
![]() 9 تیر 1388 / 7 رجب 1430 / 30 ژوئن 2009 |
1) درگذشت "سيداحمد پيشاوري" اديب و شاعر (1309 ش):
سيد احمد اديب پيشاوري در سال 1223 ش (1260 ق) در پيشاور پاكستان چشم به جهان گشود. او از سلسله سادات معروف به اجاق بود كه نَسَب آنان در سير و سلوك به سهرورديه ميرسيد. اديب مدتي در افغانستان و خراسان به تحصيل علوم معقول و منقول اشتغال داشت و در همه آنها سرآمد معاصران خود گشت. اديب در سبزوار به مدت دو سال از محضر فيلسوف كبير حاج ملاهادي سبزواري و نيز آخوند ملامحمد، فرزند وي، و آخوند ملا اسماعيل استفاده كرد و سپس در مشهد ساكن شده، به اديب پيشاوري يا اديب هندي مشهور گشت. وي علاوه بر فنون ادبي و عربي و حفظ اشعار و نحو و لغت و حكمت و رياضيات، در حسن خط نيز استاد بود. اديب در چهل سالگي به تهران هجرت كرد و تا پايان عمر، در آنجا ماند. او در سخن، روش استادان قديم را با موفقيت تمام دنبال ميكرد و كثرت اطلاع او از فرهنگ اسلامي و علوم مختلف قديم و تبحرش در لغت پارسي و تازي، باعث شد كه شعرش بيش از حد معمول با اطلاعات وسيعش آميخته شود و به همان نسبت از الطاف و حال و اشتغال بر عواطف رقيق شاعرانه دور افتد. اديب پيشاوري، تمامي عمر خود را وقف تحصيل فضايل و تزكيه نفس كرد و از زخارف دنيوي و علايق مادي آزاد بود و از مال دنيا، جز چند جلد كتاب نداشت. سيد احمد پيشاوري در طول ساليان متمادي تدريس، شاگردان متعددي را پرورش داد كه بعدها هر كدام به مدارج علمي و ادبي دست يافتند. از اديب آثاري به جاي مانده كه ديوان اشعار، تصحيح ديوان ناصرخسرو و تعليقات بر تاريخ بيهقي از آن جملهاند. اديب پيشاوري سرانجام در نهم تيرماه 1309 ش برابر با سوم صفر 1349 ق در 86 سالگي در تهران درگذشت و در امامزاده عبداللَّه تهران مدفون شد. |
![]() |
3) 7رجب سال1250هجري قمري:
محمد ميرزا پسرعباس ميرزا درمقام سومين شاه سلسله قاجار حكومت خود را آغاز كرد. محمد ميرزا بلافاصله پس ازبدست گرفتن قدرت، ميرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهاني ازمردان بزرگ و با تدبير عرصه سياست ايران را ازميان برداشت و رشته امور به حاج ميرزا آغاسي مهره سرسپرده بيگانه سپرد. دوران سلطنت محمد شاه مقارن با آشكارشدن نتيج شوم عهدنامه هاي گلستان و تركمانچاي بود. دراين دوره همچنين عوارض جنگهاي نافرجام استعماري برسركسب نفوذ درايران شدت يافت و آشوب و هرج و مرج سراسرايران را فراگرفت. محمد شاه به اميد حمايت روسها به هرات لشكركشيد اما درنهايت روسها با او همكاري نكردند و از طرفي مأموران انگليسي نيزبرضد محمد شاه فعاليتهايي كردند و بدين ترتيب افغانستان ازايران جدا شد. بعد ازمرگ محمد شاه، فرزندش ناصرالدين ميرزا جاي اورا گرفت. |
4) تولد "ابن طَرّار" محدث و اديب مسلمان(305 ق):
ابوالفتح معافي بن زكريابن يحيى معروف به ابن طَرّار از بزرگان و اساتيد علماي شافعي بود و در فقه، ادب، حديث، نحو و لغت تبحّر داشت. اين دانشمند مسلمان، تأليفات متعددي در فقه داشت اما هيچ يك از آنها به جاي نمانده است. از آثار ابن طَرّار كه در زمينهي ادب از محتواي در خور توجهي برخوردار است ميتوان به كتاب الجَليسُ الصالحِ الكافي و الانيسُ النّاصح الشَّافي اشاره كرد. اين كتاب كه معروف به الجليس و الانيس است شامل يكصد جلد ميباشد كه برخي از آنها با ذكر يك حديث نبوي آغاز شده است و سپس مؤلف به شرح حديث پرداخته و حكايتها و قطعههاي منظوم مناسب، نقل كرده است. ابن طرار در سال 390 ق در هشتاد وپنج سالگي در بغداد بدرود حيات گفت. |
