امکان ارتباط میان نوشیدنی‌های قنددار و سرطان

نوشابه (تصویر آرشیوی)
اعتبار: © Anusorn / Adobe Stock
 

یک مطالعه منتشر شده توسط BMJ یک ارتباط ممکن بین مصرف بالای نوشابه های قنددار و افزایش خطر ابتلا به سرطان را گزارش می کند.
 
در حالی که تفسیری محتاطانه مورد نیاز است، این یافته ها اضافه می شوند به بدنه‌ی رو به رشدی از شواهد نشان دهنده این که محدود کردن مصرف نوشیدنی های قندی همراه با محدودیت های مالیاتی و بازاری ممکن است به کاهش موارد سرطان کمک کند.
 
مصرف نوشیدنی های قنددار در طول چند دهه گذشته در سراسر جهان افزایش یافته است و به طور قانع کننده‌ای با خطر ابتلا به چاقی همراه است که به نوبه خود به عنوان یک عامل خطر قوی برای بسیاری از سرطان ها شناخته شده است. اما پژوهش در مورد نوشیدنی های قندی و خطر ابتلا به سرطان هنوز محدود است.
 
بنابراین گروهی از محققان مستقر در فرانسه عازمِ بررسی ارتباط بین مصرف نوشیدنی های قندی (نوشابه های شیرین شده با شکر و 100٪ آب میوه ها)، نوشابه های (رژیمی) به طور مصنوعی شیرین شده، و خطر ابتلا به سرطان کلی، مانند سرطان های سینه، پروستات و روده (سرطان کولورکتال) شدند.
 
یافته های آنها بر اساس 101257 بزرگسال سالم فرانسوی (21٪ مرد و 79٪ زن) با یک میانگین سن 42 سال در زمان تحقیق از مطالعه همکارانه NutriNet-Santé است.
 
شرکت کنندگان حداقل دو پرسشنامه رژیم غذایی 24 ساعته اعتبار سنجی شده آنلاین را که برای اندازه گیری مصرف معمول 3300 تا از اقلام مختلف غذایی و آشامیدنی طراحی شده بود و برای حداکثر 9 سال (2009 تا 2018) دنبال می شد، تکمیل کردند.
 
مصرف روزانه نوشیدنی های قندی (نوشابه های شیرین شده با شکر و 100٪ آب میوه ها) و نوشابه های (رژیمی) به طور مصنوعی شیرین شده محاسبه شد و اولین موارد سرطان گزارش شده توسط شرکت کنندگان با سوابق پزشکی اعتبار سنجی شد و به پایگاه های داده ملی بیمه سلامتی پیوند داده شد.
 
چندین عامل خطر شناخته شده معروف برای سرطان مانند سن، جنس، سطح تحصیلات، سابقه خانوادگی سرطان، وضعیت سیگار کشیدن و میزان فعالیت بدنی مورد توجه قرار گرفت.
 
میانگین مصرف روزانه نوشیدنی های قندی در مردان بیش از زنان بود (به ترتیب 3ر90 میلی لیتر در مقابل 6ر74 میلی لیتر). در خلال پیگیری، 2193 مورد اول سرطان تشخیص داده و اعتبار سنجی شد (693 سرطان پستان، 291 سرطان پروستات و 166 سرطان کولورکتال). میانگین سن در تشخیص سرطان 59 سال بود.
 
نتایج نشان می دهد که یک افزایش مصرف 100 میلی لیتری در روز از نوشیدنی های قندی با یک افزایش خطر ابتلا به سرطان کلی 18 درصدی و یک افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان 22 درصدی وابسته است. هنگامی که گروه نوشیدنی های قندی به آب میوه ها و سایر نوشیدنی های قندی تقسیم شد، مصرف هر دو نوع نوشیدنی وابسته می شد به خطر بالاتری از سرطان کلی. هیچ وابستگی‌ای برای سرطان های پروستات و کولورکتال یافت نشد، اما تعداد موارد برای این موقعیت های سرطانی محدودتر بود.
 
