افزایش آمار قتل توسط سلاح در آمریکا

چکیده
اگرچه آمار قتل توسط ابزارهای متفاوت در سالهای اخیر، تغییر چندانی نکرده است اما در زمینه کشتن با سلاح این مساله متفاوت است. قتل توسط سلاح در سالهای اخیر رشد قابل توجهی را شاهد بوده است به طوری که بیش از 30 درصد در دو سال اخیر به آن افزوده شده است. در همین بازه زمانی اما قتل با سایر ابزارها از قبیل چاقو یا خفه کردن تغییری نداشته است و این مساله نشان از بحرانی شدن مساله سلاح در آمریکا دارد.

تعداد کلمات : 1180 / تخمین زمان مطالعه : 5 دقیقه

قتل توسط شلیک سلاح در حال افزایش است در حالیکه آمار سایر روش های شایع قتل تغییری نکرده است و این چیزی است که مرکز کنترل بیماری و پیشگیری آمریکا اعلام کرده است.
شایع ترین روش کشتن دیگری از سال 2010 تا 2016 استفاده از سلاح بوده است. چاقو و دیگر وسائلی که منجر به بریدن می شود دومین وسیله شایع برای کشتن در این بازه زمانی بوده است و سومین راه شایع قتل نیز خفه کردن بوده است. روی هم رفته، کشتار با سلاح عامل حدود 70 درصد از تمام قتل ها در این بازه زمانی بوده است.

این سه ابزار در بازه زمانی 2010 تا 2014 تفاوتی در آمار را مشاهده نکرده است با اینحال در دو سال آخر این پژوهش از 2014 تا 2016، قتل با سلاح افزایش 31 درصدی را تجربه کرده است به طوری که از 11008 مورد قتل با سلاح در سال 2014، به 14415 مورد در سال 2016 افزایش پیدا کرده است. دو وسیله دیگر قتل در این دوره تغییری در آمار خود را تجربه نکرده است.

در نتیجه تعداد قتل با سلاح 8 برابر بیشتر از قتل با چاقو با آمار 1781 و 30 برابر بیشتر از سومین ابزار شایع قتل که خفه کردن است با 502 مورد در سال روی داده است.
دنیل وبستر استاد دانشگاه جان هاپکینز و محقق در زمینه قتل معتقد است که یکی از دلائل این افزایش آمار را باید در شیوع خشونت ها در شهرهایی مانند شیکاگو و بالتیمور دانست. هر کدام از این شهرها افزایش قابل توجهی را در این دوره زمانی در قتل و استفاده از سلاح تجربه کرده اند.

به اعتقاد وبستر، مشاهده افزایش در آمار قتل با سلاح نباید تعجب آور باشد چرا که استفاده از سلاح به نوعی راحت ترین راه برای کشتن به شمار می رود. این اولین باری نیست که آمار قتل با استفاده از سلاح چنین افزایشی را تجربه می کند. در دهه هشتاد میلادی ما شاهد چنین افزایشی در استفاده از سلاح برای آدم کشی هستیم به نوعی که تا 1994 به صورت قابل توجهی هر سال آمار قتل با سلاح افزایش چشمگیری پیدا می کرد. البته از این سال دوباره این آمار رو به کاهش نهاد به طوری که تا پایان دهه نود میلادی، آمار قتل با سلاح به میزانی که در ابتدای دهه هشتاد بود بازگشت. البته وبستر می گوید نمی خواهد آمار آن سالها را ساده سازی کند و صرفا آمار این دو دوره را با هم مقایسه کند چرا که در آن مقطع زمانی شرایط بخصوصی وجود داشت که منجر به این افزایش در تعداد قتل می شد. برای نمونه شیوع استفاده از کوکائین در آن مقطع زمانی را می توان از عوامل مهم افزایش خشونت و قتل دانست.
 

به گفته این محقق، خشونت با سلاح به طور کلی مسری است و خشونت منجر به خشونت می شود. وقتی در منطقه ای شلیکی صورت می گیرد در اغلب موارد تیراندازی هایی در انتقام آن روی خواهد داد. در مواقعی نیز مردم وقتی شاهد خشونت با سلاح باشند، ترجیح می دهند که همراه خود سلاح حمل کنند که همین مساله نیز منجر به افزایش تیراندازی می شود. وقتی که تعداد زیادی همراه خود سلاح حمل کنند و بر این باور باشند که در جامعه افراد زیادی هستند که ممکن است به آنها شلیک کنند، آنها ترجیح می دهند که ابتدا شلیک کنند و سوالات خود را بعدا بپرسند.

