تریکوتیلومانیا چیست؟

تریکوتیلومانیا (Trichotillomania) یا وسواس کندن مو نوعی اختلال وسواسی جبری (OCD) است. کسانی که به تریکوتیلومانیا مبتلا هستند تمایل دارند موهای خود را بکَنند. این بیماران نمی‌توانند در برابر میل شدید به کندن موهایشان مقاومت کنند. بیشتر بیماران موهای ناحیه سر را می‌کنند؛ برخی از بیماران نیز به کندن موهای نواحی دیگر مثل ریش، ابرو و مژه‌ها تمایل دارند. برخی بیماران ممکن است موهای کنده‌شده را بخورند؛ این اختلال تریکوفاگیا (Trichophagia) نام دارد. تریکوفاگیا ممکن است موجب آسیب‌های جدی به دستگاه گوارش شود.

بیشترِ مبتلایان به وسواس کندن مو در دوران نوجوانی و بلوغ به این اختلال دچار می‌شوند. عده‌ای از این افراد ممکن است در دوران بزرگ‌سالی نیز دائما یا گاه‌به‌گاه درگیر علائم این اختلال شوند.

نشانه‌های تریکوتیلومانیا

نشانه‌های جسمی و رفتاری زیر ممکن است در بیماران مبتلا به اختلال کندن موی وسواسی دیده شود:

تریکوفاگیا یا خوردن مو
احساس تنش قبل از کندن موها
کندن مکرر و اغلب ناخودآگاه موها
احساس تسکین و آرامش بعد از کندن موها
احساس اضطراب و استرس درباره کندن موها
کاهش قابل‌تشخیص حجم موها و کچلی‌های موضعی
ناتوانی در غلبه بر میل به کندن مو با وجود تلاش‌های مکرر
خارش یا سوزش در مناطقی که موهایشان کنده شده است
احساس نیاز به رفتارهای تکرارشونده با موها (مثل پیچاندن موها دور انگشتان دست یا شمردن موها)

عوامل زمینه‌ساز تریکوتیلومانیا

علت اصلی تریکوتیلومانیا مشخص نیست. برخی از نواحی مغز مسئول کنترل احساسات و حرکات و عادت‌ها هستند. ممکن است تغییر در عملکرد پیام‌رسان‌های عصبیِ مرتبط با این نواحی به تریکوتیلومانیا منجر شود. در برخی گزارش‌ها، بیماران ادعا کرده‌اند با کندن موها میزان استرس و خستگی‌شان کم می‌شود. برخی افراد هنگام بروز احساسات منفی شروع به کندن موها می‌کنند.

به‌گفته پزشکان، عوامل مشخصی خطر بروز اختلال کندن مو را در افراد افزایش می‌دهند. این عوامل عبارت‌اند از:

سن: نشانه‌های تریکوتیلومانیا معمولا در اوایل نوجوانی یعنی در ۱۰ تا ۱۳ سالگی بروز می‌کنند. نشانه‌های تریکوتیلومانیا ممکن است در دوران بزرگ‌سالی به‌صورت دائم یا گاه‌به‌گاه خود را نشان دهند.

سایر بیماری‌های روانی: مبتلایان به تریکوتیلومانیا ممکن است به برخی بیماری های روانی دیگر مثل اضطراب، افسردگی یا اختلال وسواسی جبری نیز مبتلا باشند.

استرس: استرس شدید ناشی از مشکلات خانواده، مورد بدرفتاری قرارگرفتن یا مرگ نزدیکان ممکن است تریکوتیلومانیا را در پی داشته باشد.

سابقه ژنتیکی: ابتلا به تریکوتیلومانیا بیشتر در افرادی رخ می‌دهد که یکی از بستگان درجه‌یک آنها (والدین یا خواهران و برادران) به این اختلال مبتلا باشند.

آسیب‌های روحی مربوط به دوران کودکی: بنا بر ادعای سازمان ملی بیماری‌های نادر آمریکا، افرادی که در کودکی آسیبی عاطفی را پشت‌سر گذاشته‌اند، بیشتر به تریکوتیلومانیا مبتلا می‌شوند (البته تحقیقات کافی برای اثبات این ادعا صورت نگرفته است).

تغییر در عملکرد‌ مغز و اعصاب نیز ممکن است به تریکوتیلومانیا منجر شود. برخی از این تغییرات روی توانایی فرد در کنترل رفتارهای تکانشی (مثل کندن موی وسواسی) تأثیر دارند. رفتارهای تکانشی رفتارهایی‌اند که در یک لحظه و بدون فکرکردن به نتیجه نهایی از ما سر می‌زنند. پزشکان در حال پژوهش روی این مورد هستند. 1

عوارض اختلال کندن مو

اگر چه اختلال کندن مو ممکن است جدی به نظر برسد ، اما می تواند تاثیر منفی بزرگی بر زندگی شما داشته باشد. عوارض این اختلال ممکن است شامل موارد زیر باشند:

اضطراب احساسی: بسیاری از افراد مبتلا به تریکوتیلومانیا احساس شرم، تحقیر و خجالت گزارش میکنند. آنها ممکن است به علت وضعیت خود اعتماد به نفس پایین، افسردگی، اضطراب و مصرف مواد مخدر را تجربه کنند.

