تصویر: این اتومبیل های بدون راننده در شانگهای اولین ناوگان روبو تاکسی یا 'robotaxi' جهان را تشکیل می دهند. تاکسی های هندزفری اکنون در حومه شانگهای در منطقه جیادینگ برای رزرو کردن در دسترس هستند. تصویر Unsplash / Lexi Ruskell
* تاکسی های بدون سرنشین هم اکنون برای رزرو در حومه شانگهای در منطقه جیادینگ در دسترس هستند.
* در حال حاضر، سرویس روبو تاکسی Didi شامل یک راننده انسانی پشت فرمان است که آماده است تا در شرایط غیر منتظره کنترل را بر عهده بگیرد.
* سایر شهرهای چین، از جمله گوانگژو و چونگ کینگ، نیز به تست اتومبیل های بدون راننده در جاده های باز چراغ سبز نشان داده اند.
بدون دست روی فرمان، و بدون پا روی پدال: یک ولووی سفید بدون کنترل انسانی در خیابان های حومه شانگهای پیمایش می کند. سیستم رایانه ای مستقر در صندوق عقب، به سرعت اطلاعات جمع آوری شده توسط یک سنسور چرخشی سریع در بالای خودرو را پردازش می کند و تعداد عابرهای پیاده را در اطراف نزدیک محاسبه می کند و پیش بینی می کند که ماشین جلویی به کدام خط تغییر مسیر می دهد.
وسایل نقلیه خودگردان مجهز به سنسور و دوربین می توانند دارای زمان واکنشی به اندازه حدود یک سوم زمان واکنش راننده انسانی در موانع باشند.ین اتومبیل بدون سرنشین جزو اولین تاکسی های خودران - یا روبو تاکسی های مجاز به حمل مسافر در جاده های آزاد شانگهای است، که این بخشی از یک برنامه آزمایشی رانندگی در چین است، و کاربران برنامه Didi می توانند برای یک رانندگی آزمایش رایگان ثبت نام کنند.
سخنگوی دیدی، گفت که تاکنون بیش از 10 هزار نفر درخواست تست رانندگی کرده اند. وی گفت: "صف انتظار بسیار طولانی است." "مردم باید چند روز صبر کنند تا نوبتشان برسد."
در حال حاضر ، سرویس روبو تاکسی Didi شامل یک راننده انسانی پشت فرمان است که آماده است تا در شرایط غیر منتظره کنترل کار را بر عهده بگیرد. ربو تاکسی ها مجهز به دوربین و سنسورهایی هستند که به آنها امکان می دهد ترافیک اطراف را "ببینند" و همچنین نقاط کور یک وسیله نقلیه معمولی را کنترل کنند.
کارشناسان می گویند وسایل نقلیه خودگردان می توانند به میزان قابل توجهی از میزان تصادفات رانندگی بکاهند.
همه اتومبیل ها یک مسیر را دنبال می کنند: یک حلقه 6 کیلومتری از مرکز نمایشگاه اتومبیل شانگهای به یک هتل نزدیک. اما این شرکت قصد دارد خدمات مستقل درخواستی خود را به تدریج در منطقه وسیع تری در جیادینگ، جایی که منطقه اصلی رانندگی خودگردان شانگهای در آن واقع شده است، ارائه دهد.
یکی از ساکنان جیادینگ که روز چهارشنبه در سرویس تست رانندگی شرکت کرد گفت: "این یک تجربه جالب بود ، اما به نوعی نیمه کاره نیز بود." وی توضیح داد که شرایط ترافیکی در منطقه نسبتاً سرراست است و تعداد کمی ماشین و عابر پیاده در جاده ها هستند. وی گفت: "آن چه در بقیه شانگهای هست به نظر می رسد در اینجا وجود ندارد. "
دیدی اعلام نکرد که چه تعداد روبو تاکسی در حال حاضر در منطقه در حال کار است. "شانگهای سایت آزمایش اصلی ما است و ما بیش از 100 تاکسی خودران را به چندین مکان از جمله به کالیفرنیا ارسال نموده ایم. "
در حالی که دیدی اولین شرکت استقبال کننده از مسافران است که سرویس روبو تاکسی را در شانگهای ارائه می دهد، چند شرکت در اوایل سال جاری خدمات مشابهی را در سایر شهرهای چین راه اندازی کردند. بایدو، غول فناوری، 45 مورد از روبو تاکسی های خود را در ماه مارس در مرکز شهر چانگشا معرفی کرد وMomenta ، استارتاپی با حمایتTencent، رقیب بایدو ، از اجرای برنامه های آزمایشی روبو تاکسی در پکن برای امسال خبر داد.
