کانال پاناما ـ آبراهی میان اقیانوس آرام و اطلس

شهروندان پانامایی، آمریکایی‌ها را در کشور خود نمی‌خواستند.
 

برگرفته از سایت اینگیلیش آنلاین
مترجم: رزیتا ملکی‌زاده

کانال پاناما ـ آبراهی میان اقیانوس آرام و اطلس

کانال پاناما به طول 82 کیلومتر است. کشتی‌ها از طریق این آبراهه از میان سیستمی از سدهای متحرک حرکت می‌کنند. پاناما یک کشور پر تپه است و ساخت یک کانال در سطح دریا امکان پذیر نبود. در عوض کشتی‌ها بایستی از طریق محفظه‌‌هایی پر از آب بگذرند. آنها کشتی‌ها را از یک سطح کانال به سطح دیگر بالا و پایین می‌برند. هریک از این سدهای متحرک حدود 300 متر طول دارند. کشتی‌ها نمی‌توانند به تنهایی از میان این سدهای متحرک عبور کنند. آنها به کابلهایی متصل شده و به وسیله ترن‌هایی که در امتداد کانال حرکت می‌کنند، کشیده می‌شوند. همیشه یک جفت سد متحرک وجود داشته تا کشتی‌ها بتوانند در دو جهت حرکت کنند. هنگامی که یک کشتی وارد کانال می‌شود، یک راهنمای مخصوص کانال بر روی عرشه آمده و کشتی را راهنمایی کرده به سلامت از کانال عبور کند. حدود 8 تا 10 ساعت از وقت کشتی‌‌ها گرفته می‌شود تا از میان کانال پاناما عبور کنند.

نمودارد کانال پاناما

تاریخچه کانال پاناما

انسان مدتهای طولانی بود که رؤیای اتصال دو اقیانوس را در سرمی‌پروراند. در دهه‌های 1880 فردیناند دِ لسپس مهندس فرانسوی که چند سال پیش از آن کانال سوئز را ساخته بود، سعی نمود کانالی را از میان پاناما با حفر مستقیم از میان تپه‌ها بسازد اما پروژه او با شکست مواجه شد.

در سال 1903 پاناما به کشوری مستقل تبدیل شد و به ایالات متحده اجازه ساخت کانالی در قلمرو خود را داد. این دو کشور قراردادی را به امضاء رساندند که نه تنها به آمریکایی‌ها حق کنترل کانال داده می‌شد، بلکه زمینی را برای ساخت کانال در اختیار آنها قرار می‌داد. آمریکایی‌ها تصمیم گرفتند کانالی بسازند که به سدهای متحرک متکی باشد به این دلیل که تصور می‌کردند ساخت آن ارزانتر و آسانتر خواهد بود. ساخت کانال پاناما حدود 10 سال به طول انجامید و نزدیک به 40000 نفر بر روی این پروژه کار کردند.
 

بیشتر بخوانید: آبراه پاناما

با وجود آنکه بیماریهایی مانند تب زرد و مالاریا می‌توانستند در آن زمان درمان شوند، اما هزاران کارگر در جنگل پاناما جان خود را بر اثر ابتلاء به این بیماریها از دست دادند. در سال 1914 ساخت این کانال به پایان رسید و کانال به طور رسمی افتتاح شد.

اما منطقه این کانال به نوعی جزء مستملکات آمریکا به حساب آمده و موجب بروز مشکلات بسیاری میان آمریکا و پاناما در قرن بیستم شد. بسیاری از شهروندان پانامایی، آمریکایی‌ها را در کشور خود نمی‌خواستند. در سال 1977 ایالات متحده و پاناما توافق نامه جدیدی به امضاء رساندند و در 31 دسامبر 1999 ایالات متحده منطقه کانال پاناما را به دولت پاناما واگذار نمود. امروزه، کشور پاناما این کانال را اداره می‌کند اما ایالات متحده هنوز هم حق دفاع و حفاظت از آن در زمان جنگ را دارد.

کانال پاناما برای اقتصاد جهانی از اهمیت زیادی برخوردار است. حدود 12000 کشتی و 200 میلیون تُن کالا هر ساله از طریق این کانال جابجا می‌شود. با این حال، این کانال بسیار کوچک شده است و کشتی‌های باری بزرگ و نفتکش‌های غول آسا نمی‌توانند از میان آن عبور کنند. پاناما و ایالات متحده در نظر دارند کانال را بزرگتر کرده تا بدین ترتیب کشتی‌های بزرگتر بتوانند از میان آن عبور کنند.

سدهای متحرک گاتن

منبع: راسخون