7 تیر 1388 / 5 رجب 1430 / 28 ژوئن 2009 |
.jpg "7 تیر 1388 / 5 رجب 1430 / 28 ژوئن 2009")
1) 7 تيرماه سال 1287 هجري شمسي :
قيام ستارخان سردار ملي عليه استبداد محمد عليشاه و خاندان سلطنتي آغاز شد . مردم تبريز در اين قيام شركت فعال داشتند و در كنار ستارخان مجاهدتهاي بسيار كردند . ستارخان همچنين رهبري مجاهديني را به عهده داشت كه با عين الدوله به مبارزه برخاسته بودند . وي در اين قيام عزم و ايمان بسيار از خود نشان داد و پس از فتح تهران و خلع يد محمد عليشاه با پيروزي وارد تهران شد و قواي استبدادي شاه قاجار را مضمحل نمود . |
.jpg "7 تیر 1388 / 5 رجب 1430 / 28 ژوئن 2009")
2) انفجار دفتر حزب جمهوري اسلامي و شهادت مظلومانه شهيد بهشتي و يارانش (1360ش):
يك روز پس از سوء قصد به جان حضرت آيتاللَّه خامنهاي در ششم تيرماه 1360، در ساعت 20 و 30 دقيقه شامگاه روز يكشنبه هفتم تيرماه 1360، جلسهاي در سالن اجتماعات دفتر مركزي حزب جمهوري اسلامي واقع در سرچشمه تهران برگزار شد. بحث روز درباره تورم بود اما عدهاي از اعضا خواستند كه درباره انتخابات رياست جمهوري نيز صحبت شود. شهيد بهشتي سخنانش را با اين جملات آغاز كرد: "ما بار ديگر نبايد اجازه دهيم استعمارگران براي ما مهرهسازي كنند و سرنوشت مردم ما را به بازي بگيرند و..." اين آخرين كلمات آن بزرگوار بود كه از لبانِ حقگوي ايشان بيرون تراويد. ناگهان انفجاري مهيب روي داد و در كمتر از ثانيهاي، از سالن اجتماعات حزب جمهوري اسلامي جز تلي از خاك، چيزي نماند. فاجعه انفجار دفتر مركزي حزب جمهوري اسلامي در تهران و شهادت مظلومانه هفتاد و دو تن از برجستگان و نيروهاي لايق و كارآمد انقلاب و در رأس آنها شهيد مظلوم آيتاللَّه بهشتي از سوي سازمان جهنمي منافقين، عكسالعمل استكبار جهاني و عوامل داخلي آنها در قِبال بركناري بنيصدر خائن و حذف ضدانقلاب از صحنه سياسي كشور توسط مسؤولين نظام اسلامي بود. عوامل اين جنايت بزرگ معتقد بودند كه در اثر كشتار مسؤولان عاليرتبه، اوضاع كشور بهم ميريزد و انقلاب اسلامي از بين خواهد رفت ولي به كوري چشم دشمن، انقلاب ما پايدارتر شد و هيچگونه تزلزلي در اركان نظام به وجود نيامد. در انفجار دفتر مركزي حزب جمهوري اسلامي علاوه بر آيت اللَّه دكتر بهشتي، تعداد زيادي از وزراي كابينه و نيز نمايندگان مجلس شوراي اسلامي به شهادت رسيدند. حضرت امام خميني(ره) پس از اين حادثه فرمودند: "ملت ايران در اين واقعه، 72 نفر به عدد شهداي كربلا را از دست داد. بهشتي خار در چشم دشمنان اسلام بود". |
|
3) عمليات ايذايي ظفر 3، در منطقه غرب كشور توسط ارتش (1364ش) |
.jpg "7 تیر 1388 / 5 رجب 1430 / 28 ژوئن 2009")
4) بمباران شيميايي سردشت توسط قواي بعث عراق (1366 ش):
