارضه بدون درمان باقی بماند ممکن است به تدریج سرطانی شود. تورم بافت مخاطی فرج ممکن است در اثر پاپیلومای انسانی ایجاد شود، همین نوع ویروس باعث تولید زگیل‌های اندام‌های تناسلی نیز می‌شود.

التهاب مهبل (9):

مهبل عبارت است از مجرای تناسلی زن که بین فرج یا عضو تناسلی (10) و گردن رحم (11)‌قرار دارد. التهاب مهبل باعث قرمزی، خارش، ترشح و بوی بد می‌شود. التهابات مهبل در بعضی موارد ناشی از عفونت‌های میکروبی، قارچی، یا انگل‌های تک یاخته‌ای هستند و در بعضی موارد نیز داروهای آنتی بیوتیک، قرص‌های جلوگیری از حاملگی، شستشوهای متعدد تامپون، یا نوارهای مصرف قاعدگی، شورت تنگ یا بدون منفذ، چاقی و بیماری قند در تولید این عارضه ممکن است دخالت داشته باشند.

اختلالات رحم

التهاب گردن رحم (12):

گردن رحم که در پایین و انتهای باریک رحم قرار دارد، التهاب آن در خانم‌ها از سن بلوغ شایع می‌باشد. این عارضه ممکن است باعث ترشح، درد، حساسیت و خون‌ریزی‌های مختصر در فواصل بین عادت‌های ماهیانه شود و یا این که ممکن است فاقد نشانی‌های فوق باشد.
التهاب گردن رحم در بعضی موارد در اثر عفونت‌های میکروبی، انگل‌های تک یاخته‌ای و یا به علت نوعی ویروس است. در بعضی موارد نیز به علت تحریک حاصل از اسباب جلوگیری از آبستنی (IUD) یا به علت تحریک تامپون‌های فراموش شده و باقیمانده می‌باشد. گاهی اوقات نیز علت این التهاب نامعلوم است.

تومور یا رشد غیرطبیعی سلول‌ها در گردن رحم: (13)

تولید تومور یا رشد غیرطبیعی سلول‌ها در گردن رحم، شبیه به وضعیتی است که در مورد مهبل نیز حادث می‌شود. این وضعیت در صورتی که درمان نشود بالاخره تبدیل به سرطان خواهد شد. زن‌هایی که سیگار می‌کشند یا با مردان متعدد آمیزش جنسی دارند، دارای زگیل در اعضای تناسلی هستند و در درجه‌ی اول آن‌هایی که قبل از سن 20 سالگی آمیزش جنسی داشته‌اند، در معرض خطر برای ابتلاء به این نوع عارضه در ناحیه‌ی گردن رحم هستند.

تومور یا غده‌های غیرسرطانی در رحم: (14)

نوعی زایده‌های غیرسرطانی روی رحم یا درون رحم هستند. تعداد خانم‌های مبتلا به این گونه زایده‌ها بسیار زیاد بوده و از بین هر 4 یا 5 نفر خانم که سن آن‌ها بیشتر از 35 سال است یک نفر دارای این نوع زایده در رحم می‌باشد. این مبتلایان ممکن است دچار قاعدگی‌های طولانی‌تر و یا با شدت بیشتر از معمول باشند یا این که خون روی‌های نامنظم مهبلی و درد شکم و پشت داشته باشند و یا این که دچار تکرار ادرار شوند. اگرچه علت تولید این زایده‌های غیرطبیعی را به درستی نمی دانند ولی بیشتر آن‌ها تحت تأثیر هورمون زنانه (استروژن) رشد می‌کنند. به طور مثال غالباً در موقع حاملگی هنگامی که میزان استروژن بالا است این نوع زایده‌ها رشد یافته و بزرگ می‌شوند. هم چنین خانم‌هایی که از قرص‌های کنترل آبستنی حاوی استروژن نسبتاً بالا را مصرف می‌کنند این تومورهای گوشتی بزرگتر می‌شوند.

اختلالات تخمدان‌ها (15):

کیست‌های تخمدان شبیه تاول‌هایی پر از مایع هستند. این تاول‌ها ممکن است در موقع مقاربت جنسی و یا در سایر مواقع باعث درد شوند، هم چنین ممکن است خانم‌ها احساس فشار و پُری شکم کنند. کیست یا تاول‌های تخمدان غالباً غیرسرطانی هستند. بعضی از کیست‌های تخمدان در موقع تخمک گذاری یعنی هنگامی که یک تخمک از تخمدان آزاد می‌شود تشکیل می‌گردند. نوع‌های دیگر از کیست‌های تخمدان ممکن است در نتیجه‌ی یک عدم تعادل در هورمون‌های زنانه شامل: استروژن و پروژسترون که در تخمدان‌ها تشکیل می‌شوند تولید گردند.

بی‌اختیاری ادرار

برای درمان ادرار بی‌اختیار (چلمیزک)، باید هر روز 30 گرم برگ زغال اخته‌ی فرنگی را در یک لیتر آب بجوشانید و آب صاف کرده‌ی آن را روزانه در سه نوبت بنوشید.
* تخم خواجه باشی را نرم بسایید و با عسل مخلوط کنید. صبح، ظهر و شب هر مرتبه یک قاشق غذاخوری از آن را میل کنید.

بی‌اختیار ادرار کردن کودکان:

برای جلوگیری از بی‌اختیاری ادرار کودکان، 40 گرم برگ زغال اخته‌ی فرنگی را در یک لیتر آب روی حرارت ملایم بجوشانید تا یک سوم از آب آن بخار شود، بعد آب آن را صاف و شیرین کرده و در جای خنک نگه دارید و هر شب پس از شامِ شب یک فنجان به او بخورانید.

علل عدم کنترل ادرار در خانم‌ها:
عدم کنترل ادرار در خانم‌ها در بیشتر موارد به علت صدماتی است که در دوران بارداری و در هنگام زایمان به مثانه و به مجاری ادرار آن‌ها وارد می‌شود؛ یا به علت خشکی مجرای تناسلی و مجرای ادراری بعد از یائسگی است. در هر حال در این بیماری عضوی که بیشترین صدمه به آن وارد می‌شود، عضله‌ای است که در دهانه‌ی مجرای ادرار به خوبی مسدود نشود و در نتیجه با کوچک‌ترین فشار به مثانه مقداری ادرار به داخل مجرای ادراری رانده شده و به خارج دفع می‌شود.
لازم به ذکر است که از کار افتادن این عضله یا عدم توانایی آن در خانم‌هایی که تحت عمل جراحی مجرای رحم یا مثانه قرار گرفته‌اند بیشتر وجود دارد. این ناراحتی در همه‌ی سنین به خصوص در خانم‌های بالای 60 سال وجود دارد.

