قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله:
«انَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ خَلَقَ الْمُؤْمِنَ مِنْ عَظَمَةِ جَلالِهِ وَقُدْرَتِهِ، فَمَنْ طَعَنَ عَلَیهِ اوْ رَدَّ عَلَیهِ قَوْلَهُ، فَقَدْ رَدَّ عَلَی اللَّهِ»[1]
[خدای متعال مؤمن را از عظمت جلال و قدرت خویش خلق فرموده است، پس هرکس به وی طعن زند یا سخنش را نپذیرد، خدای را نپذیرفته است.]
و البته اثر وضعی عملش بزودی ظاهر شده و به همان چیزی مبتلا می شود که دیگران را به آن تمسخر کرده است.
قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله:
«مَنْ عَیرَ مُؤْمِناً بِشَی ءٍ لَمْ یمُتْ حَتّی یرْکبَهُ»[2]
[هرکس مؤمنی را به چیزی طعن زند، نمی میرد تا همان را مرتکب شود.]
و به بدترین مرگها از دنیا میرود.
قال الصادق علیه السلام:
«ما مِنْ انسانٍ یطْعَنُ فی عَینِ مُؤْمِنٍ الّا ماتَ بِشَرِّ مَیتَةٍ وَکانَ قَمِناً انْ لایرْجِعَ الَی خَیرٍ»[3]
[کسی نیست که رو در رو به مؤمنی طعنه زند مگر اینکه به بدترین مرگها بمیرد و سزاوار است که به خیر بازنگردد.]
در روایت ذیل اهانت کننده به مؤمن محارب شمرده شده است.
قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله:
«قال اللَّهُ تبارک و تعالی: مَنْ اهانَ لی وَلِیاً فَقَدْ ارْصَدَ لُمحارَبَتی»[4]
[هرکس یکی از دوستان مرا اهانت کند، در کمین جنگ با من نشسته است.]
و صد البته جایگاه چنین شخصی جز آتش، چیزی نخواهد بود. بلی روزی تمسخر او این چنین تجسم پیدا خواهد کرد.
قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله:
«انَّ الْمُسْتَهْزِئینَ یفتَحُ لَاحَدِهِمْ بابُ الْجَنَّةِ، فَیقالُ هَلُّمَ، فَیجی ءُ بِکرْبَةٍ وَغَمَّةٍ، فَاذا جاءَ اغْلِقَ دُونَهُ، ثُمَّ یفْتَحُ لَهُ بابٌ آخَرٌ،.... فَما یزالُ کذلِک حتّی انَّ الرَّجُلَ لَیفْتَحُ، لُهُ الْبابُ فَیقالُ لَهُ هَلَمَّ هَلمَّ، فَما یاتیهِ»[5]
[عذاب استهزاء کنندگان در قیامت به این صورت است که در بهشت بر یکی از آنها باز می شود و به وی گفته می شود: بشتاب، وی با غم و اندوه می آید، وقتی نزدیک در شد، بسته می شود و در دیگر بر او باز میگردد... اینقدر با وی چنین می کنند تا آن حد که در باز می کنند و بوی می گویند بشتاب بشتاب، ولی او از ناامیدی نمی آید.]
پی نوشت ها:
[1] وسایل الشیعه- جلد 8- صفحه 612.
[2] بحار الانوار- جلد 73- صفحه 384.
[3] وسایل الشیعه- جلد 8- صفحه 612.
[4] وسایل الشیعه- جلد 8- صفحه 588.
[5] کنز العمال- 8328.
منبع: حوزه نت