رژيم عراق كه از پيروزي در جبهههاي جنگ عليه ايران نااميد شده بود، تصور ميكرد با حملات شيميايي ميتواند خواستههاي خود را بر ملت ايران تحميل نمايد. از اينرو در تاريخ 7 و 8 تيرماه 1366، هواپيماهاي بمبافكن عراقي با بمبهاي شيميايي به چهار نقطه پر ازدحام و متراكم جمعيتي شهر سردشت حمله كردند و زن و كودك و خُرد و كلانِ مردم بيگناه آن شهر و اطراف آن را آماج گازهاي كشنده و دهشتناك شيميايي قرار دادند. بمباران شيميايي شهر مرزي سردشت فجيعترين و وحشتناكترين تهاجم شيميايي بود كه آثار و پيآمدهاي منفي زيادي به بار آورد. جمهوري اسلامي ايران، اين تهاجم را غير انساني اعلام كرد و شهر سردشت را نخستين شهر قرباني جنگ افزارهاي شيميايي در جهان بعد از بمباران هستهاي هيروشيما ناميد. حمله شيميايي هواپيماهاي متجاوز رژيم بعث عراق به شهر سردشت در غرب ايران، به شهادت 110 نفر و مجروح شدن پنج هزار تن انجاميد. با كمال تاسف، هنوز هم تعدادي از مردم مقاوم و شريف شهرستان سردشت با آثار و پيآمدهاي اين بمباران دست به گريبان هستند و در رنج و درد به سر ميبرند. به رغم ارتكاب اين جنايت هولناك، مجامع جهاني هيچ اقدامي در جلوگيري از ادامه تجاوز به عمل نياوردند، حتي آن رژيم خونخوار را هم ملامت نكردند و چون گذشته بياعتنا از كنار اين حادثه گذشتند. |
.jpg "7 تیر 1388 / 5 رجب 1430 / 28 ژوئن 2009")
5) عمليات فتح 7 در حلبچه توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامي (1366 ش) |
.jpg "7 تیر 1388 / 5 رجب 1430 / 28 ژوئن 2009")
6) افتتاح دوازدهمين كنفرانس بينالمللي وحدت اسلامي (1378 ش):
همزمان با هفته وحدت، دوازدهمين كنفرانس وحدت اسلامي با عنوان اسلام و امت اسلامي در قرن آينده، در مركز همايشهاي بين المللي صدا و سيما در تهران برگزار شد. در اين كنفرانس كه به همت مجمع جهاني تقريب مذاهب اسلامي برگزار گرديد، بيش از شصت نفر انديشمند خارجي از چهل كشور جهان و جمع كثيري از علما و انديشمندان حضور داشتند. شركت كنندگان در اين كنفرانس به بحث و بررسي پيرامون موضوعات تحولات دنياي اسلام در يكصد سال اخير، مشكلات دنياي اسلام در عصر حاضر و وظايف و مسؤوليتهاي امت اسلامي در آستانه قرن 21 پرداختند. ايجاد روابط صميمانه و برادرانه بين اهل سنت و شيعيان، شناخت متقابل علما و شخصيتهاي مذاهب از يكديگر، تلاش در جهت نزديك ساختن ديدگاهها در موضوعات اخلاقي و دفاع عالمانه و منطقي از اصول وارزشهاي اسلام در برابر تبليغات مسموم جهاني، بررسي مشكلات سياسي و اجتماعي عام دنياي اسلام و اعلام مواضع مشترك درباره آن، آشنايي ميهمانان با دستاوردهاي علمي و عملي انقلاب و افكار و انديشههاي امام خميني(ره) و تلاش در جهت غنا بخشيدن به ابعاد فكري حركت بيداري اسلام در سطح جهان از مهمترين اهداف برگزاري اين كنفرانس بود. |
.jpg "7 تیر 1388 / 5 رجب 1430 / 28 ژوئن 2009")
7) روز قوه قضاييه |
|
8) 5 رجب سال92هجري قمري:
طارق بن زياد فرمانده سپاه اسلام به مكاني رسيد كه بعدها جَبَلُ الطّارق ناميده شد. طارق با سپاهي متشكل از7000هزارجنگجو عازم اسپانيا شده بود. سُردريك شاه اسپانيا پس ازشنيدن خبرپيشروي مسلمانان سپاهي شامل100000هزارسربازبراي مقابله راهي جنوب كرد. دوسپاه دربرابرهم صف آرايي كردند و مسلمانان برغم عده كمتربه پيروزي رسيدند. اين پيروزي درمدت كمترازچهارروز بدست آمد بعد ازآن مسلمانان به پيشروي خود ادامه دادند و به طرف شمال حركت كردند و شهرقُرطُبه را فتح كردند. طارق سپس آهنگ شرق كرد، بعد ازفتح مُرسيه و حركت به طرف طُلَيطَلِه، فرمان موسي بن نصيربه طارق رسيد كه به او دستورعقب نشيني و قطع فتوحات را داده بود. بدين ترتيب طارق بن زياد آهنگ بازگشت كرد. |
