افشای عیب های دیگران

در این مطلب دیدگاه قرآن و روایات را درباره افشای خطاهای دیگران می خوانید.
يکشنبه، 7 مهر 1398
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
افشای عیب های دیگران
عیب گستردن به معنای فاش ساختن خطاهای دیگران است، چه به صورت بازگو کردن اعمال زشت و چه با نوشتن آن در کتاب ها و مجلّات و چه به نمایش در آوردن صحنه های بی عفتی و زشتی ها به وسیله فیلم و عکس. در این باره قرآن می فرماید:
«کسانی که دوست دارند زشتی ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکی برای آنها در دنیا و آخرت است».[1]

نکته قابل توجه این است که قرآن نمی گوید کسانی که اشاعه فحشا می کنند بلکه می گوید: کسانی که دوست دارند چنین کاری را انجام دهند و این نهایت تأکید در این زمینه است.

و پیامبر صلی الله علیه و آله در این باره فرمودند:
«مَنْ سَمِعَ فاحِشَةً فَهُوَ کالَّذی أَتاها».[2]
«کسی که کار زشتی را درباره دیگران بشنود و افشا نماید همچون کسی است که آن کار زشت را انجام داده است».

امام رضا علیه السلام نیز در این مورد فرمودند:
«الْمُذِیعُ بِالسَّیئَةِ مَخْذُولٌ وَالْمُسْتَتِرُ بِالسَّیئَةِ مَغْفُورٌ لَهُ».[3]
«آن کس که گناه را نشر دهد، مطرود است و آن کس که گناه را پنهان دارد، مشمول آمرزش خداوند است».
 
عیب و نقص مؤمنان را هیچ وقت افشا مکن
نقص خود اصلاح بنما وز کسی پروا مکن
 
نفس امّاره به هرلحظه تو را اندر کمین         
نور ایمان را برادر با هوس، سودا مکن
 
گفتگو آسان بود از دیگران هنگام عیب          
خالقت ستّار باشد، پرده را بالا مکن
 
ای که خوش خندی به رسوایی و ریش دیگران
ترس از خود دار و مشت دیگری را وا مکن
 
گر که خواهی امر و نهی و نصیحت با شدت
عیب کس در پیش او بر گو به جمع ما مکن
 
نیش آسان است، همچون عقرب و مار و مگس
نوش شو، شیرین کام و تو تلخی ها مکن
 
این زبان باشد نگهبان از برای این تنت          
خود نگهبانی نما از خویش و از ماها مکن [4]
                                                                          

پی نوشت ها:
[1] سوره نور، آیه 19.
[2] وسائل الشیعه، ج 8، ص 609، بحارالانوار، ج 75، ص 213.
[3] کافى، ج 2، ص 428.
[4] ص؟

منبع: حوزه نت


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.