حدیث کار
اکنون ، کار و اشتغال ، با گذشته بسیار تفاوت کرده و از حالات ابتدایی خارج شده و روندی بسیار پیچیده یافته است. امروزه ، با انواع مشاغل علمی ، فنّی ، خدماتی ، صنعتی و ... ، انبوه عظیمی از کارگران و کارمندان ، کارفرمایان و مدیران ، مؤسسات و شرکت های کوچک و بزرگ محلی ، ملی و بین المللی و نیز مسائل پیرامونی زیاد دیگری رو به رو هستیم که ابعاد مختلف آنها در شاخه های مختلف علوم ، بررسی می شود.
در دو منبع اصلی دین (قرآن و حدیث) ، در موضوعات خُرد و کلانِ کار و اشتغال ، آموزه های بسیاری یافت می شود که در این نوشتار ، به صورت کوتاه ، به بخشی از آنها می پردازیم.
ـ پس از ادای نماز واجب ، روزی جستن واجب است.1
ـ هر کس بکوشد تا خود را عزیز و از مردم بی نیاز دارد ، [هم رتبه] شهید است.2
ـ جهاد ، [فقط] آن نیست که [کسی] در راه خدا شمشیر بزند. هر آینه جهاد ، آن [نیز] است که فرد ، پدر و مادر و فرزندانش را سرپرستی کند. پس چنین کسی در حال جهاد است. و [نیز] آن که خود را تأمین می سازد تا از مردمْ بی نیاز باشد ، او هم در حال جهاد است.3
حضرت محمّد(ص) نیز در حالی مبعوث شد که با گرفتن یک قیراط (یک بیست و چهارم دینار) برای مردم مکه ، گوسفند می چرانید. امام علی(ع) ، هرگاه از جهاد فراغت می جست ، به آموزش مردم و داوری میان آنان روی می آورد و چون از این کارها هم فارغ می شد ، در بُستانی از آنِ خویش ، با دست خود به کار می پرداخت و در همین حال ، خدای را ذکر می گفت.7 درباره امام باقر ، امام صادق و امام کاظم(ع) نیز روایت شده که با دست خود ، کار می کردند و غرق عرق می شده اند.8
در دیگاه اسلامی ، هم علم و مهارت و تخصص و توانایی ، و هم ایمان ، تقوا و امانتداری از شروط صلاحیت کارکنان است؛ چرا که انسان توانا و ماهر ، کارها را به درستی انجام می دهد و در پرتو ایمان و تقوا ، خدا را شاهد اعمال و رفتار خود می بیند و مواظب است که خلاف نکند و اگر خلافی انجام داد ، می کوشد اصلاح کند. این نکته را در قرآن ، در داستان موسی و شعیب (قصص/ آیه 26) و داستان یوسف و خزانه داری مصر (یوسف/ آیه 55) می توان خواند. در سنّت (گفتار و رفتار معصومان) هم در این خصوص ، موارد زیادی یافت می شود که از آن جمله ، عهدنامه مالک اشتر است. علی(ع) ، کارگزاران دولت اسلامی را به طبقات مختلفی مانند : قاضی ، سپاهی ، صنعتگر و ... تقسیم و برای انتخاب هر یک شرایطی را ذکر می کند:
در کار عاملان و کارگزاران خود بیندیش و ایشان را پس از آزمون ، به کار گمار و خودسرانه و بدون مشورت با دیگران، بر سر کاری مگذار که خودسری و کوته نظری ، ستمکاری و خیانت به بار می آورد. کارگزاران این چنین را در میان کسانی جستجو کن که کاردان و آبرومندند و نیز از خانواده هایی برگزین که درستکار و پارسا و پیش قدم در اسلام اند که اینان خوی و رفتاری پسندیده دارند و برای آبروداری ، کمتر طمع می ورزند و در کارها عاقبت اندیشند.9
از پیامبر اسلام(ص) نقل است : «آدمی ، هرگاه وسایل زندگی اش به قدر نیاز فراهم باشد ، روانش آسایش می یابد».10 علی(ع) در سفارش به مالک اشتر می فرماید : «روزی اینان (کارگزارانت) را فراخ کن که فراخی روزی ، آنها را در خودسازی، توانا و دلگرم می کند و از دستبرد به مالی که در اختیارشان است ، بی نیاز می گرداند».11
از سوی دیگر در احادیث ، بر برقراری تعادل میان درآمدها و هزینه های زندگی و نیز میانه روی و دوری از اسراف نیز تأکید فراوانی شده است تا آدمی بر پایه اصول اخلاقی ، شغل مناسب را انتخاب کند و عملکرد خوبی ارائه دهد.
امام سجاد(ع) در دعای کمک خواهی برای پرداخت وام می گوید : «بارخدایا! بر محمّد و خاندانش درود فرست و مرا از ولخرجی و زیاده روی دورکن و با بخشش و میانه روی، برپا و استوارم دار و اندازه نگه داشتن نکو را به من بیاموز و به لطف خویش از ریخت و پاش، بازم دار».12
امام رضا(ع) می فرماید : «هرگاه انسان به قدر خوراک سالش را فراهم آورد ، سبکبار و آسوده خاطر می شود».13 امامان باقر و صادق(ع) مادام که به قدر خوراک سالشان را تدارک نمی کردند ، مِلکی نمی خریدند.14
در دو منبع اصلی دین (قرآن و حدیث) ، در موضوعات خُرد و کلانِ کار و اشتغال ، آموزه های بسیاری یافت می شود که در این نوشتار ، به صورت کوتاه ، به بخشی از آنها می پردازیم.