5) انعقاد "معاهدهي پاريس"، بين ايران و انگليس در عهد "ناصرالدين شاه"(1273ق):
هرات از ديرباز متعلق به سرزمين ايران بود ولي در زمان محمدشاه قاجار از دست ايران خارج شد. ناصرالدين شاه براي الحاق دوبارهي آن به هرات لشكركشي كرد و در صفر 1273 ق اين شهر را تسخير نمود. اين عمل كه به مذاق انگلستان خوش نيامد باعث عكسالعمل آنان گرديد و جزيرهي خارك، بوشهر و برخي نواحي خوزستان را اشغال كردند. پس از اين تيرگي روابط، ايران نمايندهاي جهت برطرف نمودن كدورتها به پاريس فرستاد و در آنجا پيمان پاريس امضا شد كه به موجب آن، ايران حق مداخله در افغانستان را ندارد و بايد از ادعاهاي خود دربارهي هرات چشم پوشي كند. اين معاهده باعث نفوذ هرچه بيشتر انگليس در ايران گرديد و به وجههي دولت لطمه زد. |
![]() |
7) 30ژوئن سال 1968ميلادي :
پس از استقرار حكومت بعثي عراق توسط حسن البكر ژنرال حمادي تكريتي به منظور در هم شكستن اين كودتا به بغداد حمله كرد . او بغداد را محاصره نمود اما حسن البكر با صدو راعلاميهاي از راديو بغداد مردم را از محاصره شهر آگاه كرد و كودتا خنثي گرديد . بدنبال اين حادثه كابينه مخل شد و دولت جديد حسن البكرشامل حردان تكريتي نخست وزير و وزير دفاع و صدام حسين تكريتي معاون دبيركل حزب بعث عراق و ديگر وزرا تشكيل شد . د رپي به قدرت رسيدن صدام حسين حزب بعث بر ارتش و پليس كشور نيز تسلط يافت . او بعد از سقوط محمد رضا شاه مخلوع ايران به تحريك آمريكا در انديشه ايجاد قدرت انحصاري عراق بر منطقه برآمد و در 22سپتامبر 1980ميلادي با بمباران فرودگاههاي ايران جنگ را بر كشورمان تحميل كرد . قواي عراق با آزاد شدن خرمشهر به دست رزمندگان پر توان اسلام و با نفوذ قواي اسلام در خاك عراق و تصرف جزيره مجنون و شبه جزيره فاو به حالت تدافعي در آمد و عاقبت پذيرش قطعنامه 598سازمان ملل به جنگ خاتمه داد . |
8) 30 ژوئيه سال 1980ميلادي :
كشور وانوتو از سلطه فرانسه و انگليس خارج و مستقل اعلام شد . اين كشور از سال 1768ميلادي ابتدا تحت نفوذ فرانسه و سپس انگلستان قرار گرفت ، و با ورود مبلغان مسيحي به اين سرزمين ، مهاجرت اقوام گوناگون نيز آغاز شد . از اوايل قرن 20ميلادي بدنبال بروز رويدادهاي متعدد انگلستان و فرانسه موافقت كردند كه بطور مشترك بر اين سرزمين حكومت كنند . اين حكومت مشترك تا سال 1980ميلادي به طول انجاميد و با وقوع شورش هاي فراوان در اين سال انگلستان و فرانسه تسليم شد ، اين جزيره با وسعت 14700كيلومتر مربع مساحت داراي حگومت جمهوري است و در مركز قاره اقيانوسيه قرار دارد . |
![]() |
![]() |
11) قيام مردم عراق به رهبري آيةاللَّه "محمدتقي شيرازي" عليه استعمار انگليس (1920م):
در پي اضمحلال امپراتوري عثماني، سرپرستي و قيموميت كشورهاي عراق، كويت و فلسطين با موافقت متّفقين به انگلستان واگذار شد و قرار شد تا از منابع طبيعي اين ممالك به عنوان حقالزحمه بهرهبرداري كند. پس از انتشار اين موافقتنامه، اعتراضات گستردهاي سراسر كشور مسلمان عراق را فرا گرفت و با صدور حكم جهاد از سوي آيةاللَّه محمدتقي شيرازي، مردم نواحي مختلف عراق به مقابله با استعمارگران پرداختند، در اين فتوا، ضمن اشاره به حكومت اسلامي و استقلال عراق به عنوان اهداف بزرگ قيام مردمي، از همگان خواسته شد از تفرقه و اختلال در امنيت و مخالفت با يكديگر پرهيز نمايند. قيام مردم عراق كه در 30 ژوئن 1920 آغاز شده بود، به انقلاب 1920 عراق موسوم گرديد، اما اين قيام مردمي به دليل حمايت ديگر استعمارگران از انگلستان و توطئههاي مختلف، پيش از رسيدن به نتيجه اصلي از حركت باز ماند در حقيقت، دولت انگلستان علاوه بر تفرقهافكني در ميان مجاهدان و از سوي ديگر استفاده از نيروها و تجهيزاتِ فراوان جنگي، با اعلام قدرت به حكومت موقت شعلههاي قيام را فرو نشاند و پس از آن فيصل به پادشاهي عراق منصوب شد. |
