انقلاب صنعتی

انقلاب صنعتی در اواسط قرن هجدهم در انگلستان آغاز شد و در اوایل قرن نوزدهم به سایر نقاط اروپا و ایالات متحده گسترش یافت. در این دوره و عصر نحوه کار و زندگی مردم تغییرات زیادی نمود. دستگاه‌های جدید اختراع شده و بخش بزرگی از جمعیت از روستاها به مناطق شهری رهسپار شدند.

رشد صنایع (تولیدات صنعتی)

پیش از انقلاب صنعتی مردم در خانه، مزارع یا کارگاه‌های کوچک کار می‌کردند. تولید لباس تماماً به وسیله دست انجام می‌شد. پنبه بر روی دوک نخ ریسی تبدیل به نخ می‌شد. انقلاب صنعتی بدون زغال سنگ و آهن نمی‌توانست توسعه یابد. زغال سنگ جهت به کار انداختن موتور بخار و تولید آهن مورد نیاز بود. در آغاز قرن هجدهم میلادی تولید کنندگان آهن راهی را یافتند که بوسیله آن می‌توانستند آهن خالص را از سنگ آهن استخراج کنند. در دهه 1700 مردم شروع به خرید کالاهای بیشتر و بیشتری کردند، بنابراین تاجران منسوجات شروع به گشتن به دنبال راه‌های سریع‌تر و ارزان‌تر برای تولید لباس کردند. اولین ماشین ریسندگی متعلق به اوایل قرن هجدهم است و تا سال 1780 نخ ریسی عمدتاً در کارخانه‌جات جدید با کارگرانی که گرد هم آمده بودند انجام می‌شد.

موتور بخار

دستگاه‌های جدیدی که در طول انقلاب صنعتی معرفی شده بودند، برای به کار افتادن نیاز به قدرت بیشتری داشتند. تا قرن هجدهم انگلستان، بیشتر انرژی مورد نیاز خود را از طریق چرخ‌های آبی یا آبگردی که بوسیله جریان آب رودخانه به حرکت در می‌آمدند، تأمین می‌ساخت. در دهه 1760 جیمز وات مهندس اسکاتلندی موتور بخار را اختراع کرد. این موتور قادر بود دستگاه‌های کارخانه را به جریان انداخته و سوخت و قدرت آن به وسیله زغال سنگی که جزو مواد خام اولیه بریتانیای کبیر بود، تأمین می‌شد.

تولید آهن

انقلاب صنعتی بدون زغال سنگ و آهن نمی‌توانست توسعه یابد. زغال سنگ جهت به کار انداختن موتور بخار و تولید آهن مورد نیاز بود. در آغاز قرن هجدهم میلادی تولید کنندگان آهن راهی را یافتند که بوسیله آن می‌توانستند آهن خالص را از سنگ آهن استخراج کنند. آنها زغال کُک که خالص‌تر از زغال سنگ بود و با سوزانده شدن گرمای بیشتری تولید می‌کرد را جهت ذوب سنگ آهن مورد استفاده قرار دادند. در نتیجه آن، تولید آهن افزایش یافت و در سالهای اولیه دهه 1800 آهن کافی جهت تولید کالاهای مورد نیاز مردم مانند چارچوب یا بدنه دستگاه‌ها، لوله‌های آب، خطوط راه آهن و غیره تولید شد.
معادن زغال سنگ انگلستان در طول انقلاب صنعتی رونق یافتند. معدنچیان جهت یافتن هر چه بیشتر زغال سنگ به نقاط عمیق‌تر زمین رفته و در قرن نوزدهم انگلستان به بزرگترین کشور تولید کننده زغال سنگ تبدیل شد. اکثر این زغال سنگها از میدلندز، اطراف شفیلد، بیرمنگام و کاونتری تأمین می‌شد. به دلیل آنکه سوزاندن زغال سنگ دود زیادی را تولید می‌کرد و آسمان این مناطق را تیره می‌ساخت، این منطقه همچنین به عنوان کشور سیاه شناخته می‌شد.

