76. خادمى، سيّدحسين
سيّدحسين خادمى اصفهانى (1319ق، اصفهان - 1405ق، اصفهان). از پيشگامان نهضت اسلامى در اصفهان. رييس حوزه علمى اصفهان و صاحب حوزه درسى مفصّل در مدرسه صدر بازار. مدفون در رواق دارالسّلام حرم رضوى در مشهد مقدّس.
77. خلخالى، سيّدآقا
سيّدآقا موسوى نجفى خلخالى تهرانى (1324ق، نجف) فرزند آقاسيّدمحمّد. آثار گرانقدرى در زمينه فقه و اصول از خويش به يادگار نهاده است:
1. شرح عروةالوثقى.
2. تقريرات در اصول.
3. رسالةٌ فى الولاية.
78. خوانسارى، ابوالفضل
شيخ ابوالفضل خوانسارى بيدآبادى (ذىحجّه 1334ق، اصفهان -يكشنبه 26 رجب 1422ق) فرزند ملاّاحمد بن شيخ محمّدحسين. وى در اصفهان نزد سيّد احمد مقدّس، شيخ هبةاللّه هرندى، ميرزا علىآقا شيرازى، شيخ محمّدحسن عالم نجفآبادى و شيخ احمد فيّاض به تحصيل پرداخت. سپس به نجف اشرف عزيمت كرد، و سطوح عالى را از محضر آيتاللَّه العظمى خويى و ميرزا محمّدباقر زنجانى بهره جست. آنگاه در درس خارج آيات عظام، آقا سيّدابوالحسن اصفهانى، آقا ضياءالدّين عراقى، سيّدابوالقاسم خويى، شيخ محمّدحسين كمپانى، سيّدجمالالدّين گلپايگانى، سيّدعبدالهادى شيرازى، سيّدمحسن حكيم، سيّدمحمود شاهرودى، شيخ موسى خوانسارى و شيخ محمّد كاظمينى حاضر شد. شرح منظومه و شوارق را نزد شيخ صدرا بادكوبهاى فراگرفت، و از محضر ميرزا على آقا قاضى تبريزى نيز بهره برد.
ايشان در بيست و پنج سالگى از مرحوم سيّد و عراقى اجازه اجتهاد، و از شيخ آقا بزرگ تهرانى اجازه روايت دريافت كرد. وى در اثر ابتلا به عارضه ريوى، در قم اقامت گزيد، و در آنجا ضمن استفاده از محضر درس آيتاللَّه بروجردى، به تدريس خارج فقه و شرح منظومه پرداخت. وى در مبارزات سياسى عليه رژيم شاهنشاهى نيز شركت داشت، و پس از پيروزى انقلاب اسلامى به فرمان امام خمينىقدس سره به امامت جمعه شهر اراك منصوب شد. پيكر ايشان پس از وفات در مسجد بالاسر حضرت معصومه )س( به خاك سپرده شد. آثار ايشان عبارتاند از:
1. يك دوره كوتاه «اصول».
2. رساله توضيحالمسائل كه چاپ شده است.
3. الجوهر النّضيد فى شرح فروع التّقليد.
4. حاشيه عروةالوثقى.
5. حاشيه كفايةالأصول.
6. حاشيه مكاسب.
7. الحكم الظّاهرى و الواقعى.
8. رساله در «طهارة و صلاة».
9. قاعدة الفراغ و التّجاوز.
10. كتابى در جمع احاديث مربوط به مواعظ و فضل و مصائب اهل بيتعليهم السّلام.
79. خويى، سيّدعلىاصغر
سيّدعلىاصغر حسينى صادقى خويى تهرانى (1312ق، خوى) فرزند سيّدمجتبى بن سيّدصادق.
80. خوانسارى، سيّدابوالقاسم
سيّدابوالقاسم خوانسارى (1308ق، خوانسار) فرزند سيّدمحمود بن ابوالقاسم جعفر بن محمّدمهدى. علاوه بر فقه، در رياض و جبر نيز يد طولايى داشته است.
81. دامغانى، محمّدكاظم
شيخ محمّدكاظم مهدوى دامغانى (1316ق، شمسآباد ) فرزند آخوند ملاّعلىاكبر. او از محضر مرحوم سيّد به دريافت تصديق اجتهاد مطلق نائل آمد.