![]() |
13) انحلال سازمان پيمان آسياي جنوب شرقي موسوم به سيتو (1977م):
بعد از جنگ جهاني دوم و شكلگيري دوران جنگ سرد به سردمداري امريكا و شوروي، اين بار سراسر جهان عرصه رقابتهاي آشكار و پنهان اين دو كشور بود كه يكي تحت لواي آزادي و دموكراسي و ديگري با شعار حمايت از خلقهاي ستمديده، به دستاندازي و چپاول ملتها مشغول شدند و براي تأمين اهداف خود، سازمانهاي نظامي و اقتصادي متعددي به صورت پيمانهاي چند جانبه به وجود آوردند. سازمانهايى چون ناتو، ورشو، سِنتو و سيتو و... از آن جمله ميباشد. يكي از اين سازمانها، سازمان پيمان آسياي جنوب شرقي است كه به طور اختصار "سيتو" ناميده ميشد و در همين راستا و در تاريخ 8 سپتامبر 1954م شكل گرفت. اين سازمان كه به موجب پيمان دفاع جمعي آسياي جنوب شرقي به وجود آمد در مانيل پايتخت فيليپين به امضاي كشورهاي امريكا، انگلستان، فرانسه، استراليا، فيليپين، تايلند، پاكستان و زلاندنو رسيد. هدف اين پيمان، در ظاهر، تضمين صلح در منطقه جنوب شرقي آسيا و جنوب غربي اقيانوس كبير عنوان گرديد و در واقع ايجاد مانعي براي گسترش كمونيسم در جنوب شرق آسيا بود. در تكميل پيمان فوق، منشور اقيانوس كبير نيز صادر شد كه در آن حق ملل آسيايى و مردم جزاير اقيانوس كبير در برابري و تعيين سرنوشت خود مورد تاييد قرار گرفت و بر همكاري كشورهاي عضو پيمان، در تأمين اهداف اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي تأكيد شد. مقرّ سازمانهاي نظامي و غيرنظامي اين سازمان در بانكوك قرار داشت. اين سازمان در پي خروج فرانسه در سال 1967 و پاكستان در سال 1972م و نيز آغاز دوره تنشزدايي در عرصه روابط بينالملل در 30 ژوئن 1977 منحل گرديد. |
![]() |
15) پايان رسمي نظام غيرانساني تبعيض نژادي در كشور افريقاي جنوبي (1991م): رژيم تبعيض نژادي (آپارتايد) از سال 1948م توسط اقليت سفيدپوست كشور افريقاي جنوبي بر اكثريت سياهان تحميل شد و بر اساس آن، اقليت 20 درصدي سفيد پوستهاي اين كشور به عنوان نژاد برتر، بر سرنوشت افريقاي جنوبي حاكم شدند. ازدواج سياه پوستان با سفيدپوستان ممنوع شد و سياه پوستان به كارهاي پست گمارده و از فعاليتهاي سياسي منع شدند. اِعمالِ سياست غيرانساني تبعيض نژادي در افريقاي جنوبي، خشم جهانيان را برانگيخت. هرچند امريكا، انگليس و برخي كشورهاي ديگر با رژيم آپارتايد ارتباط نزديك داشتند، اما بسياري از كشورها با رژيم تبعيض نژادي افريقاي جنوبي قطع رابطه كردند. سرانجام اين مخالفتها و فشار افكار عمومي و نيز مبارزات پيگير سياهان به رهبري نلسون ماندلا، باعث لغو اين سياست ضد انساني در 30 ژوئن 1991م شد. در دسامبر 1993، قانون اساسي جديد بر اساس تساوي حقوق سياه پوستان و سفيدپوستان به تصويب پارلمان افريقاي جنوبي رسيد و در اولين انتخابات رياست جمهوري با شركت سياهپوستان در آوريل 1994، نلسون ماندلا رهبر سياهپوستان كه 27 سال را در زندان گذرانده بود، به پيروزي رسيد. |