راه گرايش جوانان به نماز

راه هاي جذب جوانان به نماز و آگاه کردن آن ها از فلسفه، ارزش و اهميت آن، بسيار متنوع و متناسب با شرايط فردي و اجتماعي جوانان است، ولي عمده راه هاي تعميق گرايش هاي آن ها به مسائل معنوي و نماز، در دو مورد زير خلاصه مي شود:
1. بالا بردن سطح آگاهي و شناخت آن ها درباره ي نماز:
اين کار مي تواند با استفاده از شيوه هاي تشويق، اهداي کتاب هاي مناسب و تأئيد شده و جذاب، و برگزاري مسابقات، جلسات آموزشي - تفريحي، اردو و غير اين ها انجام شود.
قرآن کريم در آيات فراواني علم را ستوده و نسبت به جهل و ناداني هشدار داده است؛ مانند: «آيا کساني که مي دانند و کساني که نمي دانند، يکسانند؟ تنها خردمندانند که پند پذيرند» [زمر،9]. نيز: «.... انما يخشي الله من عباده العلماء» [فاطر، 28]: ... از بندگان خدا، تنها دانايانند که از او مي ترسند. و نيز: «و تلک الامثل نضربها للناس و يعقلها الا العالمون» [عنکبوت، 43]: و اين مثل ها را براي مردم مي زنيم، [ولي] جز دانشوران آن ها را در نيابند. و...
2. ارائه ي الگوي مناسب از سوي والدين، مربيان و دوستان: اين الگو مي تواند اهميت دادن به نماز اول وقت، حضور در مسجدها و نماز جماعت، مطالعه ي کتاب هايي درباره ي اهميت نماز، و بازگو کردن آن و چنين کارهايي باشد.
مسأله ي ارائه ي الگو در راه تبليغ، از اهميت فراواني برخوردار است. امام صادق عليه السلام، مي فرمايد: «کونوا دعاه الناس بغير السنتکم»: شما با رفتار و کردارتان دين را تبليغ کنيد، و نه تنها با زبانتان.
در پايان يادآور مي شويم که مشاوره با کارشناسان ديني و تبليغي، به ويژه در موارد خاص، مفيد و در برخي مواقع لازم است.
عوامل بي ميلي برخي جوانان به نماز نيز مي تواند بسيار گوناگون باشد، ولي عمده ي آن ها از جهل و روابط نامناسب ريشه مي گيرد. ناداني نسبت به اهميت نماز، بستر مناسبي را براي انحراف هاي بعدي به وجود مي آورد. تحقير و برخوردهاي نامناسب با جوانان و ارائه ي الگوي تنفر آميز نيز، در بي رغبتي آن ها به نماز دخالت بسياري دارد.
منبع:مجله آموزش قرآن 20 /س