تظاهرات تهران با الگوهای انقلاب‌های رنگی

"اریك والبرگ " (Eric Walberg)، تحلیلگر سایت خبری "ربل " (The rebel) به تحلیل پشت پرده سیاست خارجی ایالات متحده آمریكا در قبال ایران پرداخت.
وی ابتدا با طرح این سوال كه رویكردهای سیاست خارجی آمریكا از چه عواملی می‏توانند نشات بگیرند، با بیان این كه اقتصاد داخلی آمریكا علی‏القاعده باید عنصر اصلی پشت پرده سیاست خارجی این كشور باشد، افزود: علاوه بر این، سیاست خارجی آمریكا می‏تواند تحت تاثیر عواملی نظیر لابی اسراییل و امنیت منابع انرژی نیز باشد. بنابراین، هر سه این عوامل، بسته به شرایط مختلف با درجات مختلفی از اهمیت، سیاست خارجی ایالات متحده آمریكا را تحت تاثیر خود قرار می‏دهند.

حیات صنعتی آمریكا در دشمن‌تراشی است

به نظر این تحلیلگر، روسیه همواره به عنوان یك "لولوی ترسناك " در سیاست خارجه آمریكا نقش ایفا كرده است. مبارزه با كمونیسم سال‌ها به عنوان مشوق "سیاست نظامی-صنعتی " آمریكا در داخل این كشور بوده است. با فروپاشی كمونیسم نیز نباید این دشمن از بین می‏رفت، چرا كه در آن صورت سیاست نظامی - صنعتی با خلل مواجه می‏شد، بنابراین برای جلوگیری از این امر، اختلاف با روسیه بر سر گسترش ناتو به مرزهای این كشور ادامه یافت، هرچند كه روسیه در "محور شرارت " قرار نگرفت.
والبرگ با بیان این كه سیاست خام و نپخته "بوش - چنی " سه كشور كره شمالی، عراق و ایران را به عنوان كشورهای خطرناك لقب داد، افزود: با تجاوز آمریكا به عراق، یكی از این سه كشور از فهرست حذف شد و كره شمالی به عنوان یك "مشوق دوست‏داشتنی " برای سیاست نظامی - صنعتی باقی ماند تا برنامه‏های تسلیحاتی آمریكا با ایجاد توهم خطر هسته‏ای كره شمالی، به كار خود ادامه دهند.
به نظر وی، با بركناری صدام حسین از حكومت عراق و با صرف‌نظر از كره شمالی كه تكلیف آن روشن است، مساله بحث‏برانگیز آمریكا، مساله ایران است. البته بوش توانست ونزوئلا را نیز به این جمع بیفزاید. هر دوی این كشورها (ایران و ونزوئلا) می‏توانند خطری بزرگ برای قدرت امپریالیستی آمریكا تلقی شوند. هر دوی این كشورها از رهبرانی كاریزماتیك بهره می‏برند كه در مقابل امپریالیسم آمریكا و اسراییل سكوت نمی‏كنند و هر دو كشور منابع نفتی سرشاری در اختیار دارند.
تحلیلگر سایت تربل با بیان این كه چاوز به الگویی برای كشورهایی چون بولیوی، اكوادور و پاراگوئه تبدیل شد تا رهبرانی سوسیالیست برای خود انتخاب كنند و به كوبا نیز جان تازه‏ای بخشید، خاطرنشان كرد: احمدی‏نژاد نیز به حمایت تمام‏عیار از مقاومت فلسطین پرداخت و مشروعیت اسراییل را زیر سوال برد. بر این اساس، به عقیده نگارنده، ایران و ونزوئلا در كنار كره شمالی می‏توانند بهانه‏های خوبی برای ادامه سیاست نظامی - صنعتی ایالات متحده (MIC) باشند.
اریك والبرگ ادامه داد: نكته دقیقاً همین است. وقتی امپریالیسم با چنین دشمنانی رسماً مواجه می‏شود، اقتصاد مبتنی بر امور نظامی نیز بر پایه همین دشمنی‏ها پیشرفت می‏نماید و اصولاً بدون چنین دشمنانی نمی‏تواند ادامه حیات دهد. این همان نكته غامض و پیچیده‏ای است كه باید در خصوص سیاست خارجی ایالات متحده بدان توجه نمود.
این تحلیلگر غربی در خصوص ونزوئلا به این واقعیت اشاره می‏كند كه چاوز با دردست گرفتن قدرت در این كشور ابتدا صنعت نفت آن را ملی اعلام كرد و سپس اقتصاد ونزوئلا را به سمت جاده سوسیالیسم راهنمایی نمود، به محرومان یارانه پرداخت و نفت ارزان در اختیار آمریكای فقیر قرار داد. به نظر می‏رسد او گام بعدی را در خصوص گاز خواهد برداشت و به این ترتیب برای خود هیمنه‏ای ایجاد نمود كه تلاش‌ها برای انقلاب رنگی در ونزوئلا را ناكام گذاشت.

