معنی: اشک، سرشک.
ریشه: کردی
اَفسون
معنی: نیرنگ، حیله، مکر؛ سحرانگیزی، جاذبه، آنچه جادوگران برزبان می‌رانند، سخنی که برای فریب دادن و تحت تأثیر قرار دادنِ دیگران گفته می‌شود؛ (به مجاز) ویژگی دختری که به لحاظ زیبایی جاذبه دارد و دیگران را افسون می‌کند.
ریشه: فارسی
اَفشان
معنی: افشاننده، پریشان، پراکنده، پاشان، ریزنده، آشفته و پریشان مانند زلف
ریشه: فارسی
اُم‌البنین
معنی: مادر پسران، لقب فاطمه‌ی کلابیه دومین همسر امیرالمؤمنین علی(ع) و مادر حضرت عباس(ع).
ریشه: عربی
ارسان
معنی: والی منسوب از طرف داریوش سوم که حاکم ناحیه‌ی دربند کیلیکیه بود، نام همسر نرسی پادشاه ساسانی
ریشه: فارسی
ارغنون
معنی: نام سازی است.
ریشه: یونانی
ارغوان
معنی: درختی است زینتی از تیرهی پروانه واران با گلهایی به رنگ سرخ مایل به بنفش
ریشه: فارسی
ارمغان
معنی: تحفه‌ای که از جایی دیگر برند، سوغات، ره آورد، هدیه
ریشه: ترکی
افسرخاتون
معنی: افسر (فارسی) + خاتون (فارسی)، تاج بانو، سر آمد همه زنان
ریشه: فارسی
الحان
معنی: آوازها، آهنگ‌ها، آوازهای خوش، نغمه‌های دلکش، صداهای موزون و خوشایندی که انسان یا بعضی پرندگان یا آلات موسیقی تولید می‌کنند.
ریشه: عربی
الماس خاتون
معنی: الماس (یونانی) + خاتون (فارسی) بانوی مانند الماس
ریشه: یونانی
الوان
معنی: رنگها، نوعها، رنگارنگ، رنگین؛ گوناگون، گونه‌گون
ریشه: عربی
الین
معنی: ال= ایل+ ین (پسوند نسبت)، منسوب به ایل؛ هم نژاد و هم خون
ریشه: ترکی
ایرن
معنی: گونه‌ای دیگر از واژه‌ی ایران
ریشه: فارسی
ایوان
معنی: ایوان، تراس
ریشه: کردی
آبروشن
معنی: خوشبخت، ارجمند
ریشه: فارسی
آبرون
معنی: گل همیشه بهار، شاد سرزنده
ریشه: فارسی
آبسالان
معنی: باغها
ریشه: فارسی
آبشن
معنی: شکل دیگر آویشن، گیاهی علفی و معطر از خانواده نعناع با شاخه‌های فراوان و گلهای سفید یا صورتی
ریشه: فارسی
آبگون
معنی: به رنگ آب، آبی، گل نیلوفر
ریشه: فارسی
آتبین
معنی: آبتین، روح کامل و نیکو کار، از شخصیت‌های شاهنامه، نام پدر فریدون پادشاه پیشدادی
ریشه: فارسی
آترین
معنی: آذرین مانند آتش، زیبا و پر انرژی
ریشه: فارسی
آتشگون
معنی: به رنگ آتش، ارغوانی، دختران سرخ روی
ریشه: فارسی
آتشین
معنی: نورانی، فروزان، گیرا، مؤثر، به رنگ آتش، سرخ
ریشه: فارسی
آذرجهان
معنی: آتش جهنده، آتشخیز
ریشه: فارسی
آذرخاتون
معنی: آذر+ خاتون، بانوی آتش
ریشه: فارسی
آذرگون
معنی: گلی است از دسته شقایق‌ها که رنگش زرد است و میانش مشکی است، به رنگ آتش
ریشه: فارسی
آذرهمایون
معنی: نام زنی از نسل سام و نریمان که در آتشکده سفاهان خدمت می‌کرد؛ گویند زمانی که اسکندر خواست این آتشکده را خراب کند او خود را به شکل ماری مهیب درآورده و در مقابلش ایستاد.
ریشه: فارسی
آذریون
معنی: به رنگ آتش، معرب آذرگون، گل آفتابگردان
ریشه: فارسی
آذین
معنی: زینت، زیور، نام یکی از فرماندهان سپاه بابک خرم دین، نام پهلوانی در ویس و رامین
ریشه: فارسی
آرتیستون
معنی: نام دخترکوروش پادشاه هخامنشی
ریشه: فارسی
آرژان
معنی: نقره
ریشه: فرانسوی
آرشین
معنی: آرشین نام یکی از زنان دوره هخامنشی میباشد که به کاردانی مشهور بوده و هم به معنای دوست داشتنی نیز میباشد.
ریشه: فارسی
آریسان
معنی: مرکب از آری به معنای آریایی بعلاوه پسوند مشابهت، دختری که مانند آریاییان اصیل و نجیب است.