حمل و نقل

تولید انبوه کالا در طول قرن هجدهم و نوزدهم روشهای نوین حمل و نقل را ایجاب نمود. جاده‌های جدید و شبکه‌ای از کانالها محصولات تولید شده در کارخانه‌جات را به بازارهای سراسر بریتانیا منتقل می‌ساختند. زغال سنگ در مقادیر زیاد مورد نیاز کارخانه‌ها بود که همچنین به وسیله کانالهای آبی انتقال داده می‌شد.
جورج استفانسون نوعی موتور بخار را ساخت که می‌توانست بر روی ریل حرکت کند. در سال 1830 راه آهن لیورپول به منچستر افتتاح شد و در بیست سال بعد راه آهن، تمام شهرهای بزرگ بریتانیا را به یکدیگر متصل ساخت.
در سالهای دهه 1850 کشتی‌های بخار جای گزین کشتی‌های بادبانی شده و به اصلی‌ترین راه حمل و نقل کالا و مردم در سرتاسر اقیانوس تبدیل شد. این کار تجارت جهانی را افزایش داد به این دلیل که کشتی‌ها برای رسیدن به مقاصدشان دیگر نیازی به بادهای قوی نداشتند.

چگونگی تغییر کار و زندگی در طول انقلاب صنعتی

کارخانه‌هایی که در طول انقلاب صنعتی ایجاد شدند، شیوه زندگی و کار مردم را به شیوه‌ای شگفت انگیز تغییر دادند. شهر نشینی خانواده‌ها را برآن داشت که به منظور یافتن کار به سوی شهرها حرکت کنند. در نتیجه آن، این مناطق شهری مملو از جمعیت شدند و اغلب به دلیل آلودگی ناشی از کارخانه‌ها و دستگاه‌ها و کارخانجات آهن سازی، به مکانهایی کثیف و ناسالم برای زندگی تبدیل شدند. کار در کارخانه مشکلات زیادی را برای کارگران به وجود آورد. برای نخستین بار در تاریخ، تعداد زیادی از مردم مجبور به کار با یک دیگر در یک مکان شدند. ماشین آلات کارگران را مجبور می‌ساخت سریعتر و بدون استراحت کار کنند.
انقلاب صنعتی همچنین منجر به افزایش جمعیت بریتانیای کبیر شد به این دلیل که مردم از مسکن و خدمات درمانی بهتری در شهرها برخوردار بوده و در نتیجه عمر بیشتری می‌کردند. کار در یک زمان شروع و در زمان خاصی به پایان می‌رسید. بسیاری از کارگران کارخانه برای دریافت مقدار ناچیزی دستمزد، تا 16 ساعت در روز کار می‌کردند، به این دلیل که نظر صاحبان کارخانه این بود که هزینه‌‌های تولید پایین نگه داشته شود. گاهی اوقات تمام اعضای خانواده به سر کار در کارخانه‌ها می‌رفتند، این در حالی بود که مردان در کارخانه‌های آهن سازی به کار گرفته می‌شدند و زنان و کودکان در کارخانه‌های نساجی کار می‌کردند. با این حال، شرایط کاری بد بود و بسیاری از کارگران بیمار شده و از بین می‌رفتند. در آن زمان هیچ اتحادیه‌ای برای حمایت از آنها وجود نداشت.
هرچند کارگران طبقه پایین و متوسط زندگی سخت و طاقت فرسایی داشتند، اما شهروندان طبقه متوسط و بالا، شیوه زندگی خود را بهبود بخشیدند. آنها پول و قدرت بیشتری به دست آوردند.
انقلاب صنعتی همچنین منجر به افزایش جمعیت بریتانیای کبیر شد به این دلیل که مردم از مسکن و خدمات درمانی بهتری در شهرها برخوردار بوده و در نتیجه عمر بیشتری می‌کردند.
منبع مقاله :
برگرفته از سایت اینگیلیش آنلاین