مردم اغلب در هنگام گشت و گذار در اینترنت احساس ناشناس بودن دارند. آنها معتقدند رفتارهای سرچ خود و آنچه که آنها می‌خرند یا می‌نویسند می‌تواند خصوصی باشد. در واقع، این موضوع یک تحقیق جدید است.
وب سایتها معمولا اطلاعاتی را ارائه می‌دهند که توضیح می‌دهد چه چیزی ممکن است با داده‌های مربوط به فعالیت‌های یک کاربر انجام شود. شما ممکن است وسوسه شوید کل یک محتوا را بخوانید. اما این محتوا تنها سهم کوچکی از سایت‌هایی که اجازه دسترسی داده‌های خود را به شما می‌دهند، می‌باشد.
این کشف جدید نشان می‌دهد که کاربران وب سایتها می‌توانند تصمیمات آگاهانه‌ای درباره فعالیت‌های آنلاین کاربران خود به طور خصوصی بدست آورند.
این تحقیق جدید در مورد به اشتراک گذاری داده‌ها توسط بیش از 200،000 وب سایت را مورد بررسی قرار داد. به عنوان مثال اینها شامل، صفحه اصلی سایت دولتی ایالت آرکانزاس و سایت انجمن موسیقی این کشور است. این تحقیق بر این مبنا بود که چگونه این سایتها اطلاعات را با اشخاص ثالث به اشتراک می‌گذارند. چنین افرادی می‌توانند از اطلاعات شما برای تبلیغ یا شرکت‌هایی که فروش داده‌های شخصی (مانند رفتار خرید) را به فروش می‌رسانند، مورد استفاده قرار بگیرند. این مطالعه همچنین بررسی کرد که چگونه این سایتها سیاست خود را برای حفاظت از حریم خصوصی داده‌های کاربر تعیین کرده‌اند.
تیموتی لیبرت در انگلستان در دانشگاه آکسفورد کار می‌کند. در آنجا، او اطلاعات خصوصی را بررسی می‌کند. برای این تحلیل، او از ابزار نرم افزاری به نام webXray استفاده کرد. این برنامه داده‌های به اشتراک گذاشته شده توسط هر یک از این وب سایتها با جمع آوری داده‌های شخص ثالث بررسی می‌کند. در مجموع 1.8 میلیون کاربر اطلاعات را دنبال کردند. تنها 14.8 درصد از این داده‌ها توسط اشخاص ثالثی که در سیاست‌های حفظ حریم خصوصی سایتها معرفی شده بودند، استفاده می‌شد. بقیه اطلاعات به اشخاص ثالث نامعلوم منتقل می‌شد.
انتقال داده‌ها به اشخاص ثالث کاملا مشهور- به عنوان مثال گوگل، فیس بوک و توییتر بیشتر شبیه به انتقال به مؤسسات مبهم بود. با نگاهی به گوگل، لیبرت متوجه شد که 38.3 درصد از داده‌هایی که به آن فرستاده شده است، افشا شده است. در مقابل، میزان افشای داده‌ها برای داده‌های به اشتراک گذاشته شده با Data-Broker Acxiom فقط 0.3 درصد بود.
اطلاعاتی در مورد انتقال داده‌ها و ردیابی بین بیش از 200،000 وب سایت برای ردیابی و جمع آوری داده‌های شخص ثالث در این تحقیق نشان داده شده است. آنها نشان می‌دهند که وب سایت ها به ندرت در سیاست‌های حفظ حریم خصوصی خود دقیقا در جایی که اطلاعات شما به آن ارسال می‌شود، کوشا هستند و گواهی آن نیز اطلاعات جمع آوری شده توسط گوگل است. پانزده پایگاه جمع آوری داده‌ها در این تحقیق ردیابی شده است.