مشکلات اجتماعی و عملکرد شغلی: احساس خجالت به خاطر ریزش مو ممکن است باعث اجتناب از فعالیت های اجتماعی و فرصت های شغلی شود. افرادی مبتلا به تریکوتیلومانیا ممکن است کلاه گیس پوشانند، مدل موهای خود را برای پنهان کردن قسمت های طاس پنهان کنند و یا مژه مصنوعی بگذارند. برخی از افراد ممکن است به خاطر ترس از اینکه وضعیت آنها کشف شود، از برقراری روابط صمیمانه اجتناب کنند.

آسیب به پوست و مو: کشیدن مداوم مو می تواند باعث زخم و آسیب های دیگر شود، از جمله عفونت، برای پوست سر و یا پوست ناحیه خاصی که مو کشیده میشود و می تواند تاثیر دائمی بر رشد مو داشته باشد.

هیربال (hairball: جمع کوچکی از مو در دستگاه گوارش): خوردن موهایتان ممکن است در دستگاه گوارش هیبربال (trichobezoar) تشکیل دهند. در طول یک سال، هیربال می تواند باعث کاهش وزن، استفراغ، انسداد روده و حتی مرگ شود.

تشخیص

ارزیابی برای تعیین اینکه آیا شما اختلال کندن مو دارید یا نه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

بررسی میزان ریزش مو
پرسش سوالات و بحث در مورد ریزش مو با فرد
حذف علل احتمالی کشیدن مو یا ریزش مو از طریق آزمایشات تعیین شده توسط پزشک
تعیین هرگونه مشکل سلامت روانی یا جسمی که ممکن است با کشیدن مو مرتبط باشد.
استفاده از معیارهای تشخیصی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) 2

درمان

تحقیقات در زمینه درمان اختلال کندن مو محدود هستند. با این حال، برخی از گزینه های درمانی در کاهش کشیدن موهای بیماران و یا متوقف کردن کامل کشیدن مو، کمک بسیاری به بیماران کرده اند.

روان درمانی

انواع درمان هایی که ممکن است برای تریکوتیلومانیا مفید باشند، عبارتند از:

آموزش معکوس کردن عادت: این رفتار درمانی، درمان اولیه برای اختلال کندن مو است. شما یاد می گیرید چگونه موقعیت هایی که در آن احتمالا موهای خود را می کشید را شناسایی کنید و رفتارهای دیگر را جایگزین کنید. به عنوان مثال، می توانید دستان خود را برای کمک به توقف میل و یا هدایت دست خود از موها، مشت کنید. درمان های دیگر نیز ممکن است همراه با آموزش معکوس کردن عادت استفاده شود.

شناخت درمان: این درمان می تواند به شناسایی و بررسی باورهای تحریف شده ای که در رابطه با موهایتان داشته اید، کمک کند.

پذیرش و تعهد درمانی: این درمان می تواند به شما کمک کند یاد بگیرید که قبول کنید موهای خود را دست نزنید.

درمان هایی که به سایر اختلالات روانپزشکی که اغلب در ارتباط با اختلال کندن مو مرتبط هستند، مانند افسردگی، اضطراب یا سوء مصرف مواد، کمک می کنند، می توانند بخش مهمی از درمان باشند.

داروها

اگر چه هیچ دارویی توسط سازمان غذا و دارو به طور خاص برای درمان اختلال کندن مو تایید نشده است، اما برخی از داروها ممکن است به کنترل برخی علائم کمک کنند.

به عنوان مثال، پزشک ممکن است داروهای ضد افسردگی مانند کلومیفامین (Anafranil) را توصیه کند. سایر داروهایی که تحقیقات نشان می دهند ممکن است برای این بیماری مفید باشند شامل N-acetylcysteine (as-uh-tul-SIS-tee-een)، اسید آمینه ای که نوروترانسمیترهای مربوط به خلق و خوی را تحت تاثیر قرار می دهند و النازاپین (Zyprexa)، یک آنتیس سایکوتی غیر تیپیک، باشد.

با پزشک خود در مورد هر دارویی که پیشنهاد می کند صحبت کنید. مزایای احتمالی دارو همیشه باید با عوارض جانبی احتمالی متعادل شود. 3

پی نوشت:
1.www.chetor.com
2.www.rastineh.com
3.www.sa-felora.ir