|
9) 5 رجب سال 244هجري قمري:
اِبن سِكّيت دانشمند لغت شناس و نحوي ايراني تبارو شيعه مذهب بدستورمتوكل خليفه عباسي شهيد شد. ابن سِكّيت دريكي ازشهرهاي خوزستان بدنيا آمد؛ سپس همراه خانواده به بغداد رفت و رفته رفته عالمي مشهورشد. متوكل ابتدا او را براي تربيت دو فرزندش به دربارفراخواند. اما پس ازآگاهي ازعلاقه ابن سكّيت به علويان و شيعه بودن او بر وي خشم گرفت و به علت علاقه ابن سكّيت به امام علي(ع) و خاندانش او را به مرگ محكوم كرد. ازابن سكّيت آثاري با ارزش به يادگارمانده است كه « اِصلاحُ المَنطِق درباب لغت، اَلاَلفاظ درباره واژگان متشابه و اَلاَضداد درباره معاني متضاد كلمات» ازآن جمله اند. |
|
10) 5 رجب سال471هجري قمري:
اَبوعلي عَبدُ الله بن بناء دانشمند علوم قرآني، محدث و فقيه عاليقدر مسلمان دارفاني را وداع گفت. ابن بناقرائات هفتگانه، فقه و حديث را ازاستاداني چون ابوالحسن حُمامي آموخت. او به تحقيق و مطالعه علاقه وافرداشت و علاوه برعلوم ديني درزمينه هاي علوم تاريخ، حديث، كلام، لغت و شرح احوال نيز تحقيقات جامعي كرد و دراين زمينه ها صاحب آثارمتعددي است. اما درحال حاضر فقط سه اثرخطي ازابن بناء موجود است كه دركتابخانه ظاهريه دمشق نگهداري مي شود يادداشتهاي روزانه ابن بنا ب خط خودش كه جزئي ازكتاب تاريخ اوست ازجمله اين آثاراست. |
|
11) درگذشت "ابن بَنّاء" دانشمند علوم قرآني(470 ق):
ابوعلي عبداللَّه بن بَنّاء، دانشمند علوم قرآني، محدث و فقيه مسلمان، از محققان در زمينههاي تاريخ، اخلاق، حديث، كلام و لغت بود و تاليفات متعددي از خود به جاي گذارد. تعداد تاليفات ابن بنّاء را تا 150 جلد ذكر كردهاند كه البته تنها سه اثر او به صورت نسخهي خطي در كتابخانههاي بزرگ دمشق نگهداري ميشود. وفات ابن بناء در 85 سالگي واقع شد. |
.jpg "7 تیر 1388 / 5 رجب 1430 / 28 ژوئن 2009")
12) رحلت عالم بزرگوار آيتاللَّه "سيد علي يثربي كاشاني" (1379 ق):
آيتاللَّه سيدعلي يثربي كاشاني در سال 1311 ق در عتبات عاليات متولد شد. ابتدا نزد پدر بزرگوارش آيتاللَّه سيد محمدرضا پُشت مشهدي و ديگر اساتيد، مقدمات و سطوح را به پايان رساند. سپس در سال 1331 به حوزهي درس آيات عظام علامه محمدكاظم يزدي(صاحب عُروَةُالوُثقي)، شريعت اصفهاني، آقا ضياءالدين عراقي و ميرزاي ناييني حاضر و از آنان بهرهمند گرديد. آيتاللَّه يثربي در سال 1339 ق به درخواست پدرش به كاشان رفت، در حالي كه در وقت حركت، استادش آقاضياءالدين عراقي، او را با اشك بدرقه نمود. پس از ورود به كاشان، از طرف آيتاللَّه حائري يزدي موسس حوزهي علميهي قم از آيتاللَّه يثربي خواسته شد تا به قم آمده و به تدريس بپردازد. آيتاللَّه يثربي در سال 1341 ق راهي قم گرديد و حلقهي درس خود را تشكيل داد. حضرات آيات عظام سيد شهاب الدين مرعشي نجفي، سيدمحمدباقر محقق داماد، حضرت امام خميني و ميرزاهاشم آملي از شاگردانِ برجستهي اين فقيه بزرگوار ميباشند. وي در سال 1347 كه پدر گراميش فوت نمود، به كاشان مراجعت كرد. اين عالم رباني در 68 سالگي وفات يافت و با تشييع بينظيري در كاشان در جوار قبر پدرش درصحن امامزاده حبيب بن موسي(ع) مدفون گرديد. |
