سؤال: وقتی با گروه های اجتماعی متفاوتی مانند رپ، آشنا شدم، گاهی در خودم احساس تمایل به سوی آن ها را می بینم که اذیتم می کند. چگونه با این وسوسه ها کنار بیایم؟

نوجوانی و نوجویی

دوره ی نوجوانی، دوره ی انتخاب و تردید است. تغییراتی که در دوستان خود می بینید، آن قدر زیاد و متنوع است که برای اثبات این ادعا کافی است. زمانی در حالت موها، گاهی در نوع حرف زدن، وقتی در تیپ و لباس و هرچه به شما این پیام را می دهد که دوستم هنوز تکلیفش با خودش روشن نشده و هر روز رنگی تازه و طرحی نو می ریزد تا شاید به آنچه نمی داند چیست، برسد. همه ی این تغییرات زمانی جدی تر می شوند که گرایش به بعضی از گروه ها پا به میدان بگذارد و به دنبال آن، سرمایه های زیادی از دست برود. این جاست که دیگر نمی توان به سادگی از کنار مسئله گذشت و آن را پای تنوع خواهی گذاشت؛ مثل نوجوانانی که در گروه های انحرافی، مانند شیطان پرستی، عضو می شوند و شمایل شیطانی خود را به رخ می کشند.

چرا؟

در وجود هریک از ما هم زمینه ی گل شدن وجود دارد و هم زمینه ی خار شدن. زمانی که به صدای فطرت گوش می دهیم، ما را به سمت بهترین رفتارها دعوت می کند و از بودن با خوبان و الگوبرداری از کارهای خوب شان لذت می بریم. وقتی این صدا را در درون خود خفه می کنیم، صداهای مهیب دیگری راه می افتند که ما را به سوی خواهش های دل می کشانند و از خودبیگانگی را در صفحه ی ذهن و جان ما می کارند. شخصیت هایی که نتوانسته اند خود و برنامه های مفید زندگی شان را شناسایی کنند، زودتر در چنین مسیری قدم می زنند، برخلاف کسانی که با احترام به داشته های طلایی و دیرین خود، حتی فکر عضویت در چنین جاده ای را به ذهن شان خطور نمی دهند.

پیامدها

تغییرات همیشه استرس هایی را با خود دارند. زمانی که این تغییرات به سوی ریشه ها و اصالت ها باشند، نه تنها استرس بلکه تنش های بسیار زیادی را به بار می آورند. تصور کنید پدری که تاکنون به مسجدی بودن فرزند خود می بالید و از پیشرفت همه جانبه ی او احساس افتخار و خرسندی می کرد، اکنون با تیپی کاملا متفاوت و اندیشه هایی خطرناک روبه رو می شود که وارد میدان پرتلاطم زندگی شده و سردرگمی و نوسانات همیشگی، رهایش نمی کند. خود نوجوان هم با گرایش به گروه های منحرف، باری از چه کنم ها تعقیبش می کند و او را وادر می کند تا درباره ی تصمیم های قبلی مانند ادامه ی تحصیل، زندگی عاقلانه و مانند آن، جهت گیری تازه ای داشته باشد. همه ی این فراز و نشیب ها در فرد، موجی از نگرانی و ناراحتی راه می اندازد که ارتباط او را با دیگران تحت تأثیر قرار می دهد. مهم تر این که احساس زلال معنوی جای خود را به معنویت پوشالی می دهد که در آن از خداوند خبری نیست.

پاسخ گویان

چه کسانی فورا به این دعوت ها پاسخ می دهند؟ تحقیقات نشان می دهد نوجوانان ضعیف و دارای اعتماد به نفس پایین، اولین مشتریان گروه های انحرافی هستند. آن ها گمان می کنند با متفاوت بودن به هرقیمتی می توانند بر ضعف های شخصیتی خود سرپوش بگذارند و از مسئولیت های جدی زندگی فرار کنند؛ همچنین برخی نوجوانان که ارتباط خوبی با خانواده ندارند، گاهی برای ناراحت ساختن والدین، خود را به دره می اندازند و همه ی دارایی های ارزشمند ایمانی خود را به سراشیبی سقوط می سپارند. شخصیت های مشکل دار مانند کسانی که از خودشیفتگی رنج می برند یا آنان که وابستگی شدید به دوستان باعث می شود در برابر دعوت آن ها قدرت نه گفتن نداشته باشند هم در زمره ی مشتریان گروه هایی مانند رپ هستند.

