یافته‌های اخیر جامعه پزشکی نشان می‌دهد که فناوری تلویزیون سه بعدی برای سلامت چشم معایبی را به همراه دارد.
تماشای فیلمهای سه بعدی تجربه کاملاً جدیدی را پیش روی ما قرار داده و مطمئناً جلوه‌های بصری و حس و حال فیلم‌ها را بهتر ساخته است. با این حال، در صورتی که به آنچه پژوهشگران در خصوص تجربه تماشای فیلمهای سه بعدی کشف کرده‌اند توجه کنیم، آنگاه درمی‌یابیم که این وسیله سرگرم کننده ممکن است برای سلامت ما مضراتی را به همراه داشته باشد. هیچ دلیلی بر رد این حقیقت وجود ندارد که تماشای تلویزیون برای مدت زمان طولانی، موجب ضعیف شدن چشم و وارد آمدن فشار بر روی آن می‌شود. و به گفته بعضی افراد تماشای فیلمهای سه بعدی می‌تواند سه برابر تأثیر بدتری بر روی چشم داشته باشد.
تماشای فیلمهای سه بعدی تجربه کاملاً جدیدی را پیش روی ما قرار داده و مطمئناً جلوه‌های بصری و حس و حال فیلم‌ها را بهتر ساخته است. با این حال، در صورتی که به آنچه پژوهشگران در خصوص تجربه تماشای فیلمهای سه بعدی کشف کرده‌اند توجه کنیم، آنگاه درمی‌یابیم که این وسیله سرگرم کننده ممکن است برای سلامت ما مضراتی را به همراه داشته باشد. هیچ دلیلی بر رد این حقیقت وجود ندارد که تماشای تلویزیون برای مدت زمان طولانی، موجب ضعیف شدن چشم و وارد آمدن فشار بر روی آن می‌شود. و به گفته بعضی افراد تماشای فیلمهای سه بعدی می‌تواند سه برابر تأثیر بدتری بر روی چشم داشته باشد.
تأثیر تماشای تلویزیون سه بعدی بر روی چشمهای شما ـ آیا این کار برای چشم مضر است یا خیر؟
طرح این موضوع که تماشای تلویزیون سه بعدی می‌تواند به چشمان شما آسیب وارد سازد به نظر می‌رسد ریشه در این حقیقت دارد که این فناوری تناقض و تضاد با واقعیت را نشان می‌دهد. به طور معمول، هنگامی که به اشیاء سه بعدی از فاصله نزدیک نگاه می‌کنیم، چشمان ما همگرا یا به هم نزدیک شده و زمانی که به اشیاء دور نگاه می‌اندازیم، چشمها واگرا یا از هم دور می‌شوند. همگرایی و واگرایی به معنای چرخیدن چشمها کمی به سمت داخل و خارج است.
در صورتی که شیء در فاصله سه متری شما قرار داشته باشد، چشمها برای طول سه متر به هم نزدیک و از هم دور خواهند شداین اتفاق به گونه‌ای رخ می‌دهد که تصویر در مرکز هر دو شبکیه قرار گرفته در نتیجه تصویر واحدی از شیء را تولید کرده که ما می‌بینیم. همچنین شکل عدسی چشم دستخوش تغییر می‌شود (تطابق خودکار چشم) به گونه‌ای که تصویر بر روی شبکیه متمرکز شده و بدین ترتیب به صورت واضح دیده می‌شود. این همگرایی و واگرایی و عامل تطابق در یک فاصله مشترک اتفاق می‌افتند. به عنوان مثال در صورتی که شیء در فاصله سه متری شما قرار داشته باشد، چشمها برای طول سه متر به هم نزدیک و از هم دور خواهند شد و همچنین برای همین فاصله تطابق می‌یابند.
هنگامی که در حال تماشای یک فیلم سه بعدی هستیم، در چشم چپ یک تصویر و در چشم راست تصویر دیگری شکل می‌گیرد، به عبارت دیگر هر کدام از چشمها تصاویر متفاوتی را می‌بینند. مغز از این اثر جهت تولید یک تصویر سه بعدی استفاده می‌کند. این همان چیزی است که کارشناسان آن را یک تجربه حسی کاملاً نو می‌نامند. با این حال، در این سناریو، فرایند همگرایی و واگرایی برخلاف مورد فوق وارد موقعیت تضاد با عامل تطابق می‌شود. این امر به این دلیل رخ می‌دهد که چشمها با تمرکز بر روی منبع نور (صفحه نمایش تلویزیون) در یک فاصله تطابق می‌یابند اما در آن واحد در فاصله دیگر جهت نشان دادن تصویر سه بعدی بسته به موقعیت آن در فضا، به هم نزدیک یا از هم دور (همگرا و واگرا) می‌شوند.