|
13) 28 ژوئن سال 1778ميلادي :
معاهده تاريخي برلين در پايان كنگرهاي به همين نام ميان نمايندگان روسيه ، آلمان ، فرانسه ، انگليس و اتريش به امضاء رسيد . كنگره برلين به خواست بسيمارك صدر اعظم وقت آلمان تشكيل شد و نتايج قابل ملاحظهاي براي آن كشور بدنبال داشت . با اين معاهده به قدرت سياسي و نظامي آلمان به اوج خود رسيد . همچنين تأثير اين معاهده در جنگهاي جهاني اول و دوم بسيار عميق و در خور توجه داشت . |
.jpg "7 تیر 1388 / 5 رجب 1430 / 28 ژوئن 2009")
14) 28 ژوئن سال 1824ميلادي :
پرو به استقلال رسيد . اين سرزمين از اوايل قرن شانزدهم ميلادي به تصرف اسپانيا درآمد و تا سال 1821ميلادي بخشي از امپراتوري اسپانيا بود . استعمارگران اسپانيايي استثمار مردم پرو و غارت منابع طبيعي اين سرزمين را تا يك قرن بعد ادامه دادند و همين امر انقلاب آزاديخواهانه مردم پرو را شدت بخشيد . سرانجام در جريان مبارزات خوزه سان مارتين و سيمون بوليوار رهبران جنبش هاي انقلابي آمريكاي جنوبي ، پرو مستقل و از حكومت جمهوري برخوردار شد . اين كشور با مساحتي حدود يك ميليون و سيصد هزار كيلومتر مربع در آمريكاي جنوبي واقع و با اكوادور ، كلمبيا ، برزيل ، شيلي و بوليوي هم مرز است . |
.jpg "7 تیر 1388 / 5 رجب 1430 / 28 ژوئن 2009")
15) تولد "ژان ژاكروسو" متفكر، نظريهپرداز و فيلسوف بزرگ فرانسوي (1712م):
ژان ژاك روسو فيلسوف و نويسنده بزرگ فرانسوي - سوئيسي در 28 ژوئن 1712م در ژنو پايتخت سوئيس به دنيا آمد و در روزهاي آغازين زندگي، مادرش را از دست داد. روسو تحت سرپرستي پدر، موفق به تحصيل نشد. اما مطالعه را فراموش نكرد. وي تا شانزده سالگي به همين منوال گذراند تا اين كه به جهانگردي روي آورد. در اين مدت او براي گذراندن زندگي به خدمتكاري و پستترين خدمات اشتغال جست تا اين كه ساكن پاريس شد. روسو پس از آنكه زني دون پايه و بيسواد را به همسري گرفت، صاحب پنج فرزند شد اما به پرورش و تربيت هيچ يك از اين فرزندان نپرداخت و به محض آنكه متولد شدند، آنها را به پرورشگاه كودكان سِر راهي سپرد. روسو تقريباً چهل ساله بود كه قدم در ماجراي فلسفه گذاشت و رسالههايى در اين زمينه نگاشت. وي پس از آنكه از جانب دولت فرانسه بيعدالتيها را مشاهده كرد، بر آن گشت كه تمام توان خود را صرف واژگون ساختن حكومت فرانسه، و همه حكومتهايى كه بدون رضايت رعايا فرمان ميراندند، كُنَد. وي انسان را طبيعتاً خوب ميدانست و ميگفت اين تنها سازمانها و تشكيلات است كه او را بد ميسازد. روسو اعلام داشت كه بدترين تشكيلات ما، مالكيت خصوصي است. نخستين انساني كه قطعه زميني