پس از رسولان اولیه

نگاهی به آغاز تاریخ کلیسای کاتولیک

چکیده:
کلمنت برنیاز به رعایت ترتیب صحیح جانشینی در خدمت مسیحی تأکید می کند. خدا مسیح را فرستاد و او نیز رسولان تعیین کرد. آنان نیز به نوبه خود اسقفان و شماسان را تعیین کردند. سپس آنان نیز جانشینان خود را تعیین کردند .

تعداد کلمات: 1014 کلمه / تخمین زمان مطالعه: 5 دقیقه

نویسنده: تونی لِین
ترجمه: روبرت آسریان

پس از نویسندگان عهد جدید، پدران دوران رسولان، نخستین نویسندگان مسیحی هستند که متعلق به «دوران پس از رسولان» هستند. نگارشهای آنان پلی بین عهد جدید و مدافعه گران مسیحی به وجود می آورد. این نویسندگان در قرن دوم آثاری را نگاشتند که برجسته ترین نویسنده از میان این نویسندگان، ژوستین شهید بود. نگارشهای پدران دوران رسولان به ما کمک می کند تا فرایند گذار از کلیسای قرن اول رسولان به کلیسای کاتولیک پایان قرن دوم را درک کنیم. خصوصیات این کلیسا بیش از هر کس دیگری، در آثار ایرنیوس" دیده می شود.

رساله اول کلمنت، رساله ای است که در سال ۹۶ میلادی، از کلیسای روم خطاب به کلیسای قرنتس به نگارش درآمده است. احادیث و سنن این رساله را منسوب به کلمنته می دانند، اگرچه نام وی در رساله ذکر نشده است. کلمنت در آن زمان، نقشی مهم و هدایتگر در کلیسای روم داشت. در این زمان کلیسای قرنتس همه رهبران خود را از مقامشان برکنار کرده بود و کلمنت این رساله را در واکنش نسبت به شقاق پدید آمده در این کلیسا به نگارش درآورد. در این رساله، بر اهمیت نظم در کلیسا تأکید بسیار می شود که این تأکید مبتنی بر ارزش‌های سنتی رومی و نیز ارزش های کتاب مقدس است. کلمنت همچنین برنیاز به رعایت ترتیب صحیح جانشینی در خدمت مسیحی تأکید می کند. خدا مسیح را فرستاد و او نیز رسولان تعیین کرد. آنان نیز به نوبه خود اسقفان و شماسان را تعیین کردند. سپس آنان نیز جانشینان خود را تعیین کردند و کسانی که به شکل صحیح به جانشینی آنان تعیین شده اند، نباید بدون دلیل از مقام و خدمت خود کنار گذاشته شوند. بنابراین، قرنتیان باید رهبران برکنارشده خود را به خدمت بگمارند. هرچند کلمنت اهمیت جانشینی و توالی خدمت در کلیسا را تعلیم میداد، توجه به این نکته نیز اهمیت دارد که او، از الگوی خدمت در دوران پس از خود، که خدمت اسقف، مشایخ، و شماسان را شامل می شد، آگاهی نداشت. در رساله اول کلمنت همچون عهد جدید، واژه های «اسقف» و «شیخ» اشاره به یک شخص واحد داشت و به یک معنی بود.

