مقام معظم رهبری (مدظله العالی) فرمودند:
اما این رقابت ها و مناظرات، که ابتکار مهمی بود؛ ابتکار جالبی بود؛ خیلی صریح بود، خیلی شفاف بود، خیلی جدی بود. این مناظره ها تو دهن آن کسانی زد که از بیرون تبلیغ می کردند که این رقابت ها نمایشی است، واقعیت ندارد. دیدند نخیر، واقعیت دارد؛ جدی در مقابل هم ایستاده اند، با هم بحث می کنند، با هم استدلال می کنند. بنابراین مناظره ها و گفتگوها بسیار از این جهت مثبت بود. البته آثار مثبتی داشت، عیوبی هم داشت، که حالا هر دو را من عرض خواهم کرد.آن جهت مثبت، این بود که در این مناظره ها و در این گفتگوها و در این گفتارهای تلویزیونی، همه شفاف و راحت حرف زدند، حرف دلشان را بر زبان آوردند، یک سیلابی از نقد و انتقاد به راه افتاد و همه مجبور شدند پاسخگویی کنند. به آن ها انتقاد شد، آنها در مقام پاسخگویی برآمدند و از خودشان دفاع کردند.
مواضع افراد و مواضع گروه ها بدون ابهام، بدون پیچیده گویی، عریان، در مقابل چشم مردم قرار گرفت؛ سیاست هایشان چیست، برنامه هایشان چیست، پابندی هایشان کدام است، تا چه حد است؛ اینها در مقابل چشم مردم قرار گرفت و مردم توانستند قضاوت کنند. مردم احساس کردند که در نظام اسلامی بیگانه به حساب نمی آیند، نظام کشور اندرونی و بیرونی ندارد. همه چیز در مقابل مردم آشکار، همه نظرات در مقابل مردم بیان شد و معلوم شد رأی مردم ناشی از همین دقتها و تأملات خواهد بود.
رأی مردم زینتی نیست. حق انتخاب حقیقتا متعلق به مردم است، مردم می خواهند آگاهانه، هشیارانه انتخاب کنند. این مناظره ها این را نشان داد. یقینا یکی از علل افزایش ده میلیونی آراء نسبت به آخرین حد نصاب دوره های قبل همین بود که ذهن مردم، فکر مردم مشارکت داده شد، به عرصه آمد و آنها تشخیص دادند، وارد میدان شدند. این مناظره ها به سطح خیابان ها هم کشیده شد، داخل خانه ها هم رفت، که اینها قدرت انتخاب مردم را بالا می برد. این جور مباحثات و گفتگوها ذهن ها را پرورش می دهد، قدرت انتخاب را بالا می برد. این از نظر جمهوری اسلامی چیز مطلوب است.
البته همین جا من عرض بکنم که این گفتگوها نباید به جایی برسد که تبدیل بشود به کدورت و کینه. اگر این شد، آنوقت اثر عکس خواهد داشت. اگر به همان شکلی که آن روز بود و در همان حد باقی بود، این خوب بود؛ اما اگر بنا باشد همین طور کش پیدا کند، ادامه پیدا کند، هی بگومگو بشود، این تدریج تبدیل خواهد شد به کینه. البته خیلی خوب است که این جور مناظره هایی در سطوح مدیریتی ادامه پیدا کند .
البته با حذف آن عیوبی که بعد به آن اشاره خواهم کرد - و افراد، مسؤولین، خودشان را در معرض نقد و انتقاد قرار بدهند و پاسخگو باشند و پاسخ بدهند و تبیین کنند. خیلی از اوقات اگر چنانچه یک انتقادی به کسی بشود، این فرصتی است برای او که بتواند ذهن ها را روشن کند، تبیین کنند، حقیقت را بیان کنند؛ خیلی چیز خوب است؛ البته با حذف آن عیوبی که عرض خواهم کرد. اگر این جور مناظره ها در طول سال و در طول چهار سال ادامه داشته باشد، دیگر وقتی در هنگام انتخابات پیش آمد، حالت انفجاری پیدا نمی کند؛ همه حرف ها در طول زمان گفته خواهد شد، شنیده خواهد شد؛ نقدها، پاسخها، جواب ها. این ها محسنات این مناظرات بود که خیلی خوب بود؛ أما عیوبی هم داشت که این عیوب را باید برطرف کرد.
