علائم اتیسم در افراد مختلف دارای شدت و ضعف گوناگونی است و در برخی افراد مبتلا، علائم بسیار بارزتر از دیگران است.
به طور کلی علایق، فعالیتها و رفتارهای تکراری در کودکان مبتلا به اتیسم دیده میشوند. برای فرد اتیستیک مشکل است که با دیگران بنشیند و صحبت کند یا اظهارنظر کند. در واقع کسی که مبتلا به این اختلال است، معمولا در خودش است و اصطلاحا به این اختلال «در خودماندگی» گفته میشود. این افراد ممکن است واکنشی غیرمعمولی به آنچه که در اطرافشان رخ میدهد، نشان دهند. کسی که مبتلا به اتیسم است در اتصال کلمات یا معنای آنها هم ممکن است با مشکل روبهرو شود. در حال حاضر اتیسم از هر150 نفر یک نفر را تحت تاثیر قرار میدهد و متاسفانه تاکنون علت اصلی این بیماری و علت افزایش آن مشخص نشده است.
به طور کلی میتوان علائم اتیسم را از چند جنبه بررسی کرد. مثلا از نظر مهارتهای اجتماعی اغلب این بیماران از تماس چشمی با دیگران پرهیز میکنند و مایلند بیشتر تنها باشند. این افراد در درک احساسات دیگران مشکل دارند و اغلب نمیتوانند در مورد احساسات خود با دیگران صحبت کننند. زمانی که دیگران با آنها صحبت میکنند، توجهی به آن نشان نمیدهند و در حالی که برخی از این افراد بسیار علاقهمند به مردم هستند، اما نمیدانند چگونه با دیگران صحبت کنندو قادر به برقراری ارتباط نیستند.
از نظر تکلم و زبان هم حدود 40 درصد کودکان مبتلا به اتیسم اصلا حرف نمیزنند، برخی دیگر به عارضه آکولالیا مبتلا هستند. در این مشکل فرد حرفهای دیگران را مدام تکرار میکند، مثلا اگر شما به کودک بگویید «چرا بازی نمیکنی؟» کودک به جای پاسخ به سوال شما، مدام این جمله را تکرار میکند «چرا بازی نمیکنی؟» یا اینکه کودک تبلیغات تلویزیون را مدام، بدون کم و کاست تکرار میکند. این کودکان تن صدای ثابتی دارند و به نظر میرسد در مواقع خوشحالی یا غمگینی، نمیتوانند تن صدای خود را تغییر دهند. این کودکان ممکن است از نظر فاصله مکانی به افرادی که با آنها صحبت میکنند، خیلی نزدیک شوند یا به یکی از موضوعات صحبت خود چسبیده و آن را رها نکنند.
انجام حرکات تکراری، مقاومت در برابر تغییرات محیطی و مقاومت در برابر تغییرات روزانه کارهای معمولی و پاسخدهی به صورت غیرطبیعی نسبت به تجارب حسی در این کودکان دیده میشود. آنها یک سری از کارهارا بارها و بارها تکرار میکنند و اگر عادتهای معمول روزانهشان تغییر کند، بشدت واکنش نشان میدهند. مثلا اگر کودک هر روز ابتدا دستهایش را میشسته و سپس لباسش را میپوشیده، اگر از او بخواهید عکس این کار را انجام دهد، بشدت ناراحت خواهد شد.این کودکان معمولا تصاویر و اشیاء بیجان را ترجیح میدهند، دوست ندارند در آغوش گرفته شوند یا دیگران را در بغل بگیرند، تماس چشمی ندارند یا تماس چشمی آنها اندک است. از خطرات نمیترسند و بسیار پر تحرک یا کمتحرک هستند.
در کنار تمامی این مطالب باید گفت که تعدادی از این کودکان، در برخی از جنبهها، تواناییهای خاصی دارند، مثلا در زمینه موسیقی، نقاشی، کامپیوتر، حل مساله و... نسبت به همسالان خود بهتر عمل میکنند.