در عین حال، برخی افراد دیگر مانند اریک پرت مدیرعامل نهاد غیرانتفاعی مالکین سلاح در آمریکا که در راستای حمایت از سلاح لابی گری می کند معتقد است  که سلاح کشنده است اما همین مساله نیز به کارایی آنها در هنگام دفاع از خود کمک می کند. به گفته او میزان دفعاتی که از اسلحه در دفاع از خود استفاده می شود چیزی بین 500 هزار تا سه میلیون دفعه در سال است. این یعنی تعداد دفعاتی که از اسلحه برای دفاع از خود استفاده می شود چیزی بین 35 تا 298 برابر بیش از دفعاتی است که برای کشتن دیگران استفاده می شود. بنابراین توجه به آمار قتل توسط سلاح، توجه به بخشی از ماجرا است و ما باید همه ماجرا را مورد توجه قرار دهیم. مانند اینکه آمار مرگ و میر به دلیل بی توجهی و خطای پزشک حدود 250 هزار مورد در سال است. اگر تنها به این آمار توجه کنیم و به قسمت اصلی ماجرا که نجات جان میلیون ها نفر توسط همین پزشکان است توجه نکنیم، در حقیقت ماجرا را به صورت ناقص درک کرده ایم.

با اینحال، به گفته وبستر، نفس حمل سلاح نیز به نوعی مسری است و تاثیر بر رفتار جامعه می گذارد. مانند زمانی که ما لباس یا  موی کسی را تحسین می کنیم، همین مساله زمانی روی می دهد که افراد سلاح با خود حمل کنند. در دوازده ایالت در آمریکا شما می توانید سلاحی که پر از فشنگ است را همراه خود در کوچه و بازار و در وسیله نقلیه خود حمل کنید بدون اینکه نیاز به هرگونه مدرک و گواهی داشته باشید. بدون هیچ چیزی. البته این در صورتی است که فرد سابقه دار نباشد یا توسط دادگاه از حمل سلاح ممنوع نشده باشد.به اعتقاد وبستر، مشاهده افزایش در آمار قتل با سلاح نباید تعجب آور باشد چرا که استفاده از سلاح به نوعی راحت ترین راه برای کشتن به شمار می رود. این اولین باری نیست که آمار قتل با استفاده از سلاح چنین افزایشی را تجربه می کند. در دهه هشتاد میلادی ما شاهد چنین افزایشی در استفاده از سلاح برای آدم کشی هستیم به نوعی که تا 1994 به صورت قابل توجهی هر سال آمار قتل با سلاح افزایش چشمگیری پیدا می کرد. البته از این سال دوباره این آمار رو به کاهش نهاد به طوری که تا پایان دهه نود میلادی، آمار قتل با سلاح به میزانی که در ابتدای دهه هشتاد بود بازگشت.

به گفته وبستر هر جا ما قوانین مربوط به حمل سلاح را برای مردم ساده تر کرده ایم، به همین اندازه نیز در آن مناطق آمار کشتار با سلاح افزایش پیدا کرده است.

در مقابل این دیدگاه، پرت معتقد است که آمار قتل توسط سلاح ارتباطی با قوانین حمل سلاح ندارد. به گفته او اگر محدود کردن دسترسی مردم به سلاح می توانست جلوی استفاده از سلاح در قتل را بگیرد می بایست ونزوئلا الان مدینه فاضله باشد. این کشور در سال 2012 به طور کلی دسترسی شهروندان به سلاح را قدغن کرد و این قانون را با زور طی سالهای بعد به اجرا درآورد. با اینحال آنچه ما شاهد این هستیم این است که آمار قتل با سلاح 20 برابر آمار قتل با سلاح در آمریکا است.

در طرف مقابل وبستر اگرچه می پذیرد که آمار قتل با سلاح در ونزوئلا با ممنوع کردن سلاح کاهش نیافته است اما معتقد است نباید این کشور را با آمریکا مقایسه کرد: در کشورهایی مانند ونزوئلا و مکزیک ما کارتل های بزرگی تبهکاری را داریم که نه تنها مردم از آنها می ترسند که دولت و پلیس نیز در مقابل آنها عاجز است. وقتی در آمریکا دسترسی به سلاح به این سادگی صورت می پذیرد، در نتیجه این کارتل ها نیز به سادگی به سلاح دسترسی پیدا می کنند.