موسیقی
موسیقی مدت‌هاست که در شیاری مستقر شده است که در آن اساساً همه چیز اُکِی است. نتیجه این شده است که صنعت موسیقی‌ای داریم که تقریباً حتی به اندازه مطالب قابل اعتراض و عمومی‌ای که روزی در سابق منتشر می‌کرد ارائه نمی‌دهد. در اوایل دهه 1990 یک نکته وجود داشت و آن این که به نظر می‌رسید که هر روز در کنار یک سناتور عصبانی، نام یک هنرمند موسیقی جدید در مطبوعات خود نمایی می‌کرد. در حالی که آلبوم‌های موسیقی هنوز با برچسب‌های مشاوره والدین که از آن روزهای اولیه اعتراضات اخلاقی معرفی شده‌اند، مشخص شده‌اند، اما محدودیت‌ها عملاً از بین رفته‌اند.دسترسی به موسیقی مانند همیشه آزاد و رایج است. با خدماتی مانند iTunes و MySpace فیلتر کردن صدایی که نمی‌خواهیم دیگر تقریباً غیرممکن است، و بنا بر این، در بیشتر موارد ، گروه‌های نگهبان متوقف شده‌اند. این نتیجه‌ای است که فقط در صنعت موسیقی رخ داده است.
فیلم‌ها
فیلم همیشه مورد بررسی و مداقه قرار گرفته است. از این گذشته، این تصاویر گرافیکی از خشونت و تمایلات جنسی است که می‌تواند برای بخشی از جمعیت مردم، از کودکان گرفته تا بزرگسالان و افراد در سنین بین این دو، زشت و توهین آمیز باشد. و در حالی که اساساً خشونت و رابطه جنسی راه خود را چون کرمی خزنده برای پذیرش به جریان اصلی باز کرده است، اما همچنان هم موضوعات زیادی وجود دارد که می‌تواند در برخی از اجتماع‌ها یرانگیزنده قیام در مقابل اشاعه آنها باشد.
قیام‌های اخیر در گروه‌های مذهبی در مورد آنچه اعتقاد دارند از نظر اخلاقی قابل اعتراض است را در نظر بگیرید، که نمونه جدید آن در مورد فیلم قطب نمای طلایی است. این فیلم براساس مطالب یک سری از کتاب‌ها ساخته شده است که یک بخش شکسته از جامعه را نشان می‌دهد و به عنوان استعاره‌ای برای دیدگاه نویسنده از کلیسا عمل می‌کند. یک فرقه، کودکان را ربوده و روی آنها آزمایش می‌کنند و آنها را وادار به ایستادن و جنگ متقابل می‌نمایند. نتیجه، مجموعه‌ای از کتاب‌هایی است که یک دیدگاه متفاوت از مذهب را آموزش می‌دهند، که در آنها، مطالب، به اعتقاد سازندگان فیلم، به اندازه جزم‌های سازمان یافته بریده و خشک نیست. این رویکرد کاملاً کفر آمیز تلقی شد و به گونه‌ای بود که کلیسا آن را توهین آمیز دانست.
مشابه با عکس العملشان به فیلم کد داوینچی در سال 2006، اتحادیه کاتولیک‌ها با 350،000 عضو خود تصمیم گرفته است این فیلم را به امید متقاعد کردن سایر مسیحیان برای نادیده گرفتن آن تحریم کند. نتیجه آن، پاک کردن تبلیغات و جنجال بر سر فیلمی است که فرض بر این است که خیلی خوب نیست.
خوشبختانه وضعیت فعلی رفتارهای اخلاقی، فضای کافی برای اعتراض به فیلم‌هایی که مرزهای مذهبی و نژادی را نقض می‌کنند فراهم می‌کند (فیلم مصائب مسیح نمونه خوبی است). اما متآسفانه افزایش طولانی مدت سکس و خشونت که اخیراً حتی در فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی کودکان معصوم شتاب گرفته است همچنان ادامه دارد.
بازی‌های ویدیویی
تا کنون بزرگترین منبع بحث و جدل در سال‌های اخیر در رابطه با تعهدات اخلاقی، صنعت بازی‌های ویدیویی است. امروز، ESRB بازی‌های ویدئویی را بین E (برای همه) و AO (فقط برای بزرگسالان) رتبه بندی و برچسب گذاری می‌کند. معضل اخلاقی که هر رسانه سرگرمی به واسطه آن ضربه می‌زند، تا زمانی که رسانه‌های عامه پسند در دسترس توده‌ها باشد، به ضربه زدن خود ادامه خواهد داد. سیستم رتبه بندی در گفتن این مطلب توسط والدین به فرزندان که در بازی ویدئویی با چه چیزهایی مواجه می‌شوند مؤثر است. با این حال، ESRB یک هیأت خود تنظیمی است که توسط شرکت‌های بازی ساز اداره می‌شود و عمل می‌کند، و همین امر باعث شده است که بسیاری از سناتورها و وکلای مدافع اصول اخلاقی حتی بر علیه بازی‌هایی مانند Grand Theft Auto یا جدیدترین مهلکه در Manhunt 2 بیشتر برآشفته شوند.اخیراً، سناتورها خواستار اصلاحات اساسی این سیستم برای مورد خاصی بودند که در آن Manhunt 2 که در ابتدا برای تصویرگری خشونت آمیز از قتل، رتبه AO را دریافت کرده بود، با رتبه M برای افراد کاملاً بزرگ سال مجدداً رتبه بندی شود. هیچ کنسول بازی‌ای در حال حاضر از یک بازی AO پشتیبانی نمی‌کند، و این به این معنی است که برای انتشار، Manhunt 2 باید ویرایش و تکرار شود. با این حال، اکنون مناقشه‌ی بیشتری بوده است بر سر آسان گیری‌ای که ESRB در موضوع رتبه بندی مجدد این بازی داشته است.
به ویژه برای نسخهNintendo Wii ، که به بازیکنان امکان می‌دهد تکنیک‌های خاص خشونت آمیز را با Wii Remote و Nunchuck اعمال کنند، سناتورها نگران هستند زیرا روانشناسان با ذکر خسارت‌هایی که این بازی‌ها می‌توانند به ذهن کودک وارد کنند، در این زمینه ابراز نگرانی کردند.
در حالی که بازی‌های ویدئویی همچنان به تجاوز از همان مرزهای جنسی و خشونت مانند فیلم‌ها ادامه می‌دهند، اما موانعی که برای ادامه این تجاوز باید بر آنها غلبه کنند کمی متفاوت است. زیرا این بازی‌ها به طور سنتی برای کودکان در نظر گرفته می‌شوند، و از آن جا که کنش‌ها به طور خاص با دستکاری شخصیت روی صفحه نمایش صورت می‌گیرد، تهدید اساسی‌تری را برای برخی افراد برای ذهن کودک مطرح می‌کنند. صرف نظر از میزان رشد یا تغییر آنها، آنها همواره برای آنچه به شما اجازه انجامش را می‌دهند مورد بررسی دقیق قرار می‌گیرند.
معضل اخلاقی که هر رسانه سرگرمی به واسطه آن ضربه می‌زند، تا زمانی که رسانه‌های عامه پسند در دسترس توده‌ها باشد، به ضربه زدن خود ادامه خواهد داد. در حالی که موسیقی و فیلم با گذشت زمان بیشتر پذیرفته شده‌اند، بازی‌های ویدیویی و سرانجام رسانه‌های اینترنتی احتمالاً به برانگیختن مشاجره در رسانه‌ها و دولت همچنان ادامه می‌دهند.
منبع: آنتونی چت فیلد