در مقابل، مصرف نوشیدنی های (رژیمی) به طور مصنوعی شیرین شده با خطر ابتلا به سرطان ارتباط نداشت، اما نویسندگان هشدار می دهند که برای تفسیر این یافته با توجه به میزان مصرف نسبتا کم در این نمونه احتیاط لازم است.
 
توضیحاتِ ممکن برای این نتایج عبارتند از: اثر قند موجود در نوشابه های قندی بر روی چربی احشایی (ذخیره شده در اطراف اندام های حیاتی مانند کبد و پانکراس)، سطح قند خون و نشانگرهای التهابی، که همه آنها با افزایش خطر ابتلا به سرطان مرتبط هستند.
 
آنها اضافه کردند سایر ترکیبات شیمیایی مانند مواد افزودنی در بعضی از نوشابه های گازدار نیز ممکن است نقش داشته باشند.
 
این یک مطالعه مشاهده‌ای است، بنابراین نمی تواند برقرار کننده دلیل باشد، و نویسندگان می گویند که آنها نمی توانند برخی از اشتباهات طبقه بندی نوشیدنی ها را غیر محتمل یشمارند یا کشف هر مورد جدید سرطان را تضمین کنند.
 
با این وجود، نمونه مطالعاتی، بزرگ بود و آنها قادر به تنظیم برای طیف گسترده ای از عوامل بالقوه تاثیر گذار بودند. علاوه بر این، نتایج پس از آزمایش بیشتر، تا حد زیادی تغییری نکردند، و این نشان می دهد که یافته ها تاب بررسی های دقیق را دارند.
 
نویسندگان می گویند که این نتایج در سایر مطالعات بزرگ مقیاس دیگر نیاز به تکرار دارند.
 
آنها نتیجه می گیرند که "این داده ها حمایت می کند از ارتباط توصیه های تغذیه ای موجود، با محدود کردن مصرف نوشیدنی های قندی، شامل 100 درصد آب میوه ها، و همچنین اقدامات سیاستی مانند وضع مالیات و محدودیت های بازاری که نوشیدنی های قنددار را هدف گیری می کنند، که ممکن است به طور بالقوه سهم داشته باشند در کاهش میزان بروز سرطان."
 

بنا بر یافته های مطالعه ای انجام شده روی قیمت غذا، ارائه سبزیجات و میوه های رایگان و محدود کردن نوشیدنی های قندی در مدارس می تواند هم در کوتاه مدت و هم در درازمدت تاثیرات مثبتی بر سلامتی داشته باشد.
 
دوران کودکی یک زمان کلیدی برای توسعه گرایش های غذایی و تغذیه ای و عادت های بالقوه خوراکی عمری است. مصرف نوشیدنی های قنددار در طول چند دهه گذشته در سراسر جهان افزایش یافته است و به طور قانع کننده‌ای با خطر ابتلا به چاقی همراه است که به نوبه خود به عنوان یک عامل خطر قوی برای بسیاری از سرطان ها شناخته شده است. سیاست های غذایی مدرسه به دنبال ارائه و/یا تشویق انتخاب های غذایی سالم در طول روز مدرسه است، از ارائه میوه ها و سبزیجات رایگان به دانش آموزان در خارج از وعده های غذایی مدرسه گرفته تا طرح ریزی محدودیت هایی روی دسترسی، اندازه سهم، یا فروش نوشیدنی های قندی.
 
دکتر داریوش مظفریان، مؤلف ارشد مقاله و رئیس مدرسه فریدمن، می گوید: "استانداردهایی مانند اسنک های هوشمند در مدرسه، به نحو وسیعی مصرف نوشیدنی های قندی را در مدارس دولتی آمریکا حذف کرده است اما اثرات بالقوه بر چاقی در کودکان یا سلامت دراز مدت شناخته شده نیست. همچنین مدارس ابتدایی در محله های کم درآمد اغلب برنامه های سرو میوه ها و سبزیجات تازه را دارند، اما این برنامه ها به دیگر مدارس ابتدایی، متوسطه یا دبیرستان گسترش نیافته است، و اثرات سلامتی طولانی مدتِ بالقوه ارزیابی نشده است."
 

مترجم: علی رضایی میرقائد

منبع: BMJ و دانشگاه توفست، کمپ علوم سلامت