بیشتر بخوانید : شورای واتیکان اول

ایگناتیوس در اوایل قرن دوم اسقف انطاکیه بود که به روم برده شد و در آنجا نیز با شهید شد. او طی سفر خود به روم، هفت نامه به پنج کلیسای آسیای میانه، کلیسای روم و ان پولی کارپ اسقف اسمیرنا نوشت. ایگناتیوس نخستین نویسنده ای است که به روشنی سه شکل خدمت را بیان می کند: یک اسقف در یک کلیسا با مشایخ و شماسان خود. او با حدت و شوق از این الگو دفاع می کند و این را دلیلی بر این امر می توان دانست که چنین و الگویی هنوز کاملا برقرار نشده بود. در نامه او به روم هیچ اشاره ای به یک اسقف واحد در و آنجا وجود ندارد و این نشان میدهد که الگوی خدمت در اشکال سه گانه هنوز به غرب راه نیافته بود. توجه اصلی ایگناتیوس به اتحاد کلیسا بود؛ اسقف به عنوان عامل محوری و و وحدت آفرین در برابر فرقه گرایی و بدعت در نظر گرفته می شود. اندیشه شهادت عمیقة د فکر او را به خود مشغول کرده بود و او این امر را مهر تأییدی بر اصالت پیروی اش از مسیح و میدانست.
پس از نویسندگان عهد جدید، پدران دوران رسولان، نخستین نویسندگان مسیحی هستند که متعلق به «دوران پس از رسولان» هستند. نگارشهای آنان پلی بین عهد جدید و مدافعه گران مسیحی به وجود می آورد. این نویسندگان در قرن دوم آثاری را نگاشتند که برجسته ترین نویسنده از میان این نویسندگان، ژوستین شهید بود. نگارشهای پدران دوران رسولان به ما کمک می کند تا فرایند گذار از کلیسای قرن اول رسولان به کلیسای کاتولیک پایان قرن دوم را درک کنیم. خصوصیات این کلیسا بیش از هر کس دیگری، در آثار ایرنیوس" دیده می شود.
شقاق و تفرقه را به عنوان ریشه شرارت از بین ببرید. از اسقف خود پیروی کنید، همانگونه که عیسی مسیح از پدر خود پیروی می کرد. از مشایخ نیز چون رسولان پیروی کنید و بر طبق حکم خدا شماسان را محترم بدارید. اجازه ندهید هیچ کس کاری را که مربوط به کلیساست، بدون اطلاع یا مشارکت اسقف انجام دهد. یک مراسم عشای ربانی صحیح و مقبول، مراسمی است که اسقف آن را به جا آورده یا خود ادای آن را به عهده شخص دیگری گذاشته باشد. هر کجا اسقف حضور یابد، جماعت ایمانداران هم همان جا باشند، همانگونه که هرکجا عیسی باشد، کلیسای جامع جهانی ( کاتولیک) هم آنجاست .

پولیکارپ برای سالیان متمادی اسقف اسمیرنا بود. او در سنین جوانی نزدیوحنای " رسول به تلمذ پرداخته و همچنین با ایرنیوس مهم ترین شخصیت مسیحی قرن دوم میلادی ملاقات کرد. هنگامی که وی هنوز اسقفی جوان بود، نامه ای از ایگناتیوس دریافت کرد و بعدها خود نامه ای به کلیسای فیلیپی" نوشت. پولیکارپ در سال ۱۵۵ میلادی (یا احتمالا بین سالهای ۱۶۶ تا ۱۷۷ میلادی)، در سنین پیری شهید شد. نحوه شهادت او به شکل مبسوطی درنامه مسیحیان اسمیرنا در مورد شهادت پولیکارب آمده است. حاکم رومی سعی کرد پولیکارپ را ترغیب کند تا ضمن ناسزاگویی به مسیح، او را انکار کند و بدین سان، آزادی خود را به دست آورد، اما پولیکارپ پاسخ داد: «۸۶ سال خادم او بوده ام و هیچ بدی از او ندیده ام. حال چگونه می توانم به پادشاه و سرور خود که مرا نجات داده است کفر بگویم؟»

دیداکه یا «تعلیم خداوند به امت ها توسط دوازده رسول» قدیمی ترین دستورالعمل انضباط کلیسایی است که باقی مانده. این متن در ۱۸۷۰ کشف شد که منشأ آن نامعلوم است. احتمالا در قرن اول در سوریه مورد استفاده بوده است. این متن بیانگر مرحله انتقال از خدمت سیار رسولان و انبیا به خدمت ثابت و استقراریافته اسقف ها (مشایخ) و شماسان است که شامل دستورهایی برای تعمید و مراسم عشای ربانی است شما باید بدین صورت تعمید دهید: با ذکر همه مطالبی که گفته شد، شخص را در آب جاری به نام پدر و پسر و روح القدس ۳ تعمید دهید. اگر آب جاری در دسترس نبود؛ آب دیگری فراهم کنید و اگر نمی توانید از آب سرد استفاده کنید، از آب گرم بهره گیرید. اگر هیچ یک از این شرایط در دسترس نبود، آنگاه به نام پدر و پسر و روح القدس آب را سه بار بر سر شخص بریزید.

منبع:
تاریخ تفکر مسیحی، تونی لِین، ترجمه روبرت آسریان، چاپ پنجم، فروزان روز، طهران (1393)

بیشتر بخوانید :
الاهیات شلایرماخر
الاهیات پنج گانه مارتین لوتر
وحی در مسیحیت