ریشه: فارسی
آزرم خاتون
معنی: آزرم + خاتون، بانوی با حیا
ریشه: فارسی
آسمان
معنی: فضای بالای سر که آبی رنگ به نظر می‌رسد، نام روز بیست وهفتم از هر ماه شمسی در ایران قدیم
ریشه: فارسی
آسیمن
معنی: سیمین، نقره فام
ریشه: اوستایی - پهلوی
آفرین
معنی: هنگام تحسین و تشویق به کار می‌رود، مرحبا، به صورت پسوند و پیشوند همراه با بعضی نامها می‌آید و نام جدید می‌سازد مانند ماه آفرین، آفرین دخت
ریشه: فارسی
آگرین
معنی: آتشین، به رنگ آتش
ریشه: کردی
آلتون
معنی: آلتنای، زر، طلای ناب
ریشه: ترکی
آلتین
معنی: آلتنای، زر، طلای ناب نام ایرانی
ریشه: ترکی
آلتین گلین
معنی: عروس طلایی
ریشه: ترکی
آن
معنی: سبب، دلیل، قصد، عزم
ریشه: فارسی
آوادان
معنی: زیبا، قشنگ
ریشه: ترکی
آوشن
معنی: آویشن، گیاهی علفی و معطر از خانواده نعناع با شاخه‌های فراوان و گلهای سفید یا صورتی
ریشه: فارسی
آون
معنی: آونگ، نام رشته‌ای که خوشه انگور و بعضی میوه‌ها را به آن می‌بندند، آویزان، آویخته
ریشه: فارسی
آویشن
معنی: گیاهی علفی و معطر از خانواده نعناع با شاخه‌های فراوان و گلهای سفید یا صورتی
ریشه: فارسی
آوین
معنی: عشق
ریشه: کردی
آی نشان
معنی: آی (ترکی) + نشان (فارسی) دارای نشان ماه
ریشه: فارسی - ترکی
آیتن
معنی: آی(ترکی) + تن (فارسی) مهوش، مه پیکر
ریشه: فارسی - ترکی
آیجان
معنی: پاک و آراسته همچون ماه
ریشه: ترکی
آیدان
معنی: مانند ماه، بانوی زیبا رو، دختری که چهره‌اش همچون ماه زیباست.
ریشه: ترکی
آیدن
معنی: آیدین، روشن و آشکار، شفاف، صاف، معلوم، واضح، روشنفکر، از امرای ولایت لیدیا، نام شهری در جنوب شرقی ترکیه
ریشه: ترکی
آیرین
معنی: ایل زیبا
ریشه: کردی
آیسان
معنی: آی (ترکی) + سان (فارسی) زیبا، مانند ماه
ریشه: فارسی - ترکی
آیشن
معنی: مثل ماه، در زیبایی همانند ماه، شبیه ماه، (در مجاز زیبا)، ماهورا، زیبا رو
ریشه: ترکی
آیگین
معنی: ماننده ماه، دارنده روی چون ماه، زیبارو، مرکب از آی به معنای ماه و گین پسوند شباهت
ریشه: فارسی - ترکی
آیین
معنی: راه و روش، دین و عقیده
ریشه: فارسی
بَدرالزمان
معنی: ماه زمانه، ماه روی روزگار؛ (به مجاز) زیباروی زمانه
ریشه: عربی
بَرفین
معنی: برفی، از جنس برف؛ سفید مانند برف؛ (به مجاز) زیبا چهره.
ریشه: فارسی
بِه‌آفرین
معنی: خوب آفریده؛ خوش سیما، خوش منظر؛ در شاهنامه خواهر اسفندیار، که ارجاسپ تورانی او را زندانی کرده بود و اسفندیار آزادش کرد.
ریشه: فارسی
باران
معنی: قطره‌های آب که بر اثر مایع شدن بخار آبِ موجود در جو زمین ایجاد می‌شود؛ (در عرفان) باران کنایه ازفیض حق تعالی و رحمت اوست. غلبه عنایات را نیز که در احوال سالک حاصل شود از فَرَح و تَرَح باران گویند.
ریشه: فارسی
بافرین
معنی: بآفرین، لایق تحسین و تشویق، درخور آفرین
ریشه: فارسی
بالین
معنی: کمکی دیوار و ستون، چوبی که پشت در نهند، کلون
ریشه: کردی
بامین
معنی: نام روستایی در نزدیکی هرات.
ریشه: فارسی
باوان
معنی: خانه‌ی پدری؛ جگر گوشه و عزیز
ریشه: کردی
برهون
معنی: هاله، خرمن ماه
ریشه: فارسی
بلورین
معنی: (معرب ـ فارسی) بلوری، به شکل بلور، ساخته شده از بلور، (به مجاز) شفاف و درخشان مانند بلور
ریشه: عربی
بوستان
معنی: بُستان، باغ و گلزار
ریشه: فارسی
به آیین
معنی: دارای آیین بهتر
ریشه: فارسی
به خاتون
معنی: بهترین بانو
ریشه: فارسی
بهاران
معنی: هنگام بهار، موسم بهار؛ (به مجاز) زیبا و با طراوت.
ریشه: فارسی
بهارآفرین
معنی: آفریننده بهار
ریشه: فارسی
بهارین
معنی: منسوب به بهار، بهاری
ریشه: فارسی
بهامین
معنی: به ضم ب، فصل بهار، بهار
ریشه: فارسی
بهین
معنی: مرکب از بهین (بهترین) + آفرین (آفریننده)
ریشه: فارسی
بیریوان
معنی: شیردوش، زن یا دختری که در شیردوشگاه شیر گوسفندان را می‌دوشد.