تظاهرات در ایران مبتنی بر الگوهای انقلاب‌های رنگین بود

والبرگ در ادامه با بیان این كه با روی كار آمدن آقای احمدی‏نژاد در سال 2005 میلادی، وی كنترل وزارتخانه‏های مهمی نظیر وزارت نفت و شركت ملی نفت ایران را كه تحت نفوذ تیم طرفدار سرمایه‏داری رفسنجانی/موسوی قرار داشت، بدست گرفت، اظهار داشت: او در سال 2007 توانست شخص مورد نظر خود، غلامحسین نوذری، را به وزارت نفت برساند. او از پول نفت برای استحكام بخشیدن به موضع خود در میان طبقات محروم جامعه استفاده نمود و این همان چیزی بود كه روسای قبلی دولت در ایران بدان توجه ننموده بودند.
این تحلیلگر آمریكایی با بیان این كه در دهه 1980 میلادی، درحالی كه رفسنجانی در سمت ریاست مجلس و مهندس موسوی در سمت نخست‌وزیری بود، بسیاری از ایرانیان جوان نظیر احمدی‌نژاد در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مشغول جنگ با عراق بودند كه برخی نیز جان خود را ایثار كردند، افزود: رفسنجانی پس از جنگ به ریاست جمهوری ایران رسید و دست به برنامه گسترده خصوصی‌سازی زد و پای پیمانكاران خصوصی را به صنعت نفت ایران باز نمود. این سیاست در دوره سید محمد خاتمی رییس جمهور اصلاح طلب ایران نیز ادامه یافت.
وی ادامه داد: تلاش احمدی‏نژاد برای مبارزه با مافیای نفتی، سپاه پاسداران را به عنوان نیرویی در تقابل با تیم كارگزاران، فرزندان رفسنجانی و اصلاح‏طلبان به صحنه آورد. در طول مبارزات انتخاباتی سال 2009 ریاست جمهوری، احمدی‏نژاد به مخالفین خود به عنوان رهبران اشرافیت‌طلبی حمله برد كه تصمیم گرفته‌اند به قدرت بازگردند.
به نوشته والبرگ، غوغای انتخاباتی ماه گذشته، آخرین رویارویی روشن این اشرافیت با احمدی‌نژاد به عنوان یك اصولگرای مردمی بود كه در غرب، از او به عنوان یك تندرو یاد می‏شود. برخی پیروزی احمدی‏نژاد را یك كودتای انجام پذیرفته می‏نامند، اما تظاهرات انجام شده در روزهای اخیر در تهران بیشتر به تظاهراتی كه در سال 2002 تا 2003 در كاراكاس انجام شد و آمریكا به سختی از آن حمایت می‏كرد، شباهت دارد. این تظاهرات در اعتراض به رییس‌جمهور مردمی ونزوئلا انجام شد كه قصد داشت پول نفت را به مردم عادی اختصاص دهد.
تحلیلگر سایت تربل یادآور شد: چاوز جان خود را در این فرآیند به خطر انداخت اما برنامه‏ریزی دقیق او مانع از آن شد كه توطئه‏گران به اهداف خود دست یابند و توانست برنامه‏های خود را اجرا نماید.
وی ادامه داد: با اینكه احمدی‏نژاد نیز می‏تواند به همین روش عمل نماید، اما اینكه تا چه اندازه سپاه پاسداران وسیله‏ای برای گسترش رفاه اجتماعی خواهد بود، مساله‏ای است كه از این پس روشن خواهد شد.
والبرگ با بیان این كه رسانه‏های غربی بدون هیچ مدرك روشنی، انتخابات ایران را یك تقلب می‏خوانند، یادآور شد: در انتخابات متعددی در ونزوئلا نیز همین وقایع رخ داد و چاوز و همفكرانش در آن‌ها به پیروزی دست یافتند اما مورد انواع حملات آمریكا حتی كودتای نظامی نیز قرار گرفتند. در ایران، علی‏رغم سكوت مطبوعات غربی در این خصوص، ایالات متحده مبالغ هنگفتی را هزینه معاندین تبعید شده از ایران نموده و اقدام به نفوذ در جامعه ایران در راستای براندازی احمدی‏نژاد كرده است، همان كاری كه در خصوص چاوز نیز صورت پذیرفت.
والبرگ از سیاست براندازی نرم ایالات متحده در كشورهای مخالف خود، به عنوان سیاستی برای براندازی كشورهای آمریكای لاتین و همچنین حكومت ایران نام برده است. به گفته وی، آیت‏الله خامنه‏ای رهبر ایران هفته پیش تاكید نمود كه ایران براندازی را نخواهد پذیرفت.
وی با بیان اینكه بی‌تردید احمدی‌نژاد، چاوز و پوتین، نخست‌وزیر روسیه، به جهت مشتركاتی كه دارند دوستان خوبی برای یكدیگر خواهند بود، ادامه داد: همانطور كه در انتخابات متعدد عادلانه برگزار شده در آمریكای لاتین، چپ‏گرایان سوسیالیست پیروز شده‏اند، نباید از پیروزی احمدی‏نژاد در این انتخابات نیز تعجب نمود.