شب ادراری

هنوز علل اصلی بیماری شب ادراری کودکان به خوبی معلوم نشده است، اما شلی عضله‌ی تنگ کننده و پر آبی بدن عامل بزرگی در پیدایش این بیماری است. هم چنین مشکلات اعصاب و روان نیز در این بیماری نقش دارند، اگر از روی بی‌همتی کودک یا خواب سنگین و یا لجبازی کودک نباشد و مربوط به عضله‌ی ذکر شده باشد، درمان زیر مؤثر خواهد بود. توصیه می‌شود قبل از شروع مصرف دارو تا تمام شدن مصرف دارو و بهبودی کامل نکات زیر را مورد توجه قرار دهید:
1-از کودک بخواهید که قبل از خوابیدن ادرار کند. حتی یک قطره.
2-از عصر به بعد به او مایعات مخصوصاً چای یا هندوانه ندهید.
3-خودتان همت کنید و یک یا دو مرتبه در طول شب کودک را بیدار کرده و او را به ادرار کردن وادار کنید.
4-او را در بسترِ بسیار گرم یا بسیار سرد نخوابانید.
5-در طول شبانه روز با او رفتار ملایم همراه با نوازش و دلجویی داشته باشید.
6-به آن‌ها همیشه آرامش و روحیه بدهید.
7-آن‌ها را تنبیه نکنید و اجباراً به کاری وادار نسازید.
8-حرکات، رفتار و کردار کودکان دیگر را به رخ او نکشید و حس حسادت را در کودک بیدار نکنید.
9-شب ادراری او را در حضور خودش با دیگری در میان نگذارید.
10-خوراکی‌هایی که طبیعت آن‌ها سرد هستند را به او نخورانید. و در عوض از خوراکی‌هایی که طبیعت گرم دارند استفاده کنید.
برای درمان شب ادراری؛ زیره، تخم مورد، کندر خوراکی، پودینه، تخم شاهی و گشنیز خشک از هرکدام 20 گرم، همه را نرم بسایید و با 40 گرم گل قند عسلی و 500 گرم عسل مخلوط کرده و هر صبح و شب یک قاشق شربت خوری از آن را به کودک بخورانید.
* کندر خوراکی و بلوط از هرکدام 30 گرم، تخم شاهی 60 گرم، سیاه دانه 100 گرم، همه را مخلوط کرده و نرم بسایید. صبح، ظهر و شب، هر بار یک قاشق شربت خوری از آن را با مقداری شربت قند مخلوط کنید و به کودک بخورانید و یا کوبیده‌ها را با شکر ساییده مخلوط کرده و روزی سه قاشق شربت خوری از آن را به صورت کفلمه به او بخورانید.
* تخم سداب، انقوزه، عود بلیسان و مصطکی از هرکدام 10 گرم و زعفران نیم مثقال، همه را مخلوط بسایید. صبح، ظهر و شب، هر بار یک قاشق شربت خوری از آن را به صورت کفلمه به او بخورانید.
* بلوط، گِل ارمنی و گلنار را مساوی بکوبید، بعد با مقداری اطریفل صغیر آمیخته و صبح و شب، هر بار یک قاشق شربت خوری از آن را به او بخورانید.
* هر صبح و شب، هر بار یک قاشق چای خوری بلوط ساییده شده را به او بخورانید و چون بلوط یبوست ایجاد می‌کند روزی چند عدد انجیر خشک یا آب انداخته را به او بخورانید.
* کنجد و سیاه دانه را بکوبید و با شکرِ ساییده مخلوط کنید. هر صبح و عصر یک قاشق غذاخوری از آن را به او بخورانید.
* روی مهره‌های پشت او را هر شب با روغن سداب یا روغن سیاه دانه یا روغن کنجد مالش دهید.
* زعفران 1 گرم، اگیر ترکی، قرفه، کندر خوراکی، تخم مورد، بسباسه، جوزهندی و خولنجان از هرکدام 10 گرم، سعد کوفی، بلوط، سیاه دانه و سنبل الطیب از هرکدام 20 گرم، بهمن سرخ و بهمن سفید از هرکدام 50 گرم و مغز یک عدد قرص کمر، همه را نرم بسایید، بعد با یک کیلو عسل مخلوط کنید. صبح، ظهر و شب، هر بار یک قاشق شربت خوری از آن را به او بخورانید.
* کندر، سعد، خولنجان، تخم مورد، گلنار فارسی و تخم خرفه، همه را به نسبت مساوی نرم بسایید. صبح، ظهر و شب، هر بار یک قاشق شربت خوری از آن را با مربای بالنگ یا عسل مخلوط کنید و به او بخورانید.
* هر روز صبح 5 گرم استوخدوس را بجوشانید و آب آن را با عسل شیرین کنید و به او بدهید.
* مصطکی رومی و هلیله‌ی سیاه از هرکدام 10 گرم و بلوط 5 گرم، همه را بسایید و هنگام عصر به او بخورانید و 15 روز تکرار کنید.
* زیره‌ی کرمانی، کندر خوراکی و تخم مورد از هرکدام 5 گرم، همه را مخلوط بکوبید و به او بخورانید و این کار را تا 15 روز ادامه دهید.
* سعد کوفی، خولنجان، عود بلیسان، بلوط، قرفه و کندر خوراکی را به نسبت مساوی نرم بکوبید و با عسل مخلوط کنید. صبح، ظهر و شب، هر بار یک قاشق شربت خوری از آن را به او بخورانید.
* صندل سرخ و صندل سفید از هرکدام 5 گرم، کندر خوراکی، اگیر ترکی، صمغ عربی، طباشیر هندی، تخم خرفه، تخم مورد، اقاقیا و گلنار فارسی از هرکدام 10 گرم. هماض 30 گرم و عدس 50 گرم، همه را نرم بسایید و با 500 گرم عسل مخلوط کنید. صبح، ظهر و شب، هر بار یک قاشق شربت خوری از آن را به او بخورانید.
* هیل قرابی، سعد کوفی، بلوط، تخم سداب، کندر خوراکی، تخم مورد، جوز هندی، بسباسه، میخک، هلیله‌ی سیاه و سیاه دانه از هرکدام 10 گرم، همه را مخلوط و نرم بسایید، بعد 500 گرم انجیر خشک را بپزید، سپس انجیرها را بکوبید و با داروهای کوبیده شده و 500 گرم عسل مخلوط کرده و در جای خنک نگه داری کنید. صبح، ظهر و شب هر بار یک قاشق غذاخوری از آن را به او بخورانید.
* صد گرم پوست انار خشک را نرم بسایید و با همان اندازه شکر ساییده شده مخلوط کنید و صبح، ظهر و شب، هر مرتبه یک قاشق شربت خوری از آن را به صورت کفلمه به او بخورانید.
* دویست گرم گشنیز خشک را با 200 گرم شکرِ مخلوط کرده و بسایید و هر روز عصر یک قاشق غذاخوری از آن را به صورت کفلمه به او بخورانید.
* شیردان خرگوش را بکوبید و به او بخورانید.
* هر شب بعد از صرف شام، یک قاشق چای خوری رازیانه‌ی کوبیده شده را با یک قاشق چای خوری دانه‌های اسفند سالم (نکوبیده) مخلوط کنید و بدون این که دندان روی آن‌ها گذاشته شود بلع کند. صبح‌ها یک زرده‌ی تخم مرغ خام را با عسل مخلوط کنید و به او بخورانید.
* زنجبیل، دارفلفل، دارچین، جوزهندی و میخک از هرکدام 10 گرم، مصطکی 20 گرم و صبر زرد 5 گرم، همه را نرم بسایید و با 150 گرم پودر عصاره‌ی شیرین بیان مخلوط کنید، بعد همه را با 500 گرم عسل ترکیب و صبح، ظهر و شب، هر مرتبه یک قاشق شربت خوری از آن را میل فرمایید.

سلسلة البول

سلسلة البول یعنی ادراری که بدون اراده و خود به خود خارج می‌شود. این بیماری بیشتر در افراد پیر و اشخاص مسن به وجود خواهد آمد که از زیاد ادرار کردن، ناراحت و در عذاب می‌باشند، گاهی نیز پس از اتمام ادرار هنوز چند دقیقه نگذشته مجبور به ادرار کردن می‌شوند و از این رو بسیار در زحمت می‌افتند. گاهی آن قدر ادرار فشار می‌آورد که بیمار را مضطرب و بیچاره می‌کند. برای خلاصی از این ناراحتی باید ضمن پرهیز از خوردن ماست، کشک و ترشی‌جات، برای کم کردن ادرار هر صبح، ظهر و شب یک قاشق غذاخوری پودر سنجد در دهان ریخته و بخورید و یا هر بار یک مشت سنجد را به مرور میل فرمایید.
* هر روز صبح یک قاشق چای خوری دانه‌های اسفند را به طور دانه‌ای با یک قاشق غذاخوری خاکشیر مخلوط و در دهان بریزید و بدون این که آن‌ها را زیر دندان له کنید بلع نمایید.
* تخم هویج، تخم شوید، تخم شنبلیله، رازیانه، زنیان و زیره‌ی سبز را به نسبت مساوی مخلوط و هر صبح، ظهر و شب، هر بار مقداری از آن را دم کنید، آب آن را صاف و شیرین کرده و میل فرمایید، یا همه را نرم بسایید و هر بار یک قاشق شربت خوری از آن را کفلمه کنید.
* سنبل الطیب، گل گاوزبان، کندر خوراکی، سعد کوفی، مصطکی رومی، طباشیر هندی، تخم گشنیز، بلوط، تخم خرفه و انیسون، همه را به نسبت مساوی با هم آمیخته و به اندازه‌ی همه‌ی آن‌ها شکر مخلوط کرده و نرم بسایید. روزی سه بار و هر مرتبه یک قاشق غذاخوری از آن را کفلمه کنید.
* صبح و شب، هر بار 1 مثقال تخم شنبلیله را دم کنید و آب آن را بنوشید.
* کندر خوراکی، بساسه، سعد کوفی، مرمکی، میخک، هلیله‌ی سیاه، بلوط، تخم سداب، تخم مورد و جوزبویا از هرکدام 10 گرم، همه را نرم بسایید و با 500 گرم عسل مخلوط کنید. صبح، ظهر و شب و هر مرتبه یک قاشق چای خوری از آن را میل فرمایید.
* مغز قرص کمر، پوست هلیله‌ی زرد، اُشق، بلوط و کندر خوراکی را به نسبت مساوی بسایید، بعد با زرده‌ی تخم مرغ خام خمیر کرده و روی پارچه‌ای پهن کنید و بر پشت و قسمت پایین کمر بچسبانید و روی آن را ببندید تا سه روز بماند.
* مرزه، نعناع، پودینه، فلفل سیاه، فلفل سفید، فلفل قرمز و زعفران را به میزان مساوی نرم بکوبید، بعد با کمی عسل آن‌ها را به صورت خمیر سفتی درآورده، سپس قرص‌هایی به شکل گلوله و به اندازه‌ی یک فندق درست کنید. صبح، ظهر و شب و هر مرتبه 1 عدد را میل فرمایید.
* زیره‌ی سیاه، استوخدوس هندی، گل بابونه‌ی شیرازی و بادرنجبویه را به نسبت مساوی بجوشانید، بعد آب آن را صاف و شیرین کرده، میل فرمایید و 7 تا 10 روز این کار را تکرار کنید.
* پنجاه گرم روغن زیتون را با مقداری تخم هویج ساییده شده مخلوط کنید تا به صورت خمیر سفتی درآید و 10 شب هنگام خواب، شبی یک دهم از آن را بخورید.
* مومیایی اصل را در روغن حیوانی آب کنید و هر شب هنگام خوابیدن یک قاشق از آن را میل فرمایید.
* کنجد سیاه و زنیان از هرکدام 50 گرم، هر دو را نرم بسایید و هر شب هنگام خواب یک قاشق شربت خوری از آن را کفلمه کنید.
* هر روز 10 گرم سماق را بجوشانید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* دارچین، بوزیدان و خولنجان از هرکدام 5 گرم، مغز جلغوره، بهمن سفید، بهمن سرخ و مغز تخم لسان السعافیر از هرکدام 10 گرم، مغز فندق، مغز پسته، مغز بادام و کنجد پوست کنده از هرکدام 20 گرم، مغز تخم خربزه 15 گرم و شکر 200 گرم، مغزها را جدا و داروها و شکر را جدا بسایید، بعد همه را با 250 گرم عسل مخلوط کنید و صبح، ظهر و شب، هر مرتبه یک قاشق شربت خوری از آن را میل فرمایید.
* هیل قرابی، دارچین، کندر خوراکی و بسد از هرکدام 10 گرم، مصطکی رومی، بلوط و عصاره‌ی شیرین بیان از هرکدام 20 گرم، همه را نرم بسایید، بعد با 500 گرم عسل مخلوط کنید. صبح، ظهر و شب و هر مرتبه یک قاشق شربت خوری از آن را میل فرمایید.
* صمغ عربی، کندر خوراکی، بلوط، تخم گشنیز و گِل ارمنی را به نسبت مساوی مخلوط کرده، نرم بسایید و صبح و شب، هر بار یک قاشق قهوه‌خوری از آن را کفلمه کنید.
* هلیله‌ی سیاه، پوست هلیله‌ی کابلی، شادنج سنگی، کهربا، بلوط، تخم مورد و کندر خوراکی از هرکدام 5 گرم، همه را مخلوط کرده و نرم بسایید، جداگانه 250 گرم مویز را نیز نرم بکوبید تا به صورت خمیر درآید، سپس داروها را با 250 گرم عسل و مویزها ترکیب کرده و صبح، ظهر و شب و هر مرتبه به اندازه‌ی یک بادام یا یک قاشق شربت خوری از آن را میل فرمایید.