اجازه دهید این رویداد را با بیان یک مثال بهتر درک کنیم. صفحه نمایش سه بعدی تلویزیون 5 متر از شما فاصله دارد. اکنون اگر تصویر سه بعدی در بعد عمیق‌تر و داخلی‌تر از صفحه ظاهر شود، چشمان شما ممکن است برای فاصله بر فرض 6 متری همگرا شوند و در صورتی که تصویر در فاصله کمتر و بیرونی‌تر ظاهر شود، چشمان شما ممکن است برای فاصله بر فرض 3 متری همگرا شوند. بنابراین آنچه اتفاق می‌افتد آن است که چشمهای شما برای یک فاصله ثابت که 5 متر است متمرکز شده اما به طور متفاوت همگرا می‌شوند. و به گفته پژوهشگران این اختلاف در فاصله میان صفحه نمایش و تصویر است که ایجاد مشکل برای سلامتی می‌کند.
این مشکل در افراد زیادی دیده شده است به طوریکه این افراد علائمی همچون سردرد، خستگی چشم، تهوع ناشی از حرکت، گم کردن جهت، تاری دید و دل بهم خوردگی را پس از تماشای تلویزیون سه بعدی گزارش کرده‌اند. در برخی موارد، این مسئله حتی در قالب مشکلاتی دیده شده است که در آن افراد در درک دنیای واقعی از سه بعدی با مشکل مواجه می‌شوند.
تولید کنندگانی همچون نینتندو (Nintendo) و سامسونگ نسبت به تماشای طولانی مدت فیلمهای سه بعدی هشدار می‌دهند. به کودکان، نوجوانان، زنان باردار، افراد مبتلا به بی خوابی و افرادی که دچار اعتیاد به الکل هستند نسبت به اثرات منفی تماشای تلویزیونهای سه بعدی به شدت هشدار داده شده است. علاوه بر آن کودکان زیر 6 سال حتی واجد شرایط تماشای تلویزیون سه بعدی نیستند. در صورتی که خردسالان به تماشای فیلمهای سه بعدی عادت کنند، آنگاه ممکن است با افزایش سن و با رشد و توسعه چشم و مغز خود دچار عملکرد غیر عادی چشم شوند و در نتیجه راه برای ابتلاء به عوارض جدی بعدی در زندگی آنها گشوده می‌شود. همانطور که از شواهد و قرائن پیداست، افرادی که دارای عوارض چشمی قبلی هستند ممکن است بیشتر از همه نسبت به علائم فوق آسیب پذیر باشند.
افرادی وجود دارند که بعد از تماشای فیلمهای سه بعدی برای ساعتهای طولانی علائم نامساعدی را تجربه می‌کنندکارشناسان هنوز هم در حال تلاش برای رسیدن به نتیجه‌ای واحد هستند که بتواند معایب تماشای تلویزیون سه بعدی را توضیح دهد، بنابراین موضوع هنوز به طور کامل به اثبات نرسیده است. همانطور که در بالا عنوان شد، افرادی وجود دارند که بعد از تماشای فیلمهای سه بعدی برای ساعتهای طولانی علائم نامساعدی را تجربه می‌کنند. به گفته چشم پزشکان نگرانی اصلی در خصوص کودکان کم سن سالی است که در چند سال اول زندگی دچار دو بینی و دید سه بعدی یا برجسته بینی می‌شوند. بنابراین در طی این مرحله احتمال زیادی وجود دارد که تماشای تلویزیون سه بعدی ممکن است در دراز مدت پیامدهای منفی برجای گذارد.
در صورتی که مدت زمان مدیدی است که تلویزیون سه بعدی تماشا می‌کنید، پس از دیدن یک فیلم حتماً به چشمان خود استراحت دهید و برای مدتی این از تماشای فیلمهای سه بعدی صرفنظر کنید. افراد مختلف اثرات متفاوتی را از تماشای تلویزیون سه بعدی تجربه خواهند کرد، اما در صورتی که متوجه هرگونه اثرات جانبی فیزیکی مانند تهوع، فشار چشم یا سردرد در خود شدید، آنگاه بایستی بلافاصله تماشای تلویزیون را متوقف سازید.
منبع: entertainism
در صورتی که شیء در فاصله سه متری شما قرار داشته باشد، چشمها برای طول سه متر به هم نزدیک و از هم دور خواهند شداین اتفاق به گونه‌ای رخ می‌دهد که تصویر در مرکز هر دو شبکیه قرار گرفته در نتیجه تصویر واحدی از شیء را تولید کرده که ما می‌بینیم. همچنین شکل عدسی چشم دستخوش تغییر می‌شود (تطابق خودکار چشم) به گونه‌ای که تصویر بر روی شبکیه متمرکز شده و بدین ترتیب به صورت واضح دیده می‌شود. این همگرایی و واگرایی و عامل تطابق در یک فاصله مشترک اتفاق می‌افتند. به عنوان مثال در صورتی که شیء در فاصله سه متری شما قرار داشته باشد، چشمها برای طول سه متر به هم نزدیک و از هم دور خواهند شد و همچنین برای همین فاصله تطابق می‌یابند.