اگر دعوت شدید...

اگر یکی از دوستان شما به جدیت تمام و تبلیغات کامل از شما برای عضویت در یکی از گروه های مخالف با ارزش های شما مانند رپ دعوت کرد، چه می کنید؟ آیا فورا قبول می کنید، به شدت با او برخورد می کنید یا دلایل مخالفت خود را با اعتماد به نفس کافی به او اعلام می کنید؟ موفق ترین نوجوانان کسانی هستند که با آگاهی و شناخت کافی به قبول یا رد اقدام می کنند. زمانی که شما اطلاع کافی از انحرافی بودن این گروه ها و تأثیر بد آن روی خودتان و آینده شخصیت و ایمان تان داشته باشید، محکم و قوی به باورهای ارزشمندتان تکیه می کنید و با افتخار از مسیر هموار موفقیتی که در آن هستید، حرف می زنید؛ اما اگر در این زمینه ضعف داشته باشید، دوستان شیطان با انواع حقه ها شما را به کاری که خودشان می خواهند وادار می کنند. حتی اگر شده شما را تحریک کنند و با ترسو خواندن از شما فردی جوگیر بسازند تا به طرف آن ها تمایل پیدا کنید!

چه کنیم؟

1. اطلاعات خود را افزایش دهیم.

2. با اهل فن مشورت کنیم.

3. نشانه های گروه های انحرافی را بشناسیم.

4. برای ارتقای ارزش ها و ایمان خودمان کاری بکنیم.

5. در هر سایت و گروهی وارد نشویم (شبهه های زیادی مانند ویروس به ذهن شما وارد می شود که شاید به این راحتی قابل پاک شدن نباشند).

6. رفتارهای دینی خودمان را بیش تر کنیم.

7. با اهل ایمان دوست شویم و گپ و گفت داشته باشیم.

8. تنوع خواهی خودمان را مدیریت کنیم. همیشه تجربه کردن خوب نیست؛ گاهی یک تجربه مانند کبریتی در انبار باروت عمل می کند.

9. لذت را در پیشنهادهای خداوند جست وجو کنیم نه کارهایی که خداوند آن ها را دوست ندارد.

10. اگر انحراف خوب بود، زندگی کسانی که منحرف شده اند این همه نوسان و به هم ریختگی نداشت.

11. شجاع بودن در دفاع از اندیشه هایی است که قبول کرده ایم نه شانه خالی کردن در مقابل آن ها.

12. به اهداف مان فکر کنیم و بلایی را که این تغییر مسیر می تواند بر سر اهداف زیبای ما بیاورد بررسی کنیم.

13. قدرت نه گفتن را در خودمان تقویت کنیم.

14. برنامه های معنوی مشخصی داشته باشیم تا از لذت سرشار آن ذائقه خود را نوازش دهیم.

15. پایدار باشیم. خداوند به کسانی که در راه درست مقاومت می کنند و از وسوسه های شیطان و گروه های شیطانی منحرف نمی شوند، کمک های ویژه ای می کند.

16. از خداوند کمک بخواهیم و با تکیه بر قدرت او، راهنمای همیشگی داشته باشیم. خداوند هم وعده کرده که دل های اهل ایمان را هدایت کند و مسیر درست را به آن ها نشان دهد.

17. لجبازی نکنیم و به خاطر انتقام از برخی اطرافیان، خود را به نابودی نزدیک نکنیم.

18. اگر در همه ی زمینه ها با نوسانات جدی روبه رو هستیم، حتما با روانشناس مذهبی صحبت کنیم تا وضعیت بهتری داشته باشید.

19. به آدم های خوب اعتماد کنیم و اتفاقاتی را که در مسیر دعوت به سمت بیراهه برای ما می افتد به آن ها بگوییم.

20. به خودمان، آینده خوبی که در انتظار ماست و شایستگی آن را داریم فکر کنیم و با دست خود، خود را نابود نکنیم. یادمان باشد که نوجوانی سن نوجویی است؛ ولی هر نو بودنی هم سبب پیشرفت ما نمی شود.

نویسنده: ابراهیم اخوی