سلسلة البول در گرم مزاج‌ها:

اگر مزاجی گرم دارید و به این بیماری دچار شده‌اید بهتر است چند روزی به طور مرتب مغز تخم خیار، مغز تخم کدو، مغز تخم گرمک و مغز تخم هندوانه (که همگی خام باشند) ‌را نرم بکوبید، بعد تخم خرفه، تخم کاهو، تخم خشخاش، تخم کاسنی، ریشه‌ی کاسنی و گل بنفشه از هرکدام 10 گرم را با هم مخلوط کرده و نرم بسایید، سپس تخمه‌های کوبیده شده را با داروهای ساییده شده در یک لیوان ماءالشعیر مخلوط کنید و بخورید.

بی اختیاری ادرار

به طور طبیعی عضلات موجود در دیواره‌ی مثانه باعث می‌شوند که ادرار از مثانه خارج شود. این عضلات در گردن مثانه (یعنی محل اتصال مثانه با پیشاب راه) ‌وجود دارند که باعث کنترل و باز و بسته شدن خروجی مثانه می‌شوند. هر مشکلی که در این عضلات و یا اعصاب این عضلات ایجاد شود می‌تواند باعث از دست رفتن کامل و یا جزییِ کنترل بر روی مثانه شود. با افزایش سن افراد بی‌اختیاری ادراری شایع‌تر می‌شود. این وضعیت در خانم‌ها شایع‌تر از آقایان است. گاهی اوقات بی‌اختیاری ادراری در بیماری‌هایی مثل آلزایمر و سکته‌ی مغزی دیده می‌شود.

انواع بی‌اختیاری ادراری:

چهار نوع اصلی بی‌اختیاری ادراری وجود دارند که عبارتند از: 1-استرس (16) 2-فوریتی (17) 3-سرریز (18) 4-کامل (19)
علایم و نحوه‌ی درمان هرکدام از این انواع بی‌اختیاری‌های ادراری متفاوت می‌باشند. شایع‌ترین نوع بی‌اختیاری ادراری نوع استرس می‌باشد که مقادیر کمی ادرار در بعضی مواقع به طور بی‌اختیار خارج می‌شود.
افرادی که دچار بی‌اختیاری ادرار از نوع فوریتی هستند، در بعضی مواقع به طور غیرمنتظره احساس دفع فوری ادرار به آن‌ها دست می‌دهد که به خاطر انقباض غیراختیاری مثانه می‌باشد. این وضعیت باعث می‌شود که به طور ناگهانی و غیرقابل کنترل مقادیر زیادی ادرار خارج شود.
در بی‌اختیاری ادراری نوع سرریز به خاطر وجود انسداد در گردن مثانه یا در پیشاب راه و یا به خاطر ضعف عضلات مثانه، نمی‌تواند ادرار را تخلیه کند. بنابراین حجم ادرار در مثانه افزایش یافته و ادرار به صورت قطره قطره خارج می‌شود. انسداد جریان ادرار معمولاً بر اثر تنگی پیشاب راه و یا بزرگ شدن غده‌ی پروستات در مردان (که باعث فشار وارد آوردن و تنگ کردن پیشاب راه می‌شود) رخ می‌دهد. ضعیف شدن عضلات مثانه ممکن است به خاطر وجود یک انسداد، بیماری مرض قند، جراحی در قسمت لگن و یا اختلالی در سیستم عصبی مثل بیماری ام اس ایجاد شود.
در بی‌اختیاری ادراری کامل (توتال) هیچ کنترلی بر روی مثانه وجود ندارد. این وضعیت معمولاً بر اثر یک اختلال عصبی مثل بیماری آلزایمر و یا صدمه دیدن نخاع ایجاد می‌شود. هم چنین جراحی‌هایی که برای درمان سرطان‌هایی که در قسمت لگن وجود دارند انجام می‌شوند، می‌توانند با صدمه به اعصاب مثانه و باعث بروز بی‌اختیاری ادراری کامل شوند.

بی‌اختیاری ادراری از نوع استرس:

بی‌اختیاری ادراری از نوع استرس بر اثر ضعف عضلات کف لگن و پیشاب راه ایجاد می‌شود. این عضلات از مثانه حمایت کرده و به کنترل باز و بسته شدن خروجی مثانه در هنگام ادرار کردن کمک می‌کنند. ضعف این عضلات باعث می‌شود که ادرار از مثانه به بیرون چکه کند. وقتی که فشار داخل شکم افزایش می‌یابد ادرار بدون اختیار بیرون می‌ریزد.
اگر بی‌اختیاری نوع استرس خفیف باشد، در هنگام فعالیت‌های شدید مثل دویدن، مقدار کمی ادرار به بیرون نشت می‌کند، اما در موارد شدید، در هنگام فعالیت‌هایی مثل سرفه کردن، ادرار از مثانه به بیرون ریخته می‌شود.
بی‌اختیاری ادراری از نوع استرس شایع‌ترین نوع بی‌اختیاری می‌باشد و بیشتر هم در خانم‌ها دیده می‌شود. این وضعیت در حین حاملگی و بعد از زایمان به طور شایعی رخ می‌دهد. هم چنین بعد از انجام جراحی‌های قسمت لگن در طی یائسگی (که کاهش هورمون استروژن باعث از بین رفتن قدرت ارتجاعی عضلات لگن می‌شود) و با افزایش سن افراد این نوع بی‌اختیاری شایع می‌باشد. بی‌اختیاری ادراری از نوع استرس ممکن است در پرولاپس (بیرون افتادگی) رحم و مهبل، پرولاپس رکتوم و پرولاپس مثانه نیز دیده شود. این وضعیت در افرادی که دچار سرفه‌های مداوم هستند بیشتر ممکن است رُخ دهد. به ندرت ممکن است بعد از عمل جراحی پروستات این نوع بی‌اختیاری ادراری در آقایان دیده شود.

نحوه‌ی درمان بی‌اختیاری ادراری از نوع استرس:

تقویت عضلات کف لگن با انجام تمرینات ورزشی خاص، روش مناسبی برای درمان این نوع از بی‌اختیاری ادراری می‌باشد. (صرف نظر از این که علت ایجاد آن چه می‌باشد). اگر این نوع بی‌اختیاری بعد از زایمان ایجاد شده باشد، قدرت عضلات کف لگن به تدریج به حالت طبیعی خود باز می‌گردند، اما انجام تمرینات ورزشی می‌توانند سرعت بهبودی آن را افزایش دهند. به خانم‌های یائسه ممکن است توصیه به استفاده از هورمون درمانی شود تا با ضعف عضلات کف لگن مقابله شود. اگر شما اضافه وزن دارید، ممکن است پزشک برای کم کردن وزن‌تان یک رژیم غذایی خاص ارایه کند. در موارد شدید این نوع بی‌اختیاری ادراری، انجام جراحی برای قرار دادن مثانه در وضعیت صحیح و تقویت محافظ‌هایش می‌تواند به بازگرداندن کنترل تقریباً طبیعی مثانه کمک کند.

بی‌اختیاری ادراری فوریتی:

فردی که دچار بی‌اختیاری ادراری فوریتی می‌شود احساس ناگهانی و دفع فوری ادرار پیدا می‌کند که به دنبال آن به طور بی‌اختیار ادرار می‌کند. این وضعیت در افراد مختلف دارای شدت‌های متفاوتی می‌باشد. در نوع خفیف این نوع بی‌اختیاری ادراری، فرد معمولاً می‌تواند قبل از این که ادرار از او خارج شود خود را به یک توالت برساند. با این حال در موارد شدید این نوع بی‌اختیاری، به محض این که مثانه شروع به تخلیه‌ی ادرار کند، غیرممکن است که جلوی ادرار آن گرفته شود.

علل بی‌اختیاری ادراری فوریتی:

بی‌اختیاری ادراری فوریتی بیشتر بر اثر تحریک پذیری عضلات مثانه ایجاد می‌شود. وقتی این عضلات تحریک می‌شوند به طور بی‌اختیار منقبض شده و مثانه را از ادرار خالی می‌کنند. تحریک‌پذیری مثانه می‌تواند به علت عفونت یا التهاب لایه‌ی پوشاننده‌ی مثانه ایجاد شود. بی‌اختیاری ادراری در خانم‌ها (به خصوص بعد از یائسگی) ممکن است بر اثر ضعف عضلات گردن مثانه و عضلات کف لگن یا به علت مشکلات زنانگی مثل افتادگی رحم (پرولاپس رحم) ایجاد شود.
بی‌اختیاری ادراری فوریتی می‌تواند هم چنین به علت اختلالاتی مثل سنگ کلیه رخ دهد. سایر علل بروز این وضعیت، اختلالاتی هستند که سیستم عصبی را گرفتار می‌کنند، مثل: سکته‌ی مغزی، ام اس یا صدمات وارده به نخاع. در بعضی موارد تصور می‌شود که اضطراب در افراد بتواند باعث بروز این وضعیت شود.