ریشه: کردی
پَرنیان
معنی: پارچه‌ای ابریشمی دارای نقش و نگار؛ نوعی پارچه‌ی حریر که برای نوشتن به کار می‌بردند؛ پرده‌ی نقاشی.
ریشه: فارسی
پارمین
معنی: تکه یا قطعه‌ای از بلور؛ نام زنِ داریوش.
ریشه: فارسی
پاک آفرین
معنی: آفریننده پاک
ریشه: فارسی
پایون
معنی: پیرایه، زیور، آرایش
ریشه: فارسی
پاییزان
معنی: هنگام پاییز
ریشه: فارسی
پرارین
معنی: خوب و نیکو
ریشه: فارسی
پرسون
معنی: برهون هاله، خرمن ماه
ریشه: فارسی
پرگون
معنی: لطیف چون پر
ریشه: فارسی
پرمون
معنی: زینت و آرایش
ریشه: فارسی
پرن
معنی: پروین
ریشه: فارسی
پرندین
معنی: نرم و لطیف چون پرند
ریشه: فارسی
پرنون
معنی: پرنیان
ریشه: فارسی
پرنین
معنی: مانند پر
ریشه: فارسی
پروین
معنی: دسته‌ای از شش ستاره‌ی درخشان در صورت فلکیِ ثور؛ ثریا، هفت خواهران، خوشه‌ی پروین
ریشه: اوستایی پهلوی
پری جان
معنی: مرکب از پری + جان (اژه محبت آمیز در خطاب به اشخاص، به معنی عزیز)
ریشه: فارسی
پریان
معنی: منسوب به پری؛ فرشتگان؛ زیبا
ریشه: فارسی
پریسان
معنی: مانند پری، دختری که مثل پری زیبا است، بانویی زیبا چون پری
ریشه: فارسی
پرین
معنی: نرم و لطیف چون پر، نام بانوی دانشمند ایرانی، دختر گبادشاه که یک نسخه از اوستا را به زبان پهلوی برای دستوران و موبدان هندی رونویسی کرد.
ریشه: فارسی
پوران
معنی: سرخ، گلگون؛ نام یکی از دختران خسرو پرویز شاه ساسانی؛ بانوی ایرانی
ریشه: اوستایی پهلوی
تَرلان
معنی: مرغی از جنس باز شکاری را گویند؛ (در کردی) به معنی زیبا؛ نام نوعی اسب است.
ریشه: ترکی
تابان
معنی: دارای نور و روشنی، درخشان، روشن
ریشه: فارسی
تاج الزمان
معنی: آن که چون تاج در رأس زمان خود است.
ریشه: عربی
تاج آفرین
معنی: آفریننده تاج، به وجود آورنده تاج
ریشه: فارسی
تاج خاتون
معنی: ملکه، شاهزاده خانم
ریشه: فارسی
تاک آفرین
معنی: مرکب از تاک (درخت انگور) + آفرین (آفریننده)
ریشه: فارسی
تالین
معنی: پایتخت کشور استونی، برکناره‌ی جنوبی خلیج فنلاند از بندرهای عمده‌ی دریای بالتیک.
ریشه: فارسی
ترکان
معنی: در دوره مغول، عنوانی مخصوص زنان اشراف، نام مادر سلطان محمد خوارزمشاه
ریشه: ترکی
ترنیان
معنی: سبدی که از شاخه‌های بید می‌بافند.
ریشه: فارسی
توران
معنی: (تور = پسر فریدون + ان (پسوند نسبت))، سرزمین تورانیان که منسوب به تور پسر فریدون میباشد؛ بیابان پهناوری در آسیای مرکزی، در جنوب و خاور دریاچه‌ی آرال، که رودهای آمودریا و سیردریا آن را به بیابانهای قراقوم و قزل قوم تقسیم می‌کند.
ریشه: اوستایی پهلوی
توفان
معنی: جریان هوای بسیار شدید، هیاهو و غوغا
ریشه: آرامی
ثَمن
معنی: بها، قیمت
ریشه: عربی
ثَمین
معنی: گرانبها، قیمتی، گران
ریشه: عربی
جِنان
معنی: بهشت؛ باغها
ریشه: عربی
جانان
معنی: معشوق، محبوب؛ خوب
ریشه: فارسی
جهان خاتون
معنی: خاتون جهانیان، بانوی جهانیان، شاعره ایرانی در قرن هشتم
ریشه: فارسی
جیحون
معنی: (تلفظ: jeyhun) رود بزرگ، رود، نام رودی در آسیای میانه
ریشه: فارسی
جیران
معنی: آهو؛ (به مجاز) معشوقِ زیبا؛ چشمِ زیبا
ریشه: ترکی
چمان
معنی: آن که می‌خرامد و با ناز حرکت می‌کند، خرامان، رونده، راهوار، آن که یا آنچه با ناز حرکت می‌کند، خرامان
ریشه: فارسی
چمن
معنی: زمین سبز و خرم، باغ و بوستان مرغزار؛ نام گیاهی از تیرهی غلات
ریشه: فارسی
حَنّان
معنی: آرزومند، مشتاق؛ بخشاینده؛ بسیار مهربان؛ نوحه و زاری کننده؛ از نامهای خداوند
ریشه: عربی
حورالعین
معنی: زن یا زنان سفیدپوست درشت چشم
ریشه: عربی
حورآفرین
معنی: حور (عربی) + آفرین (فارسی) مرکب از حور (زن زیبای بهشتی) + آفرین (آفریننده)
ریشه: عربی - فارسی
حورجهان
معنی: حور (عربی) + چهر (فارسی) آن که چهره‌ای زیبا چون حور دارد.