تلاش احمدی‌نژاد برای راه‌اندازی بورس نفت آمریكا را عصبانی كرده

همچنین به عقیده وی، علی‏رغم مخالفت‌های آمریكا، باید روابط گسترده‏ای بین ایران و كشورهای آمریكای لاتین پیش‏بینی نمود. ایران به توسعه صنعت نفت و گاز در بولیوی كمك می‏كند، در اكوادور دفتر تجاری گشوده و توافقنامه‏هایی با نیكاراگوئه، كوبا، پاراگوئه، برزیل و ونزوئلا امضا نموده است.
والبرگ با بیان این كه شاید آنچه بیشتر از همه ایالات متحده را ناراحت می‏كند، تلاش مستمر احمدی‌نژاد برای راه‏اندازی بورس نفت در منطقه آزاد اقتصادی كیش است، تصریح كرد: این امر تجارت نفت را به خاورمیانه جذب می‏نماید و باعث از سكه افتادن دلار خواهد شد. ایران 50 درصد معاملات نفتی را با یورو انجام می‏دهد و این امر شدیداً خشم آمریكا را برانگیخته است. لازم به یادآوری است كه صدام حسین مدت زمان كوتاهی پس از جایگزینی یورو به جای دلار به دار مجازات آویخته شد!
والبرگ با بیان این كه اسلام و تقابل ایران با اسراییل، مهمترین تفاوت‌های بین ایران و ونزوئلا هستند، خاطرنشان كرد: نفوذ عمیق لابی اسراییل در ایالات متحده، راه‏اندازی یك انقلاب در ایران را به عنوان یكی از مهمترین برنامه‏های كاری اوباما در دستور كار وی قرار خواهد داد.
تفاوت دیگر این است كه آمریكا در برانگیختن همسایگان ونزوئلا علیه این كشور ناموفق بوده است، لكن در خصوص ایران این پروژه موفقیت‌هایی داشته است.
این تحلیلگر غربی با تاكید بر بیهوده بودن تلاش آمریكا و هم‌پیمانانش برای ایجاد انقلاب رنگی در ایران و ونزوئلا، تصریح كرده است: "اكنون زمان انقلاب رنگی در خود آمریكاست ".
منبع: خبرگزاری فارس
/خ