تقطیر البول

اگر دچار تقطیرالبول (قطره قطره ادرار کردن) شده‌اید، ضمن پرهیز از خوردن کشک، ماست و ترشی‌جات، باید از خوراکی‌هایی که از قطره قطره ادرار کردن جلوگیری می‌کنند، مانند: گرمک، زالزالک، شیره‌ی تخم خرفه، شیره‌ی چهارتخمه‌ی خنک،‌ شیره‌ی تخم کاهو، شربت بنفشه، تباشیر هندی و لعاب اسپرزه بیشتر استفاده کنید.
برای درمان آن نیز باید تخم خرفه، تخم گشنیز، گل گاوزبان، سنبل الطیب، مصطکی رومی، بلوط، انیسون، تباشیر هندی، سعد کوفی و کندر خوراکی را به نسبت مساوی و به اندازه‌ی همه‌ی آن‌ها شکر مخلوط کرده و نرم بسایید و هر صبح، ظهر و شب یک قاشق از آن را کفلمه کنید.
* تخم مورد، جوزبویا، مرمکی، کندر خوراکی، سعد کوفی، میخک، بسباسه، هلیله‌‌ی سیاه، بلوط و تخم سداب از هرکدام 20 گرم را بسایید، بعد با 500 گرم عسل مخلوط کنید. صبح، ظهر و شب، هر مرتبه یک قاشق چای خوری از آن را بخورید.
* هر روز 10 گرم تخم کاهوی خشک را کوبیده و با آب سرد بلع شود.
* پوست هلیله‌ی زرد 1 مثقال، هلیله‌ی سیاه، هلیله‌ی کابلی و آمله‌ی مقشر از هرکدام 2 مثقال، دارفلفل و زنجبیل از هرکدام 6 نخود و بوزیدان، شیطرج، شقاقل مصری، تودری، بهمن سرخ، بهمن سفید، مغز زبان گنجشک و تخم خشخاش از هرکدام 1 مثقال، همه را بسیار نرم بسایید و با دو برابر وزن همه‌ی آن‌ها عسل مخلوط کرده و روزی سه بار و هر مرتبه به اندازه‌ی یک فندق از آن را بخورید.
* مسطکی، کندر خوراکی، بلوط، گلنار، سیاه دانه، تخم گشنیز، زیره‌ی سیاه، بادیان، زیره‌ی سبز و زنیان، همه را به نسبت مساوی بسیار نرم بسایید و با دو برابر وزن همه‌ی آن‌ها عسل مخلوط کنید و به تدریج میل فرمایید.
* هر روز صبح ناشتا یک قاشق چای خوری دانه‌های سالم اسفند (اسفند نکوبیده) را با مقداری خاکشیر مخلوط کرده و در دهان بریزید و بدون این که دندان روی آن گذاشته شود بخورید.
* هر روز یک قاشق چای خوری نرم کرده‌ی پوست سفت گردو را بخورید.
* پنج مثقال اسفند را در آب سرد بشویید و در سایه بخشکانید. این عمل را تا شش مرتبه انجام دهید و بار هفتم با آب گرم بشویید و در سایه بخشکانید و هر روز صبح ناشتا یک قاشق شربت خوری از آن را با روغن بادام شیرین مخلوط کنید و بخورید.
* سی و پنج گرم ریشه‌ی رازیانه‌ی تازه را در یک لیتر آب بجوشانید و آب آن را بنوشید.

تنگی پیشاب راه

به باریک شدن غیرطبیعی قسمتی از پیشاب راه (یعنی مجرای عبور ادرار از مثانه به خارج از بدن) اصطلاحاً تنگی پیشاب راه (20) گفته می‌شود. تنگی پیشاب راه بر اثر زخمی شدن و باقی ماندن جای زخم در دیواره‌ی پیشاب راه ایجاد می‌شود که باعث باریک شدن پیشاب راه و در نتیجه مشکل شدن عبور ادرار از آن می‌شود. در کشورهای پیشرفته معمولاً زخم شدن دیواره‌ی پیشاب راه بر اثر صدماتی که با وسایل پزشکی مثل سوند، سیستوسکوپی (وسیله‌ای برای دیدن داخل مثانه) و یا عمل برداشتن پروستات (پروستاتکتومی) ایجاد می‌شود،رخ می‌دهد. زخمی که بر اثر این وسایل ایجاد می‌شود معمولاً در افراد بالای 50 سال اتفاق می‌افتد. شایع‌ترین علل ایجاد زخم در پیشاب راه در تمام جهان عبارتند از: التهاب دایم پیشاب راه بر اثر عفونت‌های جنسی مقاربتی (مثل سوزاک) و نیز صدمات تصادفی به قسمت دستگاه تناسلی (مثل شکستگی لگن). چنین مشکلاتی معمولاً در جوان‌ها شایع‌تر می‌باشند.

علایم تنگی پیشاب راه:

علایم و مشکلات تنگی پیشاب راه در طی زمان و به تدریج بدتر می‌شوند. این علایم عبارتند از:
-اشکال در ادرار کردن
-ضعیف بودن جریان ادرار
-چکه کردن ادرار پس از پایان ادرار کردن
-احساس خالی نشدن ادرار بعد از ادرار کردن
-نیاز به دفع ادرار به طور مکرر (تکرر ادرار)
اگر تنگی پیشاب راه درمان نشود ممکن است به طور کامل جلوی جریان ادرار را گرفته و باعث احتباس ادرار شود. تخلیه‌ی ناقص ادرار از مثانه و باقی ماندن ادرار در آن می‌تواند باعث ایجاد التهاب مثانه (سیستیت) شود. در بعضی موارد تخلیه‌ی ناقص ادرار از مثانه باعث افزایش فشار غیرطبیعی در دستگاه ادراری شده که می‌تواند منجر به آسیب دیدن کلیه‌ها شود.

بند آمدن ادرار

احتباس یا بند آمدن ادرار ممکن است به صورت حاد و یا مزمن باشد. در احتباس ادراری حاد، مثانه با وجود پر بودن از ادرار و احساس دفع ادرار نمی‌تواند ادرار خود را خالی کند و درد ناگهانی در آن ایجاد می‌شود. در احتباس ادراری مزمن، مقداری ادرار می‌تواند با اشکال خارج شود اما مثانه نمی‌تواند به طور کامل از ادرار تخلیه شود و در نتیجه تجمع تدریجی و بدون درد ادرار در مثانه ایجاد می‌شود. هر دو نوع احتباس ادراری (حاد و مزمن) در مردها شایع‌تر از خانم‌ها می‌باشند.

علل احتباس یا بند آمدن ادرار:

هر چیزی که بر روی پیشاب راه فشار وارد کند می‌تواند باعث محدود شدن جریان ادرار شود و در نتیجه احتباس حاد یا مزمن ادرار ایجاد کند. شایع‌ترین علت بروز این وضعیت در آقایان بزرگ شدن پروستات می‌باشد. در خانم‌ها احتباس ادراری ممکن است در اوایل حاملگی که رحم بزرگ شده و بر روی پیشاب راه فشار وارد می‌کند ایجاد شود. اما بعد از مدتی که رحم به سمت بالا و شکم می‌رود این مشکل نیز برطرف می‌شود. هم در آقایان و هم در خانم‌ها احتباس ادراری ممکن است بر اثر یبوست نیز ایجاد شود، زیرا وجود مدفوع در راست روده باعث فشار وارد آمدن بر روی پیشاب راه می‌شود. به ندرت بر اثر وجود سنگ در مثانه یا تومور (غده) در مثانه، جلوی راه خروجی مثانه گرفته می‌شود و احتباس ادراری ایجاد می‌گردد.
هم چنین آسیب دیدن اعصاب عضلات مثانه می‌تواند باعث بروز احتباس ادراری شود. این آسیب ممکن است در بیماری‌هایی مثل ام اس و مرض قند ایجاد شود و یا این که بر اثر صدماتی که به نخاع وارد می‌شود، این مشکل ایجاد گردد. در بعضی موارد احتباس ادراری مزمن می‌تواند بر اثر افزایش ناگهانی مقدار ادرار تولید شده به صورت حاد خود را نشان دهد که این وضعیت ممکن است با مصرف داروهای مدر (ادرارآور)، مصرف الکل و یا در معرض هوای سرد قرار گرفتن ایجاد شود. در سایر موارد، احتباس ادراری حاد می‌تواند به عنوان عارضه‌ی جانبی مصرف داروهای ضدافسردگی، داروهای ضد پارکینسون و داروهایی که برای درمان سرماخوردگی و آنفولانزا استفاده می‌شوند ایجاد گردد.

علایم احتباس ادراری:

علایم و مشکلات احتباس ادراری حاد که در عرض چند ساعت ایجاد می‌شوند، عبارتند از:
* درد شکم
* احساس ناراحت کننده و دردناک برای ادرار کردن بدون این که فرد قادر به ادرار کردن باشد.
برخلاف احتباس ادراری حاد در احتباس ادراری مزمن هیچ گونه دردی وجود ندارد، اما ممکن است احساس ناراحت کننده‌ای در هنگام ادرار کردن وجود داشته باشد. علایم احتباس ادراری مزمن به تدریج و آهستگی ایجاد شده و شامل موارد زیر می‌باشند:
-تکرر ادرار
-باد کردن و جلو آمدن شکم
-اشکال در شروع ادرار کردن
-ضعیف بودن جریان ادرار که در آخر ادرار به صورت قطره قطره می‌چکد.
در بعضی موارد ممکن است در فواصل بین توالت رفتن، به طور بی‌اختیار ادرار به صورت قطره قطره ترشح کند. در احتباس ادراری در صورتی که ادرار نتواند از کلیه‌ها تخلیه شود می‌تواند باعث آسیب به آن‌ها گردد.