حتی اگر یک وبسایت که تمام اشخاص ثالث را لیست کرده است، داده‌های شما را با آنها به اشتراک بگذارد، کاربران ممکن است هرگز متوجه نشوند که به طور گسترده‌ای داده‌های آنها به اشتراک گذاشته شده است. دلیل آن چیست؟ احزاب ثالثی که داده‌های کاربر را از وب سایتها دریافت می‌کنند، می‌توانند بعدا این اطلاعات را دوباره به اشتراک بگذارند. لیبرت نتیجه می‌گیرد که بارگذاری آنلاین اطلاعات "نوعی شبیه به ریختن کنده در هوا است". "هیچ راهی برای دانستن اینکه در کجا به اشتراک گذاری اطلاعات شما به پایان می‌رسد وجود ندارد."
وب سایتها معمولا اطلاعاتی را ارائه می‌دهند که توضیح می‌دهد چه چیزی ممکن است با داده‌های مربوط به فعالیت‌های یک کاربر انجام شود. شما ممکن است وسوسه شوید کل یک محتوا را بخوانید. اما این محتوا تنها سهم کوچکی از سایت‌هایی که اجازه دسترسی داده‌های خود را به شما می‌دهند، می‌باشد.
این کشف جدید نشان می‌دهد که کاربران وب سایتها می‌توانند تصمیمات آگاهانه‌ای درباره فعالیت‌های آنلاین کاربران خود به طور خصوصی بدست آورند.
این تحقیق جدید در مورد به اشتراک گذاری داده‌ها توسط بیش از 200،000 وب سایت را مورد بررسی قرار داد. به عنوان مثال اینها شامل، صفحه اصلی سایت دولتی ایالت آرکانزاس و سایت انجمن موسیقی این کشور است. این تحقیق بر این مبنا بود که چگونه این سایتها اطلاعات را با اشخاص ثالث به اشتراک می‌گذارند. چنین افرادی می‌توانند از اطلاعات شما برای تبلیغ یا شرکت‌هایی که فروش داده‌های شخصی (مانند رفتار خرید) را به فروش می‌رسانند، مورد استفاده قرار بگیرند. این مطالعه همچنین بررسی کرد که چگونه این سایتها سیاست خود را برای حفاظت از حریم خصوصی داده‌های کاربر تعیین کرده‌اند.
تیموتی لیبرت در انگلستان در دانشگاه آکسفورد کار می‌کند. در آنجا، او اطلاعات خصوصی را بررسی می‌کند. برای این تحلیل، او از ابزار نرم افزاری به نام webXray استفاده کرد. این برنامه داده‌های به اشتراک گذاشته شده توسط هر یک از این وب سایتها با جمع آوری داده‌های شخص ثالث بررسی می‌کند. در مجموع 1.8 میلیون کاربر اطلاعات را دنبال کردند. تنها 14.8 درصد از این داده‌ها توسط اشخاص ثالثی که در سیاست‌های حفظ حریم خصوصی سایتها معرفی شده بودند، استفاده می‌شد. بقیه اطلاعات به اشخاص ثالث نامعلوم منتقل می‌شد.
انتقال داده‌ها به اشخاص ثالث کاملا مشهور- به عنوان مثال گوگل، فیس بوک و توییتر بیشتر شبیه به انتقال به مؤسسات مبهم بود. با نگاهی به گوگل، لیبرت متوجه شد که 38.3 درصد از داده‌هایی که به آن فرستاده شده است، افشا شده است. در مقابل، میزان افشای داده‌ها برای داده‌های به اشتراک گذاشته شده با Data-Broker Acxiom فقط 0.3 درصد بود.
اطلاعاتی در مورد انتقال داده‌ها و ردیابی بین بیش از 200،000 وب سایت برای ردیابی و جمع آوری داده‌های شخص ثالث در این تحقیق نشان داده شده است. آنها نشان می‌دهند که وب سایت ها به ندرت در سیاست‌های حفظ حریم خصوصی خود دقیقا در جایی که اطلاعات شما به آن ارسال می‌شود، کوشا هستند و گواهی آن نیز اطلاعات جمع آوری شده توسط گوگل است. پانزده پایگاه جمع آوری داده‌ها در این تحقیق ردیابی شده است.