82. دامغانى، نعمتاللَّه
شيخ نعمتاللَّه دامغانى نجفى (1291ق، دامغان - 1361ق). از شاگردان و خواص مرحوم سيّد بوده است.
83. دزفولى، سيّداسداللَّه
سيّداسداللَّه دزفولى فرزند سيّدمحمّدعلى فيض.
84. دزفولى، محمّدعلى
شيخ محمّد دزفولى فرزند عبدالحسين. مورد توجّه اهالى خوزستان، دزفول و شوشتر بوده است.
85. دستغيب، سيّدعبدالحسين
سيّدعبدالحسين دستغيب شيرازى (1328ق ) فرزند سيّدمحمّدتقى بن هدايتاللَّه. از استادان اخلاق، امام جمعه شيراز و دومين شهيد محراب.
86. دشتى، احمد
شيخ احمد دشتى نجفى فرزند آخوند ملاّحسن.
87. دولتآبادى، ابوالقاسم
حاج شيخ ابوالقاسم دولتآبادى اصفهانى (1298ق، دولتآباد- ذىحجّه 1366ق، اصفهان) فرزند عبّاس. در اصفهان نزد آقا سيّدابوالقاسم دهكردى، ميرزا احمد مدرّس، آقا سيّدمحمّدباقر درچهاى، ميرمحمّدصادق خاتونآبادى و آخوند ملاّعبدالكريم گزى تلمّذ كرد. آنگاه به نجف اشرف رفت، و نزد ميرزا محمّدحسين نايينى، ميرزا فتحاللَّه شريعت اصفهانى و آخوند ملاّمحمّدكاظم خراسانى به تكميل تحصيلات خويش پرداخت. او از استادان خويش و نيز آقا سيّدابوالحسن اصفهانى اجازه روايت و اجتهاد دريافت كرد. آنگاه به اصفهان بازگشت، و در مدرسه نيمآور به تدريس پرداخت. مدفن او در امامزاده شاهزاده محمود دولتآباد است. رسائلى در فقه و اصول دارد، و حاشيهاى بر ذخيرة المعاد آيتاللَّه اصفهانى نوشته كه به چاپ رسيده است.
88. دهاقانى، محمّدحسين
شيخ محمّدحسين دهاقانى نجفى متولّد دهاقان .
89. دينورى، كاظم
شيخ كاظمآقا دينورى قراچهداغى تبريزى فرزند احمد بن محمّد مجتهد از نسل ملاّمحمّد دينورى كه در شمار اصحاب امام رضاعليه السّلام بوده است.
90. رجايى، سيّدمحمّدباقر
سيّدمحمّدباقر موسوى رجايى اصفهانى (1319ق، اصفهان) فرزند سيّدمحمود.
91. روحانى، ابوالقاسم
سيّدابوالقاسم حسينى روحانى قمى فرزند سيّدصادق.
92. روحانى، احمد
سيّداحمد حسينى روحانى قمى فرزند سيّدصادق.
93. روحانى، سيّدمحمود
سيّدمحمود حسينى روحانى (1307ق، قم ) فرزند سيّدصادق.
94. روضاتى، سيّدمحمّدهاشم
سيّدمحمّدهاشم روضاتى (1319ق، اصفهان-1356ق، كوفه) فرزند آقاسيّدجلالالدّين بن محمّدمسيح بن محمّدباقر (صاحب روضاتالجنّات). حلقه اتّصال حوزه علمى اصفهان با حوزه نجف اشرف كه متأسّفانه در ميانسالى در شطّ كوفه غرق شد. حواشى زيادى از او در كتابخانه فرزندش آيتاللَّه سيّدمحمّدعلى روضاتى موجود است.
95. رييسى، محمّدتقى
شيخ محمّدتقى رييسى قوچانى (1312ق، قوچان) فرزند حسين. در قوچان به تحصيل علوم روى آورد، سپس به نجف اشرف هجرت كرد و خوشهچين محضر مرحوم سيّد شد. پس از تكميل تحصيلات به مشهد مقدّس آمد، و به تدريس در حوزه علميه اين شهر مشغول شد.
96. زابلى، سيّدرضا
سيّدرضا امينالرّعايايى زابلى كرجى (1322ق، زابل) فرزند محمّد. علاوه بر فقه و اصول، در تهذيب نفس و كسب مقامات عرفانى هم كوشيده است.
97. زايردهامى، عبدالمحمّد
شيخ عبدالمحمّد زايردهامى (م1357ق) فرزند حسن. از آثار قلمى او بايد به كراسات در فقه و اصول اشاره داشت.