نحوه‌ی درمان احتباس ادراری:

اگر شما دچار احتباس ادراری حاد شده‌اید احتمالاً نیاز خواهید داشت که به بیمارستان رفته تا مثانه‌تان را با زدن سوند خالی کنید. اگر احتباس ادراری بر اثر صدمات عصبی ایجاد شده باشد، ممکن است نیاز به قرار دادن سوندهای دایمی و یا سوند زدن‌های گهگاهی پیدا شود. ضمناً شما می‌توانید یاد بگیرید که به خودتان سوند بزنید تا احتیاج به حضور پزشک نباشد.
اگر نیامدن ادرار (حبس البول) مربوط به مثانه باشد، خطرناک نیست ولی اگر کم شدن و یا عدم آن به علت بیماری کلیوی باشد، خطرناک است و آنچه مربوط به بزرگ شدن پروستات باشد نیز کم خطر می‌باشد.

حبس البول

برای درمان حبس البول باید ریحان کوهی و برگ شاه توت را هر روز صبح و عصر بجوشانید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* آب جوشانده‌ی برگ سماق و برگ کرفس را هر روز بنوشید.
* خیار را رنده کنید و با اسپرزه و گل ختمی مخلوط کرده و بر ناحیه‌ی مثانه ضماد گذارید.
* هر بار 25 گرم مامیران را بجوشانید و آب آن را با مربای آلبالو مخلوط کنید و مرتب به جای آب بنوشید.
* یک عدد فضله‌ی موش را به بولگاه داخل کنید تا باز شود.
* سی گرم دُم گیلاس را در یک لیتر آب 10 دقیقه بجوشانید و آب آن را بخورید.
* سی گرم برگ خشک مو را در یک لیتر آب بجوشانید و آب آن را بخورید.
* دو مثقال گل مرزه را نرم بکوبید، با سرکه و نمک مخلوط کرده و بخورید.
* هنگام درد، نصف استکان آب اسفناج تازه را بگیرید و با نصف استکان روغن بادام شیرین یا روغن زیتون مخلوط کرده و بنوشید، اسفناج تازه هم زیاد بخورید.
* صبح ناشتا یک استکان آب پوست لوبیاسبز را بگیرید و بخورید.
* مخلوط کشک الشعیر، اسفناج و ماش پوست کنده را بخورید.
* پنجاه گرم گوشت میوه‌ی نسترن را در یک لیتر آب 12 دقیقه دم کنید و آب آن را صاف و شیرین کرده و روزی سه مرتبه، به نوبت قبل از هر غذا یک استکان بنوشید.
* مغز هسته‌ی آلبالو را با نشادر بکوبید و با کمی آب گل نرگس مخلوط کنید و در راه بول بگذارید تا باز شود.
* نیم لیتر آب شاهی تازه را بگیرید و با روغن بادام شیرین یا روغن زیتون مخلوط کنید و بنوشید.
* گل کوشه را با ماست مخلوط کنید و روی مثانه بمالید.
* بیست و پنج گرم ریشه‌ی بید و به همان اندازه ریشه‌ی شیرین بیان پوست کنده را پس از خرد کردن در یک لیتر آب بجوشانید، بعد آب صاف کرده‌ی آن را به مرور بنوشید.
* سه قاشق سوپ خوری تخم کتان را در یک لیتر آب بجوشانید و آب آن را بنوشید.
*کمی بوره‌ی ارمنی را در مجرای آلت قرار دهید و یک مثقال انقوزه را در یک لیتر شیر حل کنید و بخورید و در آب گرم هم بنشینید.
* خیار را بخورید و مقداری از آن را رنده کرده و روی مثانه ضماد کنید.
* جوشانده‌ی سیب زمینی را با آب دم کرده‌ی شیرین بیان مخلوط کنید و بنوشید.
* پنج گرم پودر عصاره‌ی شیرین بیان را در یک لیتر آب سرد ریخته و به مرور بنوشید.
* کاکنج، کبابه‌ی چینی، کاکل ذرت، بادرنجبویه، پر سیاوش، گل نیلوفر، مغز ناخنک، مخلصه، گل بنفشه، ریشه‌ی کاسنی، تخم کاسنی، تخم گشنیز، شاه تره، تاج ریزی، بزرالبنج، کوکنار و ریوند چینی از هرکدام 2 مثقال، همه را نیم کوب کرده و 10 قسمت کنید و هر قسمت از آن را یک روز صبح جوشانده و آب آن را ناشتا بنوشید. ضمناً از خوردنی‌های مفیدی که در بهبودی مؤثر هستند باید بیشتر مصرف کنید، مانند: خیار، آب گرمک، کاهو، اسفناج، ترب پخته، شلغم سفید پخته، ساقه‌ی کرفس، تخم کرفس، آب جوشانده‌ی شیرین بیان و کندر با عسل.

شاش‌بند نوزادان

برای درمان شاش‌بند نوزادان یا وقتی نوزاد به سختی ادرار می‌کند، باید آب دم کرده‌ی کاکل ذرت را به مرور به او بخورانید.
* چهار مثقال تخم شنبلیله را دم کنید و ساعتی یک قاشق غذاخوری از آب آن را به نوزاد بخورانید.
* قدری رنگ نساییده را با آب خمیر کنید و پشت بیضه‌ی او ببندید و این کار را در روز سه بار تکرار کنید.
* گیلاس تازه را فشرده و به مقدار نصف استکان آب آن را صاف کنید و سه بار در روز به او بخورانید.
* روزی یک بار، به میزان 1 مثقال کبابه‌ی چینی نیم کوب شده را بجوشانید و آب صاف کرده‌اش را به مرور به او بخورانید.

زیاد کردن ادرار

خوراکی‌هایی که ادرار را زیاد می‌کنند و باید از آن‌ها بیشتر استفاده کنید از این قبیل هستند: هندوانه، خربزه، گرمک، انگورفرنگی، انگور زرد و رسیده، گریپ فروت‌ (صبح ناشتا)، آناناس، آب به، انار، گلابی (بعد از غذا)، هلو، گیلاس، آلبالو، آب هویج یا آب زردک (صبح ناشتا)، خیار، تخم خیار یا تراشه‌های مغز خیار، تمشک، لوبیا، آب لیمو، سیر، چغندر، خرفه، تره فرنگی، جعفری، مرزه، شاهی، تره، پیاز، کنگر، والک، پسته‌ی وحشی، زردچوبه، عصاره‌ی پونه با عسل، بذر غازیاقی، رازیانه، آب کاسنی وحشی یا برگ کاسنی وحشی، آب جوشانده‌ی ساقه‌ی گیلاس، آب جوشانده‌ی کاکل ذرت و آب جوشانده‌ی ریشه‌ی بید.
* به عنوان درمان می‌توانید ریشه یا برگ یا پوست درخت توت را بجوشانید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* صبح ناشتا یک فنجان آب پوست لوبیا سبز را بگیرید و بنوشید.
* سیب سرخ رنده شده را با عسل شیرین کنید و بخورید.
* ریشه و برگ (گیاه کامل) توت فرنگی را بجوشانید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* برگ‌های درخت زردآلو را بجوشانید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* صد گرم برگ‌های تازه‌ی درخت گلابی را دم کنید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید و پیاز را هم ریز رنده کرده و زیر شکم ضماد گذارید.
* بار درخت کاج را با عناب نیم کوب کرده، بجوشانید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* رنگ برگ (وسمه) را خمیر کنید و پشت ظهار ضماد گذارید.
* کاهو را خرد کنید و با آب لیمو به صورت سالاد میل فرمایید.
* یک مثقال کبابه‌ی چینی را بجوشانید و آب صاف کرده‌اش را بنوشید.
* ده گرم تخم شنبلیله را بجوشانید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* روزی 5 گرم شوره‌ی قلمی ساییده شده را با مقداری ماست مخلوط کنید و میل فرمایید.
* اوروترپین 50 سانتی و لاکتوز 50 سانتی، هر دو رقم را در یک بطری عرق بید یا عرق کاسنی یا آب مقطر مخلوط کنید و آن مقدار را در طول روز به مرور بنوشید.
* دیوروطین و بنزوات دوسود از هرکدام 50 سانتی را با نیم لیتر عرق بید و نیم لیتر عرق کاسنی مخلوط کنید و آن مقدار را در طول روز به مرور بنوشید.
* بنزوات دوسود 50 سانتی را با یک لیتر آب مقطر و یک لیتر عرق کاسنی مخلوط کنید و در طول شبانه روز به مرور آن مقدار را بنوشید.
* 30 تا 40 گرم برگ گزنه را در یک لیتر آب بجوشانید و آب آن را بنوشید.
* هسته‌ی ازگیل نیم کوب شده را در آب انگور بخیسانید و آن را بخورید.
* پوست 2 عدد گلابی را یک ربع ساعت دم کنید و آبش را بنوشید.
*چهل گرم جعفری خشک را در یک لیتر آب بجوشانید و روزی 3 تا 4 فنجان از آب آن را در طول روز بنوشید.
* چهار مثقال ریشه‌ی گزنه را در دو لیوان آب بجوشانید و آب آن را بنوشید.
* پوست سیب درختی را پس از خشکاندن و نرم کردن، یک قاشق سوپ خوری از آن را در یک فنجان آب ریخته و با شکر شربت کنید و بنوشید.
* پنجاه گرم برگ انگورفرنگی را در یک لیتر آب دم کنید و دو تا سه فنجان از آب آن را در روز به مرور بنوشید.
* آب ترب خام را با شکر شیرین کنید و بنوشید.
* بیست و پنج گرم ریشه‌ی کاسنی را در یک لیتر آب جوش دم کنید، بعد آب آن را صاف کرده و بنوشید.
* پنجاه گرم ریشه‌ی مارچوبه را در یک لیتر آب، 5 دقیقه بجوشانید و صبح ناشتا آب آن را صاف کرده بنوشید.
* سی گرم برگ خشک درخت آلو را در یک لیتر آب یا شیر بجوشانید، سپس آن را صاف کرده و بنوشید.
* صد گرم ریشه‌ی تازه‌ی جعفری را در یک لیتر آب بجوشانید و آب آن را بنوشید.
* پنجاه گرم گل باقلا را در یک لیتر آب بجوشانید و بعد آب آن را صاف و شیرین ساخته، بنوشید.
* یک قاشق سوپ خوری تخم گشنیز را در یک فنجان آب بجوشانید و بعد از غذا آب آن را بنوشید.
* سی گرم ترخون را در یک لیتر آب جوش دم کنید و بعد از هر غذا یک استکان از آب آن را بنوشید.
* دو مثقال نعناع را در یک لیتر آب بجوشانید و آب آن را بنوشید.
* پنجاه گرم گل تازه‌ی همیشه بهار را در یک لیتر آب جوش ریخته و بجوشانید و قبل از هر غذا یک فنجان از آب آن را بنوشید.
* روزی چند لیوان آب گوجه فرنگی خام را بگیرید و به مرور بنوشید.
* بیست و پنج گرم مغز زبان گنجشک را در یک لیتر آب دم کنید و قبل از هر غذا روزی سه فنجان بنوشید.

