در حال حاضر، در این مکان نه سنگ قبری است و نه حصاری، اما در گذشته در این مکان دو قبر کوچک منقش به صورت دو طفل وجو داشت که بر بالای هر کدام، دو گنبدچه سنگ و گچی به ارتفاع حدود ۵۰ سانتی متر ساخته شده بود و دورشان نیز حصاری کوتاه (به لهجه محلی به آن کره چین می گویند) احاطه کرده بود. زنان روستا طبق رسمی دیرینه، هرگاه گنبدچه ها فرسوده میشد، به صورت دسته جمعی به آن جا میرفتند و با و گچ محلی دست ساز و بدون کمک مردان به بازسازی آن جا می پرداختند و سپس بعد از ادای نذر و برافروختن شمع به روستا بر می گشتند.
بنا به گفته مشهدی منصور صمدی از مطلعین و معتمرین گنخک هیرونی- در قدیم این دو گنبدچه توسط افرادی از نیروهای دولتی که در حوالی این مکان اتراق کرده بودند، جابه جا می شوند و دچار صدماتی می گردند که بعد از رفتن ستون، اهالی روستا دوباره آنها را به جای اول گذاشته و تعمیر می کنند. در مورخ 1386/11/7ش که به دیدن این رفته بودم، با کمال تأسف دیدم، هر دو توسط عده ای لعین کنده شده و اگر چیز قیمتی هم داشت، با خود برده اند.
در مورد صاحبان این دو قبر، نظر واحدی وجود ندارد. آقای مشهدی محمد حسین دهقان، پیرمرد ۱۰۰ ساله و از مطلعین روستای گنخک کوراء بر این عقیده است که، اینان، فرزندان شاه فرج الله، ملقب به امیر دیوان (مدفون در کوه های جاشک) هستند و عده ای نیز بر این باورند که این دو نفر از علویانی هستند که در زمان حجاج بن یوسف سقفی از ترس جان به این منطقه پناه آورده و در گذشته اند. ( والله اعلم بالصواب)
آری، همان طور که گذشت، مدفونان در این قبور با وجود اینکه اسم امامزاده با خود دارند، مع الاسف فاقد حتی یک سایبانند و این شایسته شأن و مقام صاحبان این قبور نیست؛ لذا از خیرین و نیکوکاران و نیز از اداره اوقاف و امور خیریه استان تقاضا می گردد که در این خصوص اقدام لازم و عنایت کافی مبذول فرمایند تا بدین وسیله ذخیره ای برای عاقبت خود فراهم نمایند.
منابع:
1- فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج ۱۱۱(خورموج)، ص۹۴.
2- مصاحبه با مشهدی محمد حسین دهقان، ۱۰۰ ساله، گنخک کورا، مورخ 1385/4/31
٣- مصاحبه با مشهدی منصور صمدی ، ۸۰ ساله، گنخک هیرونی، مورخ 1386/11/6
۴- مشاهدات نگارنده، مورخ 1386/11/16
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر اول، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 105-104