باورهای نادرست در مورد اتیسم
کودکان مبتلا به اتیسم هرگز ارتباط چشمی برقرار نمیکنند، کودکان اتیستیک نبوغ دارند، کودکان مبتلا به اتیسم هرگز صحبت نمیکنند؛ کودکان اوتیستیک قادر به نشان دادن محبت خود نیستند؛ اتیسم یک بیماری روانی است؛ کودکان مبتلا به اتیسم نمیتوانند به دیگران لبخند بزنند، کودکان اتیستیک تماس جسمی محبتآمیز برقرار نمیکنند و... بسیاری از باورهای جامعه نسبت به این کودکان است. این در حالی است که این کودکان تحریکات حسی را به گونهای متفاوت درک میکنند و همین موضوع موجب اشکال در ابراز محبت و برقراری ارتباط عاطفی در آنها میشود، اما به هر حال این کودکان میتوانند محبت کنند. در صورتی که این کودکان را باور کنید قادر به دادوستد عاطفی با آنها هستید. در حقیقت به دلیل تنوع تظاهرات کلینیکی طیف تشخیص بیمار اتیستیک مشکل است. گاهی اوقات کودکان مبتلا به اوتیسم باهوش هستند ولی 80 درصد از آنها درجاتی از عقب ماندگی ذهنی را نشان میدهند. در آزمایشات پاراکلینیکی کودکان مبتلا به اتیسم باید عوامل قبل و بعد مورد بررسی قرار گیرد. تمام کودکان مبتلا به اوتیسم باید از نظر شنوایی مورد بررسی قرار گیرند.عوامل موثر در بروز اتیسم
در مورد علل پیدایش بیماری اتیسم، تئوریهای مختلفی وجود دارد و فاکتورهای متعددی را در بروز اتیسم دخیل میدانند، ازجمله عوامل ژنتیکی، تغییرات ساختمان مغز، مواد حساسیتزا و آلرژنها، آلودگی هوا و بسیاری از موارد دیگر. حتی قبلا تصور میشد فاکتورهایی مثل وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز این اختلال ندارد، اما اینک نتایج تحقیقات در دانشگاه علوم پزشکی آمریکا نشان داد که احتمال ابتلا به اتیسم در کودکانی که در نزدیکی بزرگراهها متولد میشوند، به دلیل آلودگی بیشتر دو برابر است. همچنین تحقیقات نشان داده است تماس مادر با آلودگی هوا در دوران بارداری و تماس کودک در سالهای اول پس از تولد با آلودگی، باعث تاخیر رشد ذهنی کودک و افزایش احتمال بروز اتیسم میشود.در نقطه مقابل در بسیاری از متون علمی پرهیز از برخی غذاها و مایعات، عاملی برای بهبود شرایط کودکان بیمار عنوان شده است. دوری از موادی مثل انواع مختلف رنگها، چسبها، لاک ناخن، اسپری مو و پودر رختشویی، هم توصیه شده است. همچنین استفاده از برخی مواد غذایی و مکملها مثل ویتامین B6 و روغن جگر ماهی، سبب بهبود علائم این کودکان شده است. پس میتوان گفت علاوه بر فاکتورهای ژنتیکی، عوامل محیطی و تغذیهای نیز در بروز و بهبود این اختلال ایفای نقش میکنند.