را محصور ساخت و با خود انديشيد كه اين زمينْ متعلق به من است، مؤسس واقعي حكومت ظلم و جور بود. سرانجام، روسو نتيجه ميگيرد: تنها راه درمان اين مصيبت آن است كه تمدن را كنار بگذاريم و به طبيعت بازگرديم، زيرا همه مردم در حالت طبيعي خود، خوب هستند. انسان وحشي براي خوشبختي به چيزي جز غذا احتياج ندارد، وقتي كه سير شد، با طبيعت و با همه همنوعانش در دوستي و صلح و صفاست. انتشار افكار روسو، او را به شهرت رساند، با اين حال، مشاجرات فراواني را نيز برانگيخت. روسو معتقد بود كه فرهنگ و تمدن، مايه شر و ظلم و فساد است و بسط تمدن موجب عدم تساوي ميگردد. روسو خواهان برافكندن نظام پليد و ايجاد دنيايى بهتر براي نسلي خوشبختتر بود. او خصوصيات اين دنياي خيالي را در كتابهايى چند از جمله هلوئيز جديد و قرارداد اجتماعي نگاشت كه از محركهاي انقلاب كبير فرانسه شدند و بيش از يك قرن، سرمشق انديشه فلسفي و كارهاي سياسي بودند. روسو با هر نوع حكومت زور مخالف بود و هر اقدامي در جهت تحميل اراده بر ديگران را ناپسند ميدانست. همچنين با اينكه روسو، خود فرزندانش را به پرورشگاه سپرد و از تربيت آنها، شانه خالي كرد، با اين حال به تربيت كودكان و جوانان، توجهي خاص داشته و كتابي مخصوص در تربيت با نام اِميلْ نگاشته است كه موجب تحول عظيمي در فرهنگ جهان شد. او در اين كتاب داستانْ مانند، اصول و قواعد تربيت را عنوان نموده و قوانين پرورش را مطرح ساخته است. او معتقد بود كه بايد در تربيت كودكان و جوانان، تا جايى كه ممكن است، قيد و بند را كنار گذاشت و آنان را به حالت طبيعي و آزادي پرورش داد تا با تكيه بر فطرت سليم خود، به خوبي تربيت يابند. روسو همچنين همانند ديگر حكيمان قرن هجدهم، با مسيحيت و آداب ديني كه كشيشان مقرر داشتهاند مخالفت ميورزيد. علاوه بر كتاب اميل، از روسو آثار متعددي بر جاي مانده كه اعترافات در 12 جلد، تفكرات تنهايى و بحثهايى درباره علم و هنر و... از آن جملهاند و در حدود ده اثر از روسو نيز به فارسي ترجمه شدهاند. روسو نويسندهاي بود با روحي بسيار نيرومند، شاعري پرهيجان و عاشق طبيعت و نقاش عواطف و احساسات كه بر ادبيات اروپايى، تاثير قابل ملاحظهاي برجاي گذاشت. انديشههاي سياسي او سالها پس از مرگش مورد توجه قرار گرفت. روسو زيبايى كوهستان و جاذبه زندگي خانواده و خلوص و سادگي آداب و رسوم را در آثار خود آشكار ساخت و حق عشق را چنانكه بايد، ادا كرد. شيوه نثر روسو به نثر فرانسه استحكام و اصالت بخشيد. به طوري كه گفتهاند با روسو، دنياي جديد آغاز شد. به طور كلي روزگار ژان ژاك روسو، همه به دربدري و بيخانماني گذشت. تندمزاجي، غرور و خودپسندي بسيار و سوء ظن شديدي داشت ولي در عين حال حساس، باذوق و صاحب قلم بود. گفته هايش غالباً با عقايد متعارف و احكام ظاهر عقل مخالفت دارد اما با بلاغت تمام و حرارت مفرط، مقرون است. سالهاي پاياني عمر ژانژاك روسو، در نتيجه صدماتي كه كشيد، در عدم تعادل روحي و سوءظن شديد گذشت تا اينكه سرانجام در دوم ژوئيه 1778م، يك سال قبل از انقلاب كبير فرانسه در 66 سالگي درگذشت. با اين حال آثار وي تأثيري عظيم در مردمان زمان خود گذاشت و از عوامل بزرگ شكلدهي انقلاب فرانسه محسوب ميشوند تا جايي كه روسو را پيامبر انقلاب فرانسه ميخواندند. |