ریشه: عربی - فارسی
خُتن
معنی: نام شهری در ترکستان شرقی و گاهی هم به تمام ترکستان چین اطلاق شده است، (به مجاز) زیباروی.
ریشه: فارسی
خاتون
معنی: لقب زنان اشرافی، لقب همسر خاقان چین که انوشیروان دختر او را به همسری برگزید، به صورت پسوند همراه بعضی نامها می‌آید و نام جدید می‌سازد مانند نرگس خاتون.
ریشه: فارسی
خرامان
معنی: دارای حالت خرامیدن، در حال خرامیدن، به آهستگی و با ناز.
ریشه: فارسی
خرمن
معنی: توده غله درو شده، توده و مقدار انبوه از هر چیز
ریشه: فارسی
خزان
معنی: نام سومین فصل سال، پس از تابستان و پیش از زمستان، پاییز
ریشه: فارسی
خورسان
معنی: مانند خورشید
ریشه: فارسی
خوشین
معنی: خوش و زیبا
ریشه: فارسی
خیزران
معنی: نوعی نی مغزدار با ساقهای محکم و بلند؛ نام مادر امام محمّد تقی(ع).
ریشه: عربی
دُرافشان
معنی: آن که مروارید میافشاند؛ (به مجاز) بخشنده؛ دارای فصاحت و زیبایی، باران ریز.
ریشه: فارسی
دُرین
معنی: دُر + ین (پسوند نسبت)، از دُر، ساخته شده از دُر؛ (به مجاز) گران بها و قیمتی.
ریشه: عربی
درخشان
معنی: دارای درخشش، روشن و تابان، درخشنده، (به مجاز) جالب توجه و چشم گیر و خوب و موفقیت آمیز.
ریشه: فارسی
درفشان
معنی: درخشان و روشن
ریشه: فارسی
دیان
معنی: هم معنی با دیانا
ریشه: فرانسوی
دیلان
معنی: رقص گروهی، نوعی آهنگ؛ نام منطقهای در کردستان.
ریشه: کردی
رَخشان
معنی: درخشان
ریشه: فارسی
رَزان
معنی: تاکستان، باغ انگور؛ سنجیده شده، با وقار و آراسته.
ریشه: عربی
رازان
معنی: نام روستایی در نزدیکی خرم آباد
ریشه: فارسی
راژان
معنی: خوابیدن، جنبیدن گهواره؛ روستایی در بخش سلوانا، شهرستان ارومیه
ریشه: کردی
رام افزون
معنی: رام افزا، افزون کننده آرامش
ریشه: فارسی
رامشین
معنی: نام روستایی در نزدیکی سبزوار
ریشه: فارسی
رایان
معنی: نام کوهی در حجاز در زبان سانسکریت به معنی شاهزادهٔ کوچک است، در هند قدیم به معنای دارای قدرت و در خاورمیانه قدیم به مردان رایان گفته میشد، بسیار باهوش (اسم دختر و پسر)
ریشه: عربی
رخامین
معنی: رخام(عربی) + ین(فارسی) از جنس رخام
ریشه: عربی
روژانک
معنی روزها
ریشه: کردی
روژین
معنی: منسوب به روز، تابناک و درخشنده؛ (به مجاز) زیبا
ریشه: کردی
روشان
معنی: روشن
ریشه: فارسی
روشن
معنی: دارای نور، تابنده، درخشان، (به مجاز) آگاه با بصیرت، بینا، شاد، مسرور، درستکار، معتمد
ریشه: فارسی
ریحان
معنی: گیاهی خوشبو از خانواده‌ی نعناع که مصرف خوراکی و دارویی دارد.
ریشه: عربی
زربین
معنی: سرو کوهی
ریشه: فارسی
زرخاتون
معنی: زر( طلا) + خاتون( بانو)
ریشه: فارسی
زرمان
معنی: مانند زر، بسیار زیبا
ریشه: فارسی
زرین
معنی: از جنس زر، به رنگ زر، طلایی
ریشه: فارسی
زعفران
معنی: گیاهی علفی، چند ساله و از خانواده زنبق که گلهای پاییزی سفید یا بنفش دارد.
ریشه: عربی
زیبان
معنی: زیبا، خوشایند
ریشه: فارسی
زیتون
معنی: نام میوه‌ای که رنگ آن در مراحل مختلف رشد از سبز تا بنفش و سیاه تغییر می‌کند.
ریشه: عربی
زیتون خاتون
معنی: مرکب از زیتون + خاتون (بانو)، نام همسر ارسلان شاه پادشاه کرمان که زنی بسیار خردمند و خیر بود.
