نقش ماه براي كره‌زمين
زمين شامل يك ماهواره طبيعي يعني ماه است. تصور كنيد اگر ماه را براي هميشه از دست بدهيم، چه پيش‌آمدهايي رخ مي‌دهد؟? اولين آثار نبود ماه را در عملكردهاي ظاهري آن مشاهده خواهيم كرد مانند اثر بر زيبايي شب كه اين تأثير شايد براي دانشمندان موقعيتي مناسب براي رصد كردن ستارگان بيشتر و سيارات كوچكتر ديگري از منظومه شمسي را فراهم مي‌آورد. مسأله ديگر از بين رفتن جزرومدهاي ماه است كه باعث ايجاد تغييرات عمده در كشتيراني خواهد شد.
در دوره جواني زمين تمامي مواد معدني كه براي گسترش حيات در اقيانوس‌ها ضروري بود توسط جزرومدهاي غول‌پيكر از خشكي‌ها به كف اقيانوس‌هاي زمين جوان و داغ آورده مي‌شد.
جزرومدهايي كه ارتفاعشان هزاران بار از انواع امروزي بيشتر و تنها عامل آنها نيز ماه بود و در آن زمان ماه 01 بار نزديك‌تر از حالت فعلي خود به زمين بود. زمين در آن دوره 4 بار سريع‌تر به دور خود مي‌چرخيد و باعث مي‌شد كه آب اقيانوس‌ها هر دو ساعت به اندازة چند كيلومتر در خشكي پيش رود. بدون جزر و مد ماه، زمين شاهد جزرومد خورشيد خواهد بود و البته اين جزر و مدها 3/1 برابر قدرت جزرومدهاي امروزي را خواهد داشت.
در نبود ماه انتقال مواد معدني بسيار آهسته‌تر و به وسيله جريان رودها انجام مي‌شد. عمل حل شدن موادمعدني در آب اقيانوس‌ها صدها ميليون سال به طول مي‌انجاميد و تكامل و حيات هم به همان اندازه به تأخير مي‌افتاد. فقدان ماه اثر حركت تقديمي را بسيار كاهش مي‌دهد.
گرانش ماه مانند گرانش خورشيد و سيالات باعث مي‌شود كه محور چرخشي زمين در مخروط خود در مدت 62 هزار سال زاويه‌اي حدود 74 درجه رسم كند. اين تأثير به حركت تقديمي زمين معروف شده است كه اصلي‌ترين عامل آن وجود ماه در مدار زمين است. نزديك‌ترين جسم به زمين ماه است و نيروي گرانشي هم متناسب با مجذور فاصله است. اگر ماه نبود حركت تقديمي همچنان وجود داشت فقط زاويه رأس مخروط بسيار كوچكتر مي‌شد.
ماه همچنين مسئول حركت محوري زمين است. همان‌طور كه انحراف در حركت تقديمي زمين در مدت 91 سال در نتيجه بعضي از ويژگي‌هاي حركت ماه است، حركت محوري نيز در نبود ماه از بين مي‌رود. همچنين اگر ماه وجود نداشت سرعت وزش بادها بين 05 تا 051 مايل بر ثانيه بود كه تحت تأثير چرخش زمين به دور خودش، با شدت صورت مي‌گرفت.
در نتيجة اين بادها، انتقال حيات از درياها به خشكي بسيار مشكل مي‌نمود. زمين‌لرزه‌هاي ايجاد شده در اثر اين بادها خيلي بزرگ و مداوم مي‌شدند. در زمين بدون ماه حياتي كه شكل مي‌گرفت اين بود كه موجودات مي‌بايستي هميشه در برابر باد و غبار مقاومت كنند و داشتن يك سپر محافظتي همانند لاك‌پشت‌ها الزامي بود.
وقتي ماه وجود نداشته باشد خسوف و كسوف و مهتابي هم در كار نخواهد بود. شب‌هاي كاملاً تاريك موجب مي‌شد كه جانوران شب بيدار موفقيت كمتري در شكار بدست آورند و شايد هم ممكن بود باعث اين شود كه حيوانات در حس‌هاي ديگرشان تحول و رشد ايجاد گردد تا ضعف بينايي خود را جبران كنند.
فيزيولوژي حيات بر روي زمين در شبانه‌روز 42 ساعت است و اين امر را در ساعت بيولوژيكي موجودات مي‌توان مشاهده كرد. اين ساعت بيولوژيكي خواب، بيداري، خوراك و ديگر رفتارهاي روزانه را تحت كنترل دارد.
اگر ما با روزي 6 ساعت مواجه شويم قطعاً اين هماهنگي و تنظيم بهم خواهد خورد. زندگي روي زميني كه ماه ندارد و 4 بار سريع‌تر به دور خود مي‌گردد ساعت بيولوژيكي بر پايه 6 ساعت خواهد بود يعني شما براي كارهاي روزانه در شبانه روز فقط 6 ساعت را خواهيد داشت.
و در آخر اين كه ماه نخستين منعكس‌كننده امواج راديويي در فضا است كه به گسترش راه‌هاي استفاده از رادار كمك كرده است.
اين موج منعكس شده از سطح ماه اساس طرح دستگاه‌هاي ويژه‌اي هستند كه براي تعيين محل خورشيد و اغلب سيارات منظومه شمسي به كار مي‌رود. وجود ماه براي توسعه سفرهاي فضايي بسيار با ارزش است چرا كه بسياري از عمليات اصلي مربوط به هدايت سفينه در فضا در نزديكي ماه انجام مي‌شود و پيشرفت علمي و اكتشاف‌هاي فضايي بدون وجود ماه بسيار آهسته‌تر انجام خواهد شد.
منبع: روزنامه اطلاعات
در دوره جواني زمين تمامي مواد معدني كه براي گسترش حيات در اقيانوس‌ها ضروري بود توسط جزرومدهاي غول‌پيكر از خشكي‌ها به كف اقيانوس‌هاي زمين جوان و داغ آورده مي‌شد.
جزرومدهايي كه ارتفاعشان هزاران بار از انواع امروزي بيشتر و تنها عامل آنها نيز ماه بود و در آن زمان ماه 01 بار نزديك‌تر از حالت فعلي خود به زمين بود. زمين در آن دوره 4 بار سريع‌تر به دور خود مي‌چرخيد و باعث مي‌شد كه آب اقيانوس‌ها هر دو ساعت به اندازة چند كيلومتر در خشكي پيش رود. بدون جزر و مد ماه، زمين شاهد جزرومد خورشيد خواهد بود و البته اين جزر و مدها 3/1 برابر قدرت جزرومدهاي امروزي را خواهد داشت.
در نبود ماه انتقال مواد معدني بسيار آهسته‌تر و به وسيله جريان رودها انجام مي‌شد. عمل حل شدن موادمعدني در آب اقيانوس‌ها صدها ميليون سال به طول مي‌انجاميد و تكامل و حيات هم به همان اندازه به تأخير مي‌افتاد. فقدان ماه اثر حركت تقديمي را بسيار كاهش مي‌دهد.
گرانش ماه مانند گرانش خورشيد و سيالات باعث مي‌شود كه محور چرخشي زمين در مخروط خود در مدت 62 هزار سال زاويه‌اي حدود 74 درجه رسم كند. اين تأثير به حركت تقديمي زمين معروف شده است كه اصلي‌ترين عامل آن وجود ماه در مدار زمين است. نزديك‌ترين جسم به زمين ماه است و نيروي گرانشي هم متناسب با مجذور فاصله است. اگر ماه نبود حركت تقديمي همچنان وجود داشت فقط زاويه رأس مخروط بسيار كوچكتر مي‌شد.
ماه همچنين مسئول حركت محوري زمين است. همان‌طور كه انحراف در حركت تقديمي زمين در مدت 91 سال در نتيجه بعضي از ويژگي‌هاي حركت ماه است، حركت محوري نيز در نبود ماه از بين مي‌رود. همچنين اگر ماه وجود نداشت سرعت وزش بادها بين 05 تا 051 مايل بر ثانيه بود كه تحت تأثير چرخش زمين به دور خودش، با شدت صورت مي‌گرفت.
در نتيجة اين بادها، انتقال حيات از درياها به خشكي بسيار مشكل مي‌نمود. زمين‌لرزه‌هاي ايجاد شده در اثر اين بادها خيلي بزرگ و مداوم مي‌شدند. در زمين بدون ماه حياتي كه شكل مي‌گرفت اين بود كه موجودات مي‌بايستي هميشه در برابر باد و غبار مقاومت كنند و داشتن يك سپر محافظتي همانند لاك‌پشت‌ها الزامي بود.
وقتي ماه وجود نداشته باشد خسوف و كسوف و مهتابي هم در كار نخواهد بود. شب‌هاي كاملاً تاريك موجب مي‌شد كه جانوران شب بيدار موفقيت كمتري در شكار بدست آورند و شايد هم ممكن بود باعث اين شود كه حيوانات در حس‌هاي ديگرشان تحول و رشد ايجاد گردد تا ضعف بينايي خود را جبران كنند.
فيزيولوژي حيات بر روي زمين در شبانه‌روز 42 ساعت است و اين امر را در ساعت بيولوژيكي موجودات مي‌توان مشاهده كرد. اين ساعت بيولوژيكي خواب، بيداري، خوراك و ديگر رفتارهاي روزانه را تحت كنترل دارد.
اگر ما با روزي 6 ساعت مواجه شويم قطعاً اين هماهنگي و تنظيم بهم خواهد خورد. زندگي روي زميني كه ماه ندارد و 4 بار سريع‌تر به دور خود مي‌گردد ساعت بيولوژيكي بر پايه 6 ساعت خواهد بود يعني شما براي كارهاي روزانه در شبانه روز فقط 6 ساعت را خواهيد داشت.
و در آخر اين كه ماه نخستين منعكس‌كننده امواج راديويي در فضا است كه به گسترش راه‌هاي استفاده از رادار كمك كرده است.
اين موج منعكس شده از سطح ماه اساس طرح دستگاه‌هاي ويژه‌اي هستند كه براي تعيين محل خورشيد و اغلب سيارات منظومه شمسي به كار مي‌رود. وجود ماه براي توسعه سفرهاي فضايي بسيار با ارزش است چرا كه بسياري از عمليات اصلي مربوط به هدايت سفينه در فضا در نزديكي ماه انجام مي‌شود و پيشرفت علمي و اكتشاف‌هاي فضايي بدون وجود ماه بسيار آهسته‌تر انجام خواهد شد.
منبع: روزنامه اطلاعات