حتی اگر یک وبسایت که تمام اشخاص ثالث را لیست کرده است، داده‌های شما را با آنها به اشتراک بگذارد، کاربران ممکن است هرگز متوجه نشوند که به طور گسترده‌ای داده‌های آنها به اشتراک گذاشته شده است. دلیل آن چیست؟ احزاب ثالثی که داده‌های کاربر را از وب سایتها دریافت می‌کنند، می‌توانند بعدا این اطلاعات را دوباره به اشتراک بگذارند. لیبرت نتیجه می‌گیرد که بارگذاری آنلاین اطلاعات "نوعی شبیه به ریختن کنده در هوا است". "هیچ راهی برای دانستن اینکه در کجا به اشتراک گذاری اطلاعات شما به پایان می‌رسد وجود ندارد."
دنیای وب همواره با سرعت رشد می‌کند
به اشتراک گذاری داده‌ها بین وب سایتها و اشخاص ثالث به سرعت در حال تغییر است و حتی برای افرادی که سیاست‌های حفظ حریم خصوصی سایت را طراحی می‌کنند تقریبا غیرممکن است. این ارزیابی توسط کریستو ویلسون انجام شده است. او دانشمند کامپیوتر در دانشگاه شمال شرق بوستون، ماساچوست است، که در این تحقیق جدید دخیل نبود. او می‌گوید: " افشاگری واقعی، این است: داده‌های شما را به فروش می‌رسانیم و نمی‌دانیم کجا می‌رود.
مردمی هنوز مایل به خواندن سیاست‌های حفظ حریم خصوصی هستند، باید زمان زیادی را صرف کنند. لیبرت می‌گوید که به طور متوسط خواندن بیانیه حفظ حریم خصوصی وبسایت‌ها (همراه با سیاست‌های جمع آوری داده‌های شناخته شده شخص ثالث) 90 دقیقه طول می‌کشد. این ایده که کاربران می‌توانند از این روند پیروی کنند، خط مشی را مطالعه و تصمیم گیری می‌کنند، چندان محتمل نیست.
ویلسون می‌گوید، کاربران اینترنت می‌توانند سعی کنند اطلاعات خود را از دست تبلیغ کنندگان حفظ کنند. او اشاره می‌کند که برنامه‌هایی که هشدار مسدود کردن آگهی را ارائه می‌کنند وجود دارد. اما این نرم افزار ممکن است همه تبلیغ کنندگان را کنار نگذارد، او اضافه می‌کند: این فقط وقتی بیشتر و بیشتر روشن می‌شود که ما به چیزهایی مانند GDPR نیاز داریم. این ابتکارات به یک قانون جدید اروپایی معروف به مقررات حفاظت از اطلاعات عمومی اشاره دارد.
لیبرت می‌گوید ایالات متحده نیاز به یک سازمان برای نظارت بر به اشتراک گذاری داده‌ها که به سرعت در حال تحول است، دارد. او این سازمان را مشابه اداره مواد غذایی و دارویی ایالات متحده که نظارت بر داروهای تجویزی را به عهده دارد، می‌داند. او می‌گوید: من می‌توانم دارو را در فروشگاه خریداری کنم و مجبور نیستم با یک کتاب شیمی به خرید بپردازم و هر ترکیبی را ببینم و اثرات آن را بررسی کنم، چون میدانم کسی در FDA این کار را می‌کند.
لیبرت می‌گوید ایالات متحده نیاز به یک سازمان برای نظارت بر به اشتراک گذاری داده‌ها که به سرعت در حال تحول است، دارد.لیبرت در کنفرانس جهانی وب 2018 در تاریخ 25 آوریل در لیون فرانسه این اطلاعات را به اشتراک گذاشت. این کنفرانس جایی است که او این چالش‌ها را در مورد حریم خصوصی داده‌ها در اینترنت توصیف کرد.
کلمات مورد استفاده در متن
میانگین (در علم): یک اصطلاح برای محاسبات، که مجموع یک گروه از اعداد است که سپس توسط بر تعداد اعضای گروه تقسیم می‌شود.