ریشه: عربی
زیوین
معنی: نقره‌ای، نقره گون
ریشه: کردی
ژاسمن
معنی: یاسمن
ریشه: فرانسه
ژاسمین
معنی: یاسمن
ریشه: فرانسه
ژاکلین
معنی: کنتس هنوت و هلند
ریشه: فرانسه
ژالین
معنی: شعله آتش
ریشه: ترکی
ژانین
معنی: نام دریاچه‌ای در یونان
ریشه: فرانسه
ژرفین
معنی: عمیق
ریشه: فارسی
ژوان
معنی: زمان، میعاد، ملاقات
ریشه: کردی
ژون
معنی: بت، صنم
ریشه: فارسی
ژیکان
معنی: قطره‌ی باران (به مجاز) زلال و شفاف، زیبا و آرامش بخش
ریشه: کردی
سَروین
معنی: شبیه سَرو؛ (در کردی) روسری و چارقد
ریشه: فارسی
سَلین
معنی: سیل مانند؛ نام رودخانه‌ای در آذربایجان
ریشه: ترکی
سَمن
معنی: نام گیاهی (رازقی)، یاسمن؛ (به مجاز) چهره‌ی سفید و لطیف و همینطور بوی خوش
ریشه: فارسی
سابین
معنی: سروکوهی
ریشه: فرانسوی
ساتین
معنی: محبوب و دوست داشتنی
ریشه: فارسی
ساران
معنی: آغاز، ابتدا؛ سر
ریشه: عبری
ساریان
معنی: نام روستایی در نزدیکی مشهد
ریشه: فارسی
سایان
معنی: منسوب به سایه، نام رشته کوهی در آسیای مرکزی
ریشه: کردی
سوزان
معنی: دارای حرارت و گرمای بسیار زیاد، (به مجاز) سرشار از اندوه و اشتیاق
ریشه: فارسی
سوین
معنی: شادباش، عشق، محبت، علاقه شدید
ریشه: ترکی
سیمین
معنی: ساخته شده از نقره، نقره‌ای رنگ، سفید و درخشان، (به مجاز) زیبا
ریشه: فارسی
شَمین
معنی: (عربی - فارسی) (شم = بو، رایحه + ین (پسوند نسبت))، خوشبو
ریشه: عربی
شادان
معنی: شاد، مسرور؛ (در حالت قیدی) باحال شاد، شادمانه
ریشه: فارسی
شادگون
معنی: شاد و خوشحال
ریشه: فارسی
شادلین
معنی: نرمی و ملایمت، شاد روی نرمخو، آرام و خوش چهره
ریشه: فارسی
شادیان
معنی: از روی شادی، بر اساس شادی، آهنگ و نوای شادی آور
ریشه: فارسی
شارمین
معنی: فرخنده و خجسته
ریشه: سانسکریت
شارین
معنی: متمدن، شهرنشین، مرکب از شار به معنای شهر + ین (پسوند نسبت)، نام دهی در قزوین
ریشه: فارسی
شاهجان
معنی: عنوان مرو که از شهرهای قدیم خراسان بوده است.
ریشه: فارسی
شایلین
معنی: بی همتا
ریشه: ترکی
شبگون
معنی: به رنگ شب، شبرنگ
ریشه: فارسی
شرین
معنی: در گویش سمنان شیرین
ریشه: فارسی
شکرین
معنی: (به کسر شین) شکر (سنسکریت) + ین (فارسی) هر چیز شیرین
ریشه: فارسی
شمس جهان
معنی: (عربی - معرب فارسی) خورشید جهان، آفتاب گیتی؛ (به مجاز) زیبارو
ریشه: عربی
شورآفرین
معنی: ایجاد کننده هیجان و شوق
ریشه: فارسی
شهین
معنی: منسوب به شاه؛ (به مجاز) دارای ارزش و مقامِ شاهانه
ریشه: فارسی
شیرین
معنی: دارای مزه‌ی شیرینی؛ (به مجاز) مطبوع، دلنشین، دلپذیر و زیبا
ریشه: فارسی
شیلان
معنی: درخت عناب؛ (در مغولی) مهمانی، سور؛ غذا، طعام
ریشه: فارسی
طرلان
معنی: ترلان
ریشه: ترکی
طره خاتون
معنی: طره (عربی) + خاتون (فارسی) مرکب از طره (زلف) + خاتون (بانو)، کنایه از بانوییست که دارای موهای زیبایی باشد.
ریشه: عربی - فارسی
طلاسان
معنی: طلا (عربی) + سان (فارسی) مانند زر
ریشه: عربی - فارسی
طلاگون
معنی: طلا (عربی) + گون (فارسی) مانند طلا، مانند زر
ریشه: عربی - فارسی
طنان
معنی: (تلفظ: tannān) پرطنین، بلندآوازه، مشهور
ریشه: عربی
طنین
معنی: انعکاس صوت، پژواک؛ حالتی از صدا که دارای تأثیر و نفوذ باشد؛ خوش آهنگی
ریشه: عربی
عرشیان
معنی: عرش (عربی) + ی (فارسی) + ان (فارسی)، فرشتگان، ملائکه
ریشه: عربی - فارسی
عزت الزمان
معنی: آن که موجب بزرگی و سربلندی زمان خود است.