هنگامی که در حال تماشای یک فیلم سه بعدی هستیم، در چشم چپ یک تصویر و در چشم راست تصویر دیگری شکل می‌گیرد، به عبارت دیگر هر کدام از چشمها تصاویر متفاوتی را می‌بینند. مغز از این اثر جهت تولید یک تصویر سه بعدی استفاده می‌کند. این همان چیزی است که کارشناسان آن را یک تجربه حسی کاملاً نو می‌نامند. با این حال، در این سناریو، فرایند همگرایی و واگرایی برخلاف مورد فوق وارد موقعیت تضاد با عامل تطابق می‌شود. این امر به این دلیل رخ می‌دهد که چشمها با تمرکز بر روی منبع نور (صفحه نمایش تلویزیون) در یک فاصله تطابق می‌یابند اما در آن واحد در فاصله دیگر جهت نشان دادن تصویر سه بعدی بسته به موقعیت آن در فضا، به هم نزدیک یا از هم دور (همگرا و واگرا) می‌شوند.
اجازه دهید این رویداد را با بیان یک مثال بهتر درک کنیم. صفحه نمایش سه بعدی تلویزیون 5 متر از شما فاصله دارد. اکنون اگر تصویر سه بعدی در بعد عمیق‌تر و داخلی‌تر از صفحه ظاهر شود، چشمان شما ممکن است برای فاصله بر فرض 6 متری همگرا شوند و در صورتی که تصویر در فاصله کمتر و بیرونی‌تر ظاهر شود، چشمان شما ممکن است برای فاصله بر فرض 3 متری همگرا شوند. بنابراین آنچه اتفاق می‌افتد آن است که چشمهای شما برای یک فاصله ثابت که 5 متر است متمرکز شده اما به طور متفاوت همگرا می‌شوند. و به گفته پژوهشگران این اختلاف در فاصله میان صفحه نمایش و تصویر است که ایجاد مشکل برای سلامتی می‌کند.
این مشکل در افراد زیادی دیده شده است به طوریکه این افراد علائمی همچون سردرد، خستگی چشم، تهوع ناشی از حرکت، گم کردن جهت، تاری دید و دل بهم خوردگی را پس از تماشای تلویزیون سه بعدی گزارش کرده‌اند. در برخی موارد، این مسئله حتی در قالب مشکلاتی دیده شده است که در آن افراد در درک دنیای واقعی از سه بعدی با مشکل مواجه می‌شوند.
تولید کنندگانی همچون نینتندو (Nintendo) و سامسونگ نسبت به تماشای طولانی مدت فیلمهای سه بعدی هشدار می‌دهند. به کودکان، نوجوانان، زنان باردار، افراد مبتلا به بی خوابی و افرادی که دچار اعتیاد به الکل هستند نسبت به اثرات منفی تماشای تلویزیونهای سه بعدی به شدت هشدار داده شده است. علاوه بر آن کودکان زیر 6 سال حتی واجد شرایط تماشای تلویزیون سه بعدی نیستند. در صورتی که خردسالان به تماشای فیلمهای سه بعدی عادت کنند، آنگاه ممکن است با افزایش سن و با رشد و توسعه چشم و مغز خود دچار عملکرد غیر عادی چشم شوند و در نتیجه راه برای ابتلاء به عوارض جدی بعدی در زندگی آنها گشوده می‌شود. همانطور که از شواهد و قرائن پیداست، افرادی که دارای عوارض چشمی قبلی هستند ممکن است بیشتر از همه نسبت به علائم فوق آسیب پذیر باشند.
افرادی وجود دارند که بعد از تماشای فیلمهای سه بعدی برای ساعتهای طولانی علائم نامساعدی را تجربه می‌کنندکارشناسان هنوز هم در حال تلاش برای رسیدن به نتیجه‌ای واحد هستند که بتواند معایب تماشای تلویزیون سه بعدی را توضیح دهد، بنابراین موضوع هنوز به طور کامل به اثبات نرسیده است. همانطور که در بالا عنوان شد، افرادی وجود دارند که بعد از تماشای فیلمهای سه بعدی برای ساعتهای طولانی علائم نامساعدی را تجربه می‌کنند. به گفته چشم پزشکان نگرانی اصلی در خصوص کودکان کم سن سالی است که در چند سال اول زندگی دچار دو بینی و دید سه بعدی یا برجسته بینی می‌شوند. بنابراین در طی این مرحله احتمال زیادی وجود دارد که تماشای تلویزیون سه بعدی ممکن است در دراز مدت پیامدهای منفی برجای گذارد.
در صورتی که مدت زمان مدیدی است که تلویزیون سه بعدی تماشا می‌کنید، پس از دیدن یک فیلم حتماً به چشمان خود استراحت دهید و برای مدتی این از تماشای فیلمهای سه بعدی صرفنظر کنید. افراد مختلف اثرات متفاوتی را از تماشای تلویزیون سه بعدی تجربه خواهند کرد، اما در صورتی که متوجه هرگونه اثرات جانبی فیزیکی مانند تهوع، فشار چشم یا سردرد در خود شدید، آنگاه بایستی بلافاصله تماشای تلویزیون را متوقف سازید.
منبع: entertainism