شیمی: یک زمینه علمی که با ترکیب، ساختار و خواص مواد و نحوه ارتباط آنها با هم سروکار دارد. دانشمندان از این دانش برای مطالعه مواد نامرئی استفاده می‌کنند، مقدار زیادی از مواد مفید را تولید می‌کنند یا برای ایجاد مواد جدید و مفید کاربرد دارند.
داده‌ها: آمار جمع آوری شده برای تجزیه و تحلیل، اما نه لزوما سازماندهی شده به طوری که به آنها معنی بدهد. برای اطلاعات دیجیتال (نوع ذخیره شده توسط رایانه)، این داده‌ها معمولا اعداد ذخیره شده در یک کد باینری هستند که به صورت رشته‌ای از صفر و یک نمایش داده می‌شوند.
مردمی هنوز مایل به خواندن سیاست‌های حفظ حریم خصوصی هستند، باید زمان زیادی را صرف کنند. لیبرت می‌گوید که به طور متوسط خواندن بیانیه حفظ حریم خصوصی وبسایت‌ها (همراه با سیاست‌های جمع آوری داده‌های شناخته شده شخص ثالث) 90 دقیقه طول می‌کشد. این ایده که کاربران می‌توانند از این روند پیروی کنند، خط مشی را مطالعه و تصمیم گیری می‌کنند، چندان محتمل نیست.
ویلسون می‌گوید، کاربران اینترنت می‌توانند سعی کنند اطلاعات خود را از دست تبلیغ کنندگان حفظ کنند. او اشاره می‌کند که برنامه‌هایی که هشدار مسدود کردن آگهی را ارائه می‌کنند وجود دارد. اما این نرم افزار ممکن است همه تبلیغ کنندگان را کنار نگذارد، او اضافه می‌کند: این فقط وقتی بیشتر و بیشتر روشن می‌شود که ما به چیزهایی مانند GDPR نیاز داریم. این ابتکارات به یک قانون جدید اروپایی معروف به مقررات حفاظت از اطلاعات عمومی اشاره دارد.
لیبرت می‌گوید ایالات متحده نیاز به یک سازمان برای نظارت بر به اشتراک گذاری داده‌ها که به سرعت در حال تحول است، دارد. او این سازمان را مشابه اداره مواد غذایی و دارویی ایالات متحده که نظارت بر داروهای تجویزی را به عهده دارد، می‌داند. او می‌گوید: من می‌توانم دارو را در فروشگاه خریداری کنم و مجبور نیستم با یک کتاب شیمی به خرید بپردازم و هر ترکیبی را ببینم و اثرات آن را بررسی کنم، چون میدانم کسی در FDA این کار را می‌کند.
لیبرت می‌گوید ایالات متحده نیاز به یک سازمان برای نظارت بر به اشتراک گذاری داده‌ها که به سرعت در حال تحول است، دارد.لیبرت در کنفرانس جهانی وب 2018 در تاریخ 25 آوریل در لیون فرانسه این اطلاعات را به اشتراک گذاشت. این کنفرانس جایی است که او این چالش‌ها را در مورد حریم خصوصی داده‌ها در اینترنت توصیف کرد.
کلمات مورد استفاده در متن
میانگین (در علم): یک اصطلاح برای محاسبات، که مجموع یک گروه از اعداد است که سپس توسط بر تعداد اعضای گروه تقسیم می‌شود.
شیمی: یک زمینه علمی که با ترکیب، ساختار و خواص مواد و نحوه ارتباط آنها با هم سروکار دارد. دانشمندان از این دانش برای مطالعه مواد نامرئی استفاده می‌کنند، مقدار زیادی از مواد مفید را تولید می‌کنند یا برای ایجاد مواد جدید و مفید کاربرد دارند.
داده‌ها: آمار جمع آوری شده برای تجزیه و تحلیل، اما نه لزوما سازماندهی شده به طوری که به آنها معنی بدهد. برای اطلاعات دیجیتال (نوع ذخیره شده توسط رایانه)، این داده‌ها معمولا اعداد ذخیره شده در یک کد باینری هستند که به صورت رشته‌ای از صفر و یک نمایش داده می‌شوند.
منبع: برگرفته از سایت ساینس نیوز فور استیودنتس