ریشه: عربی
عزت زمان
معنی: عزت (عربی) + زمان (فارسی)، عزت الزمان اسم اصیل فارسی
ریشه: عربی - فارسی
عطرین
معنی: منسوب به عطر، دل انگیز، معطر، خوشبو
ریشه: عربی - فارسی
فاتن
معنی: فتنه انگیز، آنکه آشوب بپا می‌کند.
ریشه: فارسی
فخرالزمان
معنی: شخص برجسته، آنکه مایه مباهات عصر و زمان خود است.
ریشه: عربی
فخرایران
معنی: فخر (عربی) + ایران (فارسی) مایه سربلندی ایران
ریشه: عربی - فارسی
فخرجهان
معنی: فخر (عربی) + جهان (فارسی)، سبب سربلندی و افتخار دنیا، نام همسر فتحعلی شاه قاجار
ریشه: عربی - فارسی
فرجهان
معنی: شکوه دنیا
ریشه: فارسی
فرنیان
معنی: پرنیان، ابریشم و حریر، دختری که دارای جسمی بسیار لطیف و زیباست.
ریشه: فارسی
فروردین
معنی: نام ماه اول از سال شمسی، نام روز نوزدهم از هر ماه شمسی در ایران قدیم
ریشه: فارسی
فروزاتون
معنی: فروز (فارسی) + خاتون (فارسی) بانوی روشنایی
ریشه: فارسی
فروزان
معنی: شعله ور، روشن، مشتعل، درخشنده
ریشه: فارسی
فروزجهان
معنی: روشنایی جهان
ریشه: فارسی
فوژان
معنی: بانگ بزرگ، فریاد عظیم
ریشه: فارسی
فیروزخاتون
معنی: بانوی پیروز
ریشه: فارسی
قمرالزمان
معنی: ماه دوران؛ نام یکی از شخصیت‌های هزار و یک شب
ریشه: عربی- فارسی
کاترین
معنی: پاک، بی آلایش
ریشه: فرانسه
کارمن
معنی: قرمز
ریشه: انگلیسی
کارولین
معنی: نام ناحیه‌ای در آمریکای شمالی
ریشه: فرانسه
کاشین
معنی: نام محله در شمال ایلام
ریشه: فارسی
کاملین
معنی: گیاهی با گلهای زرد و کوچک
ریشه: لاتین
کتایون
معنی: کسایون، از شخصیت‌های شاهنامه فردوسی، اسم یکی از دختران قیصر روم و نیز همسر گشتاسپ پادشاه کیانی.
ریشه: فارسی
کی آفرین
معنی: آفریننده پادشاه
ریشه: فارسی
گُلان
معنی: منسوب به گل؛ گلها؛ (به مجاز) زیبارو و لطیف
ریشه: فارسی
گردآفرین
معنی: گُرد آفرید
ریشه: فارسی
گشین
معنی: (گش = خوب، خوش، با ناز راه رفتن + ین (پسوند نسبت))، (به مجاز) زیبا و دوست داشتنی.
ریشه: فارسی
گل افشان
معنی: افشاننده‌ی گل یا ریزنده‌ی گل، گل فشان
ریشه: فارسی
گل آذین
معنی: زینت گل، آرایش گل، چگونگی قرار گرفتن گلها بر روی ساقه
ریشه: فارسی
گل جهان
معنی: گل جهان، بهترین و زیباترین گل در جهان
ریشه: فارسی
گلابتون
معنی: رشته‌های نازک طلا و نقره که همره تارهای ابریشم در زری بافی به کار می‌رود.
ریشه: فارسی
گلباران
معنی: برای تمجید و احترام زیاد استفاده می‌شود.
ریشه: فارسی
گلبان
معنی: نگهدارنده و محافظ، نام مادر ابرانواس شاعر ایرانی قرن دوم
ریشه: فارسی
گلبن
معنی: بوته یا درخت گل
ریشه: فارسی
گلجهان
معنی: ویژگی کسی که به لحاظ خصوصیت ویژه‌ای (نظیر زیبایی) در دنیا ممتاز و سرآمد باشد؛ (به مجاز) زیبارو.
ریشه: فارسی
گلچمن
معنی: گلِ چمن؛ (به مجاز) زیباروی و لطیف و خرّم.
ریشه: فارسی
گلچین
معنی: آن که گل می‌چیند، چیننده‌ی گل، هم چنین به معنی منتخب و برگزیده
ریشه: فارسی
گلخندان
معنی: گلخند (شکفتن شکوفه‌ها)
ریشه: فارسی
گلسان
معنی: گلسا، مانند گل
ریشه: فارسی
گلشَن
معنی: گلستان
ریشه: فارسی
گلفشان
معنی: گل افشان
ریشه: فارسی
گلگون
معنی: به رنگ گل سرخ
ریشه: فارسی
گلین
معنی: عروس
ریشه: ترکی
گلین
معنی: منسوب به گل، به رنگ گل
ریشه: فارسی
گوهرین
معنی: جواهرنشان، مرصع
ریشه: فارسی
گیهان
معنی: کیهان، جهان، دنیا، گیتی
ریشه: فارسی
لاچین
معنی: شاهین شکاری
ریشه: ترکی
لادبن
معنی: بوته گل، گلبن
ریشه: فارسی
لادن
معنی: معرب از یونانی، گل زینتی به رنگ زرد، قرمز، یا نارنجی
ریشه: عبری
لاون
معنی: نام جایی در شاهنامه
ریشه: فارسی
لیان
معنی: درخشنده ، نام روستایی در نزدیکی بوشهر
ریشه: فارسی
لیلیان
معنی: نام گل، نور نوربخش
ریشه: لاتین
مَه جَبین
معنی: دارای پیشانی سفید و زیبا، زیباروی.