98. زاهدى، عبّاسعلى (112)
شيخ عبّاسعلى زاهدى (م1362ق) فرزند ملاّعلى قاضى.
99. زنجانى، على
شيخ على شمس حائرى زنجانى. در زنجان و قم به تحصيل علوم روى آورد، سپس با هجرت به نجف اشرف در درس مرحوم سيّد شركت جست.
100. سامت، عبدالرّحيم
شيخ عبدالرّحيم سامت قزوينى (1321ق، قزوين) فرزند حسن. در قزوين و قم به تحصيل مقدّمات و سطوح پرداخت. سپس به نجف اشرف هجرت كرد، و در درس مرحوم سيّد شركت كرد.
101. سبزوارى، حسين
شيخ حسين فقيه سبزوارى (1309ق، سامرّا) فرزند موسى.
102. سبزوارى، سيّدعبدالأعلى
سيّدعبدالأعلى سبزوارى (1328ق، سبزوار) فرزند سيّدعلىرضا. در سبزوار و مشهد به فراگيرى علوم روى آورد. آنگاه به نجف اشرف هجرت كرد، و از محضر مرحوم سيّد بهره جست، سپس به تفسير قرآن كريم و تدريس خارج فقه و اصول پرداخت. از آثار قلمى او است:
1. حاشيه بر وسيلةالنّجاة مرحوم سيّد.
2. لباب المعارف.
3. افاضةالبارى فى ما ألّفه الحكيم السّبزوارى.
103. سبزوارى، عبدالحكيم
شيخ عبدالحكيم سبزوارى. شاگرد ميرزا ابوالحسن جلوه در فلسفه و شاگرد آقاسيّدابوالحسن اصفهانى در فقه و اصول.
104. سجّادى، سيّديحيى
سيّديحيى سجّادى تهرانى ( م1370ق) فرزند سيّدمحمّدباقر صدرالعلماء. مدّت كوتاهى از محضر مرحوم سيّد كسب فيض كرده است.
105. سرابى، عبداللَّه
شيخ عبداللَّه سرابى فرزند ميرزا علىاكبر مجتهد. وى پس از تحصيل مقدّمات در تبريز به قم رفت، واز آنجا به نجف اشرف هجرت كرد تا در درس مرحوم سيّد شركت كند.
106. سرابى، سيّدعلى
سيّدعلى سرابى فرزند ميرزاآقاسيّدمحمّدحسين.
107. سلطانى، سيّدمحمّدباقر
سيّدمحمّدباقر طباطبايى سلطانى بروجردى قمى (1332ق، بروجرد) فرزند سيّدعلىاصغر سلطانالعلماء بن آقا مهدى. در بروجرد به تحصيلات مقدّماتى روى آورد، آنگاه به حوزه قم رفت، و از آنجا براى تكميل تحصيلات به نجف اشرف هجرت كرد و در درس مرحوم سيّد شركت جست.
108. سيادتى، سيّدحسن
سيّدحسن سيادتى سبزوارى (1299ق، ايزى 23 - رمضان 1385ق، سبزوار). از اقدامات او تأسيس حسينيه در سبزوار است؛ همچنين مدّتها اداره حوزه علميّه سبزوار را برعهده داشت. وى شانزده سال در حوزه علمى نجف به تحصيل اشتغال داشت، و سرانجام در ماه رمضان 1353ق به دريافت اجازه اجتهاد و روايت از مرحوم سيّد نائل شد. از آثار قلمى او است:
1. وسيلة الوصول إلى حقايق الأصول، تقريرات درس خارج اصول مرحوم سيّد.
2. خلل صلاة، تقريرات درس مرحوم سيّد.
109. شاهچراغى، سيّدمحمّدحسين
سيّدمحمّدحسين شاهچراغى شيرازى (1320ق، شيراز). در شيراز به تحصيل مقدّمات پرداخت، سپس تحصيلات خود را در قم پى گرفت، و از آنجا به نجف اشرف رفت، و در حلقه درس مرحوم سيّد حاضر شد.
110. شاهرودى، سيّدجعفر
سيّدجعفر شاهرودى تهرانى. پس از تحصيل مقدّمات در شاهرود به قم رفت. سپس عازم نجف اشرف شد، و در محضر مرحوم سيّد به علمآموزى پرداخت.