آیا امیدی به بهبودی بیماران اتیسمی هست؟
در صورت مشاهده هر گونه رفتار غیرطبیعی کودک در هر سنی، مراجعه به متخصص اولین قدمی است که والدین باید بردارند. روانپزشکان کودک و نوجوان و سپس روانشناسان و روانپزشکان راهنمایان بسیار خوبی خواهند بود. بسیاری از والدین، زمانی که تشخیص اتیسم برای کودکشان مطرح میشود، برخورد مناسبی با این مساله نمیکنند و در واقع دچار نوعی انکار میشوند و با مراجعه به متخصصان مختلف امیدوارند که تشخیص دیگری را برای آنها مطرح کنند.گروهی دیگر تمام آرزوهایی که برای کودک خود داشتند را نقش بر آب میبینند و از هرگونه اقدامی ناامید میشوند، اما خوشبختانه امروزه بیش از هر زمان دیگری میتوان به کودکان اتیستیک کمک کرد. هرچه اقدامات زودتر انجام شوند، نتایج بهتر خواهند بود.توانبخشی به صورت کاردرمانی و گفتاردرمانی، رفتاردرمانی و دارودرمانی از اقداماتی هستند که به این کودکان بسیار کمک میکند.
همچنین آموزشهای ویژه، حمایت خانواده ودر بعضی موارد درمان دارویی به بسیاری از کودکان مبتلا به اتیسم در رسیدن به تجربه زندگی هرچه طبیعیتر کمک خواهند کرد. در حال حاضر امید زیادی به پیشرفت کودکانی است که درمان مناسب و موثری گرفتهاند. حتی بسیاری از کودکانی که از نظر ذهنی عقب افتادهاند، در انجام کارهای مشخصی مثل پوشیدن لباس و مهارتهایی نظیر آشپزی و... قابلیتهایی را از خود نشان دادهاند. گروهی دیگر مهارتهای تحصیلی مانند خواندن، نوشتن و محاسبات ساده را به دست خواهند آورد. بعضی دبیرستان را تمام میکنند و عدهای حتی به دانشگاه میروند. نکته مهم شروع هرچه سریعتر مداخلات درمانی است و اما نکته مهمتر اینکه هیچگاه برای شروع درمان دیر نیست.
اختلال طیف اتیسم یا درخودماندگی چیست؟
اختلال طیف اتیسم را بیشتر میتوان یک اختلال نورولوژیکی که خودش را در سالهای اولیه رشد کودک نمایان میکند معرفی نمود. این اختلال در بیماران اتیستیک باعث میشود که مغز فرد مبتلا به اتیسم نتواند در زمینه رفتارهای اجتماعی و مهارتهای ارتباطی بهدرستی عمل کند و مزاحم او برای یادگیری چگونگی ارتباط و تعامل با دیگران بهطور اجتماعی میشود. کودکان و بزرگسالان دارای اختلال طیف اوتیسم در زمینه ارتباط کلامی و غیرکلامی، مهارتهای شناختی معمول، رفتارهای اجتماعی، فعالیتهای سرگرمکننده و بازی دارای مشکل میباشند.ریشه کلمه اتیسم از واژه یونانی Autos به معنی خود گرفته شده است. البته این نام در طول زمان به صورتهای گوناگونی بهکار میرفته است مانند اتیسم کودکی اولیه، یا اوتیسم کودکی. پس از مدتی این نامها تقریباً مترادف با اتیسم در بزرگسالان به کار رفت و پس از آن این اختلال را در هر دوره سنی بهنام اتیسم میشناسند.اختلال طیف اتیسم(ASD) و اتیسم دو واژه و عبارت کلی برای گروهی از اختلالات پیچیده در رشد مغز هستند.
درسال2013درDSM-5همه اختلالات طیف اتیسم در زیر چتر ASD یا اختلالات طیف اتیسم قرار گرفتند. اکنون دیگر در اختلال طیف اتیسم به جای انواع اتیسم 3سطح وجود دارد که در آنها رشد مهارتهای اجتماعی،ارتباطات و منابع و ذخایر رفتاری دچار تاخیر و انحراف گردیده است. کودکان درگیر با اختلال طیف اتیسم اغلب تمایلات شدید و ویژهای به مجموعهای از رفتارها نشان میدهند، مقاومت در برابر تغییر ٰ رفتار های تکراری و کلیشه ای و نقص در ارتباط چشمی دارند و پاسخهای مناسبی به محرکات محیطی نمیدهند. این اختلالات تاثیرهای متعدد و بیشماری بر روند رشد میگذارند. هرچه این اختلال زود تشخیص داده شود و فرد مبتلا زودتر وارد چرخههای درمان گردد، زودتر میتوان زندگی او را تغییر داد.