زیاد کردن ادرار کودکان:

برای زیاد شدن ادرار کودکان باید به کودک آب انگور بخورانید.
شاخه‌های نازک درخت انجیر را دم کنید و آب آن را به مرور به او بدهید.

ادرارآور قوی:

خوراکی‌هایی که ادرارآور قوی هستند، عبارتند از: پیاز خام، انگورفرنگی.
هم چنین می‌توانید ریشه‌ی رازیانه را بجوشانید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* صبح ناشتا یک فنجان آب پوست لوبیاسبز تازه را بگیرید و بخورید.
* گل پنیرک، گل نیلوفر، گل بنفشه، تخم خرفه، تخم گشنیز، تخم کاسنی، ریشه‌ی کاسنی، بادرنجبویه، کاه مکه، پر سیاوشان و پوست کوکنار از هرکدام 10 گرم، همه را مخلوط کرده، بعد 10 قسمت کنید و هر روز صبح یک قسمت از آن را بجوشانید و آب صاف کرده‌اش را بنوشید.
* تخم کاهو، تخم گشنیز، تخم کاسنی، ریشه‌ی کاسنی، گل محمدی، گل بنفشه، ریوند چینی، سنامکی و تربد سفید مجوف از هرکدام 15 گرم، همه را مخلوط و نیم کوب کرده و 10 قسمت کنید و هر قسمت را یک روز صبح بجوشانید و آب آن را صاف کنید. سپس 10 گرم ترنجبین در آن آب حل کنید و بنوشید.

عفونت‌های دستگاه ادراری

ادرار شامل مایعات، نمک‌ها و مواد زایدی است که باید از بدن دفع شوند. به طور طبیعی ادرار فاقد هر نوع میکروب بوده و استریل است. معمولاً در دستگاه ادراری هنگامی اختلال به وجود می‌آید که میکروب‌ها یا سایر موجودات ذره بینی به سوراخ حالب و مثانه نفوذ و دخول کرده باشند. غالباً این میکروب‌ها از نوع اشریشاکلی (21) هستند. نوع بیماری که به دنبال این موضوع اتفاق می‌افتد تابع آن است که میکروب‌ها در مجرای ادرار قرار گرفته و یا این که به سمت مثانه و یا حتی به کلیه‌ها رسیده باشند. هم چنین ممکن است موجودات ذره بینی دیگری که کلامیدیا (22) و مایکوپلاسما (23) نامیده می‌شوند، باعث عفونت‌های دستگاه ادراری گردند. معمولاً این عفونت‌ها در مجرای ادراری محدود می‌شوند.
علل اصلی عفونت‌های دستگاه ادراری عبارتند از: انسدادها، تغییر در میزان هورمون‌ها، بزرگ شدگی پروستات در مردان، پایین بودن مصونیت بدن، استفاده از سوند یا لوله‌های نازک پزشکی، ساختمان غیرطبیعی و برای بعضی خانم‌ها نزدیکی جنسی یا مقاربت، هم چنین خانم‌هایی که برای جلوگیری از آبستنی از دیافراگم استفاده می‌کنند مستعد ابتلا به عفونت‌های دستگاه ادراری می‌شوند. نشانی‌های بیماری که احتمالاً در اثر عفونت دستگاه ادراری ایجاد می‌شوند عبارتند از:
-تحریک و افزایش انگیزش برای تخلیه‌ی ادرار.
-احساس درد و سوزش در ناحیه‌ی مثانه یا در مجرای ادرار هنگام تخلیه‌ی ادرار.
-احساس کسالت و خستگی.
-احساس درد در ناحیه‌ی مثانه، حتی موقعی که ادرار تخلیه نمی‌شود.
-عبور فقط مقدار کمی ادرار در موقع تخلیه.
-در موارد کمتر یا نادر کمردرد یا تب و لرز.
-تغییر رنگ و تبدیل ادرار به رنگ شیری یا ابری.
-وجود خون در ادرار، پشت درد، یا وجود تب (نشانی‌هایی هستند که ممکن است در اثر رسیدن عفونت به کلیه‌ها ایجاد شده باشند.)
در کودکان یا اطفال کوچک، تحریک پذیری، کج خلقی، نداشتن اشتها، تب مداوم به علت نامعلوم، بی‌اختیاری و بی‌نظم شدن مدفوع و ادرار، تغییر خصوصیات ادرار، یا به طور کلی سیما و ظاهر ناسالم یا حالت بیمارگونه.

دستورات مهم برای درمان طبیعی عفونت‌های ادراری

1-آب فراوان بنوشید. 2-به طور منظم ادرار کنید (ادرار خود را نگه ندارید). 3-لباس‌های تنگ نپوشید. 4-ویتامین C مصرف کنید. 5-شستشوی کامل از جلو به عقب انجام دهید. 6-برای جلوگیری از بروز عفونت، روزانه یک لیوان آب سیب به اضافه‌ی آب زرشک مصرف کنید. 7-آب قره قاط میل کنید. 8- آب آلبالو مصرف کنید. 9-از غذاهای خنک مثل سوپ جو و... استفاده کنید. 10-از مخلوط آب و سرکه‌ی طبیعی جهت شستشو استفاده کنید. 11-پس از شستشو حتماً خود را خشک کنید. 12-شکر را از زندگی خود حذف کنید. 13-به جای هر نوع شیرینی از عسل استفاده کنید.
تذکر: وقتی صحبت از عفونت در زنان است، عفونت‌های دستگاه ادراری پس از سرماخوردگی دومین عفونت شایع محسوب می‌شوند.
زنانی که مبتلا به عفونت‌های مثانه می‌شوند احتمالاً در سلول‌های پوششی مثانه‌ی خود مشکلی دارند. این سلول‌ها دچار تغییراتی می‌شوند که موجب می‌شود باکتری‌ها آسانتر به جداره‌ی مثانه و هم چنین جدار مهبل بچسبند. باکتری‌هایی که به جدار مهبل می‌چسبند به آسانی می‌توانند به مثانه مهاجرت کنند.

شستشوی مجاری ادرار:

برای شستشو و پاک کردن مجاری ادرار، هر روز 10 گرم دُم گیلاس را در یک لیتر آب جوش دم کنید و آب صاف کرده‌ی آن را سه بار در طول روز بنوشید.

درمان آلبومین و اوره

برای دفع آلبومین از موز استفاده کنید و یا هر روز آب جوشانده‌ی کاکل ذرت را بنوشید.
* هر صبح و شب چند عدد پوست لوبیاسبز را در یک لیوان آب جوش دم کنید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* فقط یک روز یک قاشق چای خوری گل طاووسی را در یک لیوان آب جوش دم کنید. آب آن را سه قسمت کرده و صبح، ظهر و شب و هر مرتبه یک سوم از آن را بنوشید.
* ضد اوره:
با نوشیدن آب انگور یا خوردن انگور می‌توان اوره را برطرف کرد.
* روزی 2 مثقال تخم شنبلیله را نیم کوب کرده و بجوشانید و آب صاف کرده‌ی آن را صبح و عصر بنوشید، یا آن را به صورت پودر درآورید و صبح و شب در دهان بریزید و با آب میل کنید.

خون از مجرای ادرار

چهار نوع بیماری وجود دارند که انسان به هرکدام از آن‌ها مبتلا شود از مجاری ادرارش خون می‌آید. حرف اول هرکدام از آن بیماری‌ها سین می‌باشد و عبارتند از: 1-سوزاک 2-سنگ مجرای ادرار 3- سل مجرای ادرار 4-سرطان.
به منظور روشن شدن هرکدام از بیماری‌های فوق الذکر باید آزمایش سونوگرافی و عکس برداری انجام شود تا بیماری معالجه شده و خون مجرای ادرار قطع گردد. ضمناً مایعاتی که حجم ادرار را افزایش می‌دهند و هم چنین مصرف مبردات در هر چهار مورد مؤثر خواهند بود.
مبردات عبارتند از: آب خیسانده یا جوشانده‌ی عناب نیم کوب شده، ترنجبین، شیرخشت، آب غوره، خرفه‌ی تازه یا آب خرفه‌ی تازه یا آب جوشانده‌ی آن یا مصرف تخم خرفه، عدس پخته، برگ کاسنی تازه یا آب جوشانده‌ی برگ و ریشه و تخم کاسنی یا عرق کاسنی.