دولتهای کلانشهرهای دیگر چین، از جمله گوانگژو و چونگ کینگ در جنوب کشور، آزمایش جاده آزاد را برای اتومبیل های خودگردان شروع کرده اند.
اگر چه به نظر می رسد این یک حرکت مهم باشد، اما قرار دادن چرخ ها روی کف جاده های آزاد چین هنوز یک قدم اولیه در جهت تجاری سازی خدمات ربو تاکسی است، اما کارشناسان می گویند: "هدف از روبو تاکسی ها از بین بردن نیاز به رانندگان انسانی است ... اما در حال حاضر، هیچ شرکتی نمی تواند این کار را انجام دهد." "هدف از روباتیک، از بین بردن نیاز به رانندگان انسانی است، یعنی این که به این وسیله بتوانیم هزینه ها را کاهش دهیم و سود کسب کنیم." "اما در حال حاضر، هیچ شرکتی نمی تواند این کار را انجام دهد. "
بر اساس گزارش آوریل چین، مرکز تحقیقاتی غیرانتفاعیEV100، هزینه یک تاکسی بدون سرنشین در حال حاضر حدود 100000 دلار بیشتر از یک تاکسی معمولی است. سنسور چرخش، که برای تشخیص شرایط ترافیکی استفاده می شود، می تواند به تنهایی ده ها هزار دلار هزینه در بر داشته باشد.
در یک گزارش آمده است که با پیشرفت فناوری، هزینه بهره برداری از روبو تاکسی ممکن است تا سال 2027 به زیر هزینه تاکسی های معمولی برسد - و اگر این اتفاق بیفتد، "انقلابی در خدمات حمل و نقل" ایجاد می کند.
طراحی وسایل نقلیه به صورت کاملاً خودگردان کاری بسیار زمانبر است. "آنها قبل از این که واقعاً یاد بگیرند چگونه از پس شرایط رانندگی برآیند، باید به اندازه کافی دویده باشند." "ما باید در این مورد صبور باشیم. "
اما صبری کافی در شهرهای پر سرعت وجود ندارد. وو، ساکن جیادینگ، گفت که اگرچه "قطعاً" دوباره از خدمات خودرو خودگردان استفاده خواهد کرد، اما اگر عجله داشته باشد، تاکسی معمولی را انتخاب می کند.
"هر زمان که ماشین به یک تقاطع یا گذرگاه نزدیک می شود، سرعت خودرو کاهش می یابد، صرف نظر از این که ترافیکی باشد یا عابران پیاده ای وجود داشته باشد یا نه. ما می دانیم که این ایمن ترین راه است، اما رانندگی در شهرهای شلوغی مانند شانگهای نیز به این روش عملی نیست. "
کارشناسان گفته اند که وسایل نقلیه خودگردان می توانند به میزان قابل توجهی از میزان تصادفات رانندگی بکاهند. طبق گزارش سال 2015 اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه ایالات متحده، 94٪ از برخوردها به دلیل خطای انسانی صورت می گیرد. و تحقیقات قبلی نشان داده است که وسایل نقلیه خودگردان مجهز به سنسور و دوربین می توانند دارای زمان واکنشی به اندازه حدود یک سوم زمان واکنش راننده انسانی در موانع باشند. پس اگر تصادفاتی رخ دهد، به این دلیل نیست که فناوری به اندازه کافی خوب نیست.
"در مواقع اضطراری، کامپیوتر قطعاً سریعتر و بهتر از انسان واکنش نشان می دهد. اما اگر من نوعی در جاده در حال رانندگی باشم و اتومبیل خودرانی در مقابلم ببینم، مطمئناً از آن دور می شوم. " "نمی دانم چرا - شاید فقط ترس از ناشناخته ها باشد. "
امنیت تاکسی ها و خدمات خودرو اشتراکی
در اینجا به نکته هایی نیز در مورد امنیت عمومی فعلی تاکسی ها و اسنپ ها اشاره می شود.