|
16) تولد دكتر "آلِكْسيسْ كارل" جراح و زيستشناس فرانسوي (1873م) (ر.ك: 5 نوامبر) |
|
17) ترور وليعهد اتريش - مجارستان در سارايوو و ايجاد بهانه براي شروع جنگ جهاني اول (1914م):
از نيمه دوم قرن نوزدهم، اگرچه جنگهاي پراكندهاي در سطح جهان ميان كشورهاي مختلف ادامه داشت، اما توليد و انباشت سلاح، سازماندهي ارتشها، شكلگيري قدرتهاي افزونخواه و عقايد و افكار توسعهطلبانه باعث شد تا در دوره صلح مسلح، جهان در انتظار فاجعهاي جهاني قرار بگيرد اين فاجعه با حادثهاي به ظاهر كم اهميت آغاز شد. در 28 ژوئن 1914م فرانتِس فردينانْدْ، وليعهد اتريش و همسرش توسط يك دانشجوي صرب در جريان سفر اين دو به شهر سارايوو ترور و به قتل رسيدند. به دنبال اين حادثه، دولت اتريش خواستار دخالت مستقيم در بازجويى و ساير مراحل پرونده اين قتل شد. دولت صربستان از توطئه قتل وليعهد اتريش اطلاع نداشت ولي متهم به شركت در اين توطئه شد و دولت اتريش ضمن آمادگي براي يك تهاجم نظامي به صربستان، روز 23 ژوئيه 1914م اولتيماتوم شديد اللحني به دولت صربستان فرستاد. صربستان براي جلوگيري از وقوع جنگ، قسمت اعظم شرايطي را كه اتريش در اولتيماتوم خود عنوان كرده بود پذيرفت ولي اتريش كه قصد تصرف صربستان و دفع خطر نهضتهاي اسلاوْهاي جنوبي را داشت پاسخ صربستان را قانع كننده تشخيص نداد. به همين بهانه، اتريش يك ماه بعد از ترور وليعهد و 5 روز پس از اولتيماتوم، در 28 ژوئيه 1914م بهصربستان حمله كرد و از ماه اوت همان سال، با حمايت آلمان از اتريش و حمله ارتش آلمان به بلژيك، جنگ جهاني اول، رسماً آغاز شد. (ر.ك: 28 ژوئيه) |
|
18) امضاي قرارداد صلح ورساي بين متفقين و متحدين در پايان جنگ جهاني اول (1919م):
با شكست آلمان و متحدان آن در جريان جنگ جهاني اول، مقدمات امضاي قرارداد پايان جنگ و ترك مخاصمه بين طرفهاي درگير مهيا گرديد. كارشناسان مالي و اقتصادي كه پس از پايان جنگ اول جهاني، به حساب هزينهها و خسارات وارده بر كشورهاي متخاصم رسيدگي كرده بودند، خسارات جنگ را بيش از 330 ميليارد دلار برآورد كردند و براي جبران اين خسارت، شرايط سنگيني را بر شكست خوردگان تحميل نمودند. در نهايت، شرايط صلح و غرامت جنگي كشورهاي مغلوب، در كنفرانس صلح پاريس كه از روز 18 ژانويه سال 1919م تا بيستم ژانويه سال 1920م تشكيل شد، تعيين گرديد. اولين و مهمترين قراردادي كه در جريان كنفرانس صلح پاريس، تنظيم و امضا شد پيمان صلح وِرساي بود كه شرايط صلح با آلمان را تعيين ميكرد. هنگام تصويب قرارداد ورساي در كنفرانس صلح پاريس، آلمان به يك كشور جمهوري تبديل شده بود و يك رئيس جمهور سوسياليست در رأس آن قرار داشت. همچنين صدراعظم آلمان نيز يك سوسياليست بود و وقتي كه او از مضمون آن قرارداد اطلاع يافت از مقام خود استعفا داد و هيچ يك از وزيران ارشد آلمان نيز حاضر به امضاي