خون ریزی پس از ادرار:

خون ریزیِ پس از ادرار در اثر میکروبی است که زیر ناخن‌های پا زندگی می‌کنند. اشخاصی که پای خود را در آب روان شستشو می‌دهند، این میکروب از زیر ناخن‌ها وارد آب شده و دیگران ناآگاهانه از آن استفاده می‌کنند. این میکروب وقتی وارد بدن می‌شود، در مجرای بول و مثانه جای می‌گیرد و پس از جای گیر شدن، انسان به خون ریزی بعد از ادرار مبتلا می‌گردد، یعنی پس از تمام شدن ادرار، خون از مجرا خارج می‌شود. پیدایش این بیماری ابتدا از مصرف و آشامیدن آب‌های روان، مثل رودخانه و... شروع شده و به مرور زمان میکروب آن در همه جا روی زمین سرایت می‌کند.
در صورتی که به این بیماری مبتلا شده‌اید از انار، آب انار، هسته‌های انار، پرده‌های بین دانه‌های انار و آش انار زیاد استفاده کنید.
* سندروس، فلفل سفید و تباشیر هندی از هرکدام 3 مثقال را نرم بسایید و صبح، ظهر و شب، هر مرتبه به اندازه‌ی سه، چهار عدد نخود از آن را با آب سرد بخورید.
* با محلول پرمنگنات 10% پس از دفع ادرار، داخل مجرا را به وسیله‌ی آمپول شستشو دهید.
* کلردوکلسیم 30 گرم، ارگوتین 8 گرم و آب 100 گرم، همه را با هم مخلوط کرده و پس از دفع ادرار با آن محلول، مجرای بول را شستشو دهید.

خون در ادرار هنگامی که ادرار رقیق باشد:

اگر ادرار رقیق است و خون در آن وجود دارد باید از مصرف فراسیون پرهیز کرده و آب لیموی زیاد میل کنید. اگر دوست دارید از داروهای گیاهی استفاده کنید باید مقداری بارهنگ را با شربت زرشک مخلوط کرده و صبح، ظهر و شب و هر مرتبه مقداری از آن را میل فرمایید.

خون در ادرار از ضعف جگر:

اگر در اثر ضعف جگر خون در ادرار مشاهده شد باید هر صبح، ظهر و شب یک قاشق شربت خوری از دانه‌های بارهنگ را با مقداری شربت زرشک مخلوط کنید و بخورید.

خون در ادرار از اطعمه یا ضربه یا سموم:

اگر خون داخل ادرار از خوردن اطعمه‌ی نامناسب یا در اثر ضربه یا سمومات باشد، روزی سه مرتبه شربت زرشک بنوشید، مرتفع خواهد شد.

سوزاک

در اثر بعضی عوامل مانند نزدیکی با اشخاص ناپاک و مبتلا و یا از جهات دیگر شخص به بیماری سوزاک یا سورنگ مبتلا خواهد شد. این بیماری یکی از امراض مُسری به شمار می‌رود.
اگر خدای ناکرده به هر دلیل به این بیماری مبتلا شدید از مقاربت و انزال منی به کلی صرف نظر کرده و تا مدت زیادی پس از بهبودی نیز پرهیز را ادامه دهید و حتی مصرف دارو را تا مدتی پس از بهبودی تکرار کنید، تا هیچ میکروبی باقی نماند. در صورت مبتلا شدن باید از خوردن غذاهای بودار، سرخ کرده‌ها، شیرینی‌های قنادی، تخم مرغ، بادنجان، انگور، خرما، پسته و مارچوبه، ادویه‌جات و نارگیل پرهیز کنید.
پس از هر مرتبه دفع ادرار و پس از شستشوی مجرای ادرار داخل مجرا را با محلول پرمنگنات دوپتاس و به وسیله‌ی آبدوزک شستشو دهید و از خوراکی‌هایی که برای سوزاک مفید و درمان کننده هستند، بیشتر استفاده کنید، مانند: غذاهای رقیق، آش تمرهندی رقیق، خوراکی‌هایی که طبیعت خنک دارند، آش بلغور، آش آلوچه‌ی براقانی، آلبالو، شربت آلبالو، آب دم کرده‌ی آلبالو، آب دم کرده‌ی تمر کجرات، لعاب اسپرزه، عرق بید، دوغ، آب لیمو، کاهو، گیلاس، خاکشیر، قدومه، مامیران و گلپر.
هم چنین به عنوان درمان می‌توانید به مدت 40 روز؛ صبح، ظهر و شب، هر مرتبه 1 مثقال شوره‌ی قلم کوبیده شده را با مقداری ماست مخلوط کرده و قبل از هر غذا بخورید.
* به مدت 40 روز، روزی 1 عدد کاج خرد کرده را با 20 گرم دُم گیلاس مخلوط کنید، بجوشانید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* هر روز گل خطمی سفید، گل بنفشه، عناب نیم کوب شده، خارخاسک و تاج ریزی را به مقدار مساوی بجوشانید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* مغز هسته‌ی آلبالو، مغز تخم خیار، مغز تخم هندوانه و شیرخشت همه را با هم به نسبت مساوی بسایید و خمیر کنید و هر صبح و شب به شکل یک سوزن، باریک درست کرده و در مجرای ادرار داخل کنید.
* عدس را بجوشانید و آب آن را با آب مغز خیار و آب جوشانده‌ی جو (ماءالشعیر) مخلوط کرده و کمی قره قروت (غارا) در آن حل کنید. صبح، ظهر و شب، هر مرتبه یک فنجان بنوشید.
* هر صبح و شب 1 مثقال کبابه‌ی چینی را بجوشانید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* هر روز 4 عدد حب بلودومتیل میل کنید. طرز ساختن حب بلودومتیل از این قرار است: بلودومتیل 5 سانتی، اوروتروپین 25 سانتی، سالل 30 سانتی و بنزوات دوسود 30 سانتی، (مقدار فوق برای ساختن یک حب می‌باشد).
* آرژیرل 1 گرم، استات دوپلمپ 1گرم، روغن وازلین 10 گرم، همه را مخلوط کرده و هر صبح، ظهر و شب و هر بار کمی از آن را مانند مغزیِ مداد، باریک کنید و داخل مجرای ادرار قرار دهید.
* آرژیرل را با 25% سانتی بر دو کاکائو مخلوط کرده و قلم‌هایی که به نازکی سوزن خیاطی باشد، درست کنید و آرام آرام در داخل مجرای بول بگذارید.
* مقدار 50 سانتی بورومورد و 50 سانتی کامفر (کافور) را در دو کپسول قرار داده و شبی یک کپسول آن را هنگام خواب میل کنید.
* تئوبرومین، دیورتین و بنزوات دوسود از هرکدام 15 سانتی را در کپسول ریخته و روزی 3 کپسول میل کنید.
* رزرسین و سولفات دوزنگ از هرکدام 1 گرم را با 400 گرم آب جوشیده شده مخلوط کرده و با آن مجرا را شستشو دهید.
همه روزه باید به وسیله‌ی خوردن آب لیمو و آب غوره که بول را زیاد می‌کنند، مجرا را شستشو دهید.
* سولفات دوزنگ 2 گرم، استات دوپلمب 2 گرم، لدانم30 قطره، آب جوشیده 600 گرم، همه را مخلوط کرده و روزی 3 تا 5 مرتبه مجرا را با آن شستشو دهید.
* برای تهیه‌ی یک حب، سالل 30% سانتی، بنزوات دوسود 20% سانتی، اوراتروپین 25% سانتی و بلودومتیل 5% سانتی. بدین طریق 30 حب تهیه کرده و روزی 5 حب به مرور و به فاصله‌های مساوی میل کنید. جهت سوزاک بسیار مؤثر است.
* بم دوکوپاهو 20% سانتی، پودر کوبب 25%، نیترات دوپتاس 20% و اسانس سانتال 10 قطره برای یک حب تهیه کنید. این مقدار برای ساختن یک حب است برای هر تعداد حب که لازم دارید، مواد آن را تهیه و بسازید و روزی 3 حب را میل کنید، جهت سوزاک بسیار نافع است.
* حب کوپاهو بسیار در مرض سوزاک مؤثر و نافع است. طرز ساختن آن بدین قسم است: بم دوکوپاهو 20 سانتی، پودر کویب 2 سانتی، نیترات دوپتاس 20 سانتی و اسانس سانتال 3 قطره. (برای یک حب یا یک کپسول). مواد لازم برای 24 حب یا کپسول را تهیه و بسازید و روزی 3 کپسول میل کنید.
* هر روز 30 گرم برگ و ریشه‌ی توت فرنگی را در یک لیتر آب بجوشانید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* سه قاشق سوپ خوری تخم کتان را در یک لیتر آب بجوشانید و آب آن را بنوشید.
* روزی سه بار و هر مرتبه یک قاشق مرباخوری برگ یا میوه‌ی گلپر را در یک استکان آب جوش دم کنید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* تاج ریزی، مخلصه، شاه تره، کوکنار، کاکنج، کبابه‌ی چینی، تخم گشنیز، تخم خرفه، تخم کاهو، تخم کاسنی، تخم خشخاش، بالنگو، گل پنیرک و گل بنفشه از هرکدام 10 گرم، همه را نرم بسایید و روزی 8 قاشق چای خوری از آن را تدریجاً با آب سرد و شکر مخلوط کنید و بخورید و یا به صورت خشک در دهان بریزید و با‌ آب میل کنید.
* برگ شاهدانه را روزی چند مرتبه مانند چای دم کنید و آب صاف کرده‌ی آن را بنوشید.
* پولک‌های مغز فلوس، برگ خرفه، برگ‌های تازه‌ی گل خطمی، گل‌های خطمی تازه، تمرهندی و جوِ مقشر شده را بجوشانید، بعد با شربت نیلوفر مخلوط کنید و روزی سه مرتبه و هر بار مقداری از آن را میل کنید.
* عرق خرفه، گلاب، شیره‌ی چهارتخمه، اب جوشانده‌ی گل خطمی و ریشه‌ی شیرین بیان را با هم مخلوط کرده و روزی سه مرتبه میل کنید.
* لعاب اسپرزه، لعاب بِه دانه، لعاب تخم خطمی، شیره‌ی چهارتخمه، شربت بنفشه و ماءالشعیر میل کنید.

