يا رب سببي ساز که يارم به سلامت
شاعر : حافظ
بازآيد و برهاندم از بند ملامت |
|
يا رب سببي ساز که يارم به سلامت |
تا چشم جهان بين کنمش جاي اقامت |
|
خاک ره آن يار سفرکرده بياريد |
آن خال و خط و زلف و رخ و عارض و قامت |
|
فرياد که از شش جهتم راه ببستند |
فردا که شوم خاک چه سود اشک ندامت |
|
امروز که در دست توام مرحمتي کن |
ما با تو نداريم سخن خير و سلامت |
|
اي آن که به تقرير و بيان دم زني از عشق |
کاين طايفه از کشته ستانند غرامت |
|
درويش مکن ناله ز شمشير احبا |
بر ميشکند گوشه محراب امامت |
|
در خرقه زن آتش که خم ابروي ساقي |
بيداد لطيفان همه لطف است و کرامت |
|
حاشا که من از جور و جفاي تو بنالم |
پيوسته شد اين سلسله تا روز قيامت |
|
کوته نکند بحث سر زلف تو حافظ |
|