اگر من خبرنگار بودم

دير زماني است كه روزنامه ها را ميخوانم و گاهي اوقات مطالب آنها را با يكديگر مقايسه ميكنم و از اين انطباق آنها با يكديگر متوجه شدم كه بعضي از خبرنگاران فقط سعي در بازي كردن با الفاظ دارند تا عناوين عامه پسند براي تيتر خبري خود پيدا كنند, و يا از ديد و بازديد مسئولين خرد و كلان از اماكن مختلف گزارش تهيه و صحبتهاي آنها را نيز براي مردم بازگوكنند و....
اگر من خبرنگار بودم
چون خبر را براي مردم تهيه ميكردم؛ سعي ميكردم كه از مردم براي مردم بگويم.
بگويم چه كسي تا كنون كارتن خوابها را نديده است؟ چه كسي است كه بچه هاي كوچك ومعصوم را در حال تكديگري نديده باشد؟ چه كسي است كه مردم را در سالنهاي اماكن عمومي در حال تردد از اين اتاق به آن اتاق نديده باشد؟ چه كسي است كه مشكل ترافيك تهران را لمس نكرده باشد؟ و.... و اما آنهايي كه ديده اند چه اقدامي كرده اند و آيا واقعا" اقدامي كرده اند و يا فقط شعار بوده است.
اگر من خبرنگار بودم
بگونه اي شيوا و قابل لمس براي مسئولين رده بالا؛ بعنوان مديريت كلان جامعه عملكرد مسئولين منتخب آنها در شهرستان ها را به عنوان مديران خرد جامعه به تصوير ميكشيدم تا بدانند چه كسي را بعنوان مدير يا رييس اداره انتخاب كرده اند؛ و بدانند كه ضعف عملكرد آنها؛ نه تنها بحساب خود آنها نوشته ميشود بلكه مسئولين رده بالا نيز؛ بخاطرعدم دقت در انتخاب اصلح بي نصيب نخواهند بود.
اگرمن خبرنگار بودم
مثل ساير خبرنگاران بدنبال وقت ملاقات با مسئولين در پشت دربهاي بسته ساعتها به انتظار نمي نشستم؛ بلكه با نقد عملكرد سازمان و يا اداره مورد نظر و بدون تعرض بنام شخص و انعكاس واقعيات موجود و ملموس در جامعه؛ بگونه اي برخورد ميكردم كه مسئول و يا رييس مربوطه؛ خودش تقاضاي همكاري جهت اطلاع رساني به موقع و كامل نمايد.
اگر من خبرنگار بودم
با دقت در اوضاع و احوال محيط خودم و به تصوير كشيدن نقايص و بي برنامه گي هاي موجود؛ متوليان و مسئولين را آگاه ميكردم تا بدانند كه كمبود است يا نقص؛ برنامه ريزي عجولانه بوده و يا بدون كارشناسي منطبق با اوضاع واحوال جامعه ؟ مدير يا رييس مربوطه توانمند است يا خير ؟ و آيا نتيجه مورد نظر آنها حاصل گرديده يا خير؟
اگر من خبرنگار بودم
به مسئولين مي گفتم كه ديد و بازديد هايتان را از قسمتهاي زير مجموعه؛ با اطلاع قبلي به قسمت مربوطه انجام ندهيد. وحتي المقدور هر از چند گاهي بدون اطلاع قبلي از زيرمجموعه هاي خود كه مستقيم با ارباب ورجوع سر وكار دارند، بازديد نماييد تا ببينيد كه با مردم چگونه برخورد مي شود و حتي براي چند لحظه خودتان را بجاي آن مردم قرار دهيد و ببينيد اگر به اين برخورد كوچكترين اعتراضي نماييد چه اتفاقي خواهد افتاد. در آن صورت است كه بايد ماه ها در راهروهاي آن اداره و يا سازمان سرگردان شويد؛ و بطور كلي اگر ديد و بازديد غير مترقبه باشد در آنصورت مشخص ميشود كه آيا هر چيزي سرجايش ميباشد يا خير؟ و اگر وارد راهروها بصورت غير محسوس شديد بشنويد كه مردم در داخل راهروهاي تشكيلات شما كه به انتظار نشسته اند چه مي گويند. تا ببينيد كه مدير و يا رييس شما به بهانه جلسه؛ در داخل اتاق نشسته و در حال استراحت است و بالطبع منشي و يا رييس دفتر نيز بخاطر ايمن شدن از توبيخات؛ مجبور به گفتن دروغ مي باشند! و جالب است كه مديران ارشد بدانند ارباب ورجوع در انتظار مي گويند " دزدي فقط از ديوار مردم بالا رفتن نيست؛ همينكه بدون دليل و عذر موجه وقت ما را نيز هدر مي دهند؛ در مقابل ما و زن و فرزند ما نيز مسئول و فرداي قيامت بايد پاسخگو باشند"
اگر من خبرنگار بودم
به همه مردم مي گفتم كه مبارزه با فساد اداري فقط وظيفه يك تشكيلات و يا ارگان خاصي نيست بلكه همه بايد براساس فريضه امر به معروف و نهي از منكر تلاش كنند و ريشه فساد را بيابند؛ نه اينكه بگويند اگر ميخواهي برايت مشكلي درست نكنند تو هم مانند ديگران باش. كدام مسئول است كه نمي داند اگر فردي بخاطر اينكه از قافله مال اندوزي نامشروع عقب نيفتد در كار مردم خلل ايجاد مي كند. بايد ريشه اين كار را درمديريت بيمارگونه و ديدگان گرسنه مديرمآبان خرد وكلان بايد جستجو كرد؛ در آنصورت است كه بايد بگوييم خدايا پناه ميبريم به تو از گرسنگي چشم و سيري شكم.