کار ، ارزش ذاتی دارد
ـ پس از ادای نماز واجب ، روزی جستن واجب است.1
ـ هر کس بکوشد تا خود را عزیز و از مردم بی نیاز دارد ، [هم رتبه] شهید است.2
ـ جهاد ، [فقط] آن نیست که [کسی] در راه خدا شمشیر بزند. هر آینه جهاد ، آن [نیز] است که فرد ، پدر و مادر و فرزندانش را سرپرستی کند. پس چنین کسی در حال جهاد است. و [نیز] آن که خود را تأمین می سازد تا از مردمْ بی نیاز باشد ، او هم در حال جهاد است.3
تشویق به کار و پرهیز از بی کاری
حضرت محمّد(ص) نیز در حالی مبعوث شد که با گرفتن یک قیراط (یک بیست و چهارم دینار) برای مردم مکه ، گوسفند می چرانید. امام علی(ع) ، هرگاه از جهاد فراغت می جست ، به آموزش مردم و داوری میان آنان روی می آورد و چون از این کارها هم فارغ می شد ، در بُستانی از آنِ خویش ، با دست خود به کار می پرداخت و در همین حال ، خدای را ذکر می گفت.7 درباره امام باقر ، امام صادق و امام کاظم(ع) نیز روایت شده که با دست خود ، کار می کردند و غرق عرق می شده اند.8
شرایط احراز شغل
در دیگاه اسلامی ، هم علم و مهارت و تخصص و توانایی ، و هم ایمان ، تقوا و امانتداری از شروط صلاحیت کارکنان است؛ چرا که انسان توانا و ماهر ، کارها را به درستی انجام می دهد و در پرتو ایمان و تقوا ، خدا را شاهد اعمال و رفتار خود می بیند و مواظب است که خلاف نکند و اگر خلافی انجام داد ، می کوشد اصلاح کند. این نکته را در قرآن ، در داستان موسی و شعیب (قصص/ آیه 26) و داستان یوسف و خزانه داری مصر (یوسف/ آیه 55) می توان خواند. در سنّت (گفتار و رفتار معصومان) هم در این خصوص ، موارد زیادی یافت می شود که از آن جمله ، عهدنامه مالک اشتر است. علی(ع) ، کارگزاران دولت اسلامی را به طبقات مختلفی مانند : قاضی ، سپاهی ، صنعتگر و ... تقسیم و برای انتخاب هر یک شرایطی را ذکر می کند:
در کار عاملان و کارگزاران خود بیندیش و ایشان را پس از آزمون ، به کار گمار و خودسرانه و بدون مشورت با دیگران، بر سر کاری مگذار که خودسری و کوته نظری ، ستمکاری و خیانت به بار می آورد. کارگزاران این چنین را در میان کسانی جستجو کن که کاردان و آبرومندند و نیز از خانواده هایی برگزین که درستکار و پارسا و پیش قدم در اسلام اند که اینان خوی و رفتاری پسندیده دارند و برای آبروداری ، کمتر طمع می ورزند و در کارها عاقبت اندیشند.9
حقوق و دستمزد مناسب ( رفاه نسبی )
از پیامبر اسلام(ص) نقل است : «آدمی ، هرگاه وسایل زندگی اش به قدر نیاز فراهم باشد ، روانش آسایش می یابد».10 علی(ع) در سفارش به مالک اشتر می فرماید : «روزی اینان (کارگزارانت) را فراخ کن که فراخی روزی ، آنها را در خودسازی، توانا و دلگرم می کند و از دستبرد به مالی که در اختیارشان است ، بی نیاز می گرداند».11
از سوی دیگر در احادیث ، بر برقراری تعادل میان درآمدها و هزینه های زندگی و نیز میانه روی و دوری از اسراف نیز تأکید فراوانی شده است تا آدمی بر پایه اصول اخلاقی ، شغل مناسب را انتخاب کند و عملکرد خوبی ارائه دهد.
امام سجاد(ع) در دعای کمک خواهی برای پرداخت وام می گوید : «بارخدایا! بر محمّد و خاندانش درود فرست و مرا از ولخرجی و زیاده روی دورکن و با بخشش و میانه روی، برپا و استوارم دار و اندازه نگه داشتن نکو را به من بیاموز و به لطف خویش از ریخت و پاش، بازم دار».12
اثرات غیر اقتصادی کار
امام رضا(ع) می فرماید : «هرگاه انسان به قدر خوراک سالش را فراهم آورد ، سبکبار و آسوده خاطر می شود».13 امامان باقر و صادق(ع) مادام که به قدر خوراک سالشان را تدارک نمی کردند ، مِلکی نمی خریدند.14
جمع بندی
پی نوشت ها :
1 تا 3. رک : توسعه اقتصادی بر پایه قرآن و حدیث ، محمّد محمدی ری شهری ، قم : دارالحدیث ، 1382 ، ج1 ، ص 183 ـ 230 .
4 تا 8 . رک : همان ، ص 197 ـ 213 .
9. نهج البلاغه ، نامه 53 (عهدنامه مالک اشتر) .
10. الکافی ، ج 5 ، ص 89 ، ح 2 .
11. نهج البلاغه ، نامه 53 .
12. صحیفه سجادیه ، دعای 30 .
13. رک : توسعه اقتصادی بر پایه قرآن و حدیث ، ج 1 ، ص 69 ـ 90 .
14. همان جا.
15. رک : همان ، ج 2 ، ص 627 ـ 758 و ص 775 ـ 862 .