دقت داشته باشید در این آموزش حتما به زمان مناسب آموزش الفبا دقت کنید، چرا که هر اتفاقی باید در زمان خودش بیفتد وگرنه برای کودک آسبیب زاست.
اول این که : این سنین، دوران بازی و جست و خیز بچه‌هاست، کودک را از درس خسته نکنید.
دوم این که : یادگیری الفبا سبب می شود کودک از ابتدای دوران مدرسه، از بیشتر بچه‌ها جلوتر باشد و از کلاس و درس زده شود و حتی ممکن است به عنوان دانش آموز نا آرام و نامنضبط شناخته شود. چرا که به دلیل تکراری بودن مطالب خود را با حرف زدن با شوخی کردن با دوستانش سرگرم می کند.
سوم این که : سیستم آموزش موجود در مدارس ما جواب گوی پیشرفت کودک شما نخواهد بود و او ناخواسته از این سیستم طرد می شود. این امر انگیزه تحصیلی دانش آموز را پایین می آورد.
چهارم این که : اصلا نیازی به این آموزش ها نیست و آموزش های مرسوم مهد کودک ها و مراکز پیش دبستانی کفایت می کند. حتی ممکن است شیوه آموزش شما با شیوه ای که کودک سال آینده در مدرسه می آموزد بسیار متفاوت باشد و این مسئله به طور قطع کودک را دچار سردرگمی خواهد کرد.
کودکان از طریق بازی ها یاد می گیرند. پس بازی‌های بیشتر و بیشتری بیاموزید و با فرزندتان آن ها را تجربه کنید. سعی کنید برخی از بازی‌های دوران کودکی تان را به کودک تان نیز یاد بدهید. بازی‌هایی مثل الک دولک، گرگم به هوا، هفت سنگ، شاه، وزیر ، دزد بازی‌های رایانه ای پرتحرک، هیجان انگیز و خشن برای کودکان مناسب نیست. به طور کلی، هرچه بازی ها در این سنین نیاز به تحرک جسمی بیشتری داشته باشد بهتر است. اما اگر چاره ای نداشتید، بازی‌های رایانه ای فکری، مثل شطرنج، پازل و... نیز خوب است.
اشتباه نکنید انرژی بچه‌ها از بزرگ ترها بیشتر نیست؛ بلکه به دلیل کوچک تر بودن اندامشان، انرژی شان نیز دیرتر تمام می شود و تحمل بازی ها و کنجکاوی های آنان نیازمند صبر و حوصله بسیار زیادی از جانب شماست. توجه داشته باشید که برای به دست آوردن هر چیز ارزشمندی باید هزینه کنیم. پس برای یک تربیت خوب و اصولی نیز باید از زمان، پول و انرژی خود هزینه کنیم. تکرار می کنم: زمان، پول و انرژی
اشتباهاتی که والدین در حرف زدن با فرزندانشان مرتکب می شوند کلمات می توانند ذهن فرزندانتان را تغییر دهند. یاد بگیرید بهترین کلمات را استفاده کنید.
پدر یا مادر بودن یکی از سخت ترین و در عین حال معنادارترین کارهاست. متاسفانه، تصورات متداول در مورد طریقه بزرگ کردن بچه‌هایی مسئولیت پذیر ممکن است منجر به ارتباط نادرست و بی تاثیر شود. بعضی والدین از روش های اجازه دادن استفاده می کنند که زبان مستقل و حس تاثیر گذاری را از او می گیرد. بعضی والدین هم بیش از اندازه در اجازه دادن ها آسان می گیرند تاجایی که کودک محدودیت و کنترل فردی را یاد نمی گیرد. تحقیقات نشان می دهد که هر دوی این روش ها در توانایی کودک برای تعدیل احساسات خود و ایجاد روابط سالم در بزرگسالی اخلال ایجاد می کند.
بهترین روش تربیتی روشی عادلانه و محترمانه است که هدف آن به جای تسلیم کودک، یادگیری او باشد. شنیدن و احترام گذاشتن به احساسات کودک، دادن حق انتخاب به او و ایجاد محدودیت های مشخص و عادلانه در مورد رفتارهای غیرقابل قبول، تعادلی سالم ایجاد می کند. در این مقاله به شما آموزش می دهیم چطور از روش های بی اثر و بی نتیجه برای ارتباط با فرزندانتان اجتناب کنید.
وقتی والدین بیش از اندازه به حرف زدن ادامه دهند، بچه‌ها دیگر گوش نمی کنند. محققان نشان داده اند که مغز انسان فقط می تواند در یک زمان چهار تکه اطلاعات یا ایده خاص در حافظه کوتاه مدت خود نگه دارد. این میزان برابر با ۳۰ ثانیه یا دو جمله می باشد.
نمیدونم این ترم برای کلاس والیبال و باله ات چه باید بکنیم. مطمئنا نمیتونی هر دوی آن‌ها را بروی چون کلاس والیبالت شنبه، دوشنبه و چهارشنبه ساعت ۴ است که بعد برای آماده شدن برای کلاس باله وقت کافی نداری مگر اینکه وسایل آن کلاس را هم از قبل جمع کنی و با خودت ببری و این یعنی لباس هایت باید جمعه شسته شوند.
ایده های مختلف زیادی در این پیام وجود دارد که باعث گیج شدن کودک می شود و این باعث می شود دیگر به حرف های شما گوش ندهد. همچنین، لحن کلی این پیام منفی و مضطربانه است که باعث می شود کودک با استرس و تردید واکنش دهد. لازم نیست همه این اطلاعات یکدفعه به کودک داده شود. در عوض آن را به قسمت های مختلف تقسیم کنید تا قابل هضم تر باشد. قبل از اینکه موانع را عنوان کنید، اجازه دهید اول کودک اولویت های خود را مطرح کند.
اگر بخواهی این ترم، هم در کلاس والیبال هم باله شرکت کنی، مجبور می شوی که بلافاصله از یکی سر آن یکی بروی. بخاطر همین بهتر است بنشینیم و در این مورد تصمیم بگیریم.
در این نمونه، مکالمه را به دو جمله محدود کرده اید و این باعث می شود درک آن برای کودک آسان تر باشد. در ضمن هدف کلی را هم مطرح می کنید و در مرحله بعد تقاضا را مطرح می کنید (که بنشینید و در مورد موضوع حرف بزنید). و آخر اینکه میل خود به همکاری و در نظر داشتن نیازهای فرزندتان را نشان می دهید.
منبع: کودکان نابغه و باهوش، فاطمه تقدسی‌نیا، صص301-298، نوید حکمت، چاپ دوم، قم، 1396