در مواردی انسان می دید که در این مناظره ها جنبه منطقی مناظره ضعیف می شد؛ جنبه احساساتی و عصبی پیدا می کرد؛ جنبه تخریبی غلبه پیدا می کرد؛ سیاه نمایی وضع موجود به شکل افراطی در این مناظره ها دیده شد؛ سیاه نمایی دوره های گذشته هم در این مناظره ها مشاهده شد؛ هر دو بد بود. اتهاماتی مطرح شد که در جائی اثبات نشده است؛ به شایعات تکیه شد، بی انصافی هایی احیانا دیده شد؛ هم بی انصافی نسبت به این دولت با این همه حجم خدمت، و هم بی انصاف نسبت به دولت های گذشته و دوران سی ساله. آقایان در خلال صحبت احساساتی شدند و لابلای حرف های خوب، حرف هایی هم که خوب نبود، گفته شد.
بنده هم مثل بقیه آحاد ملت نشستم پای تلویزیون و این مناظره ها را تماشا کردم و از آزادی بیان لذت بردم؛ از اینکه نظام جمهوری اسلامی توانسته است به کمک مردم بیاید تا بتوانند قدرت انتخاب خود را بالا ببرند، لذت بردم؛ اما این بخش معیوب قضیه، بنده را ناخرسند کرد؛ متأثر شدم. برای طرفداران نامزدها هم آن بخش های معیوب، آن تعریض ها، آن تصریح ها، التهاب آور و نگران کننده بود، که البته از هر دو طرف هم بود.
بنده اینجا در منبر نماز جمعه، در خطبه ای که در حکم نماز است، حقایق را باید بیان بکنم. هر دو طرف در این عیب متأسفانه مشترک بودند. از یک طرف صریح ترین اهانت ها به رئیس جمهور قانونی کشور شد. حتی از دو سه ماه قبل از مناظرات هم این سخنرانی ها را برای من می آوردند و من میدیدم یا گاهی می شنیدم؛ تهمت هایی زدند، حرف هایی گفتند؛ به کی؟ به کسی که رئیس جمهور قانونی کشور است، متکی به آراء مردم است.
نسبت های خلاف دادند، رئیس جمهور مملکت را که مورد اعتماد مردم است، به دروغگویی متهم کردند. اینها خوب است؟ کارنامه های جعلی برای دولت درست کردند، اینجا آنجا پخش کردند، که ما که در جریان امور هستیم، می بینیم می دانیم که اینها خلاف واقع است؛ فحاشی کردند؛ رئیس جمهور را خرافاتی، رمال، از این نسبت های خجالت آور دادند؛ اخلاق و قانون و انصاف را زیر پا گذاشتند.
این از آن طرف. از این طرف هم همین جور؛ از این طرف هم شبیه همین کارها به نحو دیگری انجام گرفت. کارنامه درخشان سی ساله انقلاب کمرنگ جلوه داده شد؛ اسم بعضی از اشخاص برده شد که اینها شخصیت های این نظامند؛ اینها کسانی هستند که عمرشان را در راه این نظام صرف کردند. بنده در نماز جمعه هیچوقت رسمم نبوده است از افراد اسم بیاورم؟ اما اینجا چون اسم آورده شده است، مجبورم اسم بیاورم. به طور خاص از آقای هاشمی رفسنجانی، از آقای ناطق نوری من لازم است اسم بیاورم و باید بگویم. البته این آقایان را کسی متهم به فساد مالی نکرده؛ حالا در مورد بستگان و کسان، هر کس هر ادعایی دارد، بایستی در مجاری قانونی خودش اثبات بشود و قبل از اثبات نمی شود این ها را رسان های کرد. اگر چیزی اثبات بشود، فرقی بین آحاد جامعه نیست؛ اما اثبات نشده، نمی شود اینها را مطرح کرد و قاطع ادعا کرد. وقتی این جور حرف ها مطرح می شود، تلقی های نادرست در جامعه به وجود می آید، جوان ها چیز دیگری خیال می کنند، چیز دیگری می فهمند.