ریشه: فارسی - عربی
مَهان
معنی: (مَه = ماه + ان (پسوند نسبت))، منسوب به ماه؛ (به مجاز) زیبارو؛ چنانچه این واژه مِهان خوانده شود به معنی بزرگان میباشد.
ریشه: فارسی
مَهبان
معنی: (مَه = ماه + بان (پسوند محافظ یا مسئول))، (به مجاز) زیبا و مهتاب رو
ریشه: فارسی
مَیسون
معنی: وزین، با وقار، بردبار، گرانمایه
ریشه: عربی
مُهیمِن
معنی: آگاه به حاضر و غایب؛ از نامها و صفات خدا
ریشه: عبری
مِهرجان
معنی: مُعرب از فارسی مهرگان
ریشه: فارسی
مِهرجهان
معنی: (مهر = خورشید + جهان)، خورشیدِ عالم، آفتابِ عالم تاب؛ (به مجاز) زیبا رو
ریشه: فارسی
مِهرگان
معنی: جشنی که در ایران قدیم در شانزدهم مِهر به مناسبت یکی شدنِ نام روز با نام ماه بر پامیشده است؛ (به مجاز) پاییز
ریشه: فارسی
مِهرین
معنی: منسوب به مهر، نام آتشکده‌ای در قم
ریشه: فارسی
ماریان
معنی: انگلیسی از عبری، مریم
ریشه: عبری
ماه آفرین
معنی: آفریده‌ی ماه؛ (به مجاز) زیبارو
ریشه: فارسی
ماه جهان
معنی: (به مجاز) زیبای جهان
ریشه: فارسی
ماهتابان
معنی: آن که چهره‌اش مثل ماه تابان است؛ (به مجاز) زیبارو
ریشه: فارسی
ماهین
معنی: (ماه + ین (پسوند نسبت))، منسوب به ماه؛ (به مجاز) زیبارو
ریشه: فارسی
متین
معنی: دارای پختگی، خردمندی و وقار، دارای متانت؛ استوار، محکم؛ از نامها و صفات خداوند.
ریشه: عربی
مرجان
معنی: معرب از سریانی، جانور بی مهره کوچک دریایی، بقایای قرمز رنگ رسوب یافته از همین جانور که در جواهرسازی کاربرد دارد.
ریشه: سریانی
مرمرین
معنی: ساخته شده از مرمر یا از جنس مرمر
ریشه: فارسی
مژان
معنی: نرگس نیمه شکفته
ریشه: فارسی
مژگان
معنی: مژه‌ها، موی پلک چشم، (در اصطلاح عشاق) اشاره به سنان و نیزه و پیکان و تیر که از کرشمه و غمزه‌های معشوق به هدف سینه عاشق می‌رسد.
ریشه: فارسی
موژان
معنی: خمار، پر کرشمه (چشم)
ریشه: فارسی
مهرآذین
معنی: در آیین و روش مهربانی و محبت، دارای آیین و رسم مهربانی و محبت؛ مهرورز، با محبت، مهربان
ریشه: فارسی
مهرآفرین
معنی: آفریننده‌ی مهر و محبت و دوستی.
ریشه: فارسی
مهربان
معنی: با محبت، با مهر، نیکی کننده، رحم کننده
ریشه: فارسی
مهسان
معنی: مهسا، مانند ماه، زیبا
ریشه: فارسی
مهین
معنی: بزرگترین (از نظر سال)؛ بزرگتر، بزرگترین (از نظر مقام و رتبه و ارزش
ریشه: فارسی
میهن
معنی: کشوری که در آن شخص به دنیا آمده و تابعیت دولت آن را دارد، وطن
ریشه: فارسی
نادین
معنی: امید و آرزو
ریشه: فرانسوی
ناراین
معنی: از خدایان هندوهاست و به دفع فساد می‌کوشد.
ریشه: سنسکریت
ناربن
معنی: درخت انار
ریشه: فارسی
نارون
معنی: درختی خوش اندام و پُربَرگ و سایه دار
ریشه: فارسی
نارین
معنی: منسوب به نار، تر و تازه
ریشه: فارسی
نازان
معنی: فخرکننده، نازکننده
ریشه: فارسی
نازآفرین
معنی: مرکب از ناز (زیبا) + آفرین (آفریننده)، نام همسر فتحعلی شاه قاجار
ریشه: فارسی
نازجهان
معنی: موجب نازش و مباهات جهان
ریشه: فارسی
نازخاتون
معنی: بانوی زیبا،نام دخترامیر کردستان در زمان پادشاهای الجایتو
ریشه: فارسی
نازنین
معنی: بسیار دوست داشتنی، عزیز و گرامی، زیبا و ظریف
ریشه: فارسی
ناژین
معنی: درخت نارون
ریشه: فارسی
نرجس خاتون
معنی: مرکب از نرجس (نرگس) و خاتون، لقب مادر حضرت مهدی عج الله
ریشه: فارسی
نرمین
معنی: منسوب به نرم، لطیف، مهربان
ریشه: فارسی
نسترن
معنی: گلی شبیه رز به رنگهای صورتی، سفید و زرد
ریشه: فارسی
نسرین
معنی: گلی به رنگ زرد یا سفید و خوشبو که یکی از گونه‌های نرگس است.