فاکتور های خطر افرین اتیسم
جنس: پسران تقریبا چهار برابر بیشتر از دختران مبتلا به اتیسم هستند.زایمان زودرس: نوزادان زودرس متولد شده پیش از 26 هفتگی خطر بیشتری برای ابتلا به اتیسم دارند والبته این نوزادان همراه با وزن کم به دنیا می ایند که این مورد نیز از موارد افزایش ریسک اتیسم می گردد.برای اگاهی بیشتر درمورد زایمان زودرس مطالعه مقاله اتیسم و زایمان زودرس را پیشنهاد می کنیم.
تاریخچه خانوادگی:خانواده هایی که دارای یک فرزند مبتلا به اتیسم هستند بیشتر در معرض داشتن فرزند دیگری با این اختلال اند.همچنین وجود برخی اختلالات مانند اسکیزوفرنی و اختلال اتیسم در والدین نیز می تواند منجر به افزایش ریسک گردد.
سایر اختلالات: کودکانی که دارای شرایط پزشکی خاص هستند بیشتر احتمال دارد در معرض اتیسم قرار داشته باشند.برای مثال سندروم ایکس شکننده(اختلالی ارثی که باعث اختلالات ذهنی می گردد)،اسکلروزتوبروز(شرایطی که منجر به تومور های خوش خیم در سیستم مغزی عصبی می گردد)،سندروم رت(بیماری ژنتیکی مختص دختر ها که باعث رشد کند مغز می گردد) و ناتوانی ذهنی.
سن والدین: مشخص گردیده است که بین سن بالای والدین(بالای 35 سال) و یا سن پایین مادران(زیر 20 سال)و افزایش اختلال اتیسم ارتباط وجود دارد.
شرایط بارداری: فاصله بین بارداری ها مشخص گردیده است که اگر کوتاه باشد می تواند شرایط رحم مادر برای بارداری و پذیرایی مناسب از جنین را به خطر انداخته و ریسک اتیسم را افزایش دهد. همچنین تغذیه مادر نیز می تواند یک فاکتور مهم برای این ریسک باشد هرچه تغذیه مادر نامناسب تر و عاری از غذاهای طبیعی و ارگانیک باشد می تواند خطر را بیشتر و بیشتر کند.
ارتباط واکسیناسیون و اتیسم در کودکان
با وجود تحقیقات گسترده مشخص گردیده است که هیچ ارتباطی میان اتیسم و واکسیناسیون وجود ندارد.درحقیقت مطالعه اصلی که سالها پیش این بحث را ایجاد نموده بود به دلیل طراحی ضعیف و روشهای تحقیق مشکوک رد شده است.جلوگیری از واکسیناسیون می تواند کودکان را در معرض خطرات جدی و شیوع بیماری های خطرناک قرار دهد.برای افزایش اگاهی در مورد ریسک اتیسم مطالعه مقاله اتیسم و ریسک ابتلای فرزند دیگر به آن را پیشنهاد می کنیم.ارتباط لقاح مصنوعی و فناوریهای کمکی تولید مثل مانند ای وی اف(IVF) با اتیسم
پژوهشهای فراوانی در این خصوص در حال انجام است اما به صورتی که در ایران عنوان می گردد نمی توان اذعان نمود که ارتباط مستقیم و قوی میان لقاح مصنوعی و اتیسم وجود دارد. مرکز کنترل و پیشگیری بیماری های امریکا و موسسه سلامت انگلستان عنوان می کنند که دو برابر بیشتر احتمال دارد که کودکی که با روش های کمکی به دنیا امده است در اینده دارای اتیسم نیز تشخیص داده شود اما همین سازمانها در ادامه می افزایند که این تکنیک های کمکی بارداری نیستندکه مستقیما باعث اتیسم می گردند بلکه انها می تواند شرایطی را ایجاد نمایند که خطر اتیسم را افزایش می دهد.