اگر من خبرنگار بودم
بخاطر منافع عده اي خاص قلم فرسايي نمي كردم و منافع همه مردم و منافع ملي را درنظر ميگرفتم تا رفاه و آسايش فقط براي عده اي خاص نباشد بچه اي سر بي شام بر زمين نگذارد و پدري بخاطر فقر تا پاسي از شب در داخل كوچه و خيابان قدم نزند تا چشمان در انتظار فرزندش به دستان پدر، او را شرمنده وخجالت زده نكند. تا مادري مجبور نباشد در داخل.... براي فرزندانش بدنبال غذا باشد
اگر من خبرنگار بودم
از مردم ميپرسيدم كه از مسئولين چه انتظاري دارند و آنوقت با صداي بلند از مسئولين سوال ميكردم آيا خواسته اين مردم بحق است يا خير ؟ واگر بحق است شما چه كرديد؟ چرا در جهت مطالبات مردم و در راستاي منشور زمامداري حضرت علي (ع) به مالك اشتر الگو برداري نمي كنيد و در جهت تبعيت از دستور مولي جديت بخرج نميدهيد.
اگر من خبرنگار بودم
براي مسئولين نيز مينوشتم تكيه گاه صندلي شماها بر روي خون شهداء و پيكرهاي تكه تكه شده آنها كه فرزندان همين مردم بودند ميباشد پس چون مردم دين خودشان را اداء كردند شما نيز به عهد خود كه همان خدمت كردن به اين مردم است وفاء كنيد نه خيانت. اگر من خبرنگار بودم
در آغاز تمام خبرهايم مي نوشتم" بسم الرب شهداء والصديقين" تا همه بدانند كه مديون چه كساني هستيم.
اگر من خبرنگار بودم
براي مسئولين قوه قضاييه مي نوشتم كه مسئوليت شما از همه سخت تر است چون ميبينيد و هيچ نمي گوييد و اگر هم چيزي ميگوييد براي غير آقا زاده هاست براي كساني است كه جز خداوند متعال حامي ديگري ندارند. واي بر كساني كه پست ومنسب ها را نه بخاطر رضاي خدا بلكه بخاطر رضاي اطرافيان به نورچشمانشان كه فاقد صلاحيت و تعهد كافي و لازم هستند مي سپارند.
اگر من خبرنگار بودم
مي نوشتم يكي بود يكي نبود يك كشوري هست بنام ايران با مردمي صبور و با وقار و با ايمان يكدل و يكصدا كه در تمام سختيهاي روزگار عرصه ميدان را خالي نكردند..... و اگرهاي ديگر....
ولي خدا را شكر مي كنم كه خبرنگار نيستم چون واقعا" مسئوليت خبرنگاران زياد است و اگر خداي نكرده لغزشي داشته باشند پاسخگويي در پيشگاه عدل الهي بسيار سخت وغير قابل تصور است.
همين بهتر كه يك معلم باشم وبه فرزندان اين مرز و بوم مفهوم تعهد و امانت داري وخدمت كردن به مردم عزيز اين كشور را ياد بدهم.
منبع: http://www.bashgah.net
/خ