ریشه: فارسی
نگارین
معنی: زیبا، آراسته، مزین
ریشه: فارسی
نگین
معنی: سنگ قیمتی و زینتی که بر روی انگشتر، گوشواره، و جز آنها کار می‌گذارند.
ریشه: فارسی
نواآفرین
معنی: آفریننده نغمه و آواز
ریشه: فارسی
نورافشان
معنی: نور (عربی) + افشان (فارسی) آنچه از خود نور و روشنایی منتشر می‌کند، نورپاش
ریشه: فارسی - عربی
نوران
معنی: نور (عربی) + ان (فارسی) مرکب از نور (روشنایی) + ان (پسوند اتصاف)
ریشه: فارسی - عربی
نورآفرین
معنی: نور (عربی) + آفرین (فارسی) آفریننده نور و روشنایی
ریشه: فارسی - عربی
نورین
معنی: نور (عربی) + ین (فارسی) نورانی، نوری
ریشه: فارسی - عربی
نوژان
معنی: درخت صنوبر و کاج
ریشه: فارسی
نوژین
معنی: (نوژ = نوز = نوعی کاج + ین (پسوند نسبت))، منسوب به نوژ، مربوط به نوژ؛ (به مجاز) زیبا، سرسبز و با طراوت.
ریشه: فارسی
نوش آفرین
معنی: جاویدان آفریده شده
ریشه: فارسی
نوش آگین
معنی: به شهد و شکر آویخته، نوشین
ریشه: فارسی
نوشان
معنی: نوشنده
ریشه: فارسی
نوشین
معنی: شیرین، خوشایند، دلپذیر، گوارا، خوش گوار
ریشه: فارسی
نیان
معنی: رفیق، شریک زندگی
ریشه: کردی
نیک آفرین
معنی: آفریننده نیکی و خوبی
ریشه: فارسی
نیلگون
معنی: نیل (سنسکریت) + گون (فارسی) به رنگ نیل، کبود، لاجوردی
ریشه: فارسی
نیوان
معنی: پهلوان و دلیر و شجاع، نام مادر انوشیروان، همسر قباد پادشاه کیانی
ریشه: فارسی
وچان
معنی: زمان استراحت کوتاه
ریشه: کردی
ورشان
معنی: قمری، پرنده‌ای که در فارسی آن را مرغ الاهی می‌گویند، کبوتر صحرایی
ریشه: عربی
وشان
معنی: افشان، کاشتن، تکان شدید
ریشه: کردی
وشن
معنی: خوب است.
ریشه: کردی
ولان
معنی: مکانی که گل زرد بسیار داشته باشد.
ریشه: کردی
وه آفرین
معنی: آفریننده خوب یا آفریننده خوبی
ریشه: فارسی
وهان
معنی: جمع خوبان، بهان (وه = خوب)
ریشه: فارسی
ویان
معنی: دلربا، علاقه، محبت، عشق
ریشه: کردی
هفدن
معنی: وزن شعر
ریشه: کردی
هفیان
معنی: آرام گرفتن
ریشه: کردی
هلپرین
معنی: رقصیدن
ریشه: کردی
هلن
معنی: فرانسه از یونانی روشنایی، نور، در اساطیر یونان همسر منلاس پادشاه اسپارت که جنگ تروا به خاطر او روی داد.
ریشه: یونانی
هلیون
معنی: هلیوس، خورشید
ریشه: عبری
هوران
معنی: آفتاب
ریشه: کردی
هورآفرین
معنی: آفریننده خورشید
ریشه: فارسی
هورتن
معنی: آن که تن و بدنی پاک و درخشان چون خورشید دارد.
ریشه: فارسی
هوزان
معنی: نرگس نو شکفته
ریشه: فارسی
هوزان
معنی: یاد گرفتن
ریشه: کردی
هوژان
معنی: یاد گرفتن
ریشه: کردی
هوژین
معنی: آموختن
ریشه: کردی
هومان
معنی: خودمان
ریشه: کردی
هیران
معنی: قرار
ریشه: کردی
هیزان
معنی: نیرومند، توانا
ریشه: کردی
هیژان
معنی: ارزیدن، جنبیدن
ریشه: کردی
هیلان
معنی: آشیانه، مکان آرامش
ریشه: کردی
هینان
معنی: آوردن
ریشه: کردی
هیوان
معنی: ایوان، تراس
ریشه: کردی
یارین
معنی: خوشحالی، شادمانی
ریشه: عبری
یاسمن
معنی: گلی زینتی با گلهای درشت و معطر، به رنگهای سفید، صورتی، زرد و قرمز
ریشه: فارسی
یاسمین
معنی: یاسمن
ریشه: فارسی
یامین
معنی: اسم همسر حضرت یعقوب (ع)
ریشه: عبری
منبع: سایت ستاره