111. شاهرودى، سيّدحسين
سيّدحسين موسوى شاهرودى. وى ازجمله فعالان سياسى و همراهان امام خمينىقدس سره براى برقرارى حكومت اسلامى در ايران به شمار مىرود.
112. شاهرودى، سيّدحسين
سيّدحسين حسينى شاهرودى (م1373ق) فرزند سيّداسماعيل. در شاهرود، مشهد و قم به تحصيل علوم اسلامى روى آورد، سپس به نجف اشرف هجرت كرد، و در حلقه درس مرحوم سيّد شركت جست.
113. شاهرودى، سيّدمحمود
سيّدمحمود حسينى شاهرودى (1301ق، روستاى آقاعبداللَّه (1394ق) فرزند سيّدعلى. در شاگردى وى نزد سيّد، تشكيك كردهاند. ازجمله آثار قلمى او حاشيه بر وسيلةالنّجاة مرحوم سيّد است كه در نجف و قم انتشار يافته است.
114. شاهعبدالعظيمى، سيّدمحمّدباقر
سيّدمحمّدباقر حسينى شاهعبدالعظيمى (1286ق، نجف) فرزند سيّدمحمّدعلىّ بن ميرزامحمّد. از خواص شاگردان مرحوم سيّد به شمار مىرفته است.
115. شبّر، سيّدقاسم
شهيد سيّدقاسم شبّر (1319ق، نجف) فرزند سيّدمحمّد و از احفاد علاّمه سيّدعبداللَّه شبّر. چهل سال نمايندگى مرحوم سيّد را در شهر نعمانيه بر عهده داشت. در نود و سه سالگى به دست ايادى حزب بعثى عراق به شهادت رسيد.
پي نوشت :
1. بنگريد به:
حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص128؛
كتابى، سيّدمحمّدباقر، رجال اصفهان، ج1، صص528 - 527 ، 237 ، 121.
2 . بنگريد به:
شريف رازى، محمّدتقى، گنجينه دانشمندان، ج4، ص441؛
گروه نويسندگان، موسوعة مؤلّفى الاماميّة، ج1، ص97؛
حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، صص129 - 128.
3. بنگريد به:
امينى، محمّدهادى، معجم رجال الفكر و الأدب، ص35؛
شريف رازى، محمّدتقى، گنجينه دانشمندان، ج2، صص75 - 74؛
مهدوى، سيّدمصلحالدّين، اعلام اصفهان، ج1، صص318 - 317.
4 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص129.
5 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص129.
6 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص130.
7 . نام ناحيهاى است در دامغان.
8 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص130.
9 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، صص131 - 130.
10 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص131.
11 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، صص132 - 131.
12 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص132.
13 . بنگريد به:
مهدوى، سيّدمصلحالدّين، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص207 - 206؛
همو، مزارات اصفهان، صص269 - 268؛
همو، اعلام اصفهان، ج1، ص340.
14 . نام ناحيهاى است در اصفهان.
15 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، صص133 - 132.
16 . نام ناحيهاى است در اصفهان.
17 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص133.
18 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص134.
19 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص135.
20 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص135.
21 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص136.
22 . بنگريد به:
حرزالدّين نجفى، محمّدحسين، معارف الرّجال، ج3، ص264؛
حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص136.
23 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص133.
24 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص137.
25 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، صص137 - 136.
26 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، صص138 - 137.
27 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص138.
28 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص138.
29 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص139.
30 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، صص226 - 225 ، 139.
31 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص140.
32 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص140.
33 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، صص141 - 140.
34 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص141.
35 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص142.
36. بنگريد به:
شريف رازى، محمّدتقى، گنجينه دانشمندان، ج5، ص315؛
موسوى اصفهانى، سيّدجعفر، حيات جاودانى، صص253 - 250؛
حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص142.
37. نام ناحيهاى است در سبزوار.
38 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص143.
39 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص143.
40 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، صص144 - 143.
41 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص144.
42 . حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، صص227، 145 - 144.
43 . نام ناحيهاى است در شاهرود.
44 . موسوى اصفهانى، سيّدجعفر، حيات جاودانى، ص290.
45. حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، ص145.
46. حسينى ميبدى، سيّدناصر، سراجالمعانى، صص146 - 145.
/س
.jpg "چشم زخم و طلسم")