از اضطراب COVID گرفته تا تعرض، باید اقدامات بیشتری در مورد ایمنی در تاکسی ها و خدمات خودرو اشتراکی (یا اسنپ یا Uber) صورت گیرد.
معرفی سرویس های به اشتراک گذاری خودرو (یا اصطلاحاً Uber یا اسنپ)، نحوه سفر بسیاری از ما را دگرگون کرده است. در کنار تاکسی های سنتی، سرویس های اشتراک گذاری خودرو مبتنی بر برنامه های تلفن همراه، سفر خصوصی را برای کسانی که از عهده هزینه آن بر می آیند، راحت تر کرده است.
اما خدمات تاکسی و اشتراک خودرو تا چه اندازه ایمن هستند؟ به طور خلاصه، به نظر می رسد تجربه تعرض و خشونت برای مسافران معمول است.
سال گذشته، گزارش های رسانه ای توجه عموم را به تلاش افرادی که وانمود می کردند راننده Uber هستند برای سوار کردن زنان در وسایل نقلیه خود در ملبورن جلب کرد. گهگاه حوادثی در ارتباط با توهین های جنسی رانندگان به مسافران رخ می دهد. شاید رسواترین مورد مربوط به "متجاوز تاکسی سیاه" انگلستان، جان ووربویز باشد که حداقل 90 زن را دارو خورانده و مورد هتک حرمت قرار داده بود.
اگرچه نگرانی در مورد ایمنی و آزار و اذیت در رابطه با حمل و نقل عمومی به خوبی مستند سازی شده است، اما اطلاعات محدودی در مورد تجربه آزار و اذیت در بین رانندگان و مسافران تاکسی و خدمات رانندگی در دسترس است.
در سال 2019، سرویس خودرو اشتراکی Uber برای اولین بار گزارش ایمنی خود را منتشر کرد. این گزارش نشان داد که این شرکت بیش از 3000 گزارش در مورد تجاوز جنسی صورت گرفته توسط رانندگان یا مسافران دیگر در ایالات متحده بین سال های 2017 و 2018 دریافت کرده است.
در حالی که هیچ شاهدی وجود ندارد که در مقایسه با دیگر قسمت های یک جامعه گسترده، آزار و اذیت، بیشتر در تاکسی ها و سرویس های خودرو اشتراکی رخ می دهد، زمینه های خاص این خدمات برای بررسی دارای اهمیت است. به عنوان مثال، مسافران می توانند هنگام استفاده از این خدمات در تنهایی گیر بیافتند.
تحقیقات ما - که در حال حاضر در حال انجام است - با هدف کاوش در درک و کسب تجربیات ویکتوریایی ها در مورد ایمنی و آزار و اذیت هنگام استفاده از خدمات تاکسی و خودرو اشتراکی، این مسائل را روشن می کند.
همان طور که تحقیقات خود را آغاز کردیم، بیماری همه گیر COVID-19 ظهور پیدا کرد و اساساً نحوه، مکان و زمان سفر مردم را تغییر داد.
قفل شدن جامعه و کار در خانه منجر به کاهش استفاده از تاکسی و خدمات رانندگی اشتراکی برای برخی شد. برای دیگران، اضطراب در مورد انتقال COVID در حمل و نقل عمومی به احتمال زیاد خدمات تاکسی و اشتراک ماشین سواری (که عمومی نیستند) را به گزینه جذاب تری تبدیل کرده است.
همان طور که ملبورن و سایر مناطق از قفل شدگی اجتماعی خارج می شوند، مردم دو باره بیرون می آیند و باید نحوه سفر خود را در نظر بگیرند. ممکن است برای برخی از افراد این معضل وجود داشته باشد که آیا با استفاده از تاکسی و خدمات خودرو اشتراکی به دلیل خطر انتقال COVID، می توان احساس امنیت کرد. این مسأله دارای اهمیت ویژه خود می باشد و باید برای حل آن وقت گذاشته شود، کاری که ما با کار تحقیقاتی خود در حال انجام آن هستیم.
منبع: بیانکا فیلبورن، آلیسون یانگ، اِلِنا کاما، University of Melbourne، UNSW، weforum.org