برای نمونه تولد نوزادهای دو یا چند قلو و یا تولد کودکان دارای وزن خیلی کم و یا خطرات دوران جنینی و یا شرایط نامساعد مادر در دوران بارداری بر اساس پژوهشها می توانند هرکدام باعث افزایش خطر اتیسم گردند.در یکی از این تحقیقات که بر روی 6 میلیون کودک متولد شده با لقاح مصنوعی صورت گرفته مطرح گردیده است که ریسک اتیسم در تولد های تک نفره 0/8درصد و تولد های بیش از یک نفر 1/2 درصد است که نشان دهنده این واقعیت است که در صورت تولد تنها یک کودک با روش لقاح مصنوعی این افزایش خطر، کاهش می یابد.همچنین CDC عنوان می کند که کودکان متولد شده با ICSI احتمال اتیسم در انها به نسبت IVF بیشتر است. در نهایت بایستی به این نقل قول پروفسور پیتر بیرمن استاد دانشگاه کلمبیا درWebMD اکتفا نمود که بین اتیسم و IVF ارتباط وجود دارد اما زمانی که به شرایط بارداری،سن مادران و وضعیت اجتماعی انها در کشور امریکا توجه می کنیم این ارتباط به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.از طرفی نیز CDC عنوان می کند که در تمام این گزینه های درمان با لقاح مصنوعی،بایستی تحقیقات بیشتر و کنترل شده تری صورت پذیرد.
اختلال طیف اتیسم سطح یک
افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم سطح یک که به آن اتیسم خفیف نیز گفته می شود مهارتهای ارتباطی وتعاملی قابل توجهی با دیگران دارند.این کودکان می توانند گفتگو کنند اما در باقی ماندن و ادامه دادن شوخی ها یا استعاره ها دچار مشکلاتی اند. در این سطح این کودکان می توانند دوستیابی کنند و برای خود دوستانی داشته باشند. بر اساس dsm5 افرادی که در این سطح تشخیص داده می شوند و برچسب سطح یک را دریافت می کنند نیاز به حمایت دارند.علائم اختلال طیف اتیسم سطح یک
- علاقه کم به تعامل یا فعالیتهای اجتماعی.- در شروع تعاملات اجتماعی مانند صحبت کردن دچار دشواری هایی هستند.
- به طور معمول این کودکان می توانند با دیگران تعامل برقرار کنند اما در حفظ و ادامه یک مکالمه عادی دچار مشکل می گردند و نیاز به تلاش دارند و یا به عبارت دیگر فرد مبتلا در سطح یک به طور کامل می تواند با جمله صحبت کند اما تلاشهای او برای ادامه دادن یک مکالمه ناموفق است.این گفتار در برخی مواقع به صورت رباتیک مشاهده می گردد.
- نشانه های بارزی از مشکلات در برقرای ارتباط وجود دارد.
- وجود مشکلاتی در سازگاری با تغییرات در رفتار و یا زندگی روزمره.
- مشکل در برنامه ریزی و سازمان دهی که به تئوری همدلی و سیتسم سازی در مبتلایان به اتیسم مشهور است.
- برقراری تماس چشمی محدود برای فهمیدن دیگر علائم اختلال اتیسم پیشنهاد می کنیم .
علایم مشترک در اختلال طیف اتیسم
موارد گفته شده در بالا علائم اختلال طیف اتیسم را به تفکیک توضیح می دهد. اما مبتلایان به اختلال اتیسم در برخی علائم اشتراکاتی دارند که در هر سطح با میزان متفاوت مشاهده می گردد.- علایم اجتماعی
- مشکل در شروع و ادامه گفتگو
- پاسخ و واکنش نادرست به دیگران
- امتناع از تماس چشمی
- عدم درک و واکنش نادرست به هیجانات دیگران
- عدم درک دیدگاهای دیگران که به تئوری ذهن مشهور است.
