ظاهراً شاعر «باز آمد بوی ماه مدرسه...» را برای ماه مهر گفته؛ اما واقعیت این است که بوی ماه مدرسه از همین شهریور به مشام می‌رسد. یکی از چیزهایی که این بو را به مشام می‌رساند بحث شیرین خرید لوازم‌التحریر است که دانش‌آموزان را بین دوراهی که هیچ، بین صدراهی قرار می‌دهد؛ به همین مناسبت گفتیم مروری داشته باشیم به انتخاب‌هایی که دانش‌آموزان برای سال تحصیلی با آن روبه‌رو هستند و دلایل انتخاب‌های‌شان را شرح دهیم.
چی از همه خوشگل‌تره؟
واضح و مبرهن است که کاربرد لوازم‌التحریر یا نوشت‌افزار از اسمش مشخص است و این وسایل ازجمله مداد و خودکار و دفتر و... برای نوشتن و کشیدن درست شده‌اند؛ اما برخی دانش‌آموزان هنگام انتخاب این وسایل به تنها چیزی که فکر نمی‌کنند همین کارایی آن‌هاست؛ مثلاً موقع خرید خودکار، کار ندارند که این خودکار استفاده می‌شود یا نه و به‌همین دلیل، سِت کامل خودکار در 24 رنگ را می‌خرند! کسی هم نیست بگوید: عزیز من! خودکار عنابی و صورتی به چه درد می‌خورد! یا مثلاً هنگام خرید دفتر مشق می‌روند دفتری می‌خرند که قابلیت ضد حریق بودن، ضد آب بودن و انعطاف پذیر بودن دارد و با تکنولوژی نانو ساخته شده است. حالا دفتر مشق را هرماه یک بار باید انداخت دور و یکی دیگر برداشت؛ اما یک جور دفتر انتخاب می‌کنند که انگار قرار است تا آخر عمر بماند و باید از گزند باد و باران و توفان در امان باشد یا مثلاً وقتی می‌خواهند کیف بخرند چمدان بزرگی انتخاب می‌کنند که انگار قرار است همان اول مهر کل وسایل مورد نیاز برای نُه ماه سال تحصیلی را بگذارند تویش! باباجان! شما که هرروز نصف وسایل آن روز را هم جامی‌گذاری، یک کلاسور کارت را راه می‌اندازد دیگر.
من زنبیل گذاشتم!
یکی دیگر از چیزهایی که دانش‌آموزان معمولاً انتخاب می‌کنند، محل نشستن در کلاس است. گاه دیده شده حتّی جاهای خوب کلاس خرید و فروش هم می‌شوند! یکی از جاهایی که خیلی طرف دار دارد، نیمکت های انتهایی کلاس است که تا معلم خودش را به آن جا برساند می‌شود کمی آمادگی مقابله به مثل پیدا کرد! یکی دیگر از جاها زیر چوب لباسی است که در چند ماه زمستان می‌شود زیر کاپشن‌ها و پالتوها استتار کرد! جاهای صعب العبور کلاس هم معمولاً پُرطرف دار هستند؛ کنار پنجره هم خواهان زیاد دارد؛ چون می‌توان زودتر از بقیه حیاط را دید زد و از آمدن یا نیامدن معلم زنگ بعد خبردار شد! به هرحال، اگر دیدید این روزها دانش‌آموزان با زنبیل هایی در دست دارند می‌روند مدرسه تعجب نکنید، دارند می‌روند زودتر زنبیل بگذارند و جا بگیرند.
تیر دروازه داره؟
یکی دیگر از انتخاب های دانش آموزان، انتخاب مدرسه است. این که چه مدرسه ای برویم می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. یکی از مهم ترین ملاک های انتخاب مدرسه طبیعتاً باید سطح درسی و علمی مدرسه و معلم ها و دانش‌آموزانش باشد؛ اما آنچه برای خیلی از بچه ها اهمیت دارد بزرگ یا کوچک بودن حیاط و اندازه ی زمین ورزش است. این که زمین فوتبالش تیر دروازه دارد یا نه، خط کشی‌اش پاک شده یا تازه خط کشی شده است، تیر دروازه ی استاندارد دارد یا نه و مسائلی از این دست خیلی مهم است. دیده شده برخی دانش‌آموزان به دلیل این که در زمین ورزش نقطه ی پنالتی با رنگ مشخص نشده کُلّاً ترک تحصیل کرده‌اند.
نزدیک بودن به ساندویچی و فلافلی هم یکی دیگر از معیارهای انتخاب مدرسه توسط برخی دیگر است. اگر فلافلی نزدیک مدرسه از نوع پُرکن بخور و سلف سرویس باشد که دیگر مدرسه اوکازیون به حساب می‌آید!
نزدیک بودن به ساندویچی و فلافلی هم یکی دیگر از معیارهای انتخاب مدرسه توسط برخی دیگر است. اگر فلافلی نزدیک مدرسه از نوع پُرکن بخور و سلف سرویس باشد که دیگر مدرسه اوکازیون به حساب می‌آید!
هم شاگردی سلام
انتخاب هم شاگردی و هم کلاسی و هم نیمکتی یکی دیگر از انتخاب های سختی است که دانش‌آموزان با آن روبه رو هستند. بعضی دانش‌آموزان سعی می‌کنند با استفاده از اطلاعاتی که طی سال های قبل به دست آورده اند، دانش‌آموزان درس خوان را انتخاب کنند تا با کنار آن ها نشستن دوزار چیز یاد بگیرند و درس شان بهتر شود. بعضی ها هم دلایل دیگر دارند؛ مثلاً این که هردانش‌آموز چه جورخوراکی ای همراه خودش می‌آورد برای بعضی ها خیلی مهم است. خدا وکیلی هم نمی‌شود بین ساندویچ نان و پنیر و گردو و خیار و گوجه و ساندویچ تخم مرغ آب پز فرقی نگذاشت!
بعضی دانش‌آموزان هم به ابعاد هیکل هم نیمکتی‌شان اهمیت می‌دهند. آن ها ترجیح می‌دهند با یک دانش‌آموز تنومند رفیق باشند و در سایه ی حمایت های او قرار بگیرند تا این که با جمله ی همیشگی «زنگ آخر وایسا دم در» دائم تهدید شوند!
بعضی دانش‌آموزان هم به ابعاد هیکل هم نیمکتی‌شان اهمیت می‌دهند. آن ها ترجیح می‌دهند با یک دانش‌آموز تنومند رفیق باشند و در سایه ی حمایت های او قرار بگیرند تا این که با جمله ی همیشگی «زنگ آخر وایسا دم در» دائم تهدید شوند!
نویسنده: محمدرضا شهبازی
تصویرساز: محمدصادق کرایی
منبع: مجله باران