آقای هاشمی را همه می شناسند. من شناختم از ایشان مربوط به بعد از انقلاب و مسؤولیت های بعد از انقلاب نیست؛ من از سال ۱۳۳۶ - یعنی ۵۲ سال قبل - ایشان را از نزدیک می شناسم. آقای هاشمی از اصلی ترین افراد نهضت در دوران مبارزات بود؛ از مبارزین جدی و پیگیر قبل از انقلاب بود؛ بعد از پیروزی انقلاب از مؤثرترین شخصیت های جمهوری اسلامی در کنار امام بود؛ بعد از رحلت امام هم در کنار رهبری تا امروز. این مرد بارها تا مرز شهادت پیش رفته، قبل از انقلاب اموال خودش را صرف انقلاب می کرد و به مبارزین میداد.
اینها را جوان ها خوب است بدانند. بعد از انقلاب ایشان مسؤولیت های زیادی داشت: هشت سال رئیس جمهور بود؛ قبلش رئیس مجلس بود؛ بعد مسؤولیت های دیگری داشت. در طول این مدت هیچ موردی را سراغ نداریم که ایشان برای خودش از انقلاب یک اندوخته ای درست کرده باشد. اینها یک حقایقی است؛ اینها را باید دانست. در حساسترین مقاطع ایشان در خدمت انقلاب و نظام بوده.
من البته در موارد متعددی با آقای هاشمی اختلاف نظر داریم، که طبیعی هم هست؛ ولى مردم نباید دچار توهم بشوند، چیز دیگری فکر کنند. البته بین ایشان و بین آقای رئیس جمهور از همان انتخاب سال ۸۶ تا امروز اختلاف نظر بود، الان هم هست؛ هم در زمینه مسائل خارجی اختلاف نظر دارند، هم در زمینه نحوه اجرای عدالت اجتماعی اختلاف نظر دارند، هم در برخی مسائل فرهنگی اختلاف نظر دارند؛ و نظر آقای رئیس جمهور به نظر بنده نزدیک تر است.
در مورد آقای ناطق نوری هم همین جور. آقای ناطق نوری هم از شخصیت های خدوم انقلاب است؛ ایشان هم خدمات زیادی کرده و در دلبستگی ایشان به این نظام و انقلاب هیچ شکی نیست.
مناظره های زنده تلویزیونی خوب است؛ اما این آسیب ها باید برطرف بشود. من همان وقت - بعد از مناظره - به آقای رئیس جمهور هم تذکر دادم؛ چون می دانستم ایشان ترتیب اثر می دهند.
در مورد مبارزه با فساد مالی، موضع نظام یک موضع روشنی است. در زمینه مسائل مربوط به عدالت اجتماعی، موضع نظام یک موضع روشنی است. با فساد باید در هر نقطه ای که هست، مبارزه کرد. من می خواهم این را عرض بکنم: ما مدعی نیستیم در نظام ما فساد مالی و اقتصادی وجود ندارد؛ چرا، اگر وجود نداشت که بنده آن نامه هشت ماده ای را چند سال قبل خطاب به رؤسای محترم سه قوه نمی نوشتم و اینقدر روی آن تأکید نمی کردم. چراء هست؛ اما می خواهم این را بگویم: نظام جمهوری اسلامی، همین امروز یکی از سالم ترین نظام های سیاسی و اجتماعی در دنیاست.
اینکه ما بیاد یم به استناد گزارش فلان مرجع صهیونیستی، نظام را و کشور را متهم کنیم به فساد ، این مطلقا درست نیست. این هم که ما اشخاص را، مسؤولین را به جهت در زمینه فساد زیر سؤال ببریم، این هم درست نیست. فساد مالی یکی از مسائل مهم در نظام اسلامی است و باید با او جدا مبارزه کرد؛ هم در قوه مجریه، هم در قوه قضائیه، هم در قوه مقننه. همه موظفند با این مسئله مبارزه کنند.
اگر مبارزه نشود، مهار نشود، توسعه پیدا خواهد کرد؛ کما اینکه بسیاری از کشورهای دنیا - همین کشورهای غربی که اینقدر دم از مبارزه با فساد مالی و پولشویی و امثال اینها می زنند - تا خرخره غرق در فسادند. قضایای دولت انگلیس و مجلس پارلمان انگلیس را این روزها شنیدید و همه دنیا دانستند. این یک گوشه هایی از قضایاست؛ خیلی بیش از این هاست.
منبع: انتخابات؛ لیلة القدر نظام اسلامی (آراء و نظرات مقام معظم رهبری درباره انتخابات)، بکوشش: سعید شیرازی، ناشر: انتشارات انقلاب اسلامی، تهران، 1390ش، صص 176-173