اين قرارداد نشدند. در نتيجه دو عضو درجه دوم دولت آلمان در روز 28 ژوئن 1919م، قرارداد صلح را در كاخ ورساي امضا كردند. با امضاي اين قرارداد در كاخ ورساي در حومه پاريس، جنگ جهاني اول به طور رسمي به پايان رسيد و نمايندگان آلمان، تمامي مفاد قرارداد 440 مادهاي ورساي را پذيرفتند. به موجب اين قرارداد، آلمان متعهد شد كه تعداد افراد ارتش خود را در سقف يكصد هزار نفر حفظ كند، تسليحاتِ خود را كاهش دهد و بخشي از اراضي متصرفاتش را به كشورهاي پيروز مانند فرانسه و انگليس واگذار نمايد. همچنين متفقين، آلمان را به پرداخت مبلغ هنگفتي به عنوان غرامت مجبور كردند. از ديگر مفاد پيمان تاريخي ورساي، تأسيس جامعه ملل بود كه پس از پايان جنگ جهاني دوم به صورت سازمان ملل متحد درآمد. با اين حال، هيچ يك از اين بندهاي قرارداد، در سالهاي بعد، مانع از قدرتگيري مجدد آلمان و آغاز جنگ جهاني دوم نگرديد و دو دهه بعد، دنيا بار ديگر، جنگ جهاني دوم را به خود ديد. |
|
19) افتتاح مركز اسلامي واشينگتن (1957م) |
|
20) استقلال مجمع الجزاير سيشل از انگلستان (1976م) (ر.ك: 5 ژوئن) |
| 21) انتقال ظاهري قدرت به دولت انتقالي پس از سقوط رژيم بعث عراق (2004م): پس از حمله نيروهاي امريكايى به عراق در 20 مارس 2003م و در پي فروپاشي رژيم بعثي، ابتدا ژنرال گارنر و سپس پل بِرِمِر مسئوليت اداره امور عراق را برعهده گرفتند. اگرچه سقوط صدام حسين مورد استقبال مردم تحت ستم عراق واقع شد، اما آنها حضور نظاميان بيگانه به ويژه اشغالگران امريكايى را پذيرا نشدند. در 13 ژوئيه همين سال، شوراي حكومت انتقالي با 25 عضو درعراق تشكيل شد و اين گروه بر سر طرح انتقال قدرت به يك دولت موقت عراقي تا اول ژوئيه 2004 با پل برمر به توافق رسيدند. شوراي حكومت انتقالي، در 8 مارس 2004م قانون اساسي موقت عراق را به امضاء رسانيد. در همين حال از يك طرف شهرهاي عراق شاهد اعتراضاتِ مردمي نسبت به حضور اشغالگران بود و اين مسئلهاي بود كه حتي مطبوعات امريكايى نيز به آن اذعان داشتند و از طرف ديگر امريكا به خروج از بحران و فرار از باتلاق خود ساخته، ميانديشيد. بنابراين مسئله انتقال ظاهريِ قدرت سرعت بيشتري يافت. در همين راستا در 28 ماه مه 2004م نخستوزير و سه روز پس از آن رئيسجمهور عراق توسط شوراي حكومت انتقالي برگزيده شدند. سرانجام در روز 28 ژوئن 2004م در حالي كه دو روز به زمان تعيين شده براي انتقال رسمي قدرت باقي مانده بود، امريكا در اقدامي ناگهاني قدرت را به صورت رسمي به عراقي واگذار نمود. اگرچه گفته شده است دليل اين كار پيشگيري از عمليات احتمالي مخالفان بوده اما در واقع امريكا در پي فرار از پرداخت هزينههاي بيشتر و فريب افكار عمومي عراق بود. چرا كه در عين حالْ همچنان سرنخ تمامي تصميمات و برنامهريزيها در عراق در اختيار امريكا باقي ماند. انتقال حاكميت به دولت موقت، از موج ناآراميها و اعتراضات مردمي نكاست و اين انتخاب را پيش روي امريكا و ديگر اشغالگران نهاد كه بهترين راه بيرون آمدن از باتلاق عراق، خروج از اين كشور است. |