- عدم توجه مشترک
- نبود یا محدودیت در ارتباط چشمی
- علایم رفتاری
- رفتار های تکراری مانند تکان خوردن ها،مسیر طی کردن های تکراری،گفتار های تکراری
- فاصله گرفتن از دیگران
- داشتن علایق وسواس گونه در موضوعات خاص
- داشتن مهارتهای خاص برای مثال در زمینه ریاضیات یا موسیقی
- عدم توانایی در کنار آمدن با تغییرات روزمره
- علاقه مندی به قسمتهای خاصی از یک شی مانند چرخای یک کاشین یا قطعه های لگو
- اختلال در پردازش حسی
- اختلال خواب
- علائم اتیسم در نوجوانان(پس از پنج سالگی)
تا اینجا علائم اتیسم تا پیش از 2 سالگی و سپس تا پیش از 5 سالگی معرفی گردید اما اگرچه اختلال اتیسم از دو یا سه سالگی قابل تشخیص است،در کشور ما بسیاری از کودکان هستند که تا سن مدرسه تشخیص دریافت نمی کنند و زمانی که وارد مدرسه می شوند و تاخیر هایی در مهارتهای زبانی یا اجتماعی نشان می دهند والدین را درگیر با واژه ای به نام اتیسم می سازند.از طرفی کودکانی که علائم خفیف تری دارند و یا اتیسم عملکرد بالا هستند هم ممکن است جزو دسته ای باشند که تا سن مدرسه تشخیص دریافت ننموده اند.
کودکانی که بیش از پنج سال سن دارند ممکن است علائم اتیسم خفیف را به شرح زیر نشان دهند:
- گستره محدود علایق و وسواس به موضوعات خاص.
- وجود رفتار های تکراری مانند حرکت بال بال زدن،دور خود چرخیدن.
- نبود ارتباط چشمی و یا دزدیده نگاه کردن به دیگران(نگاهی که مستقیم و در چشم نیست)
- مشکلات در ارتباط اجتماعی(اصولا در دوستی و بازی با دیگر کودکان مشکل دارند)
- عدم درک احساسات دیگران مانند ناراحتی والدین(در صورت مشاهده گریه مادر تغییر در حالات انها مشاهده نمی شود و کنجکاو حالات مادر نمی گردند)
- ترجیح تنهایی به جای بودن با دیگر کودکان.
- دوری از تماس جسمی با دیگران و اجتناب از لمس شدن.
- الگوهای خواب غیر معمول.
- در گفتار و کلام به جای گفتار عامیانه از کلام رسمی و ماشینی استفاده می کنند.
- تاکید بر امور روزمره و روتین و اینکه هر روز راس یک ساعتی چه کاری و چگونه باید انجام بگیرد.
- ترجیح برخی غذاها و خوراکی ها و یا لباس ها یا اشیاءخاص.
اما در کودکان در این سن که اتیسم شدید تری دارند علائم زیر ممکن است مشاهده گردد:
- اصلا از گفتار استفاده نمی کنند(در حدود 25 تا 50 درصد کودکان دارای اتیسم به مهارتهای گفتاری دست پیدا نمی کنند و دست یابی به گفتار بعد از 5 سالگی نیز برای انها امری بسیاربسیار نادر است).
- از تغییرات در امور روزمره بسیار ناراحت می شود و بهم می ریزد.
- رفتار های چالش برانگیز مانند پرخاشگری و یا کوبیدن سر و یا دیگر آزاری مشاهده می گردد.
- در زندگی روزمره مانند دستشویی رفتن، لباس پوشیدن، حمام کردن نیازمند کمک هستند.
- درگیر رفتار های تکراری شدید هستند مانند تکان های شدید بدن(بالا و پایین پریدن)
- اصرار شدید بر روال ها و روتین های زندگی و بهم ریختن در صورت تغییری در انها.
- داشتن رژیم غذایی خاص.
گفتار و زبان در کودک دارای اتیسم
گفتار و زبان در کودک دارای اتیسم بسته به شدت اختلال او متفاوت است، به همین خاطر است که توانایی گفتار و مهارتهای زبانی در هر سطحی از اتیسم متغییر است.در سطح یک یا اتیسم خفیف کودک ممکن است کمی با تاخیر از کلمه ها استفاده کند و حتی بتواند جمله سازی کند اما در شروع کردن مکالمات و گفتگو و ادامه دادن ان نیازمند کمک است و همانطور که در بخش علائم اتیسم سطح یک گفته شد ممکن است گفتار او کمی رباتیک به نظر برسد. اما با استفاده از متد های صحیح در مورد این کودکان می توان به سطح خوبی از گفتار در این کودکان دست یافت و حتی ممکن است این کودکان در بزرگسالی به سخنوران خوبی تبدیل شوند و بتوانند بیشتر از یک ساعت در مقابل هزاران نفر سخنرانی کنند اما همینطور ممکن است در ادامه دادن یک مکالمه دوستانه با یک دوست مشکل داشته باشند.این کودکان ممکن است در درک و معنی گفتگو ها مشکلی نداشته باشند، ولی اصولا مشاهده می گردد که در لحن و زیروبمی گفتار خود دچار مشکلاتی هستند.گفتار درمانی و استفاده از رویکرد های بازی درمانی و روش جاسپر و همینطور برای کودکان نوپا و خردسال سطح یک استفاده از روش دنور می تواند نتایج درخشانی به همراه داشته باشد.گفتار در کودک دارای اتیسم سطح 2 یا متوسط تفاوت چشمگیری با سطح یک دارد. مشکلات گفتاری در این کودکان با وضوح بیشتری قابل مشاهده است.این کودکان نه تنها شروع کننده های خوبی برای مکالمه نیستند بلکه ادامه دهندگان خوبی نیز برای مکالمات نیستند.ممکن است گفتار داشته باشند و در مواردی گفتار انها هم تا حدودی خوب است ولی در اکثر مواقع این گفتار خیلی مفهوم و قابل درک نیست و اگر در پشت این گفتار مفهوم و یا معنی وجود داشته باشد فقط نزدیکترین افراد به او می توانند بفهمند که او چه می گوید.برای بهبود گفتار کودک دارای اتیسم سطح 2 نیز می توان از خدمات گفتار درمانی و همچنین از رویکرد ای بی ای بهره برد.
کودک دارای اتیسم سطح 3 گفتار و مهارتهای زبانی نانقصی دارد و اصولا مهارت و توانایی استفاده از گفتار برای ارتباط برقرار کردن را ندارد و شاید تنها برای برطرف کردن نیاز های اولیه خود از تک کلمات و یا جملات دو کلمه ای استفاده کند. برای این کودکان بیشتر از کارت تصاویر و یا از سیستم های الکترونیک استفاده می گردد تا انها بتوانند با این واسطه حداقل توانایی ارتباط با دنیای اطراف را داشته باشند. خوانندگان گرامی می تواند برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه گفتار و زبان کودک دارای اتیسم مقاله رشد گفتار و زبان در کودک دارای اتیسم را مطالعه نمایید.
هوش کودکان دارای اتیسم
دشوار است که بتوان میزان هوشبهر هر سطح اختلال طیف اتیسم را مشخص نمود چراکه معیار های هر دسته بندی تقریبا با همدیگر متفاوت است اما با این حال با مطالعه مقالات و پژوهشهای صورت گرفته در کشور آمریکا می توان به یک دسته بندی غیر رسمی دست یافت.به گفته اتیسم اسپیک و به نقل از CDC در کشور آمریکا 31 درصد مبتلایان به اختلال طیف اتیسم دارای ناتوانی ذهنی اند یعنی ضریب هوشی پایینتر از 70 دارند که می توان افراد قرار گرفته در این دسته را در سطح3 در نظر گرفت. در حدود 25 درصد در محدوده مرزی یعنی هوشبهری بین 71 تا 85 قرار دارند که می توان این دسته را در سطح 2 قرار داد و در حدود 44 درصد از این کودکان نمرات هوشبهری در حد متوسط تا بالاتر از حد متوسط را داراند یعنی بالای 85 درصد که می توان این دسته را در سطح 1 قرار داد.ولی این داده های آماری بر اساس جامعه و ابزار سنجش و طبقه بندی میتواند متفاوت باشد. برای نمونه بر اساس تحقیقات و در مقاله ای که چرمن و همکاران در سال 2011 منتشر نموده اند به شکل دیگری میزان پراکندگی هوشبهر در اختلال طیف اتیسم مشخص گردیده است. این پژوهشگران اعلام نموده اند که در جامعه 75 نفری انها 16 درصد ناتوانی ذهنی داشتند یعنی هوشبهری پایینتر از 50 داشته اند28 درصد هوش متوسط داشته اند یعنی هوشبهری میان 85 تا 115 داشته اند و تنها 3 درصد باهوش بوده و هوش بهری بالاتر از 115 داشته اند.صفات اتیسمی می تواند یک نکته مثبت برای بیشتر مشاغل باشد.
تنها دوست او خانواده اش است:
این صفت برای همه جذاب نیست اما اگر فرد بخواهد در مشاغلی همچون نویسندگی یا هنر فعالیت کند، نگهبان املاک باشد، باغبان یا باغدار باشد یا حتی دیرینه شناس باشد این صفت به دردش می خورد. با این همه علاقه نداشتن به برقراری ارتباط با سایر افراد به معنای نبود علاقه یا توانایی برای مدیریت کارها، حیوانات یا سیستم ها نیست. شما نمی توانید به همین راحتی فردی را بیابید که دوست دارد بیشترین زمان موجود را صرف خودش و کارهایش نماید.او مقید به قانون است و همین امر دیگران را دیوانه می کند:
در محیط کار معمولی، بیشتر افراد تلاش می کنند قانون های وضع شده را زیر پا بگذارند یا حداقل آن ها را اصلاح کنند. تحمل این اوضاع برای افراد مبتلا به اتیسم که به ساختارها پاسخ می دهند و بدان نیاز دارند بسیار دشوار است. اما محیط های کاری زیادی وجود دارد که رعایت قانون برای همه اعضا الزامی است. البته واضح ترین انتخاب ها برای افراد مقید به قانون شرکت در فعالیت های نظامی است هر چند این شغل برای افرادی که اتیسم دارند ممکن است زیاد مفید نباشد. اما حتی در بیمارستان ها و آزمایشگاه ها تبعیت از قانون نه تنها مهم است بلکه ضروری هم هست.او حیوانات را دوست دارد اما از برقراری ارتباط با انسان ها واهمه دارد:
دامپزشک شدن کار چندان ساده ای نیست. اما فردی که با اتیسم دست و پنجه نرم می کند می تواند در شغل های این چنینی فعالیت داشته باشد. مراقبت از اسب ها در اصطبل، در مزارع پرورش اسب یا میدان مسابقات هم می تواند شغل مناسبی برای این افراد باشد. کار بر روی مزرعه، نگهبانی و مراقبت از باغ وحش ها، مراقبت از حیوانات در باغ وحش یا مزرعه پرورش حیوانات هم جزو این مشاغل است. پرورش و نگهداری از حیوانات برای صنایع سرگرمی، کارشناس محیط زیست یا متخصص باغبانی و کشاورزی در موزه ها یا آکواریوم ها، کارمند فروشگاه حیوانات یا متخصص حیوانات در مرکز دامپزشکی می تواند برای افراد مبتلا به اتیسم خوب باشد.منبع: سایت سیمرغ
سایت مرکز اتیسم اردیبهشت
سایت مرکز احیا