سفلیس

سفلیس یا شانکر یا آتشک نوعی بیماری واگیردار است که از طریق بعضی مقاربت‌ها و بی‌مبالاتی‌ها و هرزه کاری‌ها از شخصی به شخص دیگر سرایت می‌کند. سفلیس زخمی است مملو از عفونت که 36 تا 40 ساعت پس از سرایت میکروب در آلت تناسلی پدید می‌آید. ورم آن نرم است و درد شدیدی دارد. هر اندازه حجم آن بزرگتر و عفونت بیشتر شود، درد آن شدیدتر و رنج آن بیشتر خواهد شد. این بیماری از آن گروه بیماری‌های خانمان سوز است که اگر کسی مبتلا شود، ممکن است تا هفت نسل بعد از او نیز به این بیماری مبتلا شوند. حتی ممکن است در نسل‌های سوم و چهارم جنون و دیوانگی نیز نصیب شود. آیا هیچ شخص عاقلی به خود اجازه می‌دهد که با یک لحظه غفلت و بی‌مبالاتی خود را به منجلاب کثافات و بدبختی بکشاند؟ و حتی اولاد و اعقاب خود را در جامعه، بیمار و خوار و ذلیل کند؟
لذا توصیه می‌کنم از هرزه کاری‌ها دوری کنید (از مقاربت با دیگران غیر از همسر دایمی خود پرهیز کنید) تا خدای ناکرده گرفتار چنین مصیبت و معزل خانمان سوز نگردید.
علایم شیوع بیماری حاد در مردان، سوزش و تمایل شدید به دفع ادرار همراه با ترشح زرد رنگ از آلت تناسلی است. این علایم از 2 تا 14 روز بعد از مواجهه با عفونت بروز می‌کنند.
در زنان علایم خفیف‌تر و به همراه سوزش، تکرار ادرار و ترشحات مهبل زرد رنگ است که 7 تا 12 روز بعد از تماس بروز می‌کند. زنان خودشان در این بیماری کاملاً فاقد علایم هستند ولی اگر درمان نشوند، برای شریک جنسی خود ناقل بیماری به حساب می‌آیند. بیماری سفلیس در ضایعه‌ی اولیه، زخمی کوچک و بدون درد با حاشیه‌ی سفت روی فرج، مقعد، مهبل یا دهان تظاهر می‌کند که جا و موقعیت آن بستگی به تماس دارد. ضایعات اولیه ظرف 3 تا 4 هفته بعد از تماس ظاهر می‌شوند و غالباً 4 تا 8 هفته بعد بهبود می‌یابند و غدد لنفاوی موضعی، بزرگ می‌شود، ولی درد ندارد. اغلب به دلیل نبود خون ریزی و درد، مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد و به این ترتیب زمینه را برای شروع مرحله‌ی دوم آماده می‌کند.
در مرحله‌ی دوم، بثورات پوستی پیدا می‌شود و هنگام بروز آن‌ها بیماری در حال بهبودی است. دانه‌ها و جوش‌های ریزی روی پوست و بدون خارش به وجود می‌آیند و معمولاً کف دست‌ها، پاها، بازوها، داخل دهان و تنه بروز می‌کنند. رنگ دانه‌ها قهوه‌ای روشن یا مسی ولی اندکی برجسته و گرد هستند.
گاهی موها می‌ریزند و جای آن‌ها نواحی گرد، بدون مو شبیه بیدخوردگی باقی می‌ماند. مرحله‌ی دوم 3 تا 4 هفته طول می‌کشد. درد مفصلی، سفتی گردن، دردهای عضلانی و تب، شایع است و تقریباً همه‌ی اعضاء بدن گرفتار خواهد شد. معالجات کنونی بسیار مؤثر هستند و توسط پزشکان انجام می‌گیرند، مانند: تزریق نئوسالوارسن و تزریق شیر در ورید، تزریق ید و سپطین و آمپول سلوسالوارسان، تزریق آمپول بیسموت یده و هم چنین روغن یدفرم و روغن گلیسیرین یده یا گلیسیرین ید و فرمه و شستشو با محلول کلروردوزنگ و نیز به وسیله‌ی حب که این حب تشکیل می‌شود از پروتوید وردومرکور 5% سانتی، عصاره‌ی تریاک 1% سانتی و شربت قند برای خمیر کردن آن. این مقدار برای یک حب و هم چنین عصاره‌ی ژوسکیام 5%، عصاره‌ی والاریان 5% و اکسید دوزنگ 5% برای یک حب.
* پماد اکسید سالیسلیک یا پماد یدیدره که عبارت است از: ید خالص 2 گرم، یدوردوپتاس 4 گرم، روغن وازلین 100 گرم، همه با هم مخلوط و روی زخم بسته می‌شوند. پماد پنسیلین قوی یا پماد اکسیدژن دومرکور 3% یا پماد بم دوپرومرکب و پماد کالمل 10% و یا پماد نیترات دارژان (پماد سنگ جهنم) 5% و نیترات نقره می‌باشد و یا با محلول کلرودوزنگ 1/5 برای شانکرمو و هم چنین حب پروتویدوردومرکور روزی یک حب و یا به طور یک روز در میان تزریق 5 سانتی متر کوب شیر استریل شده و آمپول کالیسم ساندروز داخل ورید و پماد بم دو پرو با ترکیب بم دو پرو 10 گرم، یدوفرم 1 گرم، روغن وازلین 100 گرم بر روی زخم سفلیس می‌مالند و حب گملین که ترکیب شده از عصاره‌ی ژوسکیام 5% سانتی، والریان 5% سانتی، اکسید دوزنگ 5% سانتی برای یک حب و روزی سه حب برای دفع بادهای سفلیس و عوارض اولیه آن مصرف می‌شود.
البته باید داروهای فوق را فقط با تجویز پزشک و زیر نظر او مصرف کنید. تمام روزها جهت پانسمان و گرفتن دستورات غذا و دارو به او مراجعه کنید. هم چنین رعایت نظافت و بهداشت بسیار ضروری است. از آلودگی و دست زدن به زخم خودداری کنید و موضع را به طور مرتب شستشو و ضدعفونی کرده و تمیز نگه دارید که جامه را آلوده نکند. لباس‌های زیر باید در آب جوش شسته و یا جوشانده و پس از آن اطو شوند تا میکروب‌های آلوده شده‌ی احتمالی در لباس‌ها از بین بروند تا از آلوده شدن سایرین جلوگیری شود.
در مدت مبتلا بودن باید از غذاهای سرخ کرده و بودار و هم چنین غذاهای محرک، ادویه‌جات و غذاهای حاد و حار، چربی‌جات، گوشت، شیرینی‌های قنادی و اسفناج پرهیز کرده و در عوض از غذاهای ساده مانند: ‌برنج، آش، ‌سوپ، شیر،‌ شیربرنج، آش آلو، آش آب غوره، هم چنین آب هندوانه و بهتر از آن آب پوست سفید هندوانه، کاهو، گرمک، ماست، آب پرتقال و آب لیمو بیشتر استفاده کنید.
هم چنین به عنوان درمان می‌توانید انار را شکافته و قطعه قطعه کرده و در سرکه بپزید و آن را نرم بکوبید و به صورت خمیر بر موضع بمالید.
* گِل ارمنی یا گِل سرشور را بسایید و با سرکه و کمی کافور آمیخته و روی آن بمالید.
* مازو را بسایید و با سرکه خمیر کرده و بر زخم بمالید.
* هر روز سه مرتبه با سرکه موضع را شستشو دهید.
* ریشه‌ی بابا آدم، خارخاسک، ناخنک، گل پنیرک، گل بنفشه، گل خطمی سفید، پوست بید، گل نیلوفر، شاه تره، تخم کاسنی، تخم گشنیز، تخم خرفه، برگ کاسنی، ریشه‌ی کاسنی، میوه‌ی کاج، خارشتر، کاکنج و برگ گزنه را به نسبت مساوی بجوشانید، سپس صبح، ظهر و شب و هر بار مقداری از آن را بنوشید.

مضرات ایستاده ادرار کردن

دستگاه ادراری و محل ذخیره‌ی ادرار (مثانه) که ادرار به مرور از کلیه‌ها توسط حالب‌ها داخل آن می‌ریزد، به شکلی ساخته شده است که می‌توان آن را به یک قیف واژگون تشبیه کرد که در انتهای آن مانند نوک پستانک برآمدگی وجود دارد که هرکس هنگام ادرار کردن باید روی دو پا به طور سرپا بنشیند و پس از تمام شدن ادرار، آن دکمه مانند نوک پستانک فشار می‌آورد و قطرات آخر را از مجرا خارج می‌کند. اگر ریزه شن‌هایی داخل ادرار موجود و در مثانه جمع شده باشد، خارج می‌شود. هم چنین انسان از خطر سنگ مثانه محفوظ می‌ماند و گلبول‌های قرمز ضعیف و پیر نمی‌شوند. اگر گلبول‌های قرمز ضعیف و پیر شوند، انرژی انسان تحلیل رفته و زودتر از موعد فرسوده و پیر و ناتوان خواهد شد، به این دلیل است که نباید ایستاده ادرار کرد. لذا هنگامی که نشسته ادرار کردید باید با انگشتان از زیر آلت سه مرتبه محکم به جلو دست بکشید تا اگر در مجرای بول ادرار یا ریزه شن یا مایع دیگری وجود دارد کاملاً خارج شود.

پی‌نوشت‌ها:

1.Nephron
2.Glomerulus
3.Renal Tubule
4.Urinaru Tract Infection
5.Contact Dermatitis Of The Vulva
6.Genital Warts
7.Papilloma Virus
8.Vulvar Intraepithelial Neoplasia
9.Vaginitis
10.Vulva
11.Cervix
12.Cervicitis
13.Cervical Dysplasia
14.Fibriods Myomas
15.Disorders Of The Overies
16.Stress
17.Urge
18.OverFlow
19.Total
20.Urethral Stricture
21.Esherichia Coli
22.Chlamidia
23.Mycoplasma

منبع مقاله :
حاجی شریفی، احمد، (1395)، دائرةالمعارف گیاه درمانی ایران